Merhaba, biz de 28 Nisan'da surpriz bir sekilde dogduk. Son bir aydir tekrarlayan gripten kurtulamadigim icin surekli yatmayla gecirmistim ve o gun de yine bitap moralsiz bir sekilde yatarken anneme "bebek dogsa bakamicam ne zaman bitecek bu hastalik" diye mizmizlanip lavaboya ciktim. Silinirken baktim jelimsi pembe bir akinti geliyor. Aha dedim bebek geliyo! Birkac kere daha silinip emin olduktan sonra doktorumu aradim. O da bisey yiyip icmeden hastaneye gelmemi soyledi. Bu benim ikinci dogumum olacakti aslinda o kadar telas etmemeliydim ama beni gormeliydiniz. Elim ayagima dolasti resmen. Cok heyecanlanmistim. Endiseliydim. Doktor 6 mayista almayi planliyordu. Ama benim dualarim cok sukur kabul olmustu ve bebegim kendi istedigi zamanda geliyordu :) 37+6 gunlukken.
Neyse hastaneye gittik doktor suya bebege bakti, hersey normal. Akinti da yogun degildi, aciklik yoktu, bebek kanalda degildi. Nst bakalim ona gore karar verelim dedi. Nstde agrilar cikti. Ben bisey hissetmiyordum. Zaten ilk dogumum da buna benzerdi. Suyum geldi, nisan geldi. 12 saat beklemenin sonucu aciklik, sanci sifir olup bebek strese girince zorunlu sezeryan olmustum gecenin bir yarisi. Icimde bir umut belki bu normal olur diyodum ama durum boyleyken hicbirseyde israrci olmadim. Alalim dedi doktor, peki dedim. 17.40'ta dogdu kuzum genel anestezi sezaryen ile.
Ilk dogumumda ameliyata moralsiz aglayarak girmistim ve cikisim da cok keyifsizdi. Bunda Allah'in nasip ettigi bir teslimiyetle, salavat getirerek girdim ve ciktigimda kimse inanamadi bu kadar cabuk ayilip boyle mutlu olduguma. Diyecegim o ki moral cok onemli. Iyilesme surecine katkisi inanilmaz.
Simdi evdeyiz, iyiyiz.
Sorulariniz olursa cevaplamaya calisirim.