- 24 Aralık 2010
- 1.429
- 1.165
- 333
- Konu Sahibi kumrudeniz
-
- #1
destekleriniz için teşekkür ederim.
Son düzenleme:
Aklında hala soru işareti mi var onca olaya rağmen ...
İçi şişti okurkenbu karmaşanın için de boğulmuşsunuz.
Çalışıyo musunuz, maddi durumunuz ayrılmak için elverişli mi? Çocuk olunca ayrılmak kadın için çok zorlaşıyor. Ama bu hayata bir kere geliyoruz. İyi düşün. Ama bu evlilik devam ederse kendine bitirecek ini duruyorsun.
Niye bunca eziyeti kendinize reva gördünüz ?13 yıllık öğretmenim
Boşver 2 hafta daha ağlar sonra susar..Sen kendini düşün..aslında yok...kararım belli ama bir haftadır durmadan ağlayan ve yemek yemeyen 6.5 yaşında bir oğlum var.o her ağladığında kalbim ağlıyor.
Başından belliymiş, keşke çocuk yapmadan önce iyi düşünseymişsiniz. Çok ağlıyorsa 1 şans daha verin ama evlilik kurtulacak diye fazla ümitlenmeyin, sadece süreci biraz daha uzatmış olduğunuzu düşünün .slm kızlar.hikayem biraz uzun...9 yıl önce evlendik.o alevi bense sünniyim.sırf bundan dolayı ailesi tarafından istenmedim ama eşim ısrar edince hayır demediler.6 ay nikahlı kaldım(farklı şehirlerde)ailesi bir kez dahi aramadı.evlendik, kiralık ev bile tutmadılar bırakın eşyayı.bir iğne almadılar.sadece düğünde 2-3 tane incecik bilezik...3 ay ortalıkta süründük, hamile kaldı, rahatsızlandım, sonlandırmak zorunda kaldım.tayinim çıktı ve ev tutabildim ama ne zorluklarla.tüm ailesi bir oldu eski,dökük bir ev için...ben yalnız başka bir ev için...uzatmayayım.8 kardşin en küçüğü.4 ablası var, 2 si boşanmış, biri 46 yaşında ev kızı.yengeler ve abiler cabası ve onca yeğen...bense tekim...
evlendiğimden beri ablaları sürekli evimizin içindeydiler.eşim sürekli yönlendirildi.otur deseler oturdu, kalk deseler kalktı.hamile kaldım:"ben şimdi ablalarıma ne diyeceğim"diye kudurdu.tüm ailesinin paspası, benimde öyle olamamı istedi.amcasına kelle pişirmediğim için "sn dua et ki ailem seni kabul etti de kelle pişirmeni istiyorlar "demişti.
en önemli sorun ise eşim internet bağımlısı.evlendiğimden beri HİÇBİR GÜN yatağa beraber girmedik.hep sabah 6-7 gibi yatardı.kışın salonda yattığımızdan o bir kanepede ben birinde.ilişki ise kırk yılda bir.tensel temas haftalarca sıfır.gece yatmadığından o açığı sabahları kapatır ve ne ev, ne çarşı- pazar, ne çocuklar...bir şey bilmez.ya yatar ya internette ya da ailesinin yanında.bu durumu tüm ailesine anlattım, feryad ettim, duyan kimse olmadı.aksine daha da körüklediler.
2 çocuğumu var, 6.5 yaş ve 6 aylık.ikisinin de adını ben koymadım.doğumumun 4.gününde anneme saldırıp"kızın benim amcamın karısının dayısının cenazesine gelmedi, nasıl bir insan"diye bağırdığını unutamıyorm....zülmü öylleee çok ki.yazsam sayfalar yetmez.
evlendiğimde bir beyaz saçım yoktu, şimdi de siyah yok.yaşlı nenelere döndüm.mutsuzum, sevilmiyorum.değer görnüyorum ve çok ezilip aşağılanıyorum.
hamileliğim çok zordu.20 hafta hiç yemedim.sadece serum aldım, hastanede yattım.annem gelip baktı bana.eşim ise YÜZÜME BAKMADI...eşimin gözünü aylarca görmedim.tek kelime etmedi.hep bilgisayardaydı..şimdi öğrendim ki bir sürü bayan arkadaş edinmiş ve hep onlarla yazışmış.daha da yıkıldım
doğumumun 48.gününde bilgisayarda şüpheli hareketlerini gördüm, ıspatlayamadım.tartıştık.Abisini aradı(55 yaş)"bu şerefsiz köpek beni yedi, facen var, orda kadınlar var diyor.bana iftira atıyor" deyince abi ve ablası hoppp eve..abisi boşanın dedi, üstüme yürüdü, polisi aradım falan....ben bayılma kıvamında...yıkılmış, korkmuş, çaresiz...sustum, çocuklarım için sustum....
24 ağustosta o yatarken adını arattım ve...başka bir facesini buldum.sordum inkar etti, yemin etti, çalınmış hesap dedi....sonra nasıl olduysa itiraf etti ve açtı.onlarca kadına mesaj atmış.çoğuyla 2 yıldır yazışıyor.herşeyi paylaşmış.öylee destek olmuş ki onlara...20 tane foto koymuş ki çokkk yakışıklıdır ve kadınlara ısrarla fotolara bakın demiş ki her bakan tutulmuş.ne var bunda, konuşmak istedim, kadınlar foto istediler ondan koydum dedi...hepsini fotosunu çektim, saatler hep gece 12 sabah 6 arası.avukata gittim, hala aldatma değil sosyal deney yaptım, amacım kültürleri öğrenmek demez mi...en son güzel bir kadın seni özledim demiş, o da sonunda buluştuk demiş mesela...yardım alalım bir şans daha dedi ve dün aile terapistine gittik, evliliğinizin kurtarılma ümidi yok dedi.bugün başka bir psikologa gittik, o da ortada bir evlilik yok dedi ve eşime yüklendi.eşim de sonunda bunun aldatma olduğunu kabullendi ve destek alarak ayrılmayalım, bir şans daha verelim diyor. sürekli ağlıyor, kafasını duvardan duvara vuruyor ki alı hep yara.dün ayaklarımın altını öptü bir şans daha diye.seviyorum diyor ama 2 aile danışmanı da beni sevmediğini söylüyorlar..ben de inanmıyorum, şu anda elimde deliller var, tazminat verecek, çocuklarını kaybedecek diye ısrar ediyor diye düşünüyorum ama.....keşkelerim kalsın istemiyorum.sizce????*
Niye bunca eziyeti kendinize reva gördünüz ?
Bir öğretmen bunlara mı katlanıyor13 yıllık öğretmenim
keşkeler mi kalacak ben okurken gerildim sen yaşamışsın aklım almadı en doğru karar senin çocuklarını öyle bi ortamda yetiştirmekte ayrı bi soru işareti hayırlısı olsun hakkında canımslm kızlar.hikayem biraz uzun...9 yıl önce evlendik.o alevi bense sünniyim.sırf bundan dolayı ailesi tarafından istenmedim ama eşim ısrar edince hayır demediler.6 ay nikahlı kaldım(farklı şehirlerde)ailesi bir kez dahi aramadı.evlendik, kiralık ev bile tutmadılar bırakın eşyayı.bir iğne almadılar.sadece düğünde 2-3 tane incecik bilezik...3 ay ortalıkta süründük, hamile kaldı, rahatsızlandım, sonlandırmak zorunda kaldım.tayinim çıktı ve ev tutabildim ama ne zorluklarla.tüm ailesi bir oldu eski,dökük bir ev için...ben yalnız başka bir ev için...uzatmayayım.8 kardşin en küçüğü.4 ablası var, 2 si boşanmış, biri 46 yaşında ev kızı.yengeler ve abiler cabası ve onca yeğen...bense tekim...
evlendiğimden beri ablaları sürekli evimizin içindeydiler.eşim sürekli yönlendirildi.otur deseler oturdu, kalk deseler kalktı.hamile kaldım:"ben şimdi ablalarıma ne diyeceğim"diye kudurdu.tüm ailesinin paspası, benimde öyle olamamı istedi.amcasına kelle pişirmediğim için "sn dua et ki ailem seni kabul etti de kelle pişirmeni istiyorlar "demişti.
en önemli sorun ise eşim internet bağımlısı.evlendiğimden beri HİÇBİR GÜN yatağa beraber girmedik.hep sabah 6-7 gibi yatardı.kışın salonda yattığımızdan o bir kanepede ben birinde.ilişki ise kırk yılda bir.tensel temas haftalarca sıfır.gece yatmadığından o açığı sabahları kapatır ve ne ev, ne çarşı- pazar, ne çocuklar...bir şey bilmez.ya yatar ya internette ya da ailesinin yanında.bu durumu tüm ailesine anlattım, feryad ettim, duyan kimse olmadı.aksine daha da körüklediler.
2 çocuğumu var, 6.5 yaş ve 6 aylık.ikisinin de adını ben koymadım.doğumumun 4.gününde anneme saldırıp"kızın benim amcamın karısının dayısının cenazesine gelmedi, nasıl bir insan"diye bağırdığını unutamıyorm....zülmü öylleee çok ki.yazsam sayfalar yetmez.
evlendiğimde bir beyaz saçım yoktu, şimdi de siyah yok.yaşlı nenelere döndüm.mutsuzum, sevilmiyorum.değer görnüyorum ve çok ezilip aşağılanıyorum.
hamileliğim çok zordu.20 hafta hiç yemedim.sadece serum aldım, hastanede yattım.annem gelip baktı bana.eşim ise YÜZÜME BAKMADI...eşimin gözünü aylarca görmedim.tek kelime etmedi.hep bilgisayardaydı..şimdi öğrendim ki bir sürü bayan arkadaş edinmiş ve hep onlarla yazışmış.daha da yıkıldım
doğumumun 48.gününde bilgisayarda şüpheli hareketlerini gördüm, ıspatlayamadım.tartıştık.Abisini aradı(55 yaş)"bu şerefsiz köpek beni yedi, facen var, orda kadınlar var diyor.bana iftira atıyor" deyince abi ve ablası hoppp eve..abisi boşanın dedi, üstüme yürüdü, polisi aradım falan....ben bayılma kıvamında...yıkılmış, korkmuş, çaresiz...sustum, çocuklarım için sustum....
24 ağustosta o yatarken adını arattım ve...başka bir facesini buldum.sordum inkar etti, yemin etti, çalınmış hesap dedi....sonra nasıl olduysa itiraf etti ve açtı.onlarca kadına mesaj atmış.çoğuyla 2 yıldır yazışıyor.herşeyi paylaşmış.öylee destek olmuş ki onlara...20 tane foto koymuş ki çokkk yakışıklıdır ve kadınlara ısrarla fotolara bakın demiş ki her bakan tutulmuş.ne var bunda, konuşmak istedim, kadınlar foto istediler ondan koydum dedi...hepsini fotosunu çektim, saatler hep gece 12 sabah 6 arası.avukata gittim, hala aldatma değil sosyal deney yaptım, amacım kültürleri öğrenmek demez mi...en son güzel bir kadın seni özledim demiş, o da sonunda buluştuk demiş mesela...yardım alalım bir şans daha dedi ve dün aile terapistine gittik, evliliğinizin kurtarılma ümidi yok dedi.bugün başka bir psikologa gittik, o da ortada bir evlilik yok dedi ve eşime yüklendi.eşim de sonunda bunun aldatma olduğunu kabullendi ve destek alarak ayrılmayalım, bir şans daha verelim diyor. sürekli ağlıyor, kafasını duvardan duvara vuruyor ki alı hep yara.dün ayaklarımın altını öptü bir şans daha diye.seviyorum diyor ama 2 aile danışmanı da beni sevmediğini söylüyorlar..ben de inanmıyorum, şu anda elimde deliller var, tazminat verecek, çocuklarını kaybedecek diye ısrar ediyor diye düşünüyorum.yüzüne bakamıyorum yazışmaları aklıma geliyor, utanıyorum.ama.....keşkelerim kalsın istemiyorum.
Şu durumda mantıklı sorulacak tek soru da o yüzden.aynısını bugun psikolog da sordu bana.neden???eşim de başını önüne eğdi durdu.olmayan bir evlilik için neden bu kadar sabrettiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?