merhaba herkese.
doğum yapan herkes ;geçmiş olsun allah analı babalı büyütmeyi nasip nasip etsin evlatlarımızı..
doğum için bekleyenler rabbim en hayırlı şekilde doğurmayı nasip etsin.
kendimi hep normal doğuma şartlandırmıştım..sorunsuz bir hamilelik geçirdim çok şükür..çatım normal doğum için uygundu..
ama bebeğim gittikçe kilo almaya başladı..40+4 de ne bebek aşağı inmişti ne sancım vardı ne de açılmam 1cm den öteye gidiyordu..hatta doktor son kontrole göre yukarı çıktı dedi:26:...sanırım oğlum çıkış kapısını şaşırmıştı
19 ağustos pzt günü kontrol gittim doktorum artık seni yatıralım dedi..bebek 3900 görünüyordu beklersen normal doğum şansını kaybedersin dedi..ben 4200 olana kadar beklerim diye düşünüyordum tam o günlerde bir arkadaşım doğum yaptı ve doğumda bebeğin omzu takıldı..ben ağlaya ağlaya o gün yatışımı yaptım..öğlen 11 de suni sancı vermeye başladılar..annem eşim kızkardeşim kuzenim yanımda..ben gayet gülüyorum..sancılar 80 90 ama bende tık yok..
akşam saat 6 da benim doktorum gitti nöbetçi doktor geldi..hastanenin en iyi doktoruydu..beni muayene etti açılma hala 1cm bebek yukarda..bana en sevmediğim hasta tipisin şuan dedi.."günün geçti, bebek kilolu, açılma yok ve bebek aşağı inmiyor".kolay kolay sezeryan yapmayacağnı biliyordum ama bana senin sonun sezeryan gibi dedi..
beni o gece dinlendirdiler..sabah altıda tekrar suni sancı başladı..kendi doktorum geldi saat 9:00 da..yanında bir doktor daha .ikisi birden muayene ettiler..açılma 2cm di..öğleye kadar bekleyelim gelişme olursa devam edelim yoksa sezeryana alalım dedi..ben artık tamamen teslim oldum..o an alalım deseler diretmeyecektim..
öğlen olduğunda sancıları daha kuvvetli hissetmeye başladım saat 15:00 de açılmam 5cm di..ama bebek oynamıyordu.ben pilates topuyla yapışık gezdim 7 saat.sonra eşim beni duşa soktu..rahatladım biraz.doktorum saat 18:00 de geldi suni sancıyı kesip beni kendi sancılarıma bıraktı..kanamam yoğun olabilirmiş..sonra nöbeti devretti saat 19:00 da gelen doktor baktı açılma hala 5cm ..ilerleme yok.."normal doğumu çok istediğini duydum şu an bir ilerleme yok senin için sezeryan uygun ama içim rahat etsin dersen iki saat daha suni sancı verelim gelişme var mı görelim dedi"..2 gün içinde gelen 4. doktor da aynı şeyi söyledi..iki gecedir nöbete kalan ebe arkadaşımdı..şansım varmış..onunla konuşmak istedim.."bu doktorlar kolay kolay sezeryana almaz ama senin durumun bunu gerektiriyor "dedi..
karar vermem gerekiyordu..sancı çekmeye razıydım..zaten o aşamaya kadar bayağı bir kısmını çekmiştim..ama bebek oynamıyordu..doğumun zor olacağını bütün doktorlar söyledi..ya bebeğe birşey olursa benim inadım yüzünden..eşim ve annemin desteğiyle ağlaya ağlaya sezeryana karar verdim
çok büyük konuşmuştum..ama yaşadığım daha çok hayalkırıklığıydı...o kadar çok pozitif doğum hikayesi okumuştum..doğumdan korkmuyordum..hamilelik boyunca normal doğumu engelleyecek hiçbir durum yoktu..
beni akşam saat 21:00 de sezeryana alacaklardı..iki tane acil hasta geldi..23:00 da sezeryana alındım..
burdan sonrası inanamasam da çok çok keyifliydi..
ameliyathaneye ilk girdiğim anda titremeye başladım..oradaki ekibe ben çok yorgunum.bedenim yorgun kafam yorgun..sezeryana hiç hazır değilim..korkuyorum dedim..
beni hazırlarken bir yandan konuşturuyorlar..anestezi uzmanı belime iğneyi batırıyor..uyuşmaya başlıyorum ayaklarımdan..herkes keyifli kolllarımdan birşeylere bağlıyorlar..önüme örtü çekiliyor..başımda 3 kişi ameliyatta 3 kişi..
ben o sıra garip birşey hissediyorum "ben şimd size başım dönüyor desem yattığın yerde başın başın dönmez diyeceksiniz..midem bulanıyor desem ilaç verdik bulanmaz diyeceksiniz..tansiyonum düştü desem biz buradan takip ediyoruz diyeceksiniz..ama bana bişeyler oluyor" dedim..ekipten biri hocam sen ne çok şey biliyorsun dedi..
biraz sonra başımda bir alet ötüyor o alet niye ötüyor diyorum aynı çocuk işine bak hocam diye takılıyor..kafamı çeviriyorum tansiyonumun 8-4 olduğunu görüyorum.."bana laf yetiştireceğine sen işine bak tansiyonum düşmüş" diyorum..gülüşüyoruz..
biraz sonra beni silkelemey başlıyorlar..allahım ne çabuk.oğlumun sesi yıkıyor ameliyathaneyi..bana veriyorlar öpüyorum..ne hissedeceğimi bilemez haldeyim..
ekip hemen yanımda kordonunu falan kesiyor..
ben yine ekiple şamata halindeyim..ameliyat bitiyor..doktorum bana teşekkür ediyor..şimdiye kadar girdiğim en keyifli ameliyattı diyor..
beni bir odaya alıyorlar..bekliyoruz..o sırada bana laf yetiştiren çocuk telefonunu uzatıyor..bak kim var diyor..alıyorum..eşim telefonda heyecanla nasılsın diyor..çok iyiym uradakiler benden şikayetçi çok konuşuyormuşum diyorum..
sonra 1-2 dk uyuduğumu sanıyorum meğer 20 dk mış..beni odama götürüyorlar eşim ameliyathanenin kapısında..gözleri dolu...
odada bebeğimle buluşuyoruz tekrar..
şimdi geriye sadece dikiş acılarım kaldı..oğlumla tamamen kendim ilgilenmek istiyorum..tek sorunumuz oğlum beni emmiyor..
rabbim kimseye evlat hasret çektirmesin..biraz uzun oldu kusura bakmayın..