24 yaşındayım annem halen her sabah beni arıyor uyandımmı iyimiyim diye eşimle dışarı çıktığımızda bile eve döönünce mesaj attırıyor hamile kalana kadar anlamıyordum onu ama artık çok iyi anlıyorum evlat korkusu çok kötü insan kendini alıkoyamıyor. şuan içimizdeler ve bize tek tepkileri tekmeleri hareketleri 1 saat oynamasın eşimin başının etini yiyorum doktora gidelim diye ama annesini anlıyor kuzum hemen tekmeliyor sonra dünyalar benim oluyor. Artık haftalar ilerledikçe dahada heycan var kilosu nasıl boyu nasıl ciğerleri geliştimi nasıl doğacak rahat olacakmı kime benziyecek derken günleri geçiriyorum. Inşallah hepimiz vaktinde hayırlı doğumlar yaparız.