Yorgunum

Siz elinizden geleni yapıyorsunuz ve ne yazık ki bu böyle sürüp gidecek. Her insan aynı iyileşme azminde olmuyor maalesef. Biz de aynı şeyle karşı karşıyayız ve yıllardır çözüm bulamadık. Yapması gereken egzersizleri yapmıyor, geriye gidiyor. Sonra bizim zorumuzla kendine dikkat etmeye başlıyor, tekrar düzeliyor. Sonra gene aynı kısır döngü. Bir aralar ölsem de kurtulsam diyordu, bunu duyunca benim gözümden pıt pıt iki damla yaş düştü. Bunu gördüğünden beri en azından artık böyle şeyler söylemiyor.
 
Siz elinizden geleni yapıyorsunuz ve ne yazık ki bu böyle sürüp gidecek. Her insan aynı iyileşme azminde olmuyor maalesef. Biz de aynı şeyle karşı karşıyayız ve yıllardır çözüm bulamadık. Yapması gereken egzersizleri yapmıyor, geriye gidiyor. Sonra bizim zorumuzla kendine dikkat etmeye başlıyor, tekrar düzeliyor. Sonra gene aynı kısır döngü. Bir aralar ölsem de kurtulsam diyordu, bunu duyunca benim gözümden pıt pıt iki damla yaş düştü. Bunu gördüğünden beri en azından artık böyle şeyler söylemiyor.
yorulmustur belkı hastanızda..grıp olsak motıvasyonumuz bozuluyor degılmı
 
Allah şifa versin , Allah tekrar yaşatmasın inşallah. Ne güzel bir evlatsiniz çocuğunuz gibi bakıyorsunuz ama onun da atlattı kolay değil, belki yavaş yavaş alışır bu yeni yaşam tarzına.
 
yorulmustur belkı hastanızda..grıp olsak motıvasyonumuz bozuluyor degılmı
Yoruldu zaten. Yaşadıkları hiç kolay değil. Özellikle psikolojik olarak çok zor zamanlar geçirdi. Ama biz çaba göstermesini kendisi için istiyoruz. Eski mutlu, şen şakrak, bağımsız günlerine dönebilsin diye.
 
Yoruldu zaten. Yaşadıkları hiç kolay değil. Özellikle psikolojik olarak çok zor zamanlar geçirdi. Ama biz çaba göstermesini kendisi için istiyoruz. Eski mutlu, şen şakrak, bağımsız günlerine dönebilsin diye.
esım ıyı oldu bı ara amelıyattan sonra..zaten evde durabılen bırı degıldı ..işe gıdıyodu..sonradan gıdememeye basladı..yapabılse yapıcaktı..osıralarda benım yakın bır arkadasımın kızkardesı vefaat ettı..tek basına olmus evınde..ona kızıyodum gayret gostermıyosun dıye..oysa onun canı yanıyodu dıye aglıyodu..sıkıntıları var..Allahda oylesını uygun gormus herkesın sınanması baska değilmı
 
Rabbim şifalar versin bir an önce babacigina..kanser hastalığı ne yazık ki hastayada yakınlarına da çok zor ..biliyorum ..sabir en önemli şey bu hastalıkta bazen çok zor olsada..Rabbim mucizeler versin..
 
Merhaba herkese. Direkt olarak konuya girmek istiyorum. Babama geçen yıl maalesef kanser teşhisi kondu. Ameliyat oldu ve yaklaşık bir yıl kemoterapi ve radyoterapi gördü. Tedavi bittikten sonra 3 ayda bir kontrolleri oluyor. Bir hafta sonra ikinci kontrolü olacak ve çok şükür geçen kontrolde her şey temizdi bir sorun yok. Ancak babam bu tedaviler sonrası çok yıprandı. Zaten midesi de alındı. Çok kilo kaybetti. Yemek yemekte zorluk çekiyor. Hemen tıkanıyor ama bazı kurallar var uyması gereken mesela yemek yedikten sonra dik oturmak gibi. Ama bunların hiçbirine uymuyor. Yemekle birlikte su içmemesi gerekiyor. Çok susadıysa bir yudum içebilir ama o kafasına dikiyor suyu. Sonra tıkanıyor ve bize sırtına masaj yaptırıyor. Tükürmeye başlıyor sırtına masaj yapılınca. Biz bunun böyle olmayacağını artık normal hayatına dönmesi gerektiğini söylüyoruz ama tükürünce rahatlıyorum diyor. Kendini buna alıştırdı vazgeçiremiyoruz, nedenleri de araştırıldı fizyolojik olarak bir problem yok aslında. Ancak biz psikolojik olduğunu düşünmeye başladık. Çünkü misafir olduğunda ya da misafirliğe gidildiğinde hiç tükürmüyor ya da tıkanmıyor. Bu akşam kardeşi geldi ziyarete tabağındakilerin çoğunu bitirmişti ve hiç tıkanmadı. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Yarın diyetisyen randevusu var, bu üçüncü gidişimiz. Ben de onu ikna ettim ve psikologtan da randevu aldım çok istekli değil ancak reddetmedi de. Ancak psikolog ücretinden haberi yok, belki de yarın ücreti öğrenince hastanede vazgeçecek, tek seans 250 tl çünkü. Kendisini sürekli hasta olarak tanımlıyor. Doktor ameliyattan sonra sen hasta değilsin hasta modunda olma gibi şeyler söylemişti. Hayat kalitesi çok düştü evet ama bunu düzeltmek biraz da onun çabasına bağlı ama maalesef hiçbir çaba göstermiyor şu an. Bugün yürüyelim hadi dedim hava soğuk dedi. Her zaman bir bahane buluyor. Hep yatmak uyumak istiyor. Geceleri uyuyamıyor genelde. Gündüz uyuyor bu sefer de yemek yiyemiyor. İnanın kendi hayatımı bıraktım 23 yaşındayım, evde babama yemek yapıyorum önüne götürüyorum onunla çabalamaya çalışıyorum ama hep boşa kürek çekiyorum sanki. Günde 6 öğün yemesi gerekiyor. Hiçbir değişiklik yok hatta geriye gidiş var. Yataktan zor kaldırıyorum binbir sözle. Artık öyle bunaldım ki. Hastalık konusunda umutsuz değilim artık tıp eskisi gibi değil. Tedaviler çok çeşitli. Ama babam öyle değil. 3 günlük ömrüm kalmış diyor zaten öleceğiz diyor. Öleceksen o halde hiçbir şey için çabalamayalım ölmeyi bekleyelim. Sen bir çaba gösteriyor musun ki iyileşmeyi daha iyi hissetmeyi bekliyorsun? Öyle işte içimi dökmek istedim. Hiçbir çözüm bulamıyorum çünkü iş babamda bitiyor. Çok isteksiz. Zaten ailesi ile ilgili çok büyük problemler var bir de onların stresini yaşıyor. Sanki bir robota dönüşmüş gibi hissediyorum ben de kendimi. Ne yapacağımı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum artık. Kusura bakmayın biraz uzun oldu ama tavsiyelerinizi bekliyorum.
Depresyonda olabılır.Psıkolog harıka bır fıkır .Yasadıkları çok zor .Hastalık çok zor .Kemoterapıde çokzorlu bir surec.Hastanede yattım 6 ay yataga baglı kaldım.Hamd olsun şu an ıyıyım.Ama kemdıme gelmem o kadar uzun surdukı .Yolda yuruyebılen ınsanları kıskanıodum .Saglık ger şey .Psıkolojısı çok ıyı olması gerekuyor.Insallah tedavısını guzelce olur .
 
Depresyonda olabılır.Psıkolog harıka bır fıkır .Yasadıkları çok zor .Hastalık çok zor .Kemoterapıde çokzorlu bir surec.Hastanede yattım 6 ay yataga baglı kaldım.Hamd olsun şu an ıyıyım.Ama kemdıme gelmem o kadar uzun surdukı .Yolda yuruyebılen ınsanları kıskanıodum .Saglık ger şey .Psıkolojısı çok ıyı olması gerekuyor.Insallah tedavısını guzelce olur .
gecmıs olsun sızın neyınız vardı
 
Merhaba herkese. Direkt olarak konuya girmek istiyorum. Babama geçen yıl maalesef kanser teşhisi kondu. Ameliyat oldu ve yaklaşık bir yıl kemoterapi ve radyoterapi gördü. Tedavi bittikten sonra 3 ayda bir kontrolleri oluyor. Bir hafta sonra ikinci kontrolü olacak ve çok şükür geçen kontrolde her şey temizdi bir sorun yok. Ancak babam bu tedaviler sonrası çok yıprandı. Zaten midesi de alındı. Çok kilo kaybetti. Yemek yemekte zorluk çekiyor. Hemen tıkanıyor ama bazı kurallar var uyması gereken mesela yemek yedikten sonra dik oturmak gibi. Ama bunların hiçbirine uymuyor. Yemekle birlikte su içmemesi gerekiyor. Çok susadıysa bir yudum içebilir ama o kafasına dikiyor suyu. Sonra tıkanıyor ve bize sırtına masaj yaptırıyor. Tükürmeye başlıyor sırtına masaj yapılınca. Biz bunun böyle olmayacağını artık normal hayatına dönmesi gerektiğini söylüyoruz ama tükürünce rahatlıyorum diyor. Kendini buna alıştırdı vazgeçiremiyoruz, nedenleri de araştırıldı fizyolojik olarak bir problem yok aslında. Ancak biz psikolojik olduğunu düşünmeye başladık. Çünkü misafir olduğunda ya da misafirliğe gidildiğinde hiç tükürmüyor ya da tıkanmıyor. Bu akşam kardeşi geldi ziyarete tabağındakilerin çoğunu bitirmişti ve hiç tıkanmadı. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Yarın diyetisyen randevusu var, bu üçüncü gidişimiz. Ben de onu ikna ettim ve psikologtan da randevu aldım çok istekli değil ancak reddetmedi de. Ancak psikolog ücretinden haberi yok, belki de yarın ücreti öğrenince hastanede vazgeçecek, tek seans 250 tl çünkü. Kendisini sürekli hasta olarak tanımlıyor. Doktor ameliyattan sonra sen hasta değilsin hasta modunda olma gibi şeyler söylemişti. Hayat kalitesi çok düştü evet ama bunu düzeltmek biraz da onun çabasına bağlı ama maalesef hiçbir çaba göstermiyor şu an. Bugün yürüyelim hadi dedim hava soğuk dedi. Her zaman bir bahane buluyor. Hep yatmak uyumak istiyor. Geceleri uyuyamıyor genelde. Gündüz uyuyor bu sefer de yemek yiyemiyor. İnanın kendi hayatımı bıraktım 23 yaşındayım, evde babama yemek yapıyorum önüne götürüyorum onunla çabalamaya çalışıyorum ama hep boşa kürek çekiyorum sanki. Günde 6 öğün yemesi gerekiyor. Hiçbir değişiklik yok hatta geriye gidiş var. Yataktan zor kaldırıyorum binbir sözle. Artık öyle bunaldım ki. Hastalık konusunda umutsuz değilim artık tıp eskisi gibi değil. Tedaviler çok çeşitli. Ama babam öyle değil. 3 günlük ömrüm kalmış diyor zaten öleceğiz diyor. Öleceksen o halde hiçbir şey için çabalamayalım ölmeyi bekleyelim. Sen bir çaba gösteriyor musun ki iyileşmeyi daha iyi hissetmeyi bekliyorsun? Öyle işte içimi dökmek istedim. Hiçbir çözüm bulamıyorum çünkü iş babamda bitiyor. Çok isteksiz. Zaten ailesi ile ilgili çok büyük problemler var bir de onların stresini yaşıyor. Sanki bir robota dönüşmüş gibi hissediyorum ben de kendimi. Ne yapacağımı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum artık. Kusura bakmayın biraz uzun oldu ama tavsiyelerinizi bekliyorum.
Psıkolok çok onemlı .Babanız devAm etsın .Daha ıyı olucaktır.Yorgunlugunuz gecer ınsallah .Allah sızın mukafatınızı verırbu guzel gunler yuzu gozu hurmetıne .
 
Kafa çarpması sonucu ama şimdı hamd olsunn.Arada agrılarım oluyor.Strese hıc gelemıyorum:KK43:
Rabbım acıl sıfalar versın..komsumuzdada oldu..agrısı yokken agrı var mesajı verıyormus beynı
 
Psıkolok çok onemlı .Babanız devAm etsın .Daha ıyı olucaktır.Yorgunlugunuz gecer ınsallah .Allah sızın mukafatınızı verırbu guzel gunler yuzu gozu hurmetıne .
amin..
 
Rabbım acıl sıfalar versın..komsumuzdada oldu..agrısı yokken agrı var mesajı verıyormus beynı
Allah onunda yardımcısı olsun.Umarım çok daha ıyı olur.Bende stres ve yorgunluk olunca oluyor .
 
Psıkolok çok onemlı .Babanız devAm etsın .Daha ıyı olucaktır.Yorgunlugunuz gecer ınsallah .Allah sızın mukafatınızı verırbu guzel gunler yuzu gozu hurmetıne .
rabbım ınsanı kendıne dahı muhtac etmesın..ınsan yuku agar..oysa tuyden hafıf bır ruha sahıbız degılmı..esımın hastalıgında hep ona ıyı olmaya gayret edıcem dedıysemde hatalarım olmustur..akrabalar yuzunden huzur vermedıler..
 
Çok geçmiş olsun ALLAH şifa versin sizede sabır versin anneniz yok mu ?

Kolay şeyler yaşamamış kendini psikolojisini toplamak belki zaman alıcak
kendi iş dünyasın da neler yaşıyor.kimbilir tabiki destek almalı heleki böyle ağır hastalıklar yasıyanlar
Annem var çok şükür. Ama çalışıyor o ve işyerinde sorumluluğu ağır. Sabah gidiyor akşam geliyor, kardeşim ve ben yeni mezun olduk iş arama, staj vs. aşamasındayız. Bir de babama kim bakacak ilgilenecek o konu var. Geçinmek için onun işe gitmesi gerekiyor. Zaten annem de iş ve ev arasında çok ağır sorumluluk altında çok yıprandı, bugün ağladı. Çok yoruldu zaten hastanelerde hep o koşturdu. İşten çıktı hastaneye gitti, eve geldi yemek yaptı. Elinden geleni yapıyor ama babamın psikolojisi o kadar kötü ki bize de çok hırçın davranıyor, herkesin içinde kaç kere azarladı bizi gören herkes bize sabredin diyor, biz alttan alıyoruz zaten insanların ne dediği önemli değil, bazen alttan alamıyoruz kırıldığımızı belli ediyoruz o zaman siz bana kırılmayın ben öyle yapmak istemiyorum ama elimde değil falan diyor. Ama nazladığımızda hiçbir çaba sarfetmiyor kendisi için, biz bıraksak zaten dünden razı kimse bana bir şey demesin ellemesin, yemek yemeye çağırmasak aç aç bekleyecek akşama kadar. Bugün diyetisyene ve psikoloğa gittik. Kilo kaybetmiş. Diyetisyen böyle devam edersen hastaneye yatırmak zorunda kalacağız damardan besleneceksin dedi. Yatarım o zaman diyor cevap olarak. Vazgeçmiş hayattan. Psikoloğa gitti ilk görüşmesiydi. Zaten ilk görüşme biraz tanışma gibi olmuş, psikolog bizimle de ayrı görüştü. Yemek yiyememesinin psikolojik olduğunu kabul etmiyormuş, benim bir şeyim yok diyormuş psikolog söyledi. Ben tabi anlattım evdeki hasta modunda oluşunu. Belki psikiyatra yönlendirebilirim dedi. Ama arabada anneme bir daha gitmeyeceğini söylemiş psikoloğa. Tabi ben yine ikna etmeye çalışacağım gitmesi için. Kısacası şu an çok bırakmış bir halde kendini ve bizi de yetersiz buluyor. Anneme sen kurallara uyuyor musun gibi bir şey demiş bugün. Halbuki kendisi kalkmıyor öğünlerine ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum bazen. Annem izin almak istediğinde ise alma diyordu rahatı bozulur diye. Ben de çağırıyorum yemek için ama annem kadar ikna etmeye çalışmıyorum bağırıyor çünkü. Çok inatçı çok, aşırı karamsar. Kalkmak istemediği zaman asla kaldırmazsınız, annem geçen gün bir saat yalvardı bu kadar mı katı olur bir insan eşinin hatırı için kalkar. Halbuki en zor tedavileri atlattı, radyoterapi alırken bir ay yataktan kalkamamıştı. Şimdi gezebilir, dolaşabilir ama uyumayı tercih ediyor sadece.
 
Kanser çok zor yorucu bir hastalık elinden geldiğince yanında ol psikolojileri de bozuluyor bu süreçte ölümle burun buruna gelmek kolay değil
Biliyorum, zaten hastalığı ilk öğrendiğindeki halini unutmam mümkün değil, ama en zor kısmını atlattı aslında aldığı tedaviler o kadar ağırdı ki, şimdi toparlanma zamanı ama bir mücadele azmi yok, psikolojik olarak da kötü olduğunu kabul etmiyor.
 
Çok geçmiş olsun öncelikle.
insallah Rabbim bir an önce sağlığına kavusmasını nasip eder amcamıza .
Size gelecek olursak psıkolojik bir savastasınız ve sukur ki savası siz kazanmıssınız. Bazen dısarı cıkma fırsatınız varsa cıkmayı deneyin. Sizinde hayatınızı yasamaya çalısın bir kac saat de olsa; cok gencsiniz Allah sizede babanıza bakmanıza karsılık güzel bir ömür nasip etsin:)
 
Back
X