Beni dinleyen kimse yok. Anlayan yok. Umursayan yok. Nasılsın diyen yok. Üzülmeme bile izin yok, duygularımı yaşamama izin yok, üzülürsem azar işitirim. Atak geçiririm, maniye girerim, depresyona girerim, hiç kimseye anlatamam. Yoksa azar işitirim, “her şeyin var mutlu ol artık” derler. Birkaç senedir tedavi görüyorum, ilaçlarımı bıraktım artık. Anlamı yok. Ben ölsem de kimse üzülmez. İlaç içince çok mu mutlu oluyorum sanki? Çok mu normal oluyorum? Herkes gibi olabiliyor muyum? İnsanlar beni seviyor mu? Ailem beni umursuyor mu? İlaç içtim de ne oldu, ne işe yaradı? Kendimi öldürmeyi ciddi şekilde düşünüyorum, daha önce iki kere denedim. Keşke becerebilseymişim. İnsanlar rahat bir nefes alırdı. Anlatacak hiç kimsem olmadığı için buraya yazıyorum. Daha da uzun bir hikaye aslında ama başka konulara da uzun uzun yazmışlığım var, bugün o kadar gevezelik etmeyeceğim. Yemek yemek, uyumak istemiyorum. Uykuya ihtiyaç duymuyorum, yemeğe de. Gözlerimin altı mosmor, hatta maviye yakın bir renk aldı. Gece beşte yattım. Uyuyamıyorum. Hiçbir şey olmayacak benden biliyorum. Sorun bipolar olmak falan değilmiş ben bunu anladım. Ben herkes için bir yükmüşüm. Bipolar olduğu halde herkesin sevdiği, üstüne düştüğü insanlar da var. Benim sevilmeyecek başka taraflarım var belli ki. Keşke hiç doğmasaymışım. Umarım tekrar kendimi öldürmeyi denerim ve bu sefer başarırım. Bilincim yerindeyken böyle bir şeye kalkışmıyorum, ama artık kalkışmak istiyorum. Her an bilinçsiz de olabilirim zaten. Doktorumu aramam gerek ama artık umrumda değil. O da kurtulsun benden, iyi olur. Bir deli eksilir hayatından.
Sadece bu kısım için yorum yapayım niye herkes gibi olman gereksin ki bu normal dedigin nasıl bişey belli bi kalıbı var mı herkesin normali başka sonuçta, bana normal gelen başkasına abartı saçma gelebiliyor umursamıyorum ben öyle istiyorum der geçerim sende böyle düşünmeyi dene ve neden insanlar seni sevsin umursasın diye bu kadar isteklisin. bırak sevmeyen sevmesin demekki asıl degerini anlayacak kişiler ile karşılaşmamışsın daha ve böyle sebepler için neden ölmek istiyorsun insanlar neler yaşayıp hayatına devam ediyor bi bilsen zamanında bende senin gibi düşünüyordum ama aştım o günleri sende aşabilirsin önce kendini Sev önemse mutlu oldugun şey ne ise onu yap mantıklı yada mantıksız olması önemli değil seni mutlu ediyorsa bu senin için dogru olan demektir hayata ben böyle bakıyorum beni mutsuz eden bişey çok dogru çok mantıklı bile olsa yapmam ne yapıyorsam kendi mutluluğum için derim. başkalarının sevgisi ile mutlu olmayı beklemek yerine harekete geç? Çok mu normal oluyorum? Herkes gibi olabiliyor muyum? İnsanlar beni seviyor mu? Ailem beni umursuyor mu?
Sandığınız gibi herkesin hayatında bir yük falan değilsiniz. Anlattığınız gibi günün sonunda herkes kendi hayatını yaşıyor, kendi yükünüzü yalnızca siz taşıyorsunuz. O yüzden siz ölünce kimse rahatlamayacak ve çıkıp da "ohh öldü de rahat ettik" demeyecek.Beni dinleyen kimse yok. Anlayan yok. Umursayan yok. Nasılsın diyen yok. Üzülmeme bile izin yok, duygularımı yaşamama izin yok, üzülürsem azar işitirim. Atak geçiririm, maniye girerim, depresyona girerim, hiç kimseye anlatamam. Yoksa azar işitirim, “her şeyin var mutlu ol artık” derler. Birkaç senedir tedavi görüyorum, ilaçlarımı bıraktım artık. Anlamı yok. Ben ölsem de kimse üzülmez. İlaç içince çok mu mutlu oluyorum sanki? Çok mu normal oluyorum? Herkes gibi olabiliyor muyum? İnsanlar beni seviyor mu? Ailem beni umursuyor mu? İlaç içtim de ne oldu, ne işe yaradı? Kendimi öldürmeyi ciddi şekilde düşünüyorum, daha önce iki kere denedim. Keşke becerebilseymişim. İnsanlar rahat bir nefes alırdı. Anlatacak hiç kimsem olmadığı için buraya yazıyorum. Daha da uzun bir hikaye aslında ama başka konulara da uzun uzun yazmışlığım var, bugün o kadar gevezelik etmeyeceğim. Yemek yemek, uyumak istemiyorum. Uykuya ihtiyaç duymuyorum, yemeğe de. Gözlerimin altı mosmor, hatta maviye yakın bir renk aldı. Gece beşte yattım. Uyuyamıyorum. Hiçbir şey olmayacak benden biliyorum. Sorun bipolar olmak falan değilmiş ben bunu anladım. Ben herkes için bir yükmüşüm. Bipolar olduğu halde herkesin sevdiği, üstüne düştüğü insanlar da var. Benim sevilmeyecek başka taraflarım var belli ki. Keşke hiç doğmasaymışım. Umarım tekrar kendimi öldürmeyi denerim ve bu sefer başarırım. Bilincim yerindeyken böyle bir şeye kalkışmıyorum, ama artık kalkışmak istiyorum. Her an bilinçsiz de olabilirim zaten. Doktorumu aramam gerek ama artık umrumda değil. O da kurtulsun benden, iyi olur. Bir deli eksilir hayatından.
İnşallah, çok teşekkürlerÇok şahanetüyü kadar ömrü olsun inşallah. Ben de çoğu sıkıntımı kedilerimle attım, gerçekten şifacılar. Şu an size herşey bitmiş gibi geliyor ama hayat gerçekten güzel, hem çocuğunuzu sizden mahrum bırakmazsınız size güveniyorum
Hep onu düşündüm, bensiz napcak diye. Çok seviyorum onu. Çok çok teşekkür ederim, herkes o kadar destek oldu ki gerçekten. İyi ki varsınızE napicak o garip sen ölürsen, lutfen doktorunla iletisime gec ruh halin ilaclari kestigin icin boyle ablacim, 2 tane yakindan tanidigim bipolar arkadasim var, biliyorum farki ilaci aliyoken ya da almiyoken, inan yalniz degilsin, bak surda bile elini uzattigin an bi sürü insan yüzünü döndü sana
katılıyorum sana.büyük problemleri olan insanlar elbette var ağır engellisi var yıllarca bitkisel hayatta olanı var ekmek bulamayanı var her gün dayak yiyeni var ama bunlar var diye bizim kendi sorunlarımız yok sayılamazlar.herkesin derdi kendine ağır .hastalığı sen seçmedinn .sana bir sınav bu .aynı fiziksel hastalıklar gibide normal.ilaçlarını lütfen bırakma düzenli kullan mutlaka çabalamışsındır zor hastalık çünkü depresyon değil ama hafiflediği zamanlar da vardır .o zamanlarda yaşama sıkıca tutun.seveceğin bir hobi edin ki kafan dağılsınYaşamak için savaşan milyarlarca insan olduğunu emin ol ben çok iyi biliyorum. Kendimi de bu şekilde çok suçlamışımdır emin olabilirsin. Ben neredeyse bir senedir böyle bir duruma da gelmemiştim, mutlu mesut yaşıyordum. Benim gibi insanların yanında kimse kalmak istemez ya, ondan söylüyorum ben bütün hayatımı depresif geçirmiyorum. Normalde gayet mutlu bir insanım ben. Sürekli depresif gezen bir tip de değilim, bunun bir de tam zıttı vardır mani denir ona da. Hayatımın bir bölümü de böyle geçiyor, sürekli konuşuyorsun, kafan hiç durmuyor, uyku iştah hiçbir şey kalmıyor, yerinde oturamıyorsun bile. Bu durumlardan dolayı ben hastanede yattım, halüsinasyonlar gördüm sence halüsinasyon görmek de elimde olan bir şey miydi? Bilincimi kaybettiğim dönemler oldu. Emin ol hiç kimse böyle olmak istemez, ben hastanedeki diğer hastalarda bunu çok net gördüm. Panik atak, depresyon geçirmiş biri olarak en iyi senin bilmen lazım aslında. Ben tedavi olmak için çok uğraştım, hatta ailem benim durumumu rahatsızlık olarak görmediği halde sürekli beni doktora götürmelerini söyledim, hep ben talep ettim (biriyle beraber gitmem gerekiyordu yoksa tek başıma gitmeye çalışıyordum). Annem senin deyiminle çökmesin diye her kötüleştiğimde kendimi odama kapadım, görmesin üzülmesin diye. En kötü zamanlarımda bile ben sakinleştirdim kendimi. Sert mi çıktım bilmiyorum öyleyse özür dilerim ama insanlar geçirdiğim süreci bilmeden çabalamadığımı söylediğinde çok kızıyorum, benim daha hafif hastalıkla taburcu olan arkadaşım var, sosyal çevresi desteği öyle iyi ki, bir sürü arkadaşı var arkadaşları hastanede yattığı halde onu eleştirmiyor herkes ona dikkat ediyor sahip çıkıyor anlayış gösteriyor ki onun durumu anksiyete benimki psikotik depresyon ve bipolar. Ona rağmen ne oldu? O hala arkadaşlarının olmadığını söylüyor, üzülüyor, ben sosyalleşmekten çok korksam bile arkadaş edinmeye çalışıyorum ki edindim de, çok yakın değiliz ama var, daha birkaç aydır tanıyorum. Herkesin yaşadığı sıkıntı farklı. Başka bir yerde benden daha kötü şeyler yaşayan insanların olması benim hiçbir problemim olmadığı anlamına gelmiyor kaldı ki isteyerek yaptığım bir şey de değil bu. İsteyerek sanrılar gören, mani geçiren kaç insan tanıdın?
sağol cevabın için
Çok sağolun, Arkadaşım çok yakın olduğum yok. Tek bir kişi var, onunla da görüşemiyoruz, yoğun bir süreçteyiz ikimiz de. Özellikle o çok yoğun. Okulda var birkaç kişi ama onlarla yeni tanıştık, çok samimi değiliz. Müziği çok severim, bu rahatsızlıktan önce çok ilgilenirdim, sonra elimi eteğimi çektim her şeyden. Yine de arada piyanonun başına oturur çalarım bir şeyler :)Siz değerli ve biriciksiniz.
Bu dünyada eşiniz benzeriniz yok.
Siz kendinize değer vermezseniz kimse sizi gör(e)mez.
Zor bir durum evet ama bununla yaşamını sürdüren çok kişi var.
Arkadaşınız var mı?
Bir hobiniz var mı ya da olması için kurs vs gitmeyi düşünmez misiniz?
Olaya bu şekilde bakabilen insanlar gördüğümde çok mutlu oluyorum. Çok teşekkürlerSandığınız gibi herkesin hayatında bir yük falan değilsiniz. Anlattığınız gibi günün sonunda herkes kendi hayatını yaşıyor, kendi yükünüzü yalnızca siz taşıyorsunuz. O yüzden siz ölünce kimse rahatlamayacak ve çıkıp da "ohh öldü de rahat ettik" demeyecek.
Her şeyin var mutlu neden mutlu olamıyorsun, söylemlerine hiç kulak asmayın bile cahil deyip geçin. Çünkü evet cahil. Yaşamadığı şeyin cahili oluyor bazen insan, onlar da depresyonuna psikolojik sorunların cahili. Bilmeden konuşuyorlar dikkate almaya bile gerek yok.
Yok öyle ölmek falan. Günün sonunda bizim kendimizden başka kimimiz var ki? Yarın o doktoru arayıp durumunuzdan ve intihar düşüncelerinizden bahsedin burada bize bahsettiğiniz şekilde. Bunu mutlaka yapın. Gerekirse hastaneye de yatın. Aileniz kızarsa kızsın üzülürse üzülsünler burada önemli olan sizsiniz. Hayatta her şeyin çözümü var, her şey gelip geçici. Siz de iyi olacaksınız. Yalnız hissettiğinizde buraya yazın, mesaj da atabilirsiniz.
Doktorunuzu arayın olur mu? Her şey yoluna girecek
böyle düşünen insanlar görünce rahatlıyorum, çok sağolunkatılıyorum sana.büyük problemleri olan insanlar elbette var ağır engellisi var yıllarca bitkisel hayatta olanı var ekmek bulamayanı var her gün dayak yiyeni var ama bunlar var diye bizim kendi sorunlarımız yok sayılamazlar.herkesin derdi kendine ağır .hastalığı sen seçmedinn .sana bir sınav bu .aynı fiziksel hastalıklar gibide normal.ilaçlarını lütfen bırakma düzenli kullan mutlaka çabalamışsındır zor hastalık çünkü depresyon değil ama hafiflediği zamanlar da vardır .o zamanlarda yaşama sıkıca tutun.seveceğin bir hobi edin ki kafan dağılsın
Çok teşekkür ederimBen seni tanidimadgim Halde, intihar
Düsüncelrin oldugu icin Cok uzüldüm.
Lïtfen iyi ol.
Siz de iyi ki varsınızOlaya bu şekilde bakabilen insanlar gördüğümde çok mutlu oluyorum. Çok teşekkürlerben de üzülürlerse üzülsünler yeter ki düzeleyim kafasındayım biraz ama şöyle bir sıkıntı var, benim kaldığım yerde refakatçi istiyorlar. Çoğu hastanede de isterler, zaten kendi doktorumun olduğu yere yatmam gerekir. Ama refakatçi lazım. Ya anne ya baba kalacak. İlk sefer biri kaldı, o kadar çok kavga ettik ki. Ben atak geçirirdim bana kızardı şaka gibi. Trip atardı. Hep hemşireler teselli etti beni. Çok kızarlardı öyle yapmasına. Eğer tek gitme imkanım olsa hiç durmazdım. Ama onların kalması faydadan çok zarar veriyor. Pek kabul edemediler, konduramadılar rahatsız olduğumu. Tamamen bana bağlı bir şey sanıyorlar. Ama yine de doktora mesaj atarım diye düşünüyorum. Aslında kendi şehrimde bir doktora gitmeye çalıştım, ailemin haberş de olmayacaktı, geçici bir çözüm olarak, sakinleştirecek bir şey verir biraz kendime gelip doktorumu ararım zaten aşkeme haber vermez diye. Mümkün değil iki haftadır randevu bulamıyorum. Full dolu. Eski doktorum var burada, beni tanıyacağını bilsem giderim eskiden acil olunca randevusuz bakardı, ama tanımaz çok zaman geçti. Şu an beni tutan ailemin üzülmesi değil, daha çok onların beni üzecek olması. Bana çok yardımcı oldular hakları ödenmez ama anlamıyorlar bunun nasıl bir şey olduğunu. Destek olduğunuz için çok teşekkür ederim, iyi ki varsınız
Sen kimseyi dusunme, kendin icin bi adim at, eski doktorunu arayip hatirlat kendini, hatirlamasa bile yardimci olur, hersey daha iyi olucak bak goruceksin. Muzigi de birakma.Olaya bu şekilde bakabilen insanlar gördüğümde çok mutlu oluyorum. Çok teşekkürlerben de üzülürlerse üzülsünler yeter ki düzeleyim kafasındayım biraz ama şöyle bir sıkıntı var, benim kaldığım yerde refakatçi istiyorlar. Çoğu hastanede de isterler, zaten kendi doktorumun olduğu yere yatmam gerekir. Ama refakatçi lazım. Ya anne ya baba kalacak. İlk sefer biri kaldı, o kadar çok kavga ettik ki. Ben atak geçirirdim bana kızardı şaka gibi. Trip atardı. Hep hemşireler teselli etti beni. Çok kızarlardı öyle yapmasına. Eğer tek gitme imkanım olsa hiç durmazdım. Ama onların kalması faydadan çok zarar veriyor. Pek kabul edemediler, konduramadılar rahatsız olduğumu. Tamamen bana bağlı bir şey sanıyorlar. Ama yine de doktora mesaj atarım diye düşünüyorum. Aslında kendi şehrimde bir doktora gitmeye çalıştım, ailemin haberş de olmayacaktı, geçici bir çözüm olarak, sakinleştirecek bir şey verir biraz kendime gelip doktorumu ararım zaten aşkeme haber vermez diye. Mümkün değil iki haftadır randevu bulamıyorum. Full dolu. Eski doktorum var burada, beni tanıyacağını bilsem giderim eskiden acil olunca randevusuz bakardı, ama tanımaz çok zaman geçti. Şu an beni tutan ailemin üzülmesi değil, daha çok onların beni üzecek olması. Bana çok yardımcı oldular hakları ödenmez ama anlamıyorlar bunun nasıl bir şey olduğunu. Destek olduğunuz için çok teşekkür ederim, iyi ki varsınız
O aileme açıkladı, onlar da doktorun yanında hep anlayışlı aile moduna geçiyorlar. Ya haklarını yemek de istemiyorum çok üzüldü onlar da, korktu. Beni sevdiklerini de biliyorum. Ama o kadar şey yaşadık hiç ikna olmadılar, benim elimde olduğunu sanıyorlar. Bir taraftan anlıyorum, hayatlarında ilk kez gördüler böyle bir şey. Çok suçlamak da istemiyorum. Doktorum çok iyi birisi, açıklar, ama onun elinden gelen bu kadar. Bir şekilde çözmeye çalışacağım artık, gerekirse burada gideceğim. Tekrar bir mhrs ye bakayım hatta, yarın da 182 yi arayacağım.Siz de iyi ki varsınız
Ama bir çözümü olmalı bunun. Doktorunuzla konuşsanız belki o bir çözüm bulur?
Okuldan sonra vakit bulabildiğimde gitmeyi düşünüyorum. Devlet hastanesi, yer var mıdır bilmiyorum. Ama deneyeceğim. Şimdi tekrar bir bakacağım randevu var mı diye. Öyle olur umarımSen kimseyi dusunme, kendin icin bi adim at, eski doktorunu arayip hatirlat kendini, hatirlamasa bile yardimci olur, hersey daha iyi olucak bak goruceksin. Muzigi de birakma.
Ne zaman bunalırsanız buraya yazın. Elbette dünyada çok büyük acılar var ama güzellikler de var. Bilim herşeyin ilacı, sizin de tedaviniz var ben inanıyorum yavaş yavaş da olsa kendinizi daha iyi hissedeceksinizO aileme açıkladı, onlar da doktorun yanında hep anlayışlı aile moduna geçiyorlar. Ya haklarını yemek de istemiyorum çok üzüldü onlar da, korktu. Ama o kadar şey yaşadık hiç ikna olmadılar, benim elimde olduğunu sanıyorlar. Doktorum çok iyi birisi, açıklar, ama onun elinden gelen bu kadar. Bir şekilde çözmeye çalışacağım artık, gerekirse burada gideceğim. Tekrar bir mhrs ye bakayım hatta, yarın da 182 yi arayacağım.
Çok çok teşekkürlerUmarım hassas kalbin bir an önce iyileşir arkadaşım. Tek ihtiyacın olan şey seni gerçekten anlayan bir kalp, sana dostça uzanan bir el aslında… ne zaman daralırsan yaz bizlere, mutlu iken de yaz paylaş duygularını. Biz buradayız, yalnız değilsin.ama lütfen bir an önce doktorunla irtibata geç olur mu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?