Merhaba arkadaşlar. Ben yine eşimden yana dert yanacağım. Evet hala bosanmadim. Ama kendi kendimi de yiyip bitiriyorum.
Beraber çalıştığı bir kız var. Eşim 37, kız 34 yaşında. Bekar kız. Ama kızın konuşmalarından anladığım kadarıyla çok mesafeli bir kız. Kıza birşey diyemem yani. Ama bizimki sürekli kıza yuruyor.
Benim her yokluğumu fırsat bilip iş çıkışında kızla gidip bir yerlerde oturup çay kahve iciyor.
Belki bazılarınız için normaldir bu durum ama bana göre değil. Çünkü ben işten eve evden işe giden bir kadinim. Benim hayatımı robot haline çevirdi. İş arkadaşlığı işyerinde kalır, arkadaş çevreni genişletirken aileni daraltırsin diye uyarıyordu hep beni. Kendine hak gördüğü şeyi bana görmüyor. Ben kızla yüzyüze hiç tanismadim, bir kere telefonda konuştuk sadece.
Ayrıca yine benim evde olmadığım bir akşam bu kızla iş çıkışında kahve içmeye gitmişler. Ne kadar doğru bilmiyorum tabi. O akşam kıza msj yazdı bizimki. Bana katlandığin ve günümün güzel geçmesine vesile olduğun için teşekkür ederim, iyi ki varsın yazmış. Kız hicbirsey yazmamış.
Bir çocuğumuz var. Bu adamdan boşansam çok huzurlu olacağım. Ama bir yandan düşünüyorum, ben kendimi düşünürken kızımı uzermiyim? Bencilce bir istek mi boşanma.
Sinir hastası oldum artık. Şu an bu evlilik benim için sadece zoraki tahammül ettiğim bir kurum. Başka hiçbir anlamı yok.
