arkadaşlar geçmişi okumadan direk girip yazıp çıkacam.evde yalnız sayılırım kaynanamla.annem bugün memelekete gitti ve ben kendimi tutamıyorum sürekli ağlıyorum.normal doğum yaptım dikişlerim var ve acıyor ama işlerime engel görmüyorum.bebeğime baktığım zaman daha çok duygulanıp ağlıyorum.daha 6 gün önce karnımdaydı şimdi ise kucağımda.göbeği beni çok korkutuyor.altını değiştirirken çok zorlanıyorum çünkü altını açtığım gibi ciğerleri parçalanırcasına ağlıyor.üstelik bezi bağlamak işkence.bezi bağlayıp meme vererek sakinleştirmeye çalışıyorum sonra tekrar giyindirmeye devam.sanırım bn beceriksizim bu konuda.ayrıca bu göbekteki mandal çok engel.çocuğun pijamasının bi altına giriyo bi üstüne çekiyorum.ona zarar verecem diye ödüm patlıyor.gece uykusuzlukları umrumda bile değil.Ama eşim yoğun iş temposundan bize vakit ayıramıyor onun üzüntüsünü de ayrıca yaşıyorum.kaynanam 85 yaşınDA BANA bi faydası yok.ama torununa bakıp bakıp dua ediyor.şimdi onun için yemek yapmam gerek.
hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim.günlerim sizleri okuyup sevinerek ,ümitlenerek bazen de üzülerek geçti.bu sayfada yüzlerce kızkardeşim var.hepinizi seviyorum .çok doluyum ama zamanım yok şimdilik tekrar yazışmak üzere hepinizi öpüyorum.