- Konu Sahibi karamsar_uzgun
-
- #21
Eşleriniz iyi dayanıyor ozaman eşin iç güveysi olarakmı geldi ?
Eşin iç güveysi olarakmı duruyor babanızın yanında ?
bir atasözsü vardır "araba devrilince yol göstern çok olur" diye... insan başına gelmeden anlayamıyor... uzaktan yorum yapmak, kestirip atmak kolay ama iş başa düşünce o kadar da kolay olmuyor. maalesef şimdi bizde bir süre daha birlikte oturmak zorundayız...
evet. gerçi bunun sonu yok şuan ayırsam bile tek çocuk benim biraz daha yaşlandıklarında yine birleşcem mecburen benden başka kimseleri yok çünkü. onlara bakmak için yine bir arada olmam gerekecek.
of offf bu kadar benzerlik olmaz yaaa... sen ve ben ikiz olabilr miyiz???
kaderdaş diyelim:) ama bir kardeşim olmasını çok isterdim o yüzden çocuğumu tek bırakmadım Allah izin verirse bir kardeşi olacak. inan yalnız değilsin seninle aynı sorunları yaşayan insanlarda var mesela ben. ve bizden daha kötülerini yaşayanlarda. o yüzden hayata küsmüyoruz. belki bu dünyada belki öbür dünyada bunların karşılığını almak için dua ediyoruz olur mu?
Anneciğin şimdi öyle bir babayla başbaşa kaldı öyle mi
Ben olsam yanıma alırdım ve boşanmasını isterdim herhalde, seninde aklın annende kalıyordur..
yazdıklarınızı okuyunca boğazımdaki geçti sandığım düğüm yine büyüdü yutkunamıyorum şimdi... bazı babalar anlatılmz yaşanır cinsten .... en mutlu anımızı yerle bir eden ...olur olmadık herşeye kızan...şiddet uygulamak için sudan sebepler arayan babalar kervanına katılıyor benim babamda....ağlayarak ıslattığımız yastıklara gömülüp uyuya kaldığımız geceler çok olmuştur annem ve kardeşlerimle.... sevincimizi bile yaşayamadan geçen mutlulukları düşündükçe içim acıyor....hayatım boyunca bir kere babamın arkamda durduğunu hatırlamıyorum... hastalandığımızda bile döven bi babam vardı benim.. kalın giyinseydin şimdi kim seni hastaneye götürecek masrafa sokup duruyosunuz beni diye bağıran bi baba... fikirlerimizi söylediğimizde dalga geçen aklımızın olmadığını söyleyen bi baba işte benim babam... hiç sevmezdim çocukken pazar günlerini... çünkü babam o gün evde olurdu tatildi... güzel bi pazar kahvaltısı yapalım tatilken derdik sevincimiz kursağımızda kalır kahvaltı sofrasında babamın bağıran sesiyle çıkardığı kavgayla boğazımıza dizilirdi lokmalar.... babam bize kin tutardı sanki onun düşmanıymışızcasına... bişey söylediğimizde hep başımıza kalkar... ve giriştiğimiz her işte en mükemmel olmamızı beklerdi sanki mükemmel olmak zorundaymışız gibi.. mükemmel olmayınca da akılsız ilan ederdi bizi konu komşuya akrabalara biz çekiştirip rezil ederdi... düğünüme gelmedi biliyo musunuz babam ? ? ? ? o gün evde kaldı... eşimin ailesi çok kalabalık ve şen şakrak bi aile... babamsa beni düğünde tek başıma bıraktı..kimsesiz gibi... üvey evlat gibi... besleme gibi...düğünde erkek tarafı kızın babası vefat mı etmiş vah vaah... demişler... bazen düşünüyorum acaba vefat etseydi beni daha mı az üzerdi... bütün isteme nişan vs.. bütün fotoğraflarda yüzü asık hep babamın... zorla mı verdi beni yooo... aksine... eşimle ben tanıştım önceaskerlik falan filan derken 2 yıl sonra da ailesini alıp istemeye geldi... babam ne dedi biliyo musunz... kendin bulmuşsun..ister evlen ister evlenme banane....yarın bu eve çıkıp gelme bunu bil ..dedi.... bunu söyleyince dünyam bşıma yıkılmıştı... sade bana özel bi hali değil bu babamın diğer çocuklarına da aynı şeyi yaptı... hepimizi üzdü...hala da üzmeye devam ediyor... ama şükürler olsun bu hayatta en büyük hediyem CANIMMM EŞİMMMMM.. onu bana nasip ettiği için rabbime nasıl şükretsem bilemiyorum...babamın tam tersi bi erkek... şükürler olsun... içimi dökmek istedim.. okuduğunuz için teşekkürler....
arkadaşlar sadece okuyup geçmeyin, lütfen bi yorum yazın ya da bi cevap verin... dertleşmek içimi dökmek istiyorum((
yazdıklarınızı okuyunca boğazımdaki geçti sandığım düğüm yine büyüdü yutkunamıyorum şimdi... bazı babalar anlatılmz yaşanır cinsten .... en mutlu anımızı yerle bir eden ...olur olmadık herşeye kızan...şiddet uygulamak için sudan sebepler arayan babalar kervanına katılıyor benim babamda....ağlayarak ıslattığımız yastıklara gömülüp uyuya kaldığımız geceler çok olmuştur annem ve kardeşlerimle.... sevincimizi bile yaşayamadan geçen mutlulukları düşündükçe içim acıyor....hayatım boyunca bir kere babamın arkamda durduğunu hatırlamıyorum... hastalandığımızda bile döven bi babam vardı benim.. kalın giyinseydin şimdi kim seni hastaneye götürecek masrafa sokup duruyosunuz beni diye bağıran bi baba... fikirlerimizi söylediğimizde dalga geçen aklımızın olmadığını söyleyen bi baba işte benim babam... hiç sevmezdim çocukken pazar günlerini... çünkü babam o gün evde olurdu tatildi... güzel bi pazar kahvaltısı yapalım tatilken derdik sevincimiz kursağımızda kalır kahvaltı sofrasında babamın bağıran sesiyle çıkardığı kavgayla boğazımıza dizilirdi lokmalar.... babam bize kin tutardı sanki onun düşmanıymışızcasına... bişey söylediğimizde hep başımıza kalkar... ve giriştiğimiz her işte en mükemmel olmamızı beklerdi sanki mükemmel olmak zorundaymışız gibi.. mükemmel olmayınca da akılsız ilan ederdi bizi konu komşuya akrabalara biz çekiştirip rezil ederdi... düğünüme gelmedi biliyo musunuz babam ? ? ? ? o gün evde kaldı... eşimin ailesi çok kalabalık ve şen şakrak bi aile... babamsa beni düğünde tek başıma bıraktı..kimsesiz gibi... üvey evlat gibi... besleme gibi...düğünde erkek tarafı kızın babası vefat mı etmiş vah vaah... demişler... bazen düşünüyorum acaba vefat etseydi beni daha mı az üzerdi... bütün isteme nişan vs.. bütün fotoğraflarda yüzü asık hep babamın... zorla mı verdi beni yooo... aksine... eşimle ben tanıştım önceaskerlik falan filan derken 2 yıl sonra da ailesini alıp istemeye geldi... babam ne dedi biliyo musunz... kendin bulmuşsun..ister evlen ister evlenme banane....yarın bu eve çıkıp gelme bunu bil ..dedi.... bunu söyleyince dünyam bşıma yıkılmıştı... sade bana özel bi hali değil bu babamın diğer çocuklarına da aynı şeyi yaptı... hepimizi üzdü...hala da üzmeye devam ediyor... ama şükürler olsun bu hayatta en büyük hediyem CANIMMM EŞİMMMMM.. onu bana nasip ettiği için rabbime nasıl şükretsem bilemiyorum...babamın tam tersi bi erkek... şükürler olsun... içimi dökmek istedim.. okuduğunuz için teşekkürler....
aynı dert yıllardır bizim de de var canım.....ben hayatımda hiç kimseden babam olacak adam kadar nefret etmedim....depresyon ve panik atak hastası oldum onun yüzünden....lanet olsun bu traz adamlara allah belalarını versin....
Merhaba, ben de sizinle benzer kaderi paylaşıyorum bu konuda.Hatta aynı bile denilebilir.Ben de pazar günlerinden nefret ederdim çocukken.Çünkü sizin de tahmin ettiğiniz gibi mutlaka bi sorun çıkarırdı yoktan yere.Hem annemi hem bizi çok üzerdi.Yıllardır böyle değişmedi.bizimde her pazarımız, her tatilimiz, her sevincimiz, kısacası her günümüz burnumuzdan geldi. ne bayram oldu sevinebildik ne kötü bişey oldu üzüLebildik. herşeyimiz ama herşeyimiz hep burnumuzdan geldi. artık içimde hiçbişey yapma isteği kalmadı.. sürekli başka insanlar ve onların babalarıyla kendimi ve kendi babamı karşılaştırır oldum. sürekli ileriyi kara bir delik gibi görmek aklımdaki tüm iyi düşünceleri, tüm güzel umutları, tüm sevinçlerimi sildi..... geriye bana ne mi kaldı ???? GÖZYAŞI, UMUTSUZLUK, GÜVENSİZLİK, İSTEKSİZLİK VE KORKU KALDI(((((
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?