Canim Beklemek zor ins vaktinde hayirlisiyla gelirgünaydın kızlaaaar nasılsınız bakalım
günler geçmek bilmiyor sanki bana kızıma kavuşmak istiyorum.
bu sabah yağmur var İstanbulda gözlerim dolu dolu oluyor bilinmez niye
Gunaydınnnn
Oğlum hönk hönk öksuruyordu babası saglık Ocağı'na götürdü
Ordanda okula bırakacak
dün kontrolüm vardı, 27. haftamdayım ve bebeğin eşi yani plesanta aşağıdaymış, rahim ağzı uzunluğu 35 mm dedi, biraz açılma varmış, çok üzüldüm doktorum şimdilik rapora gerek görmedi ama ağır kaldırmayı, yorulmayı, 20 dk dan fazla yürümeyi vs yasakladı. tam hamileliğimin keyfini çıkarmaya başlamışken çok üzüldüm, heran kanaman olabilir vakit kaybetmeden gel kanama durumunda dedi
dün kontrolüm vardı, 27. haftamdayım ve bebeğin eşi yani plesanta aşağıdaymış, rahim ağzı uzunluğu 35 mm dedi, biraz açılma varmış, çok üzüldüm doktorum şimdilik rapora gerek görmedi ama ağır kaldırmayı, yorulmayı, 20 dk dan fazla yürümeyi vs yasakladı. tam hamileliğimin keyfini çıkarmaya başlamışken çok üzüldüm, heran kanaman olabilir vakit kaybetmeden gel kanama durumunda dedi
30 haftalarıda görürmüyüm derken 31 olduk allaha şükür. Ama göbüş de iyi bi atak yaptı bu hafta hemde bi kilo almışım 30. Haftada
Bi de siz vitamine devam ediyormusunuz?
ultrasonda gördü, muayene yapmadı yani, Allah kimseyi korktuğuna uğratmasın, hiçkimseyi evladıyla sınamasın çok zor bir durum bebeği kaybetme korkusuGeçmiş olsun canım.Moralini yüksek tut. Bol bol dinlen. ALLAH'ın izniyle bişey olmaz kuzucuguna.
Ultrasyonda mı anlaşıldı rahim uzunlugu?
Korkuttma kendini. Rabbim onu koruyor.
dün kontrolüm vardı, 27. haftamdayım ve bebeğin eşi yani plesanta aşağıdaymış, rahim ağzı uzunluğu 35 mm dedi, biraz açılma varmış, çok üzüldüm doktorum şimdilik rapora gerek görmedi ama ağır kaldırmayı, yorulmayı, 20 dk dan fazla yürümeyi vs yasakladı. tam hamileliğimin keyfini çıkarmaya başlamışken çok üzüldüm, heran kanaman olabilir vakit kaybetmeden gel kanama durumunda dedi
gnydn kızlarr...
sizle bir sıkıntımı paylaşmak istiyorum. benim ilk bebeğim olacak inş Rabbim kısmet ederse. hep normal doğumu denerim diyordum ama sanırım çevremdekilerin baskısından dolayı öle diyormuşum. zaman yaklaştıkça bunu daha iyi hissediyorum. doğum hikayelerini okudukça psikolojik olarak normal doğumu atlatabilir miyim diye düşünürken buluyorum kendimi. aslında hikayelerin kötülüğünden değil. doğuma hazırlanış esnasındaki muayener beni çok ürkütüyor(
sezeryan o zaman parlak bir fikir gibi görünüyor. onda da acaba sonradan pişman olur muyum normal doğum anını bir daha yaşamayacağım diye pişmanlıklarım olur mu diye korkuyorum. bebeğime haksızlık etmiş olur muyum diye düşünüyorum. hani hiçbir problem ve zorunluluk yokken sezeryanı seçmek bencillik mi acaba diyorum.
daha vakit var ama kendimi bu düşüncelerden alıkoyamıyorum malesef( sanırım çok tırısak biriyim..
tedavi gördüğüm doktora gidiyorum hala takip için, tedavinin başından beri hep olumsuza hazırlıyor beni, ama ben yapım gereği panık bir insanım zaten psikolojim çöküyor resmen, bu yüzden başka bir dr dan randevu aldım cuma gününe. bugün işe geldim herkes kızdı madem böyle bir durum var niye geldin niye rapor vermedi diye, ama bana yat vs demedi saedce kesinlikle yorulmak, ağır hareket vs yok dedi, okuduklarımdan daha da gözüm korktu yarın gelmeyeceğim işe, yatıcam artık napalımCanim benim sakin moralini bozma bence ytarak zamanini gecirmen lazim unutma allah korusun erken dogum olsa bile bu haftalarda nice arkadasimiz dogum yapti ama unutma yatman lazim hc birsey bebginden degerli degil cok cok gecmis olsun bak simdi aklim hep sende olcak
teşekkür ederim canım insallah yaşadığım korkuyla kalır, şimdiye kadar plesanta ve rahim ağzı uzunluğunda hiç sorun yoktu birden dünyam yıkıldı sanki, kızımın hareketleri de olmasa inan kahrolmuştumSlm kızlar
güzel bir gün olsun hepimize
g090 üzüldüm rahatsızlığına. İnşallah sıkıntı yaşamazsın, dikkat et kendine. Benim bir arkadaşıma da doktoru öyle söylemişti, o da uzman bir radyoloğa gitti, radyolog büyük sıkıntı olmadığını söylemişti, sonra plesantanın yeri değişmişti. Hatta normal doğum yapacaktı neredeyse ama bebeğin başı çıkmayınca sezaryen oldu. İnşallah seninki de sorunsuz geçer.
tedavi gördüğüm doktora gidiyorum hala takip için, tedavinin başından beri hep olumsuza hazırlıyor beni, ama ben yapım gereği panık bir insanım zaten psikolojim çöküyor resmen, bu yüzden başka bir dr dan randevu aldım cuma gününe. bugün işe geldim herkes kızdı madem böyle bir durum var niye geldin niye rapor vermedi diye, ama bana yat vs demedi saedce kesinlikle yorulmak, ağır hareket vs yok dedi, okuduklarımdan daha da gözüm korktu yarın gelmeyeceğim işe, yatıcam artık napalımkalsiyum ve magnezyum takviyesi verdi nedense oysaki kramp falan yok bende ama var bir bildiği elbet:26:
teşekkür ederim canım insallah yaşadığım korkuyla kalır, şimdiye kadar plesanta ve rahim ağzı uzunluğunda hiç sorun yoktu birden dünyam yıkıldı sanki, kızımın hareketleri de olmasa inan kahrolmuştum
Aslında bir çoğumuz ANNE OLACAĞIZ diye bekliyoruz. Gün sayiyoruz. Aslında bebeğimizi kucağımıza almasakda hepimiz çok değerli birer anneyiz..
O ilk an. Hatırlıyor musunuz ?? Unutmak ne mümkün "gebesiniz" "pozitif çıkmış" duyduğumuz en güzel kelimeler..
Ve bir yola koyulduk. Annelik yolu o yol bizim ömrümüz boyunca yürüyeceğimiz bi yol. Yıllar geçsede yollar bitsede biz anneyiz artık. Aramızdan ayrilanlar oldu ben artık aralık annesi değilim diyenler, geri dönüp bende şubat mart annesi olacağım diyenler oldu. Onlarda anne hemde cennet meleklerinın anneleri..
Ilk aylarda o minik şey bi kese içinde tutunabilecek mi?
Rabbim ona can verip o kalp atacak mi? Dedik.. Evet o minikler o keselerde tutundu. Hemde sımsıkı tutundu. Rabbimde onlara can verdi. Canımıza can kattı. Bize en güzel hediyeyi verdi.
Sonra aylar birbirini kovaladı biz şişmeye başladık. Tartıya her çıktığımızda yavrumun canı sağolsun veririz kiloları dedik. Hiç sevmediğimiz yiyecekleri bebisimizin totosunda leke olmasın diye yedik.
Sonra elimizi karnımıza koyduğumuz herhangi bi an bi toplarlanma bi seyirme hissettik. Işte dedik bu benim miniğim benim yavrum dedik. Bi sevinçle eşimizle arkadaşımızla paylaştık.yinede içimiz içimize sığmadı.
Yavaş yavaş annelik yolunda ilerledik. Aslında bu iş sabırlı olmayı öğretti bize. Istesekde istemesekde sabırlı olmayı. Etrafımızda üzücü bi durum varsa oraya gitmemeye görmemeye duymamaya başladık. Ölüm haberlerini bile izlemedik bebeğimiz olumsuz etkilenmesin dedik. Tekmeler kuvvetlendikce sıkılmaya başladıklarını her an gelebileceklerini düşünüp hemen ciciler aldık. Yavrum erken gelirse herbişeyi olsun dedik.
Bazılarımız hergün kendi kendimize iğne yapıyoruz hem de her gün. O hiç sevmediğimiz iğrenç kokan koca koca ilaçları içiyoruz.
Üşütmeyelim,üzülmeyelim,düşmeyelim,çarpmayalim.. Ne için ???
O minicik kuzularımız için.
Şimdi biz anne değil de neyiz???
Iyi bir anne olabilir miyim demeyin biz zaten çoktaaan anne olduk :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?