Yurtdışındaki yaşam…yanlızlık…

Komşularınızın bence sizinle frekansı uymamış gibi geldi bana 10 çağırmadan sadece 2 sine gelmeleri tuhaf ve siz çağırdığınızda o çağırdı oraya gidiyorum demek bile sizin istenmediğinizi göstermiyor mu? Çocuklar iyi anlaşabilir ama siz büyüklerde sorun var. Üstelemeyin ve çocuğunuzla daha keyifli zaman geçirebileceğiniz aktiviteler bulun emin olun o zaman her şey daha kolay olacak sizin için. İlla komşuculuk yapmaya gerek yok çok ısrar ters tepiyor.

Kiraz_Mevsimi_54 .!.:

Iyi gecelet bayanlar,

içimi dökmek için yazmak istedim bu gece.

Eşim ve çocuklarımla 6 yıldır yurtdışında yaşıyoruz.
Kendi ailem paramparça oldu ve çekirdek aile olarak sadece biz ve bir kardeşim kaldı.

Aileden görüştüğümüz tek kişi benim kardeşim.
Annem rahatsızlık nedeniyle yurtdışında.

Çocuklar ve ben bu duruma ne kadar zorda olsa alışmaya başlıyoruz. Bazen çok çekilmez hale geliyor ve eşimden yurda dönelim yorumları geliyor. Düşünüyoruz sonra çok zor olur tekrardan düzen kurmak deyip geçiyoruz.

Bizi bu düşüncelere iten sadece aile bağların olmaması ve çocukların aileyle büyümemesi.
Maddi durumumuz çok iyi. Eşimde bende çalışıyoruz. En büyük çocuğum ilkokula gidiyor. Küçüğü kreşe. Düzen güzel kuruldu çok şükür.

Bu eksiği kapatmak için tatiller türkiyede geçiyor ama yetmiyor. Biz bu çok takıyoruz bilmiyorum

Ailece görüştüğümüz bir kaç aile var ve benim arkadaşlarımda var. Ama o samimiyeti yakayalamadık.

Kızımın sınıfında bir kızla çok iyi anlaşıyor ve ortak arkadaşlarıda komşumuz. Bir kaç kez bi araya geldik çok keyif aldılar ki bende ama artık ne ben ne kızım çağrılmıyoruz. Toplandıklarını dile getirip çağırlmamak kızımı çok üzüyor ve beni yine bu tarz düşüncelere itiyor.

Benimle aynı durumu yaşayan var mı?
Nasıl bir yol gitmem lazım bilmiyorum.
Darılmıyorum neden aramadı çağırmadı ama kızıma bunu nasıl anlatmam lazım bilmiyorum.

Uzun oldu hakkınızı helal edin

Genişletmek için tıkla...

Ben de daha düne kadar gitmeyelim, aileden, kültürümüzden kopmayalim tarafiydim ama son zamanlarda fikrim değişti ve biz de eşimle 1 yıl içerisinde göç etme kararı aldık. Size nedenlerimizi sıralayım da içiniz kararsin :) zira bizim düşündükçe umitlerimiz soluyor...
En birinci sebep adaletsizlik. Adalet sadece güçlü olanin yanında halk olarak biz sessisiz ve 3 maymunu oynadığımız sürece bize karışan yok, sessizce yaşıyoruz. Bir gün adalete ihtiyaç duyarsak sesimizi kimse duymayacak çünkü diğerleri bizim oynumuzu oynamaya devam edecek.
Mesela daha yeni 17 yaşında bir erkek, 13 yaşında bir kıza tecavüz etmiş ve 10 yıl ceza almış. Peki sonuç ne? Supriz diyeceğim ama artık supriz değil alıştık. Kaçma durumu olmadığından gözetim şartı ile serbest. Bir kızım var, başına birşey gelse adalet yok. İnsanlar kendi adaletlerini sağlamak zorunda bırakılıyorlar.
Toplum aşırı agresif yolda birisi ile tartışıp ters düşsen, adam çıkartıp bıçağı seni öldürebilir. Ve ceza alır mı? 2-3 yıl en iyi ihtimalle. Peki bu durum bize ne düşündürüyor? Eğer başımıza böyle bir olay gelirse, geri durma sen öleceğine o ölsün. Nasıl bir toplum hayal edebiliyor musunuz??
Daha yeni bir yazı okudum Suruç'da ağır yaralanan doktor bir kız yazmış. Yani çocuğunuzu vicdanlı, adaletli, merhametli yetistirirseniz bu ülkede doktor da olsa cezalandırılır ve birileri de mutlaka "iyi olmuş" der. O kız hastaneye kaldırılırken çekilmiş fotoğrafının altına bu militanın burada ne işi var yazanlar olmuş... Okumak isteyenler linke tik


Sizinde çocuklarınız varmış, bırakın bu toplum çocuklarınıza gençliğini borçlanmasın...
İnsanlarımız iyi ama... diye başlayan çok cümle duymuşsunuzdur. Ben artık insanlarımızın iyi olduğuna inanmıyorum, hatta büyük bir çocuğunlugun icerisinde safi kötülük var. Katliamlara, kiyimlara, tecavüzlere iyi olmuş diyecek kadar.
Bakın, dikkatli bakın ülkemizde acı çektirilmemis tek bir azınlık yok.
Neyse daha uzatmayacağım özellikle bu sabah haberler çok moralimi bozdu ve her zamankinden daha fazla içim karardı. Velhasıl kelam gelmeyin medeniyet, eşitlik iyidir...
Saydıklarım içerisinde hiç ekonomik sebep yok çünkü ekonomi gidenler için son sırada zaten göç edecek kariyere sahip insanların kazançları burada da iyi ama ironi olsun gidenlerin paylaşımlarına LinkedIn de "defolup gidin, iyi olmuş" yazan çok.

warrior princess .!.:

Evlenip yurtdisina geldim ben de. Cocuk yapmiyorum. Cunku dil ogreniyorum, kurslara gidiyorum, ehliyetimi aliyorum, parttime calisiyorum, calistikca dilim daha da gelisiyor, yabanci arkadaslar ediniyorum, esimle Avrupayi geziyorum.
Ailemi ozledigimde Turkiyeye gidiyorum goruyorum. Zaten artik istediginle istedigin an goruntulu konusabiliyorsun, uzakliklar yakinlasiyor.

Yani hic ozlenmez demiyorum ama bu kadari da abarti diyorum sizin icin.

Keske yurtdisina cikinca gittigi ulkelere entegre olabilecek, ulkenin hakkini verecek vizyondaki insanlar gelse hep.. diger turlu hem gelen kisiye, hem getirene yazik oluyor. Hatta gelmek isteyen o kadar kisiye karsi bile yazik oluyor diye dusunuyorum :)

Genişletmek için tıkla...

Ben burda doğdum büyüdüm eşim sonradan geldi… eğitimim var 5 dil biliyorum… sadece bu dönem bu duygular içerisindeyim çocuklarım yüzünden

Kiraz_Mevsimi_54 .!.:

Ben burda doğdum büyüdüm eşim sonradan geldi… eğitimim var 5 dil biliyorum… sadece bu dönem bu duygular içerisindeyim çocuklarım yüzünden

Genişletmek için tıkla...

Orada doğup büyümenize rağmen çevre edinememiş olmanız çok şaşırtıcı.

Amiinee .!.:

Orada doğup büyümenize rağmen çevre edinememiş olmanız çok şaşırtıcı.

Genişletmek için tıkla...

Arkadaşlarımın daha çocukları yok ve bu nedenle bekar arkadaşlarla plan yapmak zor oluyor.

Hepinize çok teşekkür ederim…
Tavsiyelerinizi dikkate alacağım…
Iyi ki varsınız kadınlar kulübü… içimi ferahlattınız

Kiraz_Mevsimi_54 .!.:

Ben burda doğdum büyüdüm eşim sonradan geldi… eğitimim var 5 dil biliyorum… sadece bu dönem bu duygular içerisindeyim çocuklarım yüzünden

Genişletmek için tıkla...

Oo bu daha anormal o zaman.

Avrupada dogup buyuduyseniz simdiye kadar ulkenizden, okulunuzdan, isyerlerinizden, seyahatlerinizden bir suru cevreniz, aliskanliklariniz , aktivitileriniz olmasi gerekirdi.
Ama benim gozlemledigim maalesef Avrupada dogan nesillerde bunu yasayanlar var, sonradan gelen ben bile burada dogan bircok kisiden daha sosyal goruyorum kendimi.

Yani bilemiyorum garip, ulkeyi hic sevmiyorsaniz donebilirsiniz elbet ama bu kadar yalnizlik ve asosyallik normal degil, siz Turkiyede yasadaniz da ayni sekilde davranir ve ayni seylerden dem vurursunuz diye dusunuyorum.

Kiraz_Mevsimi_54 .!.:

Iyi gecelet bayanlar,

içimi dökmek için yazmak istedim bu gece.

Eşim ve çocuklarımla 6 yıldır yurtdışında yaşıyoruz.
Kendi ailem paramparça oldu ve çekirdek aile olarak sadece biz ve bir kardeşim kaldı.

Aileden görüştüğümüz tek kişi benim kardeşim.
Annem rahatsızlık nedeniyle yurtdışında.

Çocuklar ve ben bu duruma ne kadar zorda olsa alışmaya başlıyoruz. Bazen çok çekilmez hale geliyor ve eşimden yurda dönelim yorumları geliyor. Düşünüyoruz sonra çok zor olur tekrardan düzen kurmak deyip geçiyoruz.

Bizi bu düşüncelere iten sadece aile bağların olmaması ve çocukların aileyle büyümemesi.
Maddi durumumuz çok iyi. Eşimde bende çalışıyoruz. En büyük çocuğum ilkokula gidiyor. Küçüğü kreşe. Düzen güzel kuruldu çok şükür.

Bu eksiği kapatmak için tatiller türkiyede geçiyor ama yetmiyor. Biz bu çok takıyoruz bilmiyorum

Ailece görüştüğümüz bir kaç aile var ve benim arkadaşlarımda var. Ama o samimiyeti yakayalamadık.

Kızımın sınıfında bir kızla çok iyi anlaşıyor ve ortak arkadaşlarıda komşumuz. Bir kaç kez bi araya geldik çok keyif aldılar ki bende ama artık ne ben ne kızım çağrılmıyoruz. Toplandıklarını dile getirip çağırlmamak kızımı çok üzüyor ve beni yine bu tarz düşüncelere itiyor.

Benimle aynı durumu yaşayan var mı?
Nasıl bir yol gitmem lazım bilmiyorum.
Darılmıyorum neden aramadı çağırmadı ama kızıma bunu nasıl anlatmam lazım bilmiyorum.

Uzun oldu hakkınızı helal edin

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar zamandır ordasınız?
Hiç düzeninizi bozmayın.
Türkiye’de dertleriniz buhar olup uçmayacak tam tersi daha çok zorluk yaşayacaksınız.
Rahatınızı bozmayın hiç.
Varsın akrabalar da uzak olsun.
Ben 20 yıl yurtdışında yaşadım küçük yaşlarda gittik.
Bizde çok zorluk çektik. Bizim de akrabalarımız yanımızda değildi.
Gittikten kısa bir süre sonra çekirdek ailem de dağıldı. Annem babam ayrıldı.
Annem bir kez olsun düşünmedi Türkiye’ye dönmeyi.
Yıllardır minnetsiz çalışır, çabalar.
Sizde çalışın. Dilinizi geliştirin.
Bakın ben evlendim Türkiye’ye yerleştim.
Anneannem, teyzemler, halamlar var yakınımda ama en son ne zaman görüştüm hatırlamıyorum.
Yani burda da kimse kimsenin kapısını çalmıyor merak etmeyin.
Burda da insan ilişkileri kopmuş. Benim çocukluğumda bırakıp gittiğim düzen yok.
Yani herşey bana kalsa bir an bile düşünmem çekip giderim yurtdışına tekrar.
Tabiki ülkemiz, vatanımız özlüyoruz ama yaz tatillerinde gelip gidip özleminizi gidermek kafi bence.
Zaten eğer en az 5 yıldır yurtdışındaysanız falan Türkiye’ye tekrar adapte olmakta oldukça zorlanırsınız.
Yine de seçim sizin ama yaşadığınız refahı, özgürlüğü, toplumsal düzeni, rahatlığı Türkiye’de çok ararsınız.

Kiraz_Mevsimi_54 .!.:

Iyi gecelet bayanlar,

içimi dökmek için yazmak istedim bu gece.

Eşim ve çocuklarımla 6 yıldır yurtdışında yaşıyoruz.
Kendi ailem paramparça oldu ve çekirdek aile olarak sadece biz ve bir kardeşim kaldı.

Aileden görüştüğümüz tek kişi benim kardeşim.
Annem rahatsızlık nedeniyle yurtdışında.

Çocuklar ve ben bu duruma ne kadar zorda olsa alışmaya başlıyoruz. Bazen çok çekilmez hale geliyor ve eşimden yurda dönelim yorumları geliyor. Düşünüyoruz sonra çok zor olur tekrardan düzen kurmak deyip geçiyoruz.

Bizi bu düşüncelere iten sadece aile bağların olmaması ve çocukların aileyle büyümemesi.
Maddi durumumuz çok iyi. Eşimde bende çalışıyoruz. En büyük çocuğum ilkokula gidiyor. Küçüğü kreşe. Düzen güzel kuruldu çok şükür.

Bu eksiği kapatmak için tatiller türkiyede geçiyor ama yetmiyor. Biz bu çok takıyoruz bilmiyorum

Ailece görüştüğümüz bir kaç aile var ve benim arkadaşlarımda var. Ama o samimiyeti yakayalamadık.

Kızımın sınıfında bir kızla çok iyi anlaşıyor ve ortak arkadaşlarıda komşumuz. Bir kaç kez bi araya geldik çok keyif aldılar ki bende ama artık ne ben ne kızım çağrılmıyoruz. Toplandıklarını dile getirip çağırlmamak kızımı çok üzüyor ve beni yine bu tarz düşüncelere itiyor.

Benimle aynı durumu yaşayan var mı?
Nasıl bir yol gitmem lazım bilmiyorum.
Darılmıyorum neden aramadı çağırmadı ama kızıma bunu nasıl anlatmam lazım bilmiyorum.

Uzun oldu hakkınızı helal edin

Genişletmek için tıkla...

Buraya gelme dusuncenizden vazgeçin öncelikle
Ülkenin yarısı yurt dışına gitmek istiyor eğitim ve ekonomi bitmis durumda
Kendi ailenize odaklanın bırakın akrabayı
Dediğiniz kişileri de bir de siz çağırın bakalim
Acaba herseyden şikayet ediyorsunuz da ondan dolayı sıkılıp görüşmek istemiyor olabilirler

Ne güzel çoğu kişinin hayali olan bir şeyi gerçekleştirmişsiniz. Maddi açıdan refah içinde yaşıyorsunuz.
Bu düzeni bozup yaşanması çok güç olan bir yere dönmenizi tavsiye etmem.
Sosyal çevre sadece yakınınızda yaşayan komşularla kurulmuyor.
Sürekli arayıp üstüne düştüğünüz insanları artık aramayın.
Bir süre sonra onlar kurcalamaya başlayacaklar.
İnsan psikolojisi böyle çok klişe belki ama kaçan kovalanıyor.

Çocuklarınızı sosyal aktivitelere yönlendirin, o çevreden tanıştığınız biri ile belki kafa dengi olduğunuzu hissedeceksiniz.
Siz hobilerinizle ilgili bir kursa başlayın, orada mutlaka çevreniz oluşacaktır.
Son 4-5 sene önce sık görüştüğüm kişilerin neredeyse hepsini hayatımdan çıkardım.
O dönem ciddi anlamda sıkıntılar yaşattılar bana ve şimdi iyi ki diyorum.
1-2 tane dürüst, değer kıymet bilen insanı sahte kalabalığa tercih ederim.
Son dönemde bambaşka bir çevrem oluştu.
Yeni arkadaşlıklar ve aile dostlukları kurmaya başladık.
Onlarla bile mesafeyi koruyarak görüşmeye çalışıyorum.
Buda bitirdiğim arkadaşlıklardan edindiğim deneyim sanırım.
Ama böylesi daha güzelmiş, karşında ki haddini aşamıyor. O çizgiyi korumak çok önemliymiş.

warrior princess .!.:

Oo bu daha anormal o zaman.

Avrupada dogup buyuduyseniz simdiye kadar ulkenizden, okulunuzdan, isyerlerinizden, seyahatlerinizden bir suru cevreniz, aliskanliklariniz , aktivitileriniz olmasi gerekirdi.
Ama benim gozlemledigim maalesef Avrupada dogan nesillerde bunu yasayanlar var, sonradan gelen ben bile burada dogan bircok kisiden daha sosyal goruyorum kendimi.

Yani bilemiyorum garip, ulkeyi hic sevmiyorsaniz donebilirsiniz elbet ama bu kadar yalnizlik ve asosyallik normal degil, siz Turkiyede yasadaniz da ayni sekilde davranir ve ayni seylerden dem vurursunuz diye dusunuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle katılıyorum size. Yurtdışında doğmuş büyümüş birinin Türkiye Türkiye diye yanıp tutuşması çok çok garip. Gelip gerçeklerle yüzleşmeleri gerekiyor illa heralde. Ben küçük yaşlardayken gittik bizde. Annem 30’lu yaşlarındaydı yurtdışına ayak bastığında. Çalıştı, kurslara gitti, çevre edindi şakır şakır yabancı dil konuşuyor. En azından bahçeye çıksa 1 saat yan komşusuyla sohbet eder. Bir kez olsun of burda çok yalnızım Türkiye’ye döneceğim dediğini duymadım. Haliyle orda doğup büyüyenlerin Türkiye saplantısı çok çok garip geliyor bana. Yani sonradan gitmiş olsa anlayacağım ama. İnsan ulaşamadığının delisi derler o hesap sanırım.

Madelief .!.:

Ben 14 yasimda geldim yurtdisina ve pekala universite bitirdim. Yegenlerim lise okuyorlar ve sukur ki notlari gayet iyi yani yuksek ogrenime devam edecekler. Her gocmen ailenin cocugu dusuk okul okuyacak diye bir kaide yok ki. Her ne kadar yurtdisinda dogmus olsalarda, ilk baslarda bir bocalama olabiliyor ama bunlar ek derslerle giderilebilecek seyler.
Ha Turkiye'de maddi durum iyiyse yasanir ama ben yine de yasamazdim.

Genişletmek için tıkla...

Tabi ki çok başarılı öğrenciler vardır.Ben orandan bahsettim %1 gibi bir oran bana çok düşük geldi.Bunun aile yapısıyla da çok alakası olduğunu düşünüyorum.Evet burada büyüyenler genelde yaşamak istemiyor ben kendi düşüncelerimi söyledim

ben bu homesickness duygusuyla basa cikamadigim icin turkiyeye donecegim. kendimi bildim bileli de yilin 6 ayini yurt disinda gecirirdim ama burada tek olmak cok farkli. beraber yetistigin insanlarin yaninda olmamasi insana cok kotu hissettiriyor. ben acikcasi turkiyede maddi olarak zorlanmayacagim icin donecegim. sizin de oyle bir durumunuz varsa, turkiyede de bu sartlari devam ettirebilecekseniz, cocuklar turkiyede de guzel okullarda okuyabileceklerse donebilirsiniz.

ama ani karar vermemenizi tavsiye ederim. buyudukce cocuklar kendi cevrelerini olustururlar zaten, surada bunu hissedeceginiz maksimum 3 yil. turkiyeye gelir sonra geri donmek isterseniz homesick ile bas etmek daha zor olur cocuklar acisindan.

eisvogel .!.:

Ben de evlenip buraya geldim.Esim alman , yasadigim yerde türk yok.Kücük bir köyde yasiyoruz.Kizim simdi 9 yasinda.Tek cocuk .Okulda bir kac arkadasi var.Onlarla görüsüyoruz.Onun disinda köyün futbol takiminda oynuyor, köydeki dans kursuna gidiyor.Burada yapilacak cok fazla aktivite var.Cesitli spor klüplerine üye olabilirsiniz.Hafta sonlari dogaya cikabilirsiniz.

Burda esim ve kizim disinda hic kimsem yok.Hani herkes dogumumda annem gelmedi yanliz dogum yapti diyorlar ya , ben hep yanlizdim ve inanin bana türkiye`ye dönmek aklimin ucundan bile gecmiyor.Yapilacak o kadar cok sey var ki , vakit bulamiyorum.

Size iyi gelmeyen insanlardan uzak durup , alternatif arayin.Sadece kiziniz degil kendiniz de bos zamanlarinizi dolduracak hobiler edinin.Insan özünde zaten yanlizdir.Ben burda kizim dogduktan sonra sosyellesmek icin cok ugrastim.Nedense bir sekilde , caba sarfettigim halde pek iclerine almadilar beni.Önceleri üzülüyordum simdi gayet mutluyum.Kendime yetebiliyorum.

Bu ruh haliniz gececektir.Bu düsüncelere saplanip kalmayin.Siz yeter ki her seye acik olun.Sizi assagi ceken insanlardan uzaklastiginizda , daha iyi olacaksiniz.

Genişletmek için tıkla...

Ben katılıyorum. Diğer Türkler belli ki konu sahibesine iyi gelmemiş, hasede kapılıp zırvalamışlar. Ben olsam başka arkadaş bakarım. Çocuk okula gidiyorsa okul arkadaşlarıyla arkadaşlık etsin, onların anneleriyle tanışıp kaynasın konu sahibesi. Veren de çocuklar için çok güzel bir seçenek hem spor yapmış olur bebe, hem de sosyalkeşir.

Okul degistirelim deseniz anlıycam da,cocuk dıslandı diye ülke değistirmeye kalkmak?Bilemeedim.
Yani ordaki kurulu düzeni,isleyen sistemi,cocuklar burda bulamayınca daha cok mutsuz olabilirler.

Allah yardımcınız olsun. Yurtdışında olmanın her zaman mutluluk getirmediğinin de güzel bir misali olmuş

kusura bakmayin ama rahatlik tepiyor diyeceğim akraba için muhteşem rahatlığı bırakmak isteyeni de ilk kez duydum . baska sorununuz yok sorun arıyorsunuz sanki

burdaki yaşamdan haberiniz var mı

pandemiden sonra burda da kimse kimseyle görüşmüyor

warrior princess .!.:

Evlenip yurtdisina geldim ben de. Cocuk yapmiyorum. Cunku dil ogreniyorum, kurslara gidiyorum, ehliyetimi aliyorum, parttime calisiyorum, calistikca dilim daha da gelisiyor, yabanci arkadaslar ediniyorum, esimle Avrupayi geziyorum.
Ailemi ozledigimde Turkiyeye gidiyorum goruyorum. Zaten artik istediginle istedigin an goruntulu konusabiliyorsun, uzakliklar yakinlasiyor.

Yani hic ozlenmez demiyorum ama bu kadari da abarti diyorum sizin icin.

Keske yurtdisina cikinca gittigi ulkelere entegre olabilecek, ulkenin hakkini verecek vizyondaki insanlar gelse hep.. diger turlu hem gelen kisiye, hem getirene yazik oluyor. Hatta gelmek isteyen o kadar kisiye karsi bile yazik oluyor diye dusunuyorum :)

Genişletmek için tıkla...

son paragrafa 1000 beğeni

biz yurtdışına çıkmak için deliriyoruz ordakiler de beğenmiyor gelmek istiyor

hayatta hep böyle sanırım ya

Bence geri dönün haklısınız sizin bizden daha iyi yaşamaya hakkınız yok , dönün