ben de ayni seyleri zaman zaman hissediyorum ama bazen hislerimizi bastirmamiz gerekiyor.
evliliginiz cok yeni, ne guzel siz de bebek kararinin erken oldugunu dusunuyorsunuz.
ara sira boyle annelik damarlarimiz kabarir ama sonra gecer.
isterseniz bebek bakimini, surekli aglayip zirlamasini, gece gunduz uykusuz sekilde ona bakmayi, esinizle gecireceginiz ozel vaktin azalacagini ve tum ilginin bebege gidecegini dusunun belki o zaman annelik hisleriniz yumusar
bence cok erken..
bence içinde böyle bir isteği olan ertelemesin, ve sen MyHos, yaşın 25, 5 yıl sonra 30 olacak. o yaşa kadar hapla mı korunacaksın, neyin garantisi var, gebelik konusuna gir bi bak bebeği erteleyip erteleyip bazıları hormon değerlerini bozmuş bazıları da erken yaştakilere göre daha tedirgin oluyor ve psikolojileri bozuluyor dolayısıyla bebeğin dünyaya gelme şansı azalıyor hep stres hep stres
bak canım ben de 6 aylık evliyim, 24 yaşındayım, biz de evlenmeden ev borcuna girdik 9 taksit ödedik sanırım, ama ben de geçen ay hızlı bir şekilde bebeğim olsun diye karar verdim ondan önce o kadar dikkat ediyodum ki korkuyla bekliyodum adet günümün gelmesini inşallah adet olurum diye :18:
şimdi hapı bıraktımbu ay da bebeğim olsun diye dua ediyorum
sen öyle hissediyorsan bence tam zamanı mantıken de tam zamanı bak ben de aynı durumdayım bebekten sonrasını düşünme bir şekilde bakılır Allah onu rızkıyla gönderir sonra senelerce hap falan kullanıp da sağlığını bozma hiçbişey olmasa bile diyelim 28 yaşında karar verdin buna o zaman da acaba erken mi hamile kalsaydım önceki gibi yumurtlayabiliyor muyum diyeceksin stres yapacaksın sezeryan olma ihtimalin artacak yaş ilerledikçe bebeğe bakmak zor gelecek o evlendiğinde sen en az 50 olacaksın genç olmak onunla arkadaş olmak varken kuşak farkı az olsun demek varken
bi de bebeğinin olması esir olacağın anlamına gelmiyo bebeğiyle de gayet rahat gezen tozanları biliyorum o senin bakış açına bağlı bi de eşinin tavrı da önemli seni seviyor değer veriyor anladığımona müjdeli haberi vermek onu baba olarak görmek istemez misin anne olmak istemez misin hem de en verimli çağında çocuğu yük olarak görme nolur ve imkan varken 30una gelmeden ilkini doğur bu sağlık açısından da böyle ve çok dua et
ben bi aksilik olmazsa doğumdan 1 ay öncesine kadar çalışmayı düşünüyorum ve de doğumdan sonra 3 ay sonra mı bilmiyorum o zaman işe devam etmeyi düşünüyorum zaten 6 ay falan işim yarım gün olacak 3 saat emzirme hakkımız olacak bu arada her şeyi planlayamayız ki benim de kayınvaliden kayınpedere bakıyor annem ameliyat oldu ama bebek olsun o zamana büyük ihtimalle annem iyileşir o o zaman planlanır duruma göre her şeyi kılı kırk yararak karar versem evlenmezdim de ya Allah diyecez dua edicez Allah herkese kaldırabileceği yükü verirmiş bize de verir bi kolaylık sağlıkla alırız bebişimizi kucağımıza inşallah ve sıkıntısız huzurlu bi şekilde büyütmek nasip olur
Merhaba;
Öncelikle hislerini gayet iyi anlıyorum,7 aydır tam da o noktadayım çünkü.
Nişanlıyken ve evliliğimizin ilk 2 ayı boyunca hep''1,5-2 sene bebek düşünmeyelim''
dedik.9 aylık evliyim.7 ayımız bebek için beklemekle geçiyor.
Yani planladığın tarihte ''ha''deyince de olmayabiliyor malesef.
Ama senin durumun biraz farklı,o yüzden burda seni bebek için yönlendirerek,
hali hazırda tavan yapmış annelik hormonlarını daha da körüklemek istemem.
Şimdi elimizdekilere bakalım:)
_ev için kredi borcunuz var
_tek maaşla hem borç ödeyip hem geçinmek neredeyse imkansız
_kayınvaliden görümcenle yaşıyor,onun çocuğuna bakıyor ve rahatsız
_annen çalışıyor
Bu şartlar altında bebek fikri sizi maddi açıdan zor bir döneme sokacak.
En az 4 yıl,tamam bebek rızkıyla gelir de,her ay faturalar birikirken,
dolap boşalırken,ihtiyaçlar artarken ekstra bir gelir olmayışı inan seni
ve eşini çok büyük sıkıntıya sokar.Eşin tek başına ne kadar yetebilir?
Bence duygusal düşünüp acele karar verme.
Ya da şöyle bir seçeneğin var,şimdiden ufak ufak birikim yap.
ne yapabilirsen,ne kadar yapabilirsen.
Kendine bir hesap aç,mutfağına bir kavonoza bozuk paralarını at,
her ay belli bir miktar biriktir.Bunu alışkanlık haline getir.
bu yaşam şartlarında zor ama,zorunlu itiyaçlar haricinde ki giderlerinden kıs mesela.
Bu şekilde 2 sene kadar dişini sıkıp,maaşından biraz,mutfak masraflarından biraz arttırıp,
ciddi bir miktar biriktirirsin.o zaman bebek fikrini hayata geçirmeyi düşün derim.
Hamilelik süresince de belli bir dönem çalışırsın,sonra çıkarsın işten.
kenarda ki biriken paranda işten çıktığında seni sıkıntıya sokmayacak kadar artmış olur.
kredi borcuda hafifler.Eşinin maaşıyla geçinirsiniz.
Çok mu polyanna oldum ne
Şaka bir yana da bu ikinci seçeneği düşün derim.
başta insana ne kadar birikebilir ki?yanılgısı uyandırabilir.
Ama birikime başlayınca hele ki ucunda deli gibi istediğiniz bir amaç varsa,
öyle bir birikiyor ki,bir süre sonra bir bakıyorsun küçücük bir dağ olmuş.
Gün geçtikçede büyümüş.
Ama duygusal davranma,hemen değil,biraz daha zamanın var.
Hem daha yaşın çok genç.Sana bunu 28 yaşında 7 aydır anne olmak için uğraşan biri olarak söylüyorum naçizane:)
allah gönlüne göre versin canım...ben hapla korunmuyorum...eşim korunuyor...hap kullanmayı da düşünmüyorum...belki bebekten sonra ama şimdi değil...krediye 1 yıl kala hamile kalabilirim ama sanırım 3 yıl daha ertelemem gerekecek...düşünüyorum çıkamıyorum işin içinden eşim tek başına mücadele edemez...sonuçta 3-5 ay değil ki idare edilsin 4 yıl...hamile kalsam bunun konrolü var her kontrol 150-200 tl ortalama off off
Merhaba arkadaşlar
bu konuyu buraya açmam doğru mu bilmiyorum ama benim şöyle bir sıkıntım var...
10 ekim 2010 tarihinde evlendim yani yaklaşık 5 aylık evliyim...Nişanlıyken eşimle birlikte bir ev aldık
bir kısmını nakit ödedik bir kısmına da kredi çektik...kredimiz 5 yıllıktı
bu ay kredinin 1 yılı bitiyor allahın izniyle...evlenmeden önce hem ev borcumuz olduğu için hemde ufak
tefek düğün borçlarımız olacağı için çocuk mevzusu açıldığında hep borçlarımız bitince olur diye
planlıyorduk...küçük ödemelerimiz bitti ancak kredi için daha 4 yıl var...bu arada 25 yaşındayım...
eşimde çalışıyor bende çalışıyorum...
sizlerle esas paylaşmak istediğim şu
bir süredir öyle bir sıcaklık varki içimde bir bebeğim olmasını çooook istiyorum...
bu hissi daha önce hiç yaşamamıştım...mantıklı düşündüğüm zaman bu fikirden uzaklaşmak
istiyorum...hem daha yeni evliyim hemde birimizin maaşı ancak krediyi kapatıyor diğer maaşla da
geçiniyoruz...
çocuk olduğu zaman işimden ayrılmak durumuda kalıcam çünkü kendi annem çalışıyor...kayınvalidem
de eltimle birlikte yaşıyor ve onun çocuğuna bakıyor...üstelik kayınvalidem rahatsız ona yük olmak
istemem...içimdeki bu hissi bastırmak istiyorum ama yapamıyorum...gün geçtikçe daha da
artıyor sanki...bazen eşim göbeğimi okşuyo bebeğimiz olcak burda ne çok istiyorum diyor...kendimi
çok tuhaf hissediyorum...ona açık açık söyleyemedim henüz...söylemem de doğru olmaz
sanıyorum...üzülmesini istemem...mantıklı ol sabret diyorum her seferinde kendime ama bu fikir ne
kalbimden ne de aklımdan çıkmıyor...fiziksel ve ruhsal olarak bir çocuğun varlığına hazırlıklı
hissediyorum kendimi ama maddi açıdan düşündüğümde olmayacak diyorum ve içimde kocaman bir
boşluk oluşuyor...
çocuk yapma kararı aldığınızda sizde de aynı hisler oluştumu???geçici bir durum mu bu??? :26:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?