2 çocuklu hayata alışamamak

Ailem çok destek ama 2. Çocuk planında bana yapma biraz daha büyüsün dediler ben dinlemedim. Şimdi yardım istemeye utanıyorum büyük kızım zor bi bebek inatcı bi şeyi tutturunca yapmadan ikna olmuyor annem ve ablamdan da beklentileri çok onları da uğraştırıyor benim yüzümden herkesin hayatı değişti bu düşüncelerden kurtulamıyorum
Çok değil 2 sene sonra onlar arkadaş olduğunda iykide yapmişim diyceksiniz..kizlariniza Allah sağlikli ömurler versin ..mutlu bir gelecek sizi bekliyor inanın buna
 
Konusahibinin tedavi alması gerektiği kısmına katılıyorum ama Allah aşkına bizim analarımız da ardarda büyüttü depresyona girmedi minvalinde konuşmayın erkek jargonuyla. Hangimizin annesi gerçek anlamda sağlıklı hangisinin psikosomatik ağrısı yok, hangisi hayatın getirdiği yüklerin acısını bi başkasından çıkarmamış?? Hepsi çok bunalmış hepsi çok yorulmuş çünkü kolay değil gerçekten hiiççç kolay değil.
Kendi adıma konuşayım o zaman; benim annem mutluydu. Öyle çevresinde bakıcı falan da yoktu. Şu anda kimse zorluğa gelemiyor, neden bilmiyorum. Ben de olsam 2 çocuk bakamam şimdi ama bunu bildiğim için de başkasının zoru ile 2.çocuğu yapmam.
Kişi önce kendini bilsin, sonra kendi kararıyla doğursun ikinciyi madem öyle. Ev hanımının çok yoruluyorum diye depresyona girdiği dünyada kusura bakmayın da aksi örnekleri göstermek erkek jargonu olarak nitelendirilmemeli. Bu kadarı da feministliğe girer artık; biraz gerçekçi olmanın kimseye zararı yok.
 
Tabi ki onların şartları ile bizimkiler bir değil. Evet ağır şartlarda hem cocuklarla hem eş ve ailesiyle uğraşmışlar çok yorulmuşlar. Çoğu zaman çevresel faktörlerden dolayı çocuklarına zaman ayıramamıslar çocuklar sokaklarda büyümüş daha bi sürü şey. Ama dediğiniz gibi annelerimiz mutlu muydu bakalım? Sağlıklı mıydılar? Ben de hep dinliyorum annelerimden şartların zorluğunu ama zaman değişti artık onlar büyüttü giden yılları da gitti Ya da onlar başardı diye şikayet etmeye hakkımız yok mu
Şikayet etmeye hakkınız yok demedim, aksine destek alın dedim.
Anne örneğini de, yaşadığınız o kadar da ağır birşey değil, atlatabilirsiniz demek için verdim.
 
kosucukaplumbaga kosucukaplumbaga tüp bebek annesiymişsiniz, bizim analarımız da artarda büyüttü depresyona girmedi martavalınız ordannmış 🥸

Nasreddin hoca misali bana damdan düşeni getirin o anlar halimizden diyorum 😁
Martaval? Evet tüp bebek anne adayıyım, çok istedim çok uğraştım, inşallah kucağıma alacağım. Çalışan anne olacağım için bir tık fazla yorulacağım. Eeee? Bu benim önceki yorumlardaki fikrimi değiştirmeyecek.

Konunun ilk mesajına bundan sonra “yalnızca damdan düşenler yazsın” seçeneği konulaun da hep hoşunuza gidecek yorumlar yazılsın, rahatlayın.
 
Kendi adıma konuşayım o zaman; benim annem mutluydu. Öyle çevresinde bakıcı falan da yoktu. Şu anda kimse zorluğa gelemiyor, neden bilmiyorum. Ben de olsam 2 çocuk bakamam şimdi ama bunu bildiğim için de başkasının zoru ile 2.çocuğu yapmam.
Kişi önce kendini bilsin, sonra kendi kararıyla doğursun ikinciyi madem öyle. Ev hanımının çok yoruluyorum diye depresyona girdiği dünyada kusura bakmayın da aksi örnekleri göstermek erkek jargonu olarak nitelendirilmemeli. Bu kadarı da feministliğe girer artık; biraz gerçekçi olmanın kimseye zararı yok.

Yahu ne feministliği annelik tecrübesini yaşamamış olanların üsten üste ahkam kesmelerinin uygunsuzluğundan ve samimiyetsizliğinden bahsediyorum sadece. Siz de dahil tüm herkese diyorum ki doğurun o zaman yapın bu yorumları aslansın kaplansın diyeyim şuan bekara karı boşamak kolay minvalinde havada kalıyor işte sizin gibilerin yorumları.
 
Yahu ne feministliği annelik tecrübesini yaşamamış olanların üsten üste ahkam kesmelerinin uygunsuzluğundan ve samimiyetsizliğinden bahsediyorum sadece. Siz de dahil tüm herkese diyorum ki doğurun o zaman yapın bu yorumları aslansın kaplansın diyeyim şuan bekara karı boşamak kolay minvalinde havada kalıyor işte sizin gibilerin yorumları.
Olur tamam 👌🏼
 
Konusahibinin tedavi alması gerektiği kısmına katılıyorum ama Allah aşkına bizim analarımız da ardarda büyüttü depresyona girmedi minvalinde konuşmayın erkek jargonuyla. Hangimizin annesi gerçek anlamda sağlıklı hangisinin psikosomatik ağrısı yok, hangisi hayatın getirdiği yüklerin acısını bi başkasından çıkarmamış?? Hepsi çok bunalmış hepsi çok yorulmuş çünkü kolay değil gerçekten hiiççç kolay değil.
Ne anlatmak istediğinizi bu kadar iyi anlamamayı çok isterdim. Çocukluğumda annem kabus gibi bir kadındı, babam işi dolayısıyla çok uzun saatler eve gelmezdi, iki çocuğun yükü sadece annemdeydi. Sürekli bana hakaret ederdi, otursam kızar kalksam kızar sokağa çıksam kızar çıkmasam kızar yemek yesem kızar yemesem kızar tv izlesem kızar izlemesem kızardı...( devam da ettirebilirim) korkudan zor nefes alırdım evde. Ne zaman üzerindeki yükler azaldı, melek gibi oldu. Ben 31 yaşındayım. Annemi anne olunca affettim. Çocukluğumda yaşadıklarımı hala unutmuyorum ama onu anlamaya çalışıyorum. Bir çoğumuz böyle travmatik büyüdük. Lütfen eskiden analarımız şöyleydi güzellemeleri yaparken işin bu tarafını da düşünelim. Evet büyüdük ama nasıl büyüdük?
 
Ne anlatmak istediğinizi bu kadar iyi anlamamayı çok isterdim. Çocukluğumda annem kabus gibi bir kadındı, babam işi dolayısıyla çok uzun saatler eve gelmezdi, iki çocuğun yükü sadece annemdeydi. Sürekli bana hakaret ederdi, otursam kızar kalksam kızar sokağa çıksam kızar çıkmasam kızar yemek yesem kızar yemesem kızar tv izlesem kızar izlemesem kızardı...( devam da ettirebilirim) korkudan zor nefes alırdım evde. Ne zaman üzerindeki yükler azaldı, melek gibi oldu. Ben 31 yaşındayım. Annemi anne olunca affettim. Çocukluğumda yaşadıklarımı hala unutmuyorum ama onu anlamaya çalışıyorum. Bir çoğumuz böyle travmatik büyüdük. Lütfen eskiden analarımız şöyleydi güzellemeleri yaparken işin bu tarafını da düşünelim. Evet büyüdük ama nasıl büyüdük?

Ben de tam olarak böyle bi anneyle büyüdüm üç çocukla çıldırır oturup saatlerce ağlardı şimdi doktor doktor gezip psikosomatik ağrılarıyla başa çıkmaya çalışıyor, bunu bi de kadınlar söyleyince aman biz de büyüttük ne var deyince kendim de dahil bi büyüttüğüne bak bu olmuş mu bi de kendi haline bak sen ne hale geldin diyesim geliyor.
 
Ne anlatmak istediğinizi bu kadar iyi anlamamayı çok isterdim. Çocukluğumda annem kabus gibi bir kadındı, babam işi dolayısıyla çok uzun saatler eve gelmezdi, iki çocuğun yükü sadece annemdeydi. Sürekli bana hakaret ederdi, otursam kızar kalksam kızar sokağa çıksam kızar çıkmasam kızar yemek yesem kızar yemesem kızar tv izlesem kızar izlemesem kızardı...( devam da ettirebilirim) korkudan zor nefes alırdım evde. Ne zaman üzerindeki yükler azaldı, melek gibi oldu. Ben 31 yaşındayım. Annemi anne olunca affettim. Çocukluğumda yaşadıklarımı hala unutmuyorum ama onu anlamaya çalışıyorum. Bir çoğumuz böyle travmatik büyüdük. Lütfen eskiden analarımız şöyleydi güzellemeleri yaparken işin bu tarafını da düşünelim. Evet büyüdük ama nasıl büyüdük?
Büyüdük ama nasıl büyüdük?
Çok derin bir konu.
Benim annem döven-söven bir anne değildi ama babamla geçimsizlerdi, huzurlu, mutlu bir aile olamadık hiç bir zaman.
Maddi zorluklar, babamın huysuzlukları, annemin eğitimimiz konusundaki hırsları, evde hep tetikte olmak kardeşimle beni ne yazık ki çok erken olgunlaştırdı.
Eskiden çocuklarla ilgilenmek, oynamak, tiyatroya/aktiviteye götürmek yoktu zaten.
Kısacası annelerimize güzelleme yapmak yerine günümüze odaklanmamızda fayda var.
 
Siz yazınca bana da öyle geldi acaba ben hayattan zevk almayı bilmeyen rahatın battığı tiplerden miyim? Tek cocukluyken de yakındıgım zamanlar olmuştu ama şimdi o Halime dönmek için herşeyimi verebilirdim
Ciddi misin ya ? Ben de yalnızım bir tane oğlum var 19 aylık ve çalışan biriyim
İkşnci konusunu çok çok düşünüyorum ama bir yere varamıyorjm
Kardeşi olunca bi zaman sonra beraber oynarlar vs diye düşünüyorum hep
Diğer türlü tüm oyun ve paylaşım ihtiyaçlarını benimle gidermesi beni daha çok yorar gibime geliyor
 
Konu sahibini bu konuyla değerlendirsek bazıları kesin çocuklarıyla ilgilenmeyen, keyfine bakan bir anne profili şeklinde düşünüyordur. Ben öyle olmadığına eminim. Çünkü öyle olsa veririm büyüğün eline tableti, telefonu der ne ara üçüncüyü yapsam derdine düşerdi.

Konu sahibi sizin gibi kadınlar zaten çok iyi anne oluyorlar, "benim kapasitem tek çocuk" deyip durmayın sizdeki cevheri burdan gördüm:) şuan bebek çok küçük olduğu için zorlanmanız normal, seneye bu zamanlar ferahlamış olursunuz. Ama nolur artık zihninize benim kapasitem tek çocuktu diye tekrar etmeyin, 40 kere söylerseniz inanırsınız.
 
Ciddi misin ya ? Ben de yalnızım bir tane oğlum var 19 aylık ve çalışan biriyim
İkşnci konusunu çok çok düşünüyorum ama bir yere varamıyorjm
Kardeşi olunca bi zaman sonra beraber oynarlar vs diye düşünüyorum hep
Diğer türlü tüm oyun ve paylaşım ihtiyaçlarını benimle gidermesi beni daha çok yorar gibime geliyor
Orası öyle ama birlikte oynayacak yaşa gelene kadar çok zor bence
 
Konu sahibini bu konuyla değerlendirsek bazıları kesin çocuklarıyla ilgilenmeyen, keyfine bakan bir anne profili şeklinde düşünüyordur. Ben öyle olmadığına eminim. Çünkü öyle olsa veririm büyüğün eline tableti, telefonu der ne ara üçüncüyü yapsam derdine düşerdi.

Konu sahibi sizin gibi kadınlar zaten çok iyi anne oluyorlar, "benim kapasitem tek çocuk" deyip durmayın sizdeki cevheri burdan gördüm:) şuan bebek çok küçük olduğu için zorlanmanız normal, seneye bu zamanlar ferahlamış olursunuz. Ama nolur artık zihninize benim kapasitem tek çocuktu diye tekrar etmeyin, 40 kere söylerseniz inanırsınız.
Hahahaha 😂 yok yok hemen tableti telefonu vereyim sussun kafasında değilim elimden geldiğince ilgilenirim oynarım belki de bu yıpratan tekrar minik bebekle aynılarını nasıl yaşarım korkusu var. Kapasiteyi anladım ama geç kaldım Allah isteyene versin bu ikisini büyütebilirsem sağlıklı daha ne isterim 😂
 
Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Öncelikle yaşadığınız şeyler çok normal,belki 5 anneden 4 ü bu şekilde şu zamanlarda.Üst üste çocuk yetiştirmek bakmak mesuliyetinin tamamını üstlenmek gerçekten çok zor sabır diliyorum belki evladım yok ama etraftan gördüğüm kadarı ile çok zor kolay diyene hiç rastlamadım.Ben malesef evladımı kaybettim hamileyken o yüzden doğal olarak evlat hasretim hat safhada ama bu demek degilki sizinki nankörlük veya şükür bilmemezlik asla öyle değil sizin yaşadığınız durum gayet normal hele de biraz daha rahatıniza duskunseniz işler biraz daha zorlasabiliyor bana soracak olursanız eşinizden ailenizden daha çok destek alın bazen çocukları onlara bırakıp tek başınıza dışarı çıkın bir saat bile olsa iyi gelecekdr ama küçük kizininz çok küçük bu da sizi biraz zorlar dışarı çıkma konusunda yalnız olmadığınızı bilin çok anne var bu şekilde zorluk çeken ama inanın ilerde çok rahat edeceksiniz şu an biraz sabr belki biraz zaman..herşeyin ilacı kolaylıklar diliyorum Allah evlatlarınıza sağlık sıhhat versin 🙏
 
Konu sahibini bu konuyla değerlendirsek bazıları kesin çocuklarıyla ilgilenmeyen, keyfine bakan bir anne profili şeklinde düşünüyordur. Ben öyle olmadığına eminim. Çünkü öyle olsa veririm büyüğün eline tableti, telefonu der ne ara üçüncüyü yapsam derdine düşerdi.

Konu sahibi sizin gibi kadınlar zaten çok iyi anne oluyorlar, "benim kapasitem tek çocuk" deyip durmayın sizdeki cevheri burdan gördüm:) şuan bebek çok küçük olduğu için zorlanmanız normal, seneye bu zamanlar ferahlamış olursunuz. Ama nolur artık zihninize benim kapasitem tek çocuktu diye tekrar etmeyin, 40 kere söylerseniz inanırsınız.
Bazen düşünüyorum Allah insana çekemeyeceği yükü vermezmiş. Demek bende ki cevheri görmüş 😂 ama bu çok anlık bi düşünce oluyor depresyonda olduğum için çok gel gitli düşüncelerim
 
Bazen düşünüyorum Allah insana çekemeyeceği yükü vermezmiş. Demek bende ki cevheri görmüş 😂 ama bu çok anlık bi düşünce oluyor depresyonda olduğum için çok gel gitli düşüncelerim
Ama gerçekten öyle. Allah insana çekemeyeceği yükü vermezmiş. Bugünleri atlatın gelecekte güzel günler sizi bekliyor.
 
Ben gerçekten burada yazılan yorumları da anlamıyorum, kadın haklı kocasının zoruyla cocuk sahibi oluyor, tüm yük kadın bedeninde kolay mı ya karnında canlı taşımak, hormonuydu dedormasyonuydu, değişimler. Asla çocuk istemedim, istemiyorum da. Bu ülkenin sosyo ekonomik durumunun farkında olmayan 20 yaş anneleri hala bir şeyleri idrak edebilmş değil, doğurdukça doğuruyorlar para da yok onu da anlamıyorum, çünkü daha toylar ve akılları başına gelmemiş. Ben mesela 32 yasıma gireceğim ideallerim var hala yapamadıklarım var, cok lüks güzel bir ev ve araba istiyorum neden kendi hayatımı yaşamak varken illa sorumluluk alayım neden yani? Tüp bebek bebek diye ağlayanlar olmuyorsa olmuyordur, sonra sakat doğduğunda mutlu mu olacaksınız? Parası olmayanlar çocuğa hayat veremedikten sonra onu bu dünyaya getirip yoksun bırakmak mı anne baba olmak bu bencilliktir, yaşlanınca bakıcılık yaptırmak istemektir ya da. Anne olmaktan yorulan, ya da istemeyen kişilere hastalıklı gözüyle bakmayı bırakın, asıl siz mazoşistsiniz acı cekmek sürünmek hoşunuza gidiyor ne yazık ki. Postu yazN hanım efendi sizi anlıyorum, kötü niyetli değilsiniz bence cocuk bakmak dünyanın en ağır yükü asla bunu alabileceğimi de sanmıyorum. Bir an önce terapiye spora vs aktivitelere gitmelisnz
 
İki çocukla zorlanmanız gayet normal. Hatanız bence baskaları istedi diye çocuk sahibi olmak. Kendi kararınız olsaydı her türlü tahammülünüz olurdu. Benim bir cocuğum var istisnasız herkes ikinciyi soruyor, ısrar ediyor.
Ben bir çocukluk kapasitem olduğuna inanıyorum ve yapmış olmak için yapmak istemiyorum. Kimsenin çocuk sahibi olmak istemeyeni ya da tek çocuk düşüneni eleştirme hakkı yok bence. Ama bakamayacağı halde bir sürü çocuk yapanı her türlü eleştirebilirim. Tamamen çocuk ziyanı oluyor.
 
Keşke o duyguyu tadabilsen bir evladın anne diye seslenmesi onu la birlikte yapılabilecek paylaşımlar kokusunu içine çekerek uyumak dünyalara bedel hayat çocuklarla onların kahkahalarıyla daha renkli herşey geçici evet iyi bir iş nerde akşam orda sabah harika ama günün sonunda kapıyı kapatınca herkes ailesiyle kalıyor ha bide yaşlanınca bakılmak değilde sofranda kalabalık bir aile sıcaklığı olmasında ilerisi için mükemmel olmalı saygı duyuyorum ama yaşın ilerledikçe fikirlerin değişecek inşallah keşke demezsin konu sahibi çok değil 1 sene sonra bu günlerine bakıp zordu ama geçti diyecek eğer benim bir yaşam şansım daha olsaydı oğluma bir kardeş kısa aralıkta çok isterdim bu konuda eşimede çok baskı yapmışlığım vardır hala dua ediyorum inşallah olur diye ama zor artık kesin ve büyük konuşma derim sevgiyle kal
 
X