bayanlar yazdıklarınızı sürekli okuyorum.... bende 24 mayıs 12 annesiyim.......öğretmenim.... evime uzak ve zor koşullarda bulunan bir okuldaydım düne kadar.... ve niyetim yaza kadar ücretsiz izin almaktı tüm şartlarımı zorlayarak... malum maddiyat!!!------------------taki dün akşam tayinim çıkana kadar.... evime 50km bir okula tayinim çıktı ve muhtemelen haftada sadece 3gün çalışacağım....... müdür yardımcım çok anlayışlı ders programımı ona göre hazırlayacak.... böylece 4gün kızımla olabileceğim çalıştığım günlerdede evden 7.30-15.30 arası uzak kalacağım....ama sadece 3 gün... bütün bunların yanısıra bakıcım yengem :) çok şeker biri (annem ve kayınvalidemde aynı şehirde bizimle fakat işin aslı yengeme daha çok güveniyorum) çok severim onu ve kızıma gözü gibi bakacağına eminim... tabiii annem ve kayınvalidemde sürekli yavrumun yanına gidip gelebilirler (evleride çok yakın).....yani bakıcı konusunda sıkıntım yok aslında ama kendimi çok kötü hissediyorum... kızıma ihanet ediyormuşum gibi, onu terkediyormuşum gibi,, dünden beri düşündükçe ağlıyorum..... kızımı bakıcaya bırakmak için çok mu erken sizce? maddiyatı ve önümdeki 1yıl çalışma zorunluluğumu düşününce çalışmam gerek çalışacağım diyorum üstelik haftada sadece 3gün.... ama kızımı düşününce akan sular duruyor! ne yapmalıyım ne olur yardım edin bana 24eylülde 4. ayımız bitecek... yerimde olsaydınız ne yapardınız?
canım ben kızım 3 aylıkken çalışmaya başladım ve başladığım zamanki psikolojimi hiç bir zaman unutamam muhtemelen çünkü ilk hafta hep ağlayarak dönüyordum eve ve geldiğimde kızım resmen kokluyordu beni ki birde benim halimi düşün yani ancak bizler yine yavrularımızın iyiliği ve geleceği için çalışıyoruz yoksa kimse bebeğini heleki bukadar küçükken bırakıp işe gitmek istemez ama benim kendimi teselli ettiğim tek nokta; çalışarak kızımın geleceği için ona daha fazla maddi olanaklar sunacağım gerçeği kaldıki sevgimizi zaten sonuna kadar akıtıyoruz herbirimiz çalışan yada çalışmayan, evet bazı ilklerine şahit olamayacağız belki ama hepsine aynı anda sahip olamayacağımız bir gerçek, hem mesela benim, kızıma, okuyan, çalışan, ekonomik özgürlüğü olan ve herşeye yetebilen! bir kadın olarak rol model olmak gibi bir hayalim var, üstelik sen şanslısın haftada 3 gün çalışmak harika valla hem bakacak güvenilir birinide bulmussun düşünki tanımadığın bir bakıcıyada bırakmak zorunda kalabilirdin... çok uzattım galiba ama aynı duyguları bende yaşadığım için deşarj oldum burda kusura bakmayınız kızlar:)