Selam 2011 Kasim anneleri,
Ben de 2010 Kasım annesiyim. geçen sene bu zamanlar sizler gibi tatlı bir telaş, heyecan içinde beklemekteydim.
Karnım iyice büyümüş, hareketlerim ağırlaşmış ve kısıtlanmış, gece uyuyamaz, sağa sola dönemez, yemek yiyemez vs. bir haldeydim. Sizin gibiydim kısacası.
Zaman ne kadar çabuk geçiyor :)
Oğlum şimdi 11 aylık. 9 Kasım'da yaşımıza gireceğiz.
Umarım hepiniz sağlıkla kucağınıza alıp bütüyün bebeklerinizi...
Geçen sene bu zamanlar sizler gibi internette dolaşır, aman doğum nasıl olacak, yanıma neler almalıyım, bebek için neler olmalı yanımda benzeri tüm yazıları bulup okuyama çalışırdım (Doğumdan sonra da 1 aylık, 3 aylık, 5 aylık, 10 aylık vs. durumlarına başlayacaksınız :)) İstedim ki yaşadıklarımdan hareketle sizlerle paylaşımlarda bulunayım. Biliyorum özellikle doğum yaklaştıkta her kafadan bir ses çıkar, her okuduğunuz, her söylenen farklı şeyler anlatır. (Aslında ben de onlardan biri olacağım ama yakın bir zamanda anne olmuş birinin paylaşımları da ilgi çeker belki :)
Bu topikte şu anda 2900'e yakın mesaj var. Geçmişe dönük bunları okumak mümkün değil elbette. Bu anlamda benim paylaşımlarımın bir kısmı belki tekrar olacak sizler için. Şimdiden kusura bakmayın.
Konuşmayı da yazmayı da severim ben. Bu nedenle (kuvvetle muhtemel) biraz uzun bir yazı olacak. Bölüm bölüm yazmaya çalışacağım:
DOĞUM:
Normal doğum yapamadım ben. Doktorumla birlikte normal doğum kararıyla yola çıktık. Doğum zamanı geldiğinde de normal doğum diye yattım hastaneye. 8 saat sancı çektim. Sonunda suyum iyice bitince ve oğlumum kalp atışları etkilenmeye başlayınca alıverdiler sezaryenle... :)
Tüm hamileliğim boyunca normal doğum, sezaryen hikayelerini okudum, dinledim. İlla da normal doğum ya da sezaryen diye tutturan biri olmadım. Doktoruma hep güvendim. O da (sağolsun) başından beri "normal doğum olarak düşünelim, gidişata göre ne olacağına bakarız" dedi. Hamileliğimin 38+4 gününe kadar da bu şekilde devam ettik. (BURAYA DİKKAT!) 38+4 günü 08 Kasım 2010 akşam üzeri saat 18:00 civarında "suyum geldi" (Bildiğiniz su. Bacaklarınızın arasından akıp gidiyor ve aniden geliyor. Herhangi bir acı, öncesinde bir belirti falan olmadı. Neyse ki o sırada evin kapısından içeri girmek üzereydim. Yanımda kendi annem ve babam vardı. Dışarıda olsam ya panik olurdum ya da çevredekileri panikletirdim herhalde. Çünkü az uz bir su değil. Resmen paçalarınızdan aşağıya akan litrelerce su. Kot pantolon vardı üzerimde. Sırılsıklam oldum). Hemen üzerimi değiştirdim ve doktorumu aradım. Telefonda bana ilk sorduğu "sancın var mı?" oldu. "Hayır" dedim. "Hemen atla gel bekliyorum" dedi (SAT'ım 11 Şubat'tı ve beklediğimiz doğum tarihi 18 Kasım'dı). (BURAYA TEKRAR DİKKAT--Normalde beklenen anne adayının önce sancısının başlamasıdır. Suyun gelme olayı sancıdan sonra olur. Ben sancılanmadım. Önce suyum geldi. Sizler de aynı durumu yaşayabilirsiniz. Doktorumun sonradan söylediğine göre günümüzde anne adaylarında sıklıkla görülmeye başlayan bir durum haline gelmeye başlamış bu. Sakıncası var mı? Tam olarak araştırma yapmadım bu konuda ama suyumun erken gelmesi, erken bitmesine de yol açtı sanırım. Doktorum suyum bittiği için bebeğimi sezaryenle almak zorunda kaldı).
Suyum geldikten yaklaşık 1 saat sonra hastanedeydim. DİKKAT-- Bunun nedeni "bügün hazırlarım, yarın koyarım, onu mu alsam, bunu mu koysam", diye diye bir türlü doğum çantama son şeklini verememdi. Annem ve babam bu sırada benimleydiler neyseki. Annemle hemen bir kaç parça bir şey alıp çantayı hazır ettik :)
Bu noktada çantanızda ne olmalı konusuna değineceğim. Çünkü ben aceleyle hazırlanmış bir küçük çanta ile hastaneye gittim. Ertesi gün eşim eve uğradığında çantaya koymadığım ve ortalıkta duran ne varsa hepsini bir VALİZE koyup hastaneye getirdi :) Bu nedenle aman dikkat, en geç 37. haftadan itibaren çantanız hazır olsun. Bu çantada oyle aman aman şeyler gerekmiyor. 3 gece hastanede yattım ve kullandıklarım sadece şunlardı:
(Burada biraz ara vereceğim. Hem okuyanlar çok sıkılmasınlar hem de biraz çalışmalıyım (işteyim). Devamını en kısa zamanda yazmaya devam edeceğim)