2 çocuklu hayata alışamamak

Geçecek.
Bu günler geçiyor, iyi yanı bu.
Yardımcı olmayabilir ama temizlik için haftada bir gün biri gelebilir onu bulmak zor değildir diye düşünüyorum. Hem eş hem aile ucundan tutuyorsa bir de temizlik yapılıyorsa uyku düzenleri oturana dek idare edilir bir şekilde. Kreş için söyleyeceğim bir şey var yalnız. 3 yaş öncesi zaten vermeyin evdeyseniz. Çocuğun kreşteki ilk yılı her gün hasta olması demek. Onun hastalığını da kardeşine getirmesi demek. Bence en az bir sene daha kreşe göndermeyin.
Yardıma haftada bir gelen biri var idare ediyoruz şimdilik ama kreşe gitmeli yani 2. Olmasaydı da 3 yaşta kreşi düşünüyordum. Kaydını da yaptırdık.
 
Biraz daha tahammüllü ve sukurlu olmaya çalışın : )

Bana bakıp halimize sukredebilirsiniz mesela. İkinciye hamileyim. Bu zamana kadar kimseden yardım almadım. Anne yok abla kızkardeş zaten yok. Kayınvalide uzaktan sever sağolsun. Doğuma da tek gireceğim. Göğsümde emen bir bebekle dört yaşındaki oğluma bakacağım ve tek başına olacağım, eşimi saymazsak : )

İki çocuğuma da tek başıma bakacağım. Tıpkı çoğunluk gibi. Eskiden kadinlarimiz hem çok çocuk yapardı hem de o çocukların bezini vs elinde yikardi. Şimdiki gibi kolay değildi hayat. Eskiler nasıl yapmış, siz de yaparsınız. Fazla düşünmeyin, geldiği gibi yaşayın.
 
Biraz daha tahammüllü ve sukurlu olmaya çalışın : )

Bana bakıp halimize sukredebilirsiniz mesela. İkinciye hamileyim. Bu zamana kadar kimseden yardım almadım. Anne yok abla kızkardeş zaten yok. Kayınvalide uzaktan sever sağolsun. Doğuma da tek gireceğim. Göğsümde emen bir bebekle dört yaşındaki oğluma bakacağım ve tek başına olacağım, eşimi saymazsak : )

İki çocuğuma da tek başıma bakacağım. Tıpkı çoğunluk gibi. Eskiden kadinlarimiz hem çok çocuk yapardı hem de o çocukların bezini vs elinde yikardi. Şimdiki gibi kolay değildi hayat. Eskiler nasıl yapmış, siz de yaparsınız. Fazla düşünmeyin, geldiği gibi yaşayın.
Ne güzel karamsar değilsiniz ben çok karamsarım sanırım tek basıma ne yaparım diye düşünüyorum yalnız kalınca
 
İkizlerim 3,5 yaşında. Çok zorlandım büyütürken, hala zorlanıyorum gerçi o ayrı. Aç ve uykusuz 2 sene yaşadım. İnsanın cidden psikolojisi bozuluyor zor günlerdi. Ama ben kendimi yapabilirim yapmalıyım diye motive ettim. siz ikinciye hazır olmasığınız için bu psikolojidesiniz. Yardımcıyı maaslı almak yerine günlük alın haftada 2-3 alın mesela. birilerine bel bağlamaktansa hayatınız biraz kolaylaşır. Sonuçta 5 yasa kadar rahat yok ama ben ikide rahatlarım 3 de rahatlarım diyordum falan ama yok yok 5 belki :))
 
İkizlerim 3,5 yaşında. Çok zorlandım büyütürken, hala zorlanıyorum gerçi o ayrı. Aç ve uykusuz 2 sene yaşadım. İnsanın cidden psikolojisi bozuluyor zor günlerdi. Ama ben kendimi yapabilirim yapmalıyım diye motive ettim. siz ikinciye hazır olmasığınız için bu psikolojidesiniz. Yardımcıyı maaslı almak yerine günlük alın haftada 2-3 alın mesela. birilerine bel bağlamaktansa hayatınız biraz kolaylaşır. Sonuçta 5 yasa kadar rahat yok ama ben ikide rahatlarım 3 de rahatlarım diyordum falan ama yok yok 5 belki :))
Ben de büyük kızımda ikiden sonra biraz rahatlamıştım şimdi yine bekliyorum o günleri beşe daha çok var 😔
 
Beklentilerinizi değiştirin.
2,5 yaşında kendi kendine uyuyan çocuk var mıdır? Vardır ama genelini 8 9 yaşına kadar bir şekilde uyutuyoruz. Şöyle ki kitap okuyoruz falan en kötü, o uyku rutinine destek oluyoruz. İyi geceler Allah rahatlık versin deyip gitmiyorlar yani.

Uyku eğitimi için de küçüğü çok küçük.

Araları çok az. Yorulmanız normal ama her yönden bu kadar destek alırken de abartıyor gibi görünmeniz de normal.

Mesela sling önerisine bile sıcak boğuluyorum vs demişsiniz. Yani pek çözüme yanaşmıyorsunuz. Her şey aynı anda mükemmel olamaz.

2 yaş sonrası evet rahatlama geliyor ama gerçek rahatlama 4 yaş sonrası.

Kızım uykuyu severdi, sıkıntılı bir bebek değildi, gazı mazı çok olmazdı yani, ama slingde yaşadı 8 9 aya kadar, sonra da kanguruda. Neredeyse 3 yaşına kadar kanguruda uyudu. Hala haftada 3 4 gün bizimle yatıyor. Tam mükemmel diye bir şey yok.

Hepsi geçiyor ama illa biraz esnemelisiniz.
 
Ne güzel karamsar değilsiniz ben çok karamsarım sanırım tek basıma ne yaparım diye düşünüyorum yalnız kalınca
Konunu baştan takip ediyorum anca yazabildim, en güzelini yapmışsın şimdi içinde fırtınalar kopuyo bilirim ama ileride yapsan daha zor, benim 6,5 ve 1,5 olmak üzere iki çocuğum var oğlum çok mızmızdı sürekli arkadaş arardık oyun parkı kuzenler falan onlarda biyere kadar ki 2.eşimle ortak kararımızdı 10 12 yaş fark istiyoduk, işyerindekilerin gazına geldim tam 5 yaş araları, inan çok fazla şimdi oğlum büyük kız küçük kaldı yanında daha geçen hafta tatilden geldim denizde havuzda oynayacak arkadaşı bile yoktu oğlum yine yalnızdı kızına o kadar iyilik yaptın ki, tabiki ilkindeki rahatlık olmuyo onu çok yaşadım tam bebeği zor bela uyutuyosun büyüğün yemek zamanı ya yemek hazırlama telaşın oluyo ya başka bi dert ilkte o uyuduğunda uyuyosun ilk 6 ay zaten yemek derdin yok emzir uyut sende uyu, o anlamda bence ikinci daha zor seni anlıyorum kasma bebekle de çık ve bak bide ben temzlik yemekle de uğraşıyorum en aZından onlar yok sende ve inanıyorum yakında alışcaksın tek çocuklu hayatın yokmuş gibi gelecek sana
 
Birde arkadaşın dediği gibi sling dene. Bana çok dediler almadım kanguru vardı denedim baktım sevmedi kullanmaz dedim şuan düşününce tek kolumda yaşadı 1 sene aklıma ediyim alsaydım keşke
 
Yeni doğum yapmış (4,5 ay evvel) bir anne olarak sizi o kadar iyi anlıyorum ki…
Pandemi derken , işten ayrılmak derken , ilk bebek derken çok ağır bir lohusalık yaşadım. Cidden birisi anlatsa ne şımarıklık derdim, başıma geldi !
Eşim ilk eve döndüğümde yanıma yardımcı buldu, maddi imkanımız çok kısıtlı olmasına rağmen hemde. Ama 15 gün idare edebildim. Çünkü çok kötü durumdaydım ve evde başka bir kişiyle yaşama fikrini benimseyemedim. Sonrasında eve robot süpürge aldık. Aldığımız en yararlı şey desem yalan olmaz. Maddi durumunuz var belli ki mutlaka edinin.
Ama bir yorumda ikinci bebek hayatımı mahvetti diyorsunuz ya bunu demeyin. Rabbim sağlığı ile imtihan eder, çok pişman olursunuz. Şöyle düşünün hayatınızın 2-3 yılını feda edeceksiniz belki ama ikisi de bir anda büyüyü verecek. Sizin en yakın arkadaşlarınız olacaklar.
 
Yani tamam da biz şimdi ne diyelim haline şükret mi diyelim veya tüh tüh yazık mı diyelim. Olan olmuş biten bitmiş zaten herkes gibi siz de hayatınızın şartlarını kabul edip alışacaksınız. Kendinin ne istediğini bilmeden toplumun ve başkalarının beklentileriyle yaşamanın bedelini ödeyeceksiniz maalesef, üstelik tek başınıza değil suçsuz bebeklerinizle birlikte.
 
Acilen psikolojik destek alıp,
ruh sağlığınızı toparlayın.
‘Hayatım mahvoldu’ diye düşünerek ne çocuklarınıza gerçek bir sevgi ve şefkat verebilirsiniz, ne de içinde bulunduğunuz durumu kolaylaştırabilirsiniz.

Sizce çocuklarınız neden uyumakta zorlanıyor?
Sizin gerginliğiniz onlara geçiyor da ondan…
Yazdıklarınızdan bana bile geçti negatifliğiniz.

Annemden yardım istemek istemiyorum,
evde yabancı kadın istemiyorum,
siling kullanmak istemiyorum vs vs.

Kusura bakmayın ama hiç çözüm odaklı değilsiniz adeta kendinizi çözümsüz bırakıp, yıpratmak için extra uğraşıyorsunuz.
‘Hayatım mahvoldu’ fikrine o kadar saplanıp kalmışsınız ki bu fikri gerçekleştirmek,
hayatınızı mahvetmek için ne lazımsa yapıyorsunuz.
Kendinize acıyarak geçiyor günleriniz ve bunun sorumlusu ikinci bebeğiniz diye düşünüyorsunuz.
Lütfen acilen bir psikiyatriste görünün.
 
Bizim analarımız da artarda iki çocuk büyütmüş, ama hiç depresyona girmediler. Bence siz bir yardım alın ama bebekler için değil, kendi ruh sağlığınız için. Belli ki gerçekten çok rahatınıza düşkünsünüz ve eşinizin baskısı ile istemeden ikinci çocuğu yapmak daha da yormuş sizi. Çocukların da sağlıklı gelişimi için sizin ruh sağlığınız çok önemli.
 
Konunu baştan takip ediyorum anca yazabildim, en güzelini yapmışsın şimdi içinde fırtınalar kopuyo bilirim ama ileride yapsan daha zor, benim 6,5 ve 1,5 olmak üzere iki çocuğum var oğlum çok mızmızdı sürekli arkadaş arardık oyun parkı kuzenler falan onlarda biyere kadar ki 2.eşimle ortak kararımızdı 10 12 yaş fark istiyoduk, işyerindekilerin gazına geldim tam 5 yaş araları, inan çok fazla şimdi oğlum büyük kız küçük kaldı yanında daha geçen hafta tatilden geldim denizde havuzda oynayacak arkadaşı bile yoktu oğlum yine yalnızdı kızına o kadar iyilik yaptın ki, tabiki ilkindeki rahatlık olmuyo onu çok yaşadım tam bebeği zor bela uyutuyosun büyüğün yemek zamanı ya yemek hazırlama telaşın oluyo ya başka bi dert ilkte o uyuduğunda uyuyosun ilk 6 ay zaten yemek derdin yok emzir uyut sende uyu, o anlamda bence ikinci daha zor seni anlıyorum kasma bebekle de çık ve bak bide ben temzlik yemekle de uğraşıyorum en aZından onlar yok sende ve inanıyorum yakında alışcaksın tek çocuklu hayatın yokmuş gibi gelecek sana
Kesinlikle araları fazla olunca ilgi alanları çok farklı oluyor hele bi de cinsiyet farklıysa. Tam birini büyüttüm diyosun bu kez 2. Nin peşinde koşuyorsun. İlerde benimkiler birlikte havuzda oynayabilir ya da sinemada aynı filmi izlemek isteyebilirler ama yaş farkı çok olsaydı bunlar olmazdı bu yüzden eğer 2. Çocuk olacaksa yaş farkı az olmalı. Su an kızım bile oyun oynarken yanında arkadaş istiyor sen gel diyor biraz 2 numara büyüse bana ihtiyaç duymayacak belki.. ara verdikten sonra sil baştan bana da çok zor gelirdi eşim de diyor ilerde bana teşekkür edeceksin en iyisini yaptık diye Allah biliyor artık.
2. hamileliği bile ilki gibi değil ki. Herşey çok farklı 3.-4. Çocuk yapanları tebrik etmek lazım
 
Bizim analarımız da artarda iki çocuk büyütmüş, ama hiç depresyona girmediler. Bence siz bir yardım alın ama bebekler için değil, kendi ruh sağlığınız için. Belli ki gerçekten çok rahatınıza düşkünsünüz ve eşinizin baskısı ile istemeden ikinci çocuğu yapmak daha da yormuş sizi. Çocukların da sağlıklı gelişimi için sizin ruh sağlığınız çok önemli.

Konusahibinin tedavi alması gerektiği kısmına katılıyorum ama Allah aşkına bizim analarımız da ardarda büyüttü depresyona girmedi minvalinde konuşmayın erkek jargonuyla. Hangimizin annesi gerçek anlamda sağlıklı hangisinin psikosomatik ağrısı yok, hangisi hayatın getirdiği yüklerin acısını bi başkasından çıkarmamış?? Hepsi çok bunalmış hepsi çok yorulmuş çünkü kolay değil gerçekten hiiççç kolay değil.
 
Konusahibinin tedavi alması gerektiği kısmına katılıyorum ama Allah aşkına bizim analarımız da ardarda büyüttü depresyona girmedi minvalinde konuşmayın erkek jargonuyla. Hangimizin annesi gerçek anlamda sağlıklı hangisinin psikosomatik ağrısı yok, hangisi hayatın getirdiği yüklerin acısını bi başkasından çıkarmamış?? Hepsi çok bunalmış hepsi çok yorulmuş çünkü kolay değil gerçekten hiiççç kolay değil.
Tabi ki onların şartları ile bizimkiler bir değil. Evet ağır şartlarda hem cocuklarla hem eş ve ailesiyle uğraşmışlar çok yorulmuşlar. Çoğu zaman çevresel faktörlerden dolayı çocuklarına zaman ayıramamıslar çocuklar sokaklarda büyümüş daha bi sürü şey. Ama dediğiniz gibi annelerimiz mutlu muydu bakalım? Sağlıklı mıydılar? Ben de hep dinliyorum annelerimden şartların zorluğunu ama zaman değişti artık onlar büyüttü giden yılları da gitti Ya da onlar başardı diye şikayet etmeye hakkımız yok mu
 
Acilen psikolojik destek alıp,
ruh sağlığınızı toparlayın.
‘Hayatım mahvoldu’ diye düşünerek ne çocuklarınıza gerçek bir sevgi ve şefkat verebilirsiniz, ne de içinde bulunduğunuz durumu kolaylaştırabilirsiniz.

Sizce çocuklarınız neden uyumakta zorlanıyor?
Sizin gerginliğiniz onlara geçiyor da ondan…
Yazdıklarınızdan bana bile geçti negatifliğiniz.

Annemden yardım istemek istemiyorum,
evde yabancı kadın istemiyorum,
siling kullanmak istemiyorum vs vs.

Kusura bakmayın ama hiç çözüm odaklı değilsiniz adeta kendinizi çözümsüz bırakıp, yıpratmak için extra uğraşıyorsunuz.
‘Hayatım mahvoldu’ fikrine o kadar saplanıp kalmışsınız ki bu fikri gerçekleştirmek,
hayatınızı mahvetmek için ne lazımsa yapıyorsunuz.
Kendinize acıyarak geçiyor günleriniz ve bunun sorumlusu ikinci bebeğiniz diye düşünüyorsunuz.
Lütfen acilen bir psikiyatriste görünün.
Çok çok doğru defalarca okudum yorumunuzu
 
Tabi ki onların şartları ile bizimkiler bir değil. Evet ağır şartlarda hem cocuklarla hem eş ve ailesiyle uğraşmışlar çok yorulmuşlar. Çoğu zaman çevresel faktörlerden dolayı çocuklarına zaman ayıramamıslar çocuklar sokaklarda büyümüş daha bi sürü şey. Ama dediğiniz gibi annelerimiz mutlu muydu bakalım? Sağlıklı mıydılar? Ben de hep dinliyorum annelerimden şartların zorluğunu ama zaman değişti artık onlar büyüttü giden yılları da gitti Ya da onlar başardı diye şikayet etmeye hakkımız yok mu

Ya analarımız o kadar mutluydu da bu kadar manyak kaynana nerden çıktı acaba?? Biçoğu çok travmatik büyütmüş çocukları
 
Benim de 10 yaşında bir kızım 16 aylık bir oğlum var.Araları çok olmasına rağmen ben de sorun yaşıyorum maalesef.Neyseki ailem yakın.Hep iyi ki araları az değil daha zor olurdu diyorum.Arada ben de çıldırma noktasına geliyorum maalesef🙁Öncelikle kendine zaman ayır.Baktın işe yaramıyor profesyonel psikolog yardımı al.
 
Burada yazan herkes de ansiklopedi annesi mübarek.Sanki kendi çocukları huysuzluk yapınca açıp kitaba bakıp ona göre davraniolar.Bi de lütfen herkes şunu hatirlasin çocuk sahibi olamayan kadınların sorumlusu çocuk sahibi olanlar değil.Onlar çocuk sahibi oldukları için şikayet etme hakları da ellerinden alınmadı.Hayatimda bu kadar saçma bı fikir daha görmedim.Ve ne yazık ki ülkemizde çok yaygın.Ben gebelikten dolayı şuan evdeyim şirketim idari ücretli içine yolladı.Ondan bile bunaldım.Ucretli iznimden sonra ise donucem.Konu sahibi de gayet haklı.Hanimefendinin iki tane bebeği var zorlanması dan daha doğal ne olabilir.Suan sanırım günlük işler ücret acisindan daha popüler eve gelen yardımcılar arasında.Yemeginize en azından eylüle kadar aileniz yardımcı olsa üstümüzden baya bi yük kalkar.Ya da eğer istanbuldaysaniz eve yardımcı ayarlayan ajanslar var onlara da bı gozatabilirsiniz.
 
X