- 7 Ocak 2014
- 2.111
- 2.005
- 198
tamam teşekkürederim :)
onu bilemiyorum herşey normalse 16.haftada çağırır ama doktorun bilir tabii
bunu anlayamadım canım :26:
Herkese günaydın bende bu wifi hakkinda çok huzursuzum kablosuz internet kullanıyoruz bizde en azından geceleri kapatıyorum modemede bir metreden fazla yanaşmamak gerekiyomuş allah hepimizin bebişlerini korusun
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
biliyom, ben az yiyom öz yiyom diyom ama alıyomkızlarrr son aylarda yani 7-8-9 su içseniz yarıyor aman dikkat şimdi çok almayın ilerde zaten alacaksınız..
Kestirme yazayım demiştim de,eşimin tarafında ikizler var ama genellikle çift yumurta, benim tarafımda da var, kuzenlerimin falan onlar tek yumurta ikizleri..
Canım benim gittiğim diyetisyenler hiç liste vermiyorlar. Limitli beslenme sistemini uyguluyorlar. Yani ne yiyeceğini limitler dahilinde sen seçiyorsun. Daha kolay oluyor.
İlk aylar zaten kilo almamak derdindeyim. Son aylar her hafta katlanarak artacak zaten kilolar. Benim derdim 20-24 haftaya kadar 1 kg den fazla almamak. doğuma kadar da 8-10 kilo ile bitirmek.
Kuzucum5-6 aylıktan bahsediyosun farkındasın dimi, 1kg dediğin şey bi sifon ile gelirr gider. Başarırsan da harikasın :18:
Allah Allah ya bu konu neden daha önce gündeme gelmedi ki ben hiç duymamıştım, hiç te aklıma gelmedi gelseydi kapatırdım tüh, bak çok üzüldüm şimdizaten tehlikeli dönemleri geçirdik İnşallah bişey olmamıştır ya
Arkadaşlar merhaba,
Çok uzun süredir girip bakamadım, berbat günler geçirdim.
Bu arada aramızda bazı kayıplar oldu sanıyorum, o arkadaşlarımıza yürekten geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum, inşallah en hayırlı kısa zamanda yeni bir hamilelikle sağlıklı evlatlarına kavuşurlar.
Benim de oldukça yıpratıcı bir dönemim oldu maalesef. Allah beterinden korusun diyorum ama gerçekten çok zordu
Benim çok kötü bulantılarım oluyordu, değil yemek, su bile içermiyordum. Doktor rapor verdi, annem İstanbul'dan kalktı geldi bana bakmaya. Ama olacak gibi değildi, artık bir gün kalktık özel bir kliniğe gittik, serumdu ilaçtı filan bir kaç saat yatıp kendime gelir gibi olmuştum. Tam oradan çıkarken kapıda, annem son merdivene takılıp gözümün önünde yere yuvarlandı, düştü, başını , kollarını çarptı, her yeri mahvoldu, ben mahvoldum, hala gözümün önünden atamıyorum görüntüyü. Hemen müdahale ettiler, şükür başına bişey olmadı ama kolu kırıldı, ben şoka girdim, o anlar geçmek bilmedi. Anneme bir şey oldu diye aklım yerinden oynadı, ağlıyorum, çığlıklar atıyorum. Yazık o halde kadıncağız beni sakinleştirmeye çalışıyor. İşlemler bitince kalktık eve gittik. Düzgün müdahale edememişler kırık kola, gece yarısı annem rahatsızlandı tekrar, başka büyük hastaneye gittik sabaha karşı acile, elimde torba, öğürüyorum, röntgene annemin yanına giremiyorum hamile olduğum için, üç tane doktor annemin kırık kemiğini yerleştirmeye çalışıyor, üstüne abandılar, sesini duymiyim diye beni çıkardılar, ağlıyorum, bağırıyorum, öğürüyorum, kusuyorum. Vicdan azabından kahroluyorum, benim yüzümden oldu diye, annemi çağırmasaydım, bulantıya susuzluğa katlansaydım, hatta hiç hamile kalmasaydım, vs. Benim depresyon öyküm var zaten, ilaçları hamilelikle bırakmıştım. Bu olayların ertesi günü, açlık, susuzluk, uykusuzluk, üzüntü, bitkinlik derken ben de tansiyon da kalmadı, ölecek gibi hissediyorum, yarı baygınım, ayrıca kolum bacağım, bir çok kasım sürekli atıyor, titriyor, sıçrıyor, kontrol edemiyorum. Ağlaya ağlaya eşime "ben dayanamıyorum, canımı teslim edicem artık, bu çocuğu aldıralım dedim hıçkıra hıçkıra, akıl, mantık, psikoloji filan kalmadı çünkü. Annem bana bakmaya gelmiş, kendisi bakıma muhtaç hale düştü, benim kolum kanadım kalkmıyor, kadına bir bardak suyu zor götürüyorum, eşim desen aşırı yoğun çalışıyor, sabahın köründe gidip gecenin köründe geliyor, hayatım kabus gibi vs. Eşim beni aldığı gibi hastaneye götürdü, annemi de sabahına acilen uçakla İstanbul'a mecburen gönderdi. O gece beni yatırdılar, 5 gece kaldım hastanede, ketonum yükselmiş, kan değerleri düşmüş. Serum ilaç vs biraz kendime geldim o ara.
Ama hastaneden çıkınca yine berbat bi hale döndüm. Ne kraker, ne leblebi, ne şu ne bu, bu hamilelik bulantısına hiç bir şey çare olmadı bende arkadaşlar. Değil yemek yapmak ya da yemek mutfağa bile yaklaşamadım, hala çok farklı değilim. Hastaneden sonra rapor verdiler, evde yattım bir hafta, bir de Dramamine ya da Metpamidi günde üçü geçmemek üzere alabileceğimi zar zor ordayken intern doktorlardan öğrendim. Ben anlamıyorum, bir insanı acı içinde kıvranırken görüp nasıl duyarsızca bakabiliyorlar bazı sağlık personelleri, o da ayrı bir konu, ona da girip daha da uzatmiyim yazıyı. Güya iyi bir hastane ama doktorum sadece bir kez gördü beni hastanede, o da yatırıldığımın ertesi günü. Hastane kısmı da tam bir saçmalıktı yani. Sonuç olarak bir kez Dramamine içtim evdeyken, bin pişman oldum, bulantıya ek çarpıntı ve baygınlık hissi yaptı, ölücem sandım. Resmen tek başıma, aç, sefil günler
hehe eşimin tarafta 2 tane tek yumurta ikizi varmış bize de öyle denk geldi herhalde
Arkadaşlar merhaba,
Çok uzun süredir girip bakamadım, berbat günler geçirdim.
Bu arada aramızda bazı kayıplar oldu sanıyorum, o arkadaşlarımıza yürekten geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum, inşallah en hayırlı kısa zamanda yeni bir hamilelikle sağlıklı evlatlarına kavuşurlar.
Benim de oldukça yıpratıcı bir dönemim oldu maalesef. Allah beterinden korusun diyorum ama gerçekten çok zordu
Benim çok kötü bulantılarım oluyordu, değil yemek, su bile içermiyordum. Doktor rapor verdi, annem İstanbul'dan kalktı geldi bana bakmaya. Ama olacak gibi değildi, artık bir gün kalktık özel bir kliniğe gittik, serumdu ilaçtı filan bir kaç saat yatıp kendime gelir gibi olmuştum. Tam oradan çıkarken kapıda, annem son merdivene takılıp gözümün önünde yere yuvarlandı, düştü, başını , kollarını çarptı, her yeri mahvoldu, ben mahvoldum, hala gözümün önünden atamıyorum görüntüyü. Hemen müdahale ettiler, şükür başına bişey olmadı ama kolu kırıldı, ben şoka girdim, o anlar geçmek bilmedi. Anneme bir şey oldu diye aklım yerinden oynadı, ağlıyorum, çığlıklar atıyorum. Yazık o halde kadıncağız beni sakinleştirmeye çalışıyor. İşlemler bitince kalktık eve gittik. Düzgün müdahale edememişler kırık kola, gece yarısı annem rahatsızlandı tekrar, başka büyük hastaneye gittik sabaha karşı acile, elimde torba, öğürüyorum, röntgene annemin yanına giremiyorum hamile olduğum için, üç tane doktor annemin kırık kemiğini yerleştirmeye çalışıyor, üstüne abandılar, sesini duymiyim diye beni çıkardılar, ağlıyorum, bağırıyorum, öğürüyorum, kusuyorum. Vicdan azabından kahroluyorum, benim yüzümden oldu diye, annemi çağırmasaydım, bulantıya susuzluğa katlansaydım, hatta hiç hamile kalmasaydım, vs. Benim depresyon öyküm var zaten, ilaçları hamilelikle bırakmıştım. Bu olayların ertesi günü, açlık, susuzluk, uykusuzluk, üzüntü, bitkinlik derken ben de tansiyon da kalmadı, ölecek gibi hissediyorum, yarı baygınım, ayrıca kolum bacağım, bir çok kasım sürekli atıyor, titriyor, sıçrıyor, kontrol edemiyorum. Ağlaya ağlaya eşime "ben dayanamıyorum, canımı teslim edicem artık, bu çocuğu aldıralım dedim hıçkıra hıçkıra, akıl, mantık, psikoloji filan kalmadı çünkü. Annem bana bakmaya gelmiş, kendisi bakıma muhtaç hale düştü, benim kolum kanadım kalkmıyor, kadına bir bardak suyu zor götürüyorum, eşim desen aşırı yoğun çalışıyor, sabahın köründe gidip gecenin köründe geliyor, hayatım kabus gibi vs. Eşim beni aldığı gibi hastaneye götürdü, annemi de sabahına acilen uçakla İstanbul'a mecburen gönderdi. O gece beni yatırdılar, 5 gece kaldım hastanede, ketonum yükselmiş, kan değerleri düşmüş. Serum ilaç vs biraz kendime geldim o ara.
Ama hastaneden çıkınca yine berbat bi hale döndüm. Ne kraker, ne leblebi, ne şu ne bu, bu hamilelik bulantısına hiç bir şey çare olmadı bende arkadaşlar. Değil yemek yapmak ya da yemek mutfağa bile yaklaşamadım, hala çok farklı değilim. Hastaneden sonra rapor verdiler, evde yattım bir hafta, bir de Dramamine ya da Metpamidi günde üçü geçmemek üzere alabileceğimi zar zor ordayken intern doktorlardan öğrendim. Ben anlamıyorum, bir insanı acı içinde kıvranırken görüp nasıl duyarsızca bakabiliyorlar bazı sağlık personelleri, o da ayrı bir konu, ona da girip daha da uzatmiyim yazıyı. Güya iyi bir hastane ama doktorum sadece bir kez gördü beni hastanede, o da yatırıldığımın ertesi günü. Hastane kısmı da tam bir saçmalıktı yani. Sonuç olarak bir kez Dramamine içtim evdeyken, bin pişman oldum, bulantıya ek çarpıntı ve baygınlık hissi yaptı, ölücem sandım. Resmen tek başıma, aç, sefil günler
seni görünce ikiz hevesim canlandı
benim tarafımda hiç yok ama eşimin tarafında dolu, kayınvalidemin kardeşleri iki defa ikiz olmuş hatta, bu saatten sonra bir bebiş daha çıkar mı ki, bebişimin arkasından
hehe inşallah neden olmasın
tek seferde biter bebiş işiinşallah canım yaa
evet ama çok riskli diyolar sürekli...
gözüm korktu baya..
bilmiyorum ki..hayırlısı olsun...
Kuzucum5-6 aylıktan bahsediyosun farkındasın dimi, 1kg dediğin şey bi sifon ile gelirr gider. Başarırsan da harikasın :18:
Arkadaşlar merhaba,
Çok uzun süredir girip bakamadım, berbat günler geçirdim.
Bu arada aramızda bazı kayıplar oldu sanıyorum, o arkadaşlarımıza yürekten geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum, inşallah en hayırlı kısa zamanda yeni bir hamilelikle sağlıklı evlatlarına kavuşurlar.
Benim de oldukça yıpratıcı bir dönemim oldu maalesef. Allah beterinden korusun diyorum ama gerçekten çok zordu
Benim çok kötü bulantılarım oluyordu, değil yemek, su bile içermiyordum. Doktor rapor verdi, annem İstanbul'dan kalktı geldi bana bakmaya. Ama olacak gibi değildi, artık bir gün kalktık özel bir kliniğe gittik, serumdu ilaçtı filan bir kaç saat yatıp kendime gelir gibi olmuştum. Tam oradan çıkarken kapıda, annem son merdivene takılıp gözümün önünde yere yuvarlandı, düştü, başını , kollarını çarptı, her yeri mahvoldu, ben mahvoldum, hala gözümün önünden atamıyorum görüntüyü. Hemen müdahale ettiler, şükür başına bişey olmadı ama kolu kırıldı, ben şoka girdim, o anlar geçmek bilmedi. Anneme bir şey oldu diye aklım yerinden oynadı, ağlıyorum, çığlıklar atıyorum. Yazık o halde kadıncağız beni sakinleştirmeye çalışıyor. İşlemler bitince kalktık eve gittik. Düzgün müdahale edememişler kırık kola, gece yarısı annem rahatsızlandı tekrar, başka büyük hastaneye gittik sabaha karşı acile, elimde torba, öğürüyorum, röntgene annemin yanına giremiyorum hamile olduğum için, üç tane doktor annemin kırık kemiğini yerleştirmeye çalışıyor, üstüne abandılar, sesini duymiyim diye beni çıkardılar, ağlıyorum, bağırıyorum, öğürüyorum, kusuyorum. Vicdan azabından kahroluyorum, benim yüzümden oldu diye, annemi çağırmasaydım, bulantıya susuzluğa katlansaydım, hatta hiç hamile kalmasaydım, vs. Benim depresyon öyküm var zaten, ilaçları hamilelikle bırakmıştım. Bu olayların ertesi günü, açlık, susuzluk, uykusuzluk, üzüntü, bitkinlik derken ben de tansiyon da kalmadı, ölecek gibi hissediyorum, yarı baygınım, ayrıca kolum bacağım, bir çok kasım sürekli atıyor, titriyor, sıçrıyor, kontrol edemiyorum. Ağlaya ağlaya eşime "ben dayanamıyorum, canımı teslim edicem artık, bu çocuğu aldıralım dedim hıçkıra hıçkıra, akıl, mantık, psikoloji filan kalmadı çünkü. Annem bana bakmaya gelmiş, kendisi bakıma muhtaç hale düştü, benim kolum kanadım kalkmıyor, kadına bir bardak suyu zor götürüyorum, eşim desen aşırı yoğun çalışıyor, sabahın köründe gidip gecenin köründe geliyor, hayatım kabus gibi vs. Eşim beni aldığı gibi hastaneye götürdü, annemi de sabahına acilen uçakla İstanbul'a mecburen gönderdi. O gece beni yatırdılar, 5 gece kaldım hastanede, ketonum yükselmiş, kan değerleri düşmüş. Serum ilaç vs biraz kendime geldim o ara.
Ama hastaneden çıkınca yine berbat bi hale döndüm. Ne kraker, ne leblebi, ne şu ne bu, bu hamilelik bulantısına hiç bir şey çare olmadı bende arkadaşlar. Değil yemek yapmak ya da yemek mutfağa bile yaklaşamadım, hala çok farklı değilim. Hastaneden sonra rapor verdiler, evde yattım bir hafta, bir de Dramamine ya da Metpamidi günde üçü geçmemek üzere alabileceğimi zar zor ordayken intern doktorlardan öğrendim. Ben anlamıyorum, bir insanı acı içinde kıvranırken görüp nasıl duyarsızca bakabiliyorlar bazı sağlık personelleri, o da ayrı bir konu, ona da girip daha da uzatmiyim yazıyı. Güya iyi bir hastane ama doktorum sadece bir kez gördü beni hastanede, o da yatırıldığımın ertesi günü. Hastane kısmı da tam bir saçmalıktı yani. Sonuç olarak bir kez Dramamine içtim evdeyken, bin pişman oldum, bulantıya ek çarpıntı ve baygınlık hissi yaptı, ölücem sandım. Resmen tek başıma, aç, sefil günler
geçirdim. Bu hafta başında işe başladım, ama bulantım hala var. Biraz biraz şiddeti azalmaya başlıyor gibi sanki, dün bir kaç saat hafifler gibi oldu, normal hayat, insan olmak neymiş biraz hatırlamaya başladım.
Yavaş yavaş da normal yemeklerden yemeye başladım, mümkün olduğunca bol sıvı almaya çalışıyorum. 25 Nisanda ikili tarama testim var, sonrasında doktoru ve hastaneyi değiştiricem. Şu doğum sigortalarından yaptırıcam sanırım. Bu berbat geçirdiğim günlerde doktorum bana sıradaki herhangi gebeden biri değil de peaceofmind hanım olarak yaklaşıp birazcık yardımcı olsaydı, tam çözüm olmasa da alternatifler sunsaydı belki bu kadar perişan hallere düşmezdim.
Çok uzattım kusura bakmayın arkadaşlar. Paylaşınca belki içim biraz hafifler umudundayım.
Umarım hepinizin gebelikleri çok iyi, çok sağlıklı gidiyordur.
Selamlar.
evet ama çok riskli diyolar sürekli...
gözüm korktu baya..
bilmiyorum ki..hayırlısı olsun...
Kızlarrr kilolar napıyo bakalım 1 haftadır var mı artış? Benim dikkatlerim işe yaramaya başladı, kilo alışım duruldu, 400 gr fln aldım son hafta. Sizde durumlar nedir?
Dedim ya hedefim bu yönde canım, beni birazda diyetisyen umutlandırdı açıkcası.
Hamile kalmadan önce fazlalıklarımı verebilmek için bir diyetisyene gitmiştim. Anlattım bebek istediğim için kilo vermem lazım diye. Başladık diyete 3 -4 kilo verdim ve hamile kaldım. Gittiğimde ben yeteri kadar kilo veremeden hamile kaldım nolcak falan derken, kadın bana hiç endişe etme dedi. Versen iyi olurdu ama veremediysen de sıkıntı olmaz ilk 3 ay 1-2 kilo verebilirsen süper olur veremezsen 20. haftaya kadar 1 kilo limiti koyarız dedi. 28. haftaya kadar 3 kilo son ayda 4 kilo daha alırsın 8 kilo ile bitirirsin diye plan yapmıştı. hatta 90 kilo ile hamile kalan birine sadece 4 kilo aldırmış tüm hamilelik boyunca yani sadece bebek kilo almış kadın doğumdan sonra 80 lere düşmüş. bebeğide 3600 falan doğmuş.
Ama ben diyetisyene gittiğim haftanın sonunda düşük yaptığım için sonra gidemedim bir daha. Şimdi o diyetisyen gittiğim merkezden başka yere geçmiş. Bakalım önümüzdeki hafta gitmeyi düşünüyorum.
İnşallah düşündüğüm planladığım gibi olur.
Ama işte benim o psikolojiye girmem ve hiç aksatmadan diyetisyenin verdiklerini uygulamam lazım. Tek başıma yapamam. Şuan sadece bana o zaman dediklerini uygulamaya çalışıyorum. Geçen hafta evdeyken çok abarttım, birde yemekten 1 saat sonra uyumuş oluyordum. Önceki gittiğimde verdiği program aşağıdaki gibiydi.
Kurallar
Günde 3 litre su mutlaka (bu olmazsa olmazı)
öğün araları 2 saat olacak 3 saati geçmeyecek.
son öğün yatmadan 3-4 saat önce yenmiş olacak.
Şekerli şeyler yenmeyecek, hazır gıdalardan uzak durulacak tuz tüketimi azaltılacak.
Porsiyonlar..
süt, yoğurt, ayran günde 4 porsiyon.(light tercih edilecek)
Meyve günde 4 porsiyon
yumurta ve peynir günde 2 porsiyon (yumurta haftada en az dört kez)
Haftada 1 mutlaka bakliyat
günde 2 porsiyon et ( kırmızı et 2-3 defa, tavuk pek önermedi, ama iki kez balık demişti o zaman balık mevsimiydi tabi)
sebze sınırsız (çiğ ve haşlanmış olarak)
ekmek grubu 4 porsiyon( bu çok geniş bi grup, çorbada bu gruba giriyor pilavda, leblebide vs..)
yağ grubu günde 2 porsiyon (ör. 2 ceviz, 5 fındık, 5 zeytin, 1 tatlı kaşığı zeytin yağ 1 porsiyon yapıyor.)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?