Kızlar, henüz ilk trimester i tamamlamamışken bunları kafaya takmamak gerek belki ama elimde değil bu yüzden tecrübesi olan arkadaşlarımın beni tecrübeleri doğrultusunda yönlendirmelerini yardımcı olmalarını rica ediyorum.
Ben 10 yıllık yoğun iş hayatıma, 2013 Kasım ayında evlendikten 3 ay sonra birazda bunu yasamak ve tadini cikarmak istiyorum diyerek ara verdim ve sonraki ay planlayarak hamile kaldim. Simdi heyecanla bebegimizi bekliyoruz ancak ben ilk sene bebegi yardimcisiz buyutmek konusunda biraz endiseliyim. 3 saatte 1 emzirmek, evden hic cikamamak hava bile alamicak olmak, o kdr uykusuzluk arasinda yemek hazirlamak ve psikolojik olarak saglam kalmak sanki imkansiz birseymis gibi geliyor yardimsiz. Kayinvalidem ve annem bana cok yakin oturuyorlar askinda ama her seferinde onlara gebe kalicak olma dusunceside beni huzursuz ediyo.
Haftada 1 gelen bir yardimcimiz var diyorum acaba haftada 3 gelen baska bir yardimci mi bulsak onun yerine ama esimin zaten evde oldugum icin bunu simariklik olarak algilamasindan korkuyorum. Diyorum her sbh erken den biri gelse yardima en azindan emzirip bebegi emanet edip biraz uyurum mesela.
Ricam bu isler cok zor mu yoksa altindan yalnizda kalkilabllir mi calismayan annelerin tecrubelerini cook merak ediyorum.
canım şimdiden bunları hiç düşünme.
ben ikizlere hamileyken herkes birşeyler söyledi
ayy ne yapıcaksın çok zor ,saçını başını yolarsın mahvolursun filan
ben ise hiç düşünmedim ,herşey olacağına varır dedim hep kendimi telkin ettim
doğurana kadar güç verdim kendime
doğurdum sezeryan dikişlerimle ilk gün kalktım ayağa ,çünkü iki yavrum da farklı hastanelerde yoğun bakımdaydı
o kesik biçik halimle hergün bi uçtan bi uca süt götürdüm yavrularıma kambur halimle
sonra eve geldiler hiç kimsem yok ne anne ne kayınvalide
yavrularımın ikisine birden tam 7 ay tek başıma baktım
çok zor oldu sabaha kadar uyumadım vs ama çok abartmaya gerek yok
hepsi gelip geçiyor
bi baktım ki zamanla bahçeye indirdim onları onları attım arabaya tek başıma gezdim dışarılarda
gezerken bazen uyudular oturup dinlendim bazen uyumadılar onda da idare ettim
ama gel zaman git zaman alışıyor insan herşeye
hem yardımcın da varmış daha neden bu kadar büyütüyorsun ki
topu topu bir çocuğa bakacaksın
ben iki çocukla bile buna cesaret etmişken herkes yapacaktır buna eminim
bu işte sabır ve kendini telkin çok önemli
istedikten sonra yaparsın
zaten ALLAH da sabrını veriyor vermese hiç dayanılmaz
ben bebeklerim uyuduğunda hemen evimin işini görürdüm ,hatta pasta börek bile yapardım :)
hiç durmazdım yani çok yorulurdum ama bi gülüşleri gerçekten yetiyor insana
şimdi 3.ye hamileyim
ikizlermi doğurunca işe döndüm 7 ay sonra
herkes saç baş yolmuş halde bekliyordu beni
halbuki ben gayet mutlu dönünce şaşırdılar
ve 3.yü herhalde istemezsin diyorlardı bana hep
ben de yooo niye istemeyeyimki evlat gibisi yok derdim
hiç kimsem olmamasına rağmen 3.ye hamileyim ve kafam yine rahat
elbet RABBİM bi yol açacak bi ferahlık verecektir
daha şimdiden bunu düşünüp takarsanız herşey daha kötü olur
iyi düşünelim iyi olsun inş.
Kocişim izin ayarlamış yarın bebişi görmeye beraber gidiyoruz... sabah 10:30 da randevumuz venividi hastanesinde..
hadi gözünaydın
İyi akşamlar kızlar :)
İki gündür hiç giremedim. Dün sabah kahvaltıdan sonra evde bayıldım, düşerken çok hafif başımı da vurmuşum. Ben düşme anımı hatırlamıyorum, kayınvalidem söyledi. Ayılınca hemen yattım, ilk kalkarken midem bulandı ve çıkardım. O an rahatladım zaten. Acile gittik, hamileyim deyince hiç tetkik falan yapmadılar, sadece serum taktılar.
Neyse ki bugün doktoruma gittim veeeeee, bebişimi gördüm. Kıpır kıpır oynuyordu vallahi.
Çok mutlu oldumi içim de rahatladı. Doktor da aniden kalktığım için bayılmışsındır, hareketlerine dikkat et, ani hareketler yapma dedi.
Umarım sizlerde de herşey yolundadır. Geçmişi okuyayım biraz... :)
geçmiş olsun