20 yaşıma giriyorum hala annemden siddet görüyorum

calikusubloom .!.:

Haklısınız sanırım, pasif kalmanın bu yaşıma kadar sadece zararını gördüm. Sinir krizi geçirdiği an ters bir şey desem sonum mezar bile olabilor ancak daha sakin bir tartışmada artık benim de sesimi yükseltmem gerekiyor. Teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Gelişmeleri buraya yaz

calikusubloom .!.:

Kardesimi elimden geldigince korumaya çalışıyorum ama öyle bir ortamda büyüdü ki onun psikolojisini nasil düzeltebilirim bilmiyorum. Görece bilinçli biri olduğumu düşünüyorum, kendi başımın caresine bakabilirim ama en küçük kardesimi düşündükçe boğazım düğümleniyor. Genel olarak her girdiği ortamda sevilen, saygı duyulan, başarılı biru oldum. Beni taniyan herkes güler yüzümü, karakterimi övdü. Bugun bunu dile getirdim, ailen sevmedikten sonra ne önemi var dedi somra da seni gercekten sevdiklerini mi düşünüyorsun diye bam telime vurdu. Kimse kimseti gercekten sevmezmis. Ben hele hic sevilecek biri degilmisim. O kadar berbat hissediyorum ki sevdiklerime olan güvenim de puf oluyor bana asilananlar yüzünden.

Genişletmek için tıkla...

Ya kendisi neymiş, ne evlatları seviyo ne kocası. Senin gibi deccal bi kadını kim sevsin desenize siz de

calikusubloom .!.:

Tıp

Genişletmek için tıkla...

Aferin sana. Bravo, helal olsun. O ortamda bu kadar basari isteyen bi meslek sahibi olmayi istemen, ozveriyle 2 sene mezuna kalsanda vazgecmemen ne kadar hedef ve basari odakli oldugunu gösteriyor. Ustelik o annenin seni yok saymasina, ezmesine ragmen bundan vazgecmeyecek kadar kendinin farkindasin.

Sen kucuklukten beri normal olmayan seyleri yasayip normal kabul etmis ve anneni anlamaya belkide kendini rahatlatmak icin iyiliginden yapiyor, pskolojisi bozuk ondan yapiyor gibi bahanelere inanmissin.

Annenin seni icten ice kiskanip, seni kendine rakip gordugu icin seni sindirmeye calistigina inanıyorum. Bunlar tipik narsisttik ozellikler. Ama tanimi ister narsisizmle uyuşsun ister uyuşmasin tek kelime ile zalimlik.
Genelde babalarda boyle eşlerle bas edemeyip cocuklarinin o "anneyi" idare etmesini beklerler ve babalik vazifesinden bilerek veya bilmeden kacarlar.

Siz cok degerlisiniz. Sorun o kadinda!
Anneniz gibi bi annem var. 45 yasindayim. 44 yaşımda anca mesafe koyabildim. Siz o kadar beklemeyin asla! Sehir disindami okuyacaksiniz? Tatillerde bile cok projem, odevim var diye gelmeyin bence bazen.
Ileride siz meslek sahibi olduğunuzda para kazandığınızda da sizde duygu sömürüsü yaparak sizi başka türlü sömürecek muhtemelen. Narsızım ile ilgili videoları izleyin.
Yüksek ihtimalle anneniz narsist ama dediğim gibi bu davranislarin tanımı ne olursa olsun önemli değil. Tek kelime ile zalim insan anneniz.
Annenizde olsa bu insandan kendinizi korumalısınız Allah yardımcınız olsun. İnşallah Hakkınızda her şeyin en güzeli olur.

calikusubloom .!.:

Valla hic oralı olmuyorum diye bugün cinnet gecirdi zaten. Kulakligimi aldi parçaladı, hicbir seye tepki vermiyorsun nasil birisin sen diye kafati yedi. Babamla tartismislar yine, ben nasıl ağzımı açıp bir sey dememisim. Hayatım boyunca hep ezilecekmisim, annesinin böyle yaptığına el neler yapmazmis. Kolumda tırnak izleri öylece kalakaldım. Evi hepinizin başına yakacağım diye gezdi durdu. Onun yüzünden pasif büyüdüm, en ufak bi hatamda ya bir ton eleştiri hakaret aldım ya da dayak yedim. Sonra pasif oldum diye yine ben suclu oldum. 3 4 yasimda bi kere altıma yapıp annemin yanına gitmiştim kapıda komsuyla konusurken. Buraya kadari hatırlayıp anlatiyodum gecen eskilerden konuşuyorduk konusu açıldı, o gun seni o kadar dövmeseydim keske dedi. Dövdüğünü unutmustum valla. bebek de dövülür mü yahu diyemedim.

Genişletmek için tıkla...

Annen ile arana mesafe koy 18 yaşına kadar dayak yedim bende ama tehtit ettim bir daha elin bana degerse polis çağıracağım dedim sen okul okuyormusun ?

bu kadar kendini yıpratma bir annenin görevi çocuğunu korumak sağlıklı büyütmek bunların dışında oluyorsa uzaklaş

Babaniz evde olan bitenden habersizse çok iyi falan değildir kusura bakmayın muhtemelen ondan sevgi şefkat giremiyor sana sarıyor ruh hastası biri anneniz. İlaç başlasa bu kadar olmaz ama biliyorum bu tipler ilaç milaç kullanmaz. Aklıma tek gelen ayrı eve cikman dersleri bahane edip, veya bir kere polisi ara şikayetçi ol bak bir daha cinnet geçirebiliyor mu gücünün yettiğinden çıkarıyor mutsuzluğunun acısını ahlaksız kadın.

Asyabirce .!.:

Canım benim seni çok iyi anlıyorum sanırım benim anladığım annen sessiz durmana deliriyor onun delirdiği noktaları bul ve tam tersini yap mesela bir şeye kızdı mı tamam anne de,ya da senle bir şey paylaştı mı sadece susup dinleme tamam sıkma canını geçer falan de sessizliğin onu delirtiyor olabilir,benim annem de senin annenden farksızdı her gün döverdi küçüklüğümden beri süslenmeyi çok severdim maymun gibi suratın var köylüsünün sen kendini bir şey mi zannediyorsun der üstümdekileri çıkartmadan önce bir döverdi, sonra soyar bir daha döverdi cildim kızarınca da kızarıklıklarıma bakıp gülerdi ne hale geldi diye, ve o zamanlar daha 8-9 yaşındaydım, seni isteyerek doğurmadım hamile olduğumu öğrendiğimde cinsiyetini öğrenmeye bile gitmedim demişti,kız çocuğu okumaz diye babam değil annem okula göndermedi beni,evet benim de babam vardı ama çok pasif bir babaydi annemin sözünden çıkmıyordu ve annem onu çok güzel manipüle ediyordu,evde koltuğa oturmam yasaktı herkes koltuğa ben kapının önünde emirlerine hazır bir şekilde yere oturmak zorundaydım kız çocuğu olduğum için..on yaşında yemek yapmaya başladım yemeğim güzel olmadığında dayak yiyip oda hapsine alınırdım ve daha niceleri anlatmadığım o kadar çok şey var
Sana verebileceğim tavsiye öncelikle sabırlı olup okula gitmeyi beklemek olur,buradaki arkadaşlar sanırım böyle bir aileyle pek karşılaşmadıkları için direk çözüm odaklı konuşuyorlar ama ben anneme sesimi yükselttikçe tepkimi gösterdikçe en sonunda neredeyse benim *lümüme sebep olacaktı çünkü gerçekten sinir hastası dediğin gibi dedem de dedemin kardeşi ve onun çocukları da böyleydi eğer senin annen de sinir hastası ise ve onun hoşuna gitmeyen onu rahatsız edecek bir şey yaparsan sana zarar vermeye çalışacak ama sen yakında yoksan senin en değer verdiklerine yani kardeşlerine zarar verir ama bir şekle senin acı çekmeni sağlar diğer,kardeşlerine daha hafif hasar bıraktığını daha nazik olduğuna inanmak istiyorum sen oradan iyi ayrıl ki aklın kardeşlerin de kalmasın sürekli kardeşlerine irtibat halinde ol gitmeden önce de onları bu zorluğa psikolojik olarak nasıl hazırlıklı olabileceklerini anlat her zaman senin manevi desteğini hissetsinler babanla konuşmanın eğer bir faydası olacaksa mutlaka konuş
Ne mutlu sana mesleğini eline alabilmişsin bu çok çok önemli yolun açık olsun yalnız değilsin

Genişletmek için tıkla...

Neden yapsın büyük ihtimalle sevgi yok annesine karşı. Sadece acıyor çok üzücü anne ile bağ kurmadan büyümek istersen tıp oku ne okursan oku.İleriki hayatta benzer şemalar la karşılaşacak. Annesini tedavi etmek onun görevi değil sakinleştirmek de o iskele babasının görevi.

calikusubloom .!.:

İstediğim bölüm için 2 sene mezuna kaldım, bu sene kesin gidiyorum. Küçüklüğümden beri şiddettin her türlüsünü gördüm. Çocukken normalin bu olduğunu sanıyordum, anne bu döver de sever de. 2 haftaya 20 oluyorum, az önce öyle bir üstüme düştü ki yine, küçük kardeşim ablamı bırak diye feryat etti. Suçum ise hiçbir şey. O da travmalarla büyümüş deyip alttan alıp hiçbir olayda ağzımı açmadım. Neden bu kadar tepkisizsin diye dayak yedim. Hep icime kapanık bir cocuk oldum. Sinsi pisliksin deyip hakaret yedim. Bazen çok sinirlenince seni öldüreceğim diyordu. Cinnet geliyor kadına resmen, evlat katili yapacaksın beni diye diye büyüdüm ve yemin ederim yaptığım elle tutulur hicbir sey yok. Aglamaktan helak oluyorum olmuyor. O kadar küçük düşürülmüş hissediyorum ki bu konuda cevremdekiler ile dertlesemiyorum hepsinin ailesi sevgi dolu. Kendimi ezik hissedouorum. Seni dusunuyorum, elestiri kotu sey degil adı altında 20 yıldır yemediğim hakaret kalmadi. O kadar ozguvensizim ki. O kadar cok sey var ki ne anlatayım ne kalsin. Uni belli olup da baslayana kadar bu evde olmak zorundayım ve ben artık nefes alamıyorum

Genişletmek için tıkla...

darp raporu aldın mı polise haber verdin mi ve karşılık versen gerçekten bahsettiği gibi sana daha büyük bi zarar verme ihtimali var mı? bence sessiz kalma karşılık ver çünkü normal bi ilişki değil ruh hastalığı bu en azından kendini koru.ve bence sana gücü yettiği için böyle yapıyor bi kere gücünün yetmeyeceğini göster bakalım yapabiliyo mu saygı çerçevesini aşmış bu durum. belki bana kızacaklar ama yerinde olsaydım evde ne var ne yok kafasında kırmıştım. ve lütfen lütfen lütfen seni tüketmesine izin verme. kendini güçlendir lütfen seni sen koruyabilirsin. bu durumu güçlenmek için bir sınav saymanı öneririm

Tebrik ederim seni. Bunca olumsuzluğa rağmen pes etmemişsin çalışmışsın. Sendeki bu güçle mezun olup kendine yeni bir sayfa açarsın buna inanıyorum. Hayata küsmemişsin tam tersi seni kamçılamış bu durum. Ne kadar güçlü olduğunu kendine tekrarla.

Giriş yapmadan okuyordum sırf konuya yorum yapmak için giriş yaptım.
Aynı şeyleri yaşadım, 21-22 yaşıma kadar annemden dayak yedim. Aynı senin gibi canım artık, dayağı falan umursamıyordum, hakaretleri, aşağılamaları, bana yakıştırdığı ahlaksız küfürler, onlar daha çok acıtıyordu canımı.
Ki ben de aynı senin gibi kendi halinde, sessiz, kimseye zararı olmayan, ortamda varlığı yokluğu belli olmayan, evde hizmetçi gibi sabahtan akşama temizlik, yemek vs yapan bir kızdım.
Dayak, hakaret vs her şey için hep geçerli bir sebebi vardı;
Kimi zaman bütün evi temizlemiş olmama rağmen çöpü çıkartmayı unutmam.
Kimi zaman kendi isteği doğrultusunda gönderdiği dini kurslardan eve gelirken biraz geç kalmış olmam,
Kimi zaman görücüye gelen birini kabul etmediğim için gelen sinir krizleri;
Evde kalacakmışım, kimse almayacakmış. Alsa da kimse bana değer vermez, hizmet için alırmış yada ilerde kapının önüne koyup ben de sokaklara, kötü yola düşecekmişim.
Daha neler neler..
Babam da aynı seninki gibi pasif, annemle baş edemeyen bir adam.
Ben de hep onu suçluyorum şimdi, bir koca gibi, baba gibi , adam gibi dik durabilmeyi becerebilseydi annem böyle biri olmazdı belki de..
Senin okuyup bir meslek sahibi olma şansın var , ne güzel lütfen bunun için savaşmaya devam et.
Ben 23 yaşımda evlendim, evliliği bir kurtuluş olarak gördüm.
Evlendikten sonra da güya benim üzerimden beni korumak için bu sefer de eşimle kavgaları, tartışmaları bitmedi.
En son onun evinde sağlam bir sinir krizi geçirdim, 3 yaşındaki kızımı da kışın ortasında soğukta aldım, çıktım.
Kızım kucağımda ağlaya ağlaya eve gittim.
Yine de ilk zamanlar annedir nihayetinde küslük olmaz diyip arada gidiyordum evine.
Sonra daha da mesafe koydum araya.
Şimdi depremden sonra başka bir şehire gittiler babamla, ne yalan söyleyeyim benim için çok daha iyi oldu.
3-4 yıldır bana bulaşamıyor artık ama son 2 aydır resmen kendi içimde hesaplaşma halindeyim onunla.
2 ay önce 8 haftalık bebeğimi kaybettim ve kürtaj oldum.ben aramadan beni asla arayamayan , merak etmeyen bir kadın.
Ben haber vermesem hiç bir şeyden haberi olmayacak .
Ben o durumda arayamayacak olsam bile çevremde eşim, ailesi dahil kimse onunla görüşmüyor, numarası bile yoktur kimsede.
Ben, sen ve daha niceleri biz bu sevgisizligi, nefreti, öfkeyi hak etmedik.
Neden diye soruyorum, hâlâ cevabını bulamıyorum.
Sırf bir nedeni olsun diye evlatlık alınan bunu yıllar sonra öğrenen biri olmayı o kadar isterdim ki .
En son kurban bayramında aradım ve 2 aydır aramıyorum. Bekliyorum, sözde evladiyim ya, evlenince o benim kızım tabi ki söz hakkım olacak evliliğiniz üzerimizde diye , eşimle aramda sorunlar yaratmayı biliyordu.
Evladını merak edip ne zaman arayacak diye bekliyorum.
Ama biliyorum, ararsa bile merakından değil, hani bir annen vardı, hatırlar mısın, umurunda mı diye arayacak.
Ben de patlamaya hazırım artık, karnımdaki bebeğimi kaybetmek benim için bir dönüm noktası oldu. İçimde sindiremedigim, affedemedigim ne varsa kim varsa savaş haline girdim .
Zaman aşımı söz konusu değil, ben yaşadıklarımı unutmuyorsam yaşatanlar da unutmayacak.
Artık eskisi gibi korkmuyorum, 36 yaşıma geldim, hayatımda ilk defa bir kere de " sorun çıkaran " ben olayım.
Çünkü kimse asıl sorunun sana yaşattiklari olduğunu kabul etmeyecek .
Aydınlanma için hiç bir zaman geç değildir.
Ben geç kaldım, sen erken uyan lütfen..