kızlar bugün yaşadığım hikayemi paylaşayım dedim: hamileliğimi öğrendiği andan itibaren tipi tavrı değişen iş ona kalcak korkusuyla kötü ruha bürünen bir arkadaş yine her zmanki gibi ARA ARA bağırarak ve göstere göstere yediği şeyleri ( allahtan aşeren bi hamile olmadım) bir tip; bugün kendini daha da aşarak bağıra bağıra AŞURE yer misin diye dolaştı herkesi önümden geçmeyi Yanımdakine berimdekine herkese göstermeyi ve sormayı ihmal etmedi. Ya sabır dedim. Akşamında komşu teyzemizi ellerinde aşureler benim işten dönmemi bekler buldum

Daha kapımızı açarken yanıma geldi elinde tas tas aşure ile

Ailemde de çevremde de ne düşmanlık ne kin nefret görerek büyütülmedim. 8 aylık hamileyim inşallah evladımı da ViCDANLI, sevgi dolu ve iyi bir kalbe sahip yetiştiririm. ( bu arada eşimin benim cnm çekmese bile uğraşılarını da es geçemem )
Gelelimm kıssadan hisseye ; VİCDAN İNSANIN İÇİNDEKİ TANRI'DIR. Victor Hugo