dün çok zor bir gündü benim için. izmirden marmarise evlenip geldiğimde kimseyi tanımıyordum birde lojmanlarda çok resmi olunuyor yandın demişlerdi ki ben mahalle kültürünle büyümüştüm. Ama Allah yüzüme gülmüştü yan komşularım gölcüklü bir aileydi. kadın diş doktoruydu birde 1 yaşında bebekleri vardı asıl önemli kişi annesi halime teyzemdi. benim anneannem küçükken ölmüştü olsa ancak bu kadar sevebilirdim herhalde bana o kadar çok destek oldular ki maddi manevi evet maddi yönden de ihtiyacım olmadığı halde bebeğime evime bana hep hediyeler aldılar 6 ay boyunca kustum hep yanımdaydılar eşimle tartıştım ağlaya ağlaya onlara gittim evde yemek yapamadım her gün bir tepsi yemekle geldiler görmüş geçirmiş insanlar birçok şey öğrendim onlardan ama tayinci olmak böyle birşeymiş herhalde dün taşındılar Allah başka türlü ayrılık vermesin ama çok zordu hala ağlıyorum ki onlar aman ağlama sütün kesilmesin diye diye gittiler başkaları da var burada tabi ama onların yeri ayrıydı üzgünüm kızlar