- 22 Kasım 2010
- 11.320
- 20.363
- 598
- Konu Sahibi Kiraz_Mevsimi_54
-
- #81
Yurt dışında turk turke pek dost olmuyor daha aksini görmedim.
Buna pek katılmıyorum, aksini ben yaşıyorum çünkü, belki Avrupa ülkesinde olmayisim, olduğum ülkede ki Türklerin hepsinin mimar, mühendis, doktor olmasından kaynaklı, çekemeyen, sacmalayan falan henüz hiç denk gelmedim. Herkes belli bir eğitim seviyesindeyse çok sıkıntı yaşanmıyor.Yurt dışında turk turke pek dost olmuyor daha aksini görmedim.
Kesinlikle eğitim seviyesiyle alakalıBuna pek katılmıyorum, aksini ben yaşıyorum çünkü, belki Avrupa ülkesinde olmayisim, olduğum ülkede ki Türklerin hepsinin mimar, mühendis, doktor olmasından kaynaklı, çekemeyen, sacmalayan falan henüz hiç denk gelmedim. Herkes belli bir eğitim seviyesindeyse çok sıkıntı yaşanmıyor.
olayin özeti budursiz Türkiye'ye yazın 2-3 hafta geliyorsunuz
zaten kış boyu plan-program bir heyecan bir motivasyon
pozitif geliyorsunuz
e bir de döviz bozup harcıyorsunuz
missss
bir de sabah 6da kalkın trafik çekin, çocukları buranın okullarına yollayın, komşunuz apartmanı yıksın, burnın iş hayatına girin...o mis gibi anılar olmayacak emin olun.
çocuklarınaza bunu anlatın
"biz oraya tatile gidiyoruz, normal yaşam tatil gibi değil, bizim yazın gördüğümüz insanlar da kışın çalışıyor bizim gibi" deyin mutlaka.
tatilde pozitif enerjiyle görmediğiniz bin tane sorun var burada, emin olun. çocuklar bunları asla göremez zaten. siz anlatacaksınız.
sonra
türklerle fazla görüşmeyin
iş-güç sahibi türkse tamam değilse oradaki ev hanımlarını özellike, boşverin. ciddiyim.
çok değişik bir altkültür var oralarda, gerek yok.
çocuklarınıza kurs aktivite filan bulun. yollayın teşvik edin. oralarda kendi arkadşalar olsun. o çocukların da aileleriyle görüşmeye çalışın. onlar eve yemeğe gelmez, dışarıda kahve için. doğumgünü kutlamalarına çok önem verirler gidin minik bir hediye alın, etrafınız hep türk olmasın.
ha döncekseniz de hemen dönün.
şunu belirteyim:
orada yetiştikten sonra buraya gelmiş hiçbir çocuk (yani genç daha doğrusu) burada hayata uyamadı, benim gördüğüm.
orada disiplinle, rahat iş ortamıyla ve dürüst olarak yetişen çocuklar burada çıldırmaya ramak kala oluyor. çocuk 2 dil biliyor cumartesi de çalışacaksın 8 bin lira maaş diyorlar. bi bakıyor bi bilet olmuş 500 euro- yani maaşı kadar...
burada yetişen çocuk için bile zor burası orada yetişen çocuklar kuzu gibi...
bizim o gelenler hep geri döndü yani.
ya da zengin müslüman tayfadan, çoook zengin kocaları var (ve çok torpilli yerlerdeler tabii ki) onlar dönmedi bir tek.
Sevgili Otri,mesaj atar mısın müsaitsen sana birşey sormak istiyorumYapmayın. Evlatlarınız iyi şartlarda büyürken, geliriniz iyiyken hele ki şu dönemde türkiyeye dönmek, çok büyük hata olur. Dünya artık küçüldü, uçakla ulaşım var her yere. Akraba için dönülmez buraya. Keşke sizin yerinizde olsam.
Yurtdışı yaşamım olmadı, sadece gözlemlerimden yola çıkarak buna yakın yorum yapacaktım. Ama siz canlı canlı yaşamışsınız, içimden geçenleri ne güzel anlattınız. K Kiraz_Mevsimi_54 bu yoruma tamamen katılıyorum, size de bu yönden bakmanızı tavsiye ederim.Tam tahmin ettiğim gibi. Yurtdışındaki Türkler durumu kendilerinden iyi, eğitimli tahsilli olanları çekemez. Biz de aynı şeyleri yaşadık ama ben erken uyandım ve kestim ayağımı. Bütün gün mal mülk dedikodusu yaparlar, o nereye gitmiş bunların evine kim gelmiş muhabbeti yaparlar. Çocukların önünde konuştukları için onlar da arkadaşlarına tepkili oluyor. Biz bunu şimdi alamayız oğlum kızım biraz biriktirmemiz lazım demezler, onlar zengin alırlar onların parası çok biz alamayız derler çocuklarına. Kendi hasetliklerini çocuklara da aşılarlar. Bırak oynasın çocuklar, onlar için durumun iyi mi kötü mü farketmiyor.
Yılbaşı kutlarsın siz gavur musunuz derler, okul pikniğine gidersin gelir bakar çocuklar domuz etli birşey mi yiyor diye, enstruman kursuna yollarsın niye yabancı çocuklarla tek yolluyorsun derler, okul tatilinde başka ülke için plan yaparsın niye Türkiye'ye gitmiyorsunuz bıkmadınız mı gavur görmekten derler... Arkadaşlar içinizde bana kızanlar olabilir hep kötülüyorsun hiç mi aralarında düzgünü yok deyip. Düzgün normal olanlar da kendilerini çektiği için ortam bunlara kalmış. Ben de kayınvalideme zamanında kızmıştım, çocuklarına dikkat et görüşme dediğinde. Kadın 35 sene yaşadığı için varmış bir bildiği. Hepsi koloni gibi aynı sokakta yaşadıkları için kimse farklı olsun istemiyorlar. Bir kadın daha vardı. İtalyan bir erkekle evlenmiş çocuğuna ikinci ismi yabancı koymuş, o kadını da almıyorlardı aralarına.
Çocukların ilgileneceği aktivitelere yönlendirmezler. Sokakta oynamaları yeter. Yapmadıkları gibi başkasının yaptıklarına laf ederler. Bir iki baktım iletişim kuramıyorum içlerine giremiyorum kestim görüşmeyi. Küçük kızım kreşe başlamıştı, orada yabancı annelerin grubuna katıldım. Dedikodu yok aşırı merak, sorgulama, gereksiz samimiyet yok. Kaç sene görüştüm hiç birbirine şahsi soru soran görmedim. Kimsenin inancı, geliri, malı mülkü diğerini ilgilendirmiyor. Büyük çocuklarımız da aşağı yukarı aynı yaşlarda olduğu için bir iki kez yatılı kamp yapmaya bile gittik kadın kadına. Herkes kibar yardımsever, birinin eksikse diğeri fazlasını verdi.
Ben Türk anneler tarafından hep dışlandım ama gavur denen insanlardan en ufak zarar kötülük görmedim. Ne zaman ihtiyacım olsa ellerinden geleni yaptılar.
Konu sahibi hem kendinizin hem de çocuğunuzun ortamını değiştirin. Çağırmıyorlarsa gitmeyin, davet ettiğiniz halde gelmiyorlarsa çağırmayın. Çocuğunuzla da konuşun. Bizi istemiyorlar değil de, kızım her zaman görüşülmez bazen müsait olmuyor insanlar, başka arkadaşların da olacak deyin. Ben mesela mahalledeki parka değil de başka parka veya kırsalda yürüyüşe götürdüm. Okul sonrası kurslar oluyor, onlara götürün veya sınıfından başka çocuklarla randevu yapın. Bu arada benim eşim yurt dışında doğmuş büyümüş ama ailesinin yanına dönüş yapmıştı. Çocukların kreş, okul öncesi falan başlayıp, ödenecek rakamları görünce adam çıldırıp pes etti. Buna para mı dayanır, dışarda ne okula ne kursa beş kuruş ödenmiyor hem de en kaliteli eğitim veriliyor topla eşyaları gidiyoruz dedi. Dönerseniz gül bahçesi yok şu an maalesef. Yazık millet yemesinden içmesinden kısıyor çocuğu düzgün eğitim alabilsin diye.
+++++Tam tahmin ettiğim gibi. Yurtdışındaki Türkler durumu kendilerinden iyi, eğitimli tahsilli olanları çekemez. Biz de aynı şeyleri yaşadık ama ben erken uyandım ve kestim ayağımı. Bütün gün mal mülk dedikodusu yaparlar, o nereye gitmiş bunların evine kim gelmiş muhabbeti yaparlar. Çocukların önünde konuştukları için onlar da arkadaşlarına tepkili oluyor. Biz bunu şimdi alamayız oğlum kızım biraz biriktirmemiz lazım demezler, onlar zengin alırlar onların parası çok biz alamayız derler çocuklarına. Kendi hasetliklerini çocuklara da aşılarlar. Bırak oynasın çocuklar, onlar için durumun iyi mi kötü mü farketmiyor.
Yılbaşı kutlarsın siz gavur musunuz derler, okul pikniğine gidersin gelir bakar çocuklar domuz etli birşey mi yiyor diye, enstruman kursuna yollarsın niye yabancı çocuklarla tek yolluyorsun derler, okul tatilinde başka ülke için plan yaparsın niye Türkiye'ye gitmiyorsunuz bıkmadınız mı gavur görmekten derler... Arkadaşlar içinizde bana kızanlar olabilir hep kötülüyorsun hiç mi aralarında düzgünü yok deyip. Düzgün normal olanlar da kendilerini çektiği için ortam bunlara kalmış. Ben de kayınvalideme zamanında kızmıştım, çocuklarına dikkat et görüşme dediğinde. Kadın 35 sene yaşadığı için varmış bir bildiği. Hepsi koloni gibi aynı sokakta yaşadıkları için kimse farklı olsun istemiyorlar. Bir kadın daha vardı. İtalyan bir erkekle evlenmiş çocuğuna ikinci ismi yabancı koymuş, o kadını da almıyorlardı aralarına.
Çocukların ilgileneceği aktivitelere yönlendirmezler. Sokakta oynamaları yeter. Yapmadıkları gibi başkasının yaptıklarına laf ederler. Bir iki baktım iletişim kuramıyorum içlerine giremiyorum kestim görüşmeyi. Küçük kızım kreşe başlamıştı, orada yabancı annelerin grubuna katıldım. Dedikodu yok aşırı merak, sorgulama, gereksiz samimiyet yok. Kaç sene görüştüm hiç birbirine şahsi soru soran görmedim. Kimsenin inancı, geliri, malı mülkü diğerini ilgilendirmiyor. Büyük çocuklarımız da aşağı yukarı aynı yaşlarda olduğu için bir iki kez yatılı kamp yapmaya bile gittik kadın kadına. Herkes kibar yardımsever, birinin eksikse diğeri fazlasını verdi.
Ben Türk anneler tarafından hep dışlandım ama gavur denen insanlardan en ufak zarar kötülük görmedim. Ne zaman ihtiyacım olsa ellerinden geleni yaptılar.
Konu sahibi hem kendinizin hem de çocuğunuzun ortamını değiştirin. Çağırmıyorlarsa gitmeyin, davet ettiğiniz halde gelmiyorlarsa çağırmayın. Çocuğunuzla da konuşun. Bizi istemiyorlar değil de, kızım her zaman görüşülmez bazen müsait olmuyor insanlar, başka arkadaşların da olacak deyin. Ben mesela mahalledeki parka değil de başka parka veya kırsalda yürüyüşe götürdüm. Okul sonrası kurslar oluyor, onlara götürün veya sınıfından başka çocuklarla randevu yapın. Bu arada benim eşim yurt dışında doğmuş büyümüş ama ailesinin yanına dönüş yapmıştı. Çocukların kreş, okul öncesi falan başlayıp, ödenecek rakamları görünce adam çıldırıp pes etti. Buna para mı dayanır, dışarda ne okula ne kursa beş kuruş ödenmiyor hem de en kaliteli eğitim veriliyor topla eşyaları gidiyoruz dedi. Dönerseniz gül bahçesi yok şu an maalesef. Yazık millet yemesinden içmesinden kısıyor çocuğu düzgün eğitim alabilsin diye.
Turkiyede de yasasaniz bu sorunlari yasama ihtimaliniz var. Bu sebepten dolayi donulmez bence. Hele ki bir cok insanin firsatini bulsa arkasina bile bakmadan terk edecegi bir ulkeye donmek istemek hic mantikli gelmedi bana.Iyi gecelet bayanlar,
içimi dökmek için yazmak istedim bu gece.
Eşim ve çocuklarımla 6 yıldır yurtdışında yaşıyoruz.
Kendi ailem paramparça oldu ve çekirdek aile olarak sadece biz ve bir kardeşim kaldı.
Aileden görüştüğümüz tek kişi benim kardeşim.
Annem rahatsızlık nedeniyle yurtdışında.
Çocuklar ve ben bu duruma ne kadar zorda olsa alışmaya başlıyoruz. Bazen çok çekilmez hale geliyor ve eşimden yurda dönelim yorumları geliyor. Düşünüyoruz sonra çok zor olur tekrardan düzen kurmak deyip geçiyoruz.
Bizi bu düşüncelere iten sadece aile bağların olmaması ve çocukların aileyle büyümemesi.
Maddi durumumuz çok iyi. Eşimde bende çalışıyoruz. En büyük çocuğum ilkokula gidiyor. Küçüğü kreşe. Düzen güzel kuruldu çok şükür.
Bu eksiği kapatmak için tatiller türkiyede geçiyor ama yetmiyor. Biz bu çok takıyoruz bilmiyorum
Ailece görüştüğümüz bir kaç aile var ve benim arkadaşlarımda var. Ama o samimiyeti yakayalamadık.
Kızımın sınıfında bir kızla çok iyi anlaşıyor ve ortak arkadaşlarıda komşumuz. Bir kaç kez bi araya geldik çok keyif aldılar ki bende ama artık ne ben ne kızım çağrılmıyoruz. Toplandıklarını dile getirip çağırlmamak kızımı çok üzüyor ve beni yine bu tarz düşüncelere itiyor.
Benimle aynı durumu yaşayan var mı?
Nasıl bir yol gitmem lazım bilmiyorum.
Darılmıyorum neden aramadı çağırmadı ama kızıma bunu nasıl anlatmam lazım bilmiyorum.
Uzun oldu hakkınızı helal edin
Ahh darası başımıza inşallahben de yurtdışındayım, buraya gelmek için günde 15 saatlere kadar ders çalışıp muhteşem bir programda yl kopardım, çok şeyimi feda edip yerleştim ve size şunu net diyorum türkiye’deki akrabalarımı yurtdışındaki refah dolu hayatıma tercih etmem, edene de şaşarım. hatta bir hamburgeri bile akrabalarıma tercih ederim.
not: akrabalarım iyidir.
Aynen ben de öyle düsünüyorum. Bu arada ben burda konu sahibinden de yalnizim, es, sevgili de yok, yine de degismem :)ben de yurtdışındayım, buraya gelmek için günde 15 saatlere kadar ders çalışıp muhteşem bir programda yl kopardım, çok şeyimi feda edip yerleştim ve size şunu net diyorum türkiye’deki akrabalarımı yurtdışındaki refah dolu hayatıma tercih etmem, edene de şaşarım. hatta bir hamburgeri bile akrabalarıma tercih ederim.
not: akrabalarım iyidir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?