Su an benim de bakıcım yok. Biraz daha alıştım diyebilirim çoğu zaman tek basıma idare ediyorum artık. Sizinkiler kaç yasında ? Sanırım evden çalışıyorsunuz
çalışma durumun varsa sana çok iyi gelir. evde psikolojin daha çok bozulur.
Aynı şeyi düşünüyorum. Bir yandan da vicdan yapıyorum büyükle hep tek basıma ilgilendim büyüttüm vs diye ama çalışmak Farklı ortam ve insanlar iyi gelebilir
Merhaba, ben sizin konunuzu hatırlıyorum, abiniz ve yengeniz şuan ne durumdalar, hala sizi çağırıyorlar mı?
Gerçekten çok çok zor büyük kızıma bile bazen o kadar çok kızıyorum ki bir de 2. Büyüyecek o başlayacak düşündükçe içim daralıyor
Yaşadığım yer küçük bir ilçe malesef oyun ablası bulmam çok zor. Kreşten haber bekliyoruZ Ağustos Ayı içinde başlayacak muhtemelen 15inden sonra. Ben de bu süreçte az da olsa alıştım zor gelmiyor mu geliyor kafamda hala aynı soru kardeş şart mı? Bu sorunun cevabını sanırım büyüdüklerinde iyi anlaşırlarsa alabilirim
Ben de hamileyken kızım kuzeniyle oynardı arada kavga ederdik aralarını bulmaya çalışırdık falan içimden hep sen naptın naptın diye kızardım kendime. Hala öyle anlaşıp anlaşmayacakları bile belli değil şart mıydı kardeş diyorum kızım kreşe gidince ben de hayatıma bakardım. Gerçekten sessizlik istiyorum ağlama sesine tahammülüm yok üstelik bebeğim daha 3 aylık
evde yalnız kalmayı o kadar özledim ki ve yalnızlığı severdim yani bunu niye yaptım kendime çok Sordum hala soruyorum hayatımı tamamen erteledim ömrümde iki çocuğun istekleri doğrultusunda ilerleyecek artık böyle koşturucaz
Merhaba,ben onlardan ayrıldım arkadaşımla ev tuttuk,çalışıyorum.Herkes kendi başının çaresine bakıyor artık.Daha oraya dönmem.
Çok haklısınız. Ben kendi çocuğumu canımdan öte sevmeme rağmen yıprandım. Size çok ağır sorumluluk yüklendiğini düşündüğümden aklımda kalmıştınız. Aman sakın geri dönmeyin. Gönlünüzce olsun herşey.
Çok teşekkür ederim
İnşallah özellikle sendrom dönemlerinde her seye ağlıyorlar. Her istediğini yapsanız da bişey buluyorlar ağlayacak
