Kızlar miniğimle ilgilenmekten doğum hikayemi yazmaya fırsat bulamadım. Doğumum planlı sezaryen olacağı için -bebeğim karnımda yan duruyordu- 11 Kasım saat 11.30'da doğum yapacağım Egepol Hastanesine gittik. Yatış işlemleri yapıldı. Her şey öyle planlı ve sıradan gidiyordu ki, bir an doğum yapacağımı unuttum sıradan prosedürler arasında
Sonra odama aldılar. Şansıma tek kişilik oda geldi, çok geniş ve rahattı ama ben öyle heyecanlandım ki çok üzerinde duramadım. Ameliyathane elbisemi giymemi istediler. Dedim başlıyoruz :18: Açıkçası çok korkmadım. Ama yine de hayatımda böcek tarafından bile ısırılmamış biri olarak geçireceğim bu operasyon beni hayli tedirgin etti. Sonra sedyeyle aşağı indirdiler. Annem, eşim, kardeşim, yengem, kayınvalide ve kayınpederim ameliyathanenin girişindeydi. El salladım cesaretli görünmek için. İnsanlar hayatta kalma umudunu arttırmak için ya da iyileşmek için ne zorlu ameliyatlar olurken, ben meleğime kavuşmak için bir operasyon geçirecektim. Açıkçası ağlayıp sızlamayı, naz niyaz yapmayı ayıp buldum. Önce anestezist geldi. Bana kendini ve ekibini tanıttı. Çok sevimli bir beydi. Anne babası öğretmenmiş. Branşımı sordu, felsefe dedim. Bu arada bana adım adım epiduralin nasıl yapılacağını anlattı. Prova ettik. Sırtımı nasıl kamburlaştırmam gerektiğini ve iğneyi nereye vuracağını anlattı. Bütün işlemleri dediği gibi yaptı ve acısızdı her şey. Ameliyat masasına alındım. Hayatımda ilk kez gerçek bir ameliyathane gördüm.Işıklar falan soğuk ve ürkütücüydü. Doktorum gelince rahatladım. Ekip çok neşeliydi. Herkes espriler yapıyordu. Ben de katıldım onlara. Gerçekten stresim geçmişti. Müzik açtılar. Şarkılara eşlik ettim. Bir hayli rahatladım yani.Derken önüme bir perde gerdiler. Ameliyat başlıyordu.Acı hiç yoktu ama garip çekme harketleri hissettim. Doktorum "Adı ne olacaktı küçük hanımın?" diye sorunca. "İklim Nehir" diye yanıtladım ve doktorun "Gelsin o zaman Nehir Hanım demesiyle karnımın boşaldığını hissettim. Bir ses! Ağlama değil ama, hıçkırık
Ardından "ooo kakasını yaparak geldi bu cimcime" dedi doktorum ve birkaç saniye sonra kızım kucağımdaydı
Bir hemşire hemen fotoğrafımızı çekti. Ağlama falan yok ama bende. Dondum kaldım öyle. Çocuk doktoru muayene edecek ve hemen odana çıkaracağız dediler. On dakika kadar sonra dikişim bitti ve beni odama götürdüler. Hemen kızımı getirdiler yanıma. 3030 gr ve 48 cm doğdu miniğim. Bir hafta erken alındı. Zaten bir hafta da geriden geliyordu ama bana o kadar küçük gelmedi. Hemşireler geldi ve geceliğimi giydirip bakımımı yaptılar. İğne vurdular. Birkaç saat bişey yememem gerektiğini söylediler. Bana öyle lağman, sonda gibi sevimsiz işlemler yapılmadı hiç.Operasyondan 2 saat sonra parmaklarımı kımıldatmaya, 3 saat sonra bacakları hareket ettirebilmeye başladım. Dördüncü saatin sonunda yürümemi istediler ve hiç zorlanmadan ayağa kalkıp yürüdüm
Kendimi bu operasyonun kötü yanlarına öyle şartlamışım ki, inanamadım bu kadar kolay olduğuna. Bütün geceyi ayakta geçirdim. Sürekli yürüdüm. Kızımı kucağıma alıp gezdirdim. Hatta yanıma laptopumu götürmüştüm, ilk resimlerini nette kendim paylaştım.O gün tek sıkıntım, sütümün damla damla gelmesi oldu. Bebebğime zorunlu olarak mama verdik. Biraz canım sıkıldı ama doktorum birkaç gün içinde geleceğini söyledi. Ertesi günü taburcu olduk. Kayınvalidem beni kot pantolon ve tişörtle görünce çok şaşırdı. Rahatlıkla giyindim. Kendimi hiç ameliyat olmuş gibi hissetmedim. Eve geldik. Benim o gün de sütüm az geldi. Ama üçüncü gün bir anda arttı ve şu anda bebeğimi mamaya gerek kalmadan besleyebiliyorum. Daha çok minik ve uykuluyken memeyi kavramakta zorlanıyor. O zaman sağıp da veriyorum. Başka sıkıntımız yok. Bugün kontrole gittik doktora. Sarılığımız yok çok şükür
Doğum ağırlığından 30 gr. kaybetmişiş.Normalmiş o da. İşitme testimizden de geçtik. Bu arada dört gün içinde tartıda tam 10 kilo kaybettim ben. 70 kilo ile doğuma girdim, eve geldiğimde 63tüm. Üç günde de üç kilo gitti. Bebeği emziricem diye süt sağmaktan üç gündür uykusuzum ama değer doğrusu
Ben sezaryenle doğum mu, normal doğum mu derseniz, normal, adı üzerinde olması gereken olduğu için daha uygundur derim. Ama şartlar değişiyor. Bu durumda daha önce de dediğim gibi ideal doğum şekli yok, duruma göre ideal doğum şekli var. Benim sezaryenim zorunluydu ama çok rahat geçtiği için tavsiye demeyelim de, doğumunu bu şekilde yapacak olanlara üzülmemelerini öneririm. Anne aşırı panikse bile sezaryeni tercih edebilir. Bebeğin doğum kanalında fazla zaman geçirmesine dönük sıkıntılar malum. Normal doğum olayını çok da abartmamak lazım. Sonuçta ben bebeğimin bakımını ilk günden beri üstlendim. Eve geldiğimden beri ağrı kesici bile kullanmadım
Bir de doğum yaptığım hastaneyi ve Doktor Gökalp Tokaç'ı bütün İzmirlilere öneririm.