Kizlar merhaba... Bir konuda fikirlerinize ihtiyacim var. Ozellikle deneyimli annelerin fikirleri cok degerli. Bildiginiz gibi 32. haftamda Turkiye' ye donme planlarim var dogum icin. Doktorum, hastanem bile ayarli. Izmir' de annemde dogumdan sonra 1-2 ay kalip toplamda 4 aya yakin bir surecimiz olacak. Esim Cape Town' da olacak ve dogum icin gelip gidecek tekrar. Kafami son gunlerde kurcalayan sey, esimsiz son gebelik aylarinda nasil altindan kalkabilecegim... Izmir sicagi da cabasi. Burada birlikte dogum egitimlerine gitmeye basladik esimle. Suan inanilmaz destekcim. Zaten yalniz oldugumuz icin etle tirnak olduk diyebilirim. Allah basimdan eksik etmesin ama bazen yoklugunu hayal edince nefes dahi alamiyorum. Ruyalar goruyorum son gunlerde, esim dogumuma yetisemiyor, ben agliyorum Omer' siz dogurmicam diye bir yandan da sanci cekiyorum. Hormonlar da bunda buyuk paya sahip tabi... Burada dogum yapmayi dusunuyorum. Annelerimiz buyuk olasilikla gelemeyecekler, biletlerin gidis donus 4-5 bine geldigini dusunursek iki kisi icin bizi sikintiya sokacaktir. Kaldi ki ikisinin de ucus fobisi var 14 saatlik yolu torun icin bile olsa gelemeyeceklerini dusunuyorum. Neyse o kismi bir yanda dursun, sormak istedigim sizce tek basima bebege bakabilir miyim? Kendime guveniyorum ama neyle karsilasacagimi bilmedigim icin kesin hukum veremiyorum. Esime cok guveniyorum, bana yardimci olacagini biliyorum. Bu dusuncemi kendisine actim, beklemedigi icin her seyi planladigimiz icin ilk basta sasirdi ama sonra sen bilirsin vakit yaklasinca tekrar konusalim dedi. Onun da endisesi bebekten cok benim.''Senin psikolojinin iyi olmasini istiyorum, sen iyi olursan hepimiz iyi oluruz'' diyor. Lohusalik donemiyle ilgili cok efsaneler var, acaba ben de ayni seyleri yasayacagim diye endise etmiyor degilim. Annemin beni pamuklara sarip bakacagini biliyorum, hatta esimden bile iyi bakacagini tahmin ediyorum; ama nasil anlatsam... sanirim beni esiyle yalniz yasayanlar, arasinda cok ozel bag tasiyanlar anlayacaktir, onunla gecen bir dakikayi yillarca yasadigim baba evine degisemem. Gectigimiz ay 3 hafta ayri kaldik, o kadar huysuz ve aksi biriydim ki, annemlerde ekmek elden su golden bile olsa hep esimi aradim yanimda. Aldigimiz nefes birlikteyken onsuz bebege hazirlik yapmak bile cok uzuyor beni. Tr' deki yakin bir iki arkadasima actim bu konuyu, haliyle yanlarinda olmami istedikleri icin pek objektif olmadi yorumlari. Empati kuramadiklarini hissettim. Aranizda benzer sartlarda bebegi kucaklayaniniz var mi? Olumlu ya da olumsuz fikirleriniz degerli benim icin. Biraz uzun oldu kusura bakmayin...
canım ben hiç deneyimli değilim ama sadece seni çok iyi anladığımı düşündüğüm için fikrimi paylaşmak istedim. benim de eşimle aramda çok özel bir bağ vardır ve onsuz bir hafta bile cehennem gibi gelir bana. özellikle doğum gibi özel bir durum söz konusu olduğunda ondan asla ayrı kalamayacağımı da biliyorum. ben de o da ailesinden ayrı bir şehirdeyiz ama doğumdan bir süre önce benimkiler yanıma gelecek büyük ihtimal. gelmelerini onlar için istiyorum. yoksa ne kadar deneyimsiz ve bu konuda bilgisiz de olsam kendimin ve bebeğimin bakımında eşimle beraber yeteceğimize eminim. tabi ki çok yardımcı olacaktır özellikle de annem benim ama bi ihtiyacım olduğunda ilk başvuracağım kişi yine eşim olur o esnada. senin durumunda olsam kesinlikle Cape Town'da yapardım doğumu. tabi ben böyle düşünüyorum, herkes için durum farklıdır. kararını çabuk vermemen daha iyi, eşinle birlikte zaman içerisinde en doğru kararı vereceğine inanıyorum canım.Kizlar merhaba... Bir konuda fikirlerinize ihtiyacim var. Ozellikle deneyimli annelerin fikirleri cok degerli. Bildiginiz gibi 32. haftamda Turkiye' ye donme planlarim var dogum icin. Doktorum, hastanem bile ayarli. Izmir' de annemde dogumdan sonra 1-2 ay kalip toplamda 4 aya yakin bir surecimiz olacak. Esim Cape Town' da olacak ve dogum icin gelip gidecek tekrar. Kafami son gunlerde kurcalayan sey, esimsiz son gebelik aylarinda nasil altindan kalkabilecegim... Izmir sicagi da cabasi. Burada birlikte dogum egitimlerine gitmeye basladik esimle. Suan inanilmaz destekcim. Zaten yalniz oldugumuz icin etle tirnak olduk diyebilirim. Allah basimdan eksik etmesin ama bazen yoklugunu hayal edince nefes dahi alamiyorum. Ruyalar goruyorum son gunlerde, esim dogumuma yetisemiyor, ben agliyorum Omer' siz dogurmicam diye bir yandan da sanci cekiyorum. Hormonlar da bunda buyuk paya sahip tabi... Burada dogum yapmayi dusunuyorum. Annelerimiz buyuk olasilikla gelemeyecekler, biletlerin gidis donus 4-5 bine geldigini dusunursek iki kisi icin bizi sikintiya sokacaktir. Kaldi ki ikisinin de ucus fobisi var 14 saatlik yolu torun icin bile olsa gelemeyeceklerini dusunuyorum. Neyse o kismi bir yanda dursun, sormak istedigim sizce tek basima bebege bakabilir miyim? Kendime guveniyorum ama neyle karsilasacagimi bilmedigim icin kesin hukum veremiyorum. Esime cok guveniyorum, bana yardimci olacagini biliyorum. Bu dusuncemi kendisine actim, beklemedigi icin her seyi planladigimiz icin ilk basta sasirdi ama sonra sen bilirsin vakit yaklasinca tekrar konusalim dedi. Onun da endisesi bebekten cok benim.''Senin psikolojinin iyi olmasini istiyorum, sen iyi olursan hepimiz iyi oluruz'' diyor. Lohusalik donemiyle ilgili cok efsaneler var, acaba ben de ayni seyleri yasayacagim diye endise etmiyor degilim. Annemin beni pamuklara sarip bakacagini biliyorum, hatta esimden bile iyi bakacagini tahmin ediyorum; ama nasil anlatsam... sanirim beni esiyle yalniz yasayanlar, arasinda cok ozel bag tasiyanlar anlayacaktir, onunla gecen bir dakikayi yillarca yasadigim baba evine degisemem. Gectigimiz ay 3 hafta ayri kaldik, o kadar huysuz ve aksi biriydim ki, annemlerde ekmek elden su golden bile olsa hep esimi aradim yanimda. Aldigimiz nefes birlikteyken onsuz bebege hazirlik yapmak bile cok uzuyor beni. Tr' deki yakin bir iki arkadasima actim bu konuyu, haliyle yanlarinda olmami istedikleri icin pek objektif olmadi yorumlari. Empati kuramadiklarini hissettim. Aranizda benzer sartlarda bebegi kucaklayaniniz var mi? Olumlu ya da olumsuz fikirleriniz degerli benim icin. Biraz uzun oldu kusura bakmayin...
Ben seni çok iyi anlıyorum herhalde ben de eşimden uzakta doğum yapmak istemeZdim. Haftaya Fransa'ya gidicek ona bile nasıl zaman geçiricem ya bi aksilik olursa diyorum.Kizlar merhaba... Bir konuda fikirlerinize ihtiyacim var. Ozellikle deneyimli annelerin fikirleri cok degerli. Bildiginiz gibi 32. haftamda Turkiye' ye donme planlarim var dogum icin. Doktorum, hastanem bile ayarli. Izmir' de annemde dogumdan sonra 1-2 ay kalip toplamda 4 aya yakin bir surecimiz olacak. Esim Cape Town' da olacak ve dogum icin gelip gidecek tekrar. Kafami son gunlerde kurcalayan sey, esimsiz son gebelik aylarinda nasil altindan kalkabilecegim... Izmir sicagi da cabasi. Burada birlikte dogum egitimlerine gitmeye basladik esimle. Suan inanilmaz destekcim. Zaten yalniz oldugumuz icin etle tirnak olduk diyebilirim. Allah basimdan eksik etmesin ama bazen yoklugunu hayal edince nefes dahi alamiyorum. Ruyalar goruyorum son gunlerde, esim dogumuma yetisemiyor, ben agliyorum Omer' siz dogurmicam diye bir yandan da sanci cekiyorum. Hormonlar da bunda buyuk paya sahip tabi... Burada dogum yapmayi dusunuyorum. Annelerimiz buyuk olasilikla gelemeyecekler, biletlerin gidis donus 4-5 bine geldigini dusunursek iki kisi icin bizi sikintiya sokacaktir. Kaldi ki ikisinin de ucus fobisi var 14 saatlik yolu torun icin bile olsa gelemeyeceklerini dusunuyorum. Neyse o kismi bir yanda dursun, sormak istedigim sizce tek basima bebege bakabilir miyim? Kendime guveniyorum ama neyle karsilasacagimi bilmedigim icin kesin hukum veremiyorum. Esime cok guveniyorum, bana yardimci olacagini biliyorum. Bu dusuncemi kendisine actim, beklemedigi icin her seyi planladigimiz icin ilk basta sasirdi ama sonra sen bilirsin vakit yaklasinca tekrar konusalim dedi. Onun da endisesi bebekten cok benim.''Senin psikolojinin iyi olmasini istiyorum, sen iyi olursan hepimiz iyi oluruz'' diyor. Lohusalik donemiyle ilgili cok efsaneler var, acaba ben de ayni seyleri yasayacagim diye endise etmiyor degilim. Annemin beni pamuklara sarip bakacagini biliyorum, hatta esimden bile iyi bakacagini tahmin ediyorum; ama nasil anlatsam... sanirim beni esiyle yalniz yasayanlar, arasinda cok ozel bag tasiyanlar anlayacaktir, onunla gecen bir dakikayi yillarca yasadigim baba evine degisemem. Gectigimiz ay 3 hafta ayri kaldik, o kadar huysuz ve aksi biriydim ki, annemlerde ekmek elden su golden bile olsa hep esimi aradim yanimda. Aldigimiz nefes birlikteyken onsuz bebege hazirlik yapmak bile cok uzuyor beni. Tr' deki yakin bir iki arkadasima actim bu konuyu, haliyle yanlarinda olmami istedikleri icin pek objektif olmadi yorumlari. Empati kuramadiklarini hissettim. Aranizda benzer sartlarda bebegi kucaklayaniniz var mi? Olumlu ya da olumsuz fikirleriniz degerli benim icin. Biraz uzun oldu kusura bakmayin...
Ben eşimle o kadar uzakta olmayacağım gidip gelecek hatta bazi geceler yanimda kalacak ama o annesinde ben annemde kalcak ramazanlarda ve son aylarda. Annemde kalamiyor sabah çok erken ise gidiyor rahatsız etmek istemiyorum diyor bir yandan haklı bende onun annesinde rahat edemem o yüzden ona hak veriyorum ve eşim doğumumda da yanımda olmayabilir çalışıyor çünkü izin alamazsa ki vermeyecekler kesin şimdiden mız mizlanmislar bende eşimin yokluğunu düşününce aynı senin gibi oluyorum ama şu var eşim yanmda olsa da annemin yarısı kadar bakabilir cunku tecrubesiz hamileliğin 2. Ayından beri annem bakıyor şimdiden lohusalıği kolay atlatmam için konuşuyor destek oluyor kesi veya sezaryen olursa eşim hem bana hem çocuğa bakamaz baksa bile bir yere kadar bunları dusunce annemin yannda kalmak daha iyi geliyor bana hem bebislerimiz olacak onlarla anlamadan vakit gececek.Kizlar merhaba... Bir konuda fikirlerinize ihtiyacim var. Ozellikle deneyimli annelerin fikirleri cok degerli. Bildiginiz gibi 32. haftamda Turkiye' ye donme planlarim var dogum icin. Doktorum, hastanem bile ayarli. Izmir' de annemde dogumdan sonra 1-2 ay kalip toplamda 4 aya yakin bir surecimiz olacak. Esim Cape Town' da olacak ve dogum icin gelip gidecek tekrar. Kafami son gunlerde kurcalayan sey, esimsiz son gebelik aylarinda nasil altindan kalkabilecegim... Izmir sicagi da cabasi. Burada birlikte dogum egitimlerine gitmeye basladik esimle. Suan inanilmaz destekcim. Zaten yalniz oldugumuz icin etle tirnak olduk diyebilirim. Allah basimdan eksik etmesin ama bazen yoklugunu hayal edince nefes dahi alamiyorum. Ruyalar goruyorum son gunlerde, esim dogumuma yetisemiyor, ben agliyorum Omer' siz dogurmicam diye bir yandan da sanci cekiyorum. Hormonlar da bunda buyuk paya sahip tabi... Burada dogum yapmayi dusunuyorum. Annelerimiz buyuk olasilikla gelemeyecekler, biletlerin gidis donus 4-5 bine geldigini dusunursek iki kisi icin bizi sikintiya sokacaktir. Kaldi ki ikisinin de ucus fobisi var 14 saatlik yolu torun icin bile olsa gelemeyeceklerini dusunuyorum. Neyse o kismi bir yanda dursun, sormak istedigim sizce tek basima bebege bakabilir miyim? Kendime guveniyorum ama neyle karsilasacagimi bilmedigim icin kesin hukum veremiyorum. Esime cok guveniyorum, bana yardimci olacagini biliyorum. Bu dusuncemi kendisine actim, beklemedigi icin her seyi planladigimiz icin ilk basta sasirdi ama sonra sen bilirsin vakit yaklasinca tekrar konusalim dedi. Onun da endisesi bebekten cok benim.''Senin psikolojinin iyi olmasini istiyorum, sen iyi olursan hepimiz iyi oluruz'' diyor. Lohusalik donemiyle ilgili cok efsaneler var, acaba ben de ayni seyleri yasayacagim diye endise etmiyor degilim. Annemin beni pamuklara sarip bakacagini biliyorum, hatta esimden bile iyi bakacagini tahmin ediyorum; ama nasil anlatsam... sanirim beni esiyle yalniz yasayanlar, arasinda cok ozel bag tasiyanlar anlayacaktir, onunla gecen bir dakikayi yillarca yasadigim baba evine degisemem. Gectigimiz ay 3 hafta ayri kaldik, o kadar huysuz ve aksi biriydim ki, annemlerde ekmek elden su golden bile olsa hep esimi aradim yanimda. Aldigimiz nefes birlikteyken onsuz bebege hazirlik yapmak bile cok uzuyor beni. Tr' deki yakin bir iki arkadasima actim bu konuyu, haliyle yanlarinda olmami istedikleri icin pek objektif olmadi yorumlari. Empati kuramadiklarini hissettim. Aranizda benzer sartlarda bebegi kucaklayaniniz var mi? Olumlu ya da olumsuz fikirleriniz degerli benim icin. Biraz uzun oldu kusura bakmayin...
bende griyi çok beğeniyordum ama rüyamda mavinin içinde bebeği gezdiriyordum o günden sonra kızda olsa erkek de olsa mavi dedimAynı fikirdeyim. Zaten evimiz kutu gibi odamızda öyleahşap beşik düşünüyordum ama güvenli gelmedi daha önce burda konuşulanlardan sonra. Nefret etsemde park peşik alacağım. İlk 6 ay için zaten kardeşim hediye olarak kraft dondy 5 aldı. Yatak odasında iyi oluyor.
Ay bunu duyduğum iyi olduneko gri olanı çok beğendim ben. Hem kot pantolon giydiğimde rengi sırıtmaz fiye düşündüm. Evde ilk zamanlar için düşünüyorum onuda. Kollar serbest kalsın bebiş kucaktan inip bağırmasın diye kucak bebisi olacaklar
Ay süper :) Yıllık izne bayramda çıkacakmış ben ikiz kızlarımı beklediğim için doğum Ağustosta olabilir inşallah yıllık iznine denk gelmez ailevi meselede ve yıllık izinlerde doğuma girmiyormuşaaa bende figen hanıma gidiyorum :)
Kizlar merhaba... Bir konuda fikirlerinize ihtiyacim var. Ozellikle deneyimli annelerin fikirleri cok degerli. Bildiginiz gibi 32. haftamda Turkiye' ye donme planlarim var dogum icin. Doktorum, hastanem bile ayarli. Izmir' de annemde dogumdan sonra 1-2 ay kalip toplamda 4 aya yakin bir surecimiz olacak. Esim Cape Town' da olacak ve dogum icin gelip gidecek tekrar. Kafami son gunlerde kurcalayan sey, esimsiz son gebelik aylarinda nasil altindan kalkabilecegim... Izmir sicagi da cabasi. Burada birlikte dogum egitimlerine gitmeye basladik esimle. Suan inanilmaz destekcim. Zaten yalniz oldugumuz icin etle tirnak olduk diyebilirim. Allah basimdan eksik etmesin ama bazen yoklugunu hayal edince nefes dahi alamiyorum. Ruyalar goruyorum son gunlerde, esim dogumuma yetisemiyor, ben agliyorum Omer' siz dogurmicam diye bir yandan da sanci cekiyorum. Hormonlar da bunda buyuk paya sahip tabi... Burada dogum yapmayi dusunuyorum. Annelerimiz buyuk olasilikla gelemeyecekler, biletlerin gidis donus 4-5 bine geldigini dusunursek iki kisi icin bizi sikintiya sokacaktir. Kaldi ki ikisinin de ucus fobisi var 14 saatlik yolu torun icin bile olsa gelemeyeceklerini dusunuyorum. Neyse o kismi bir yanda dursun, sormak istedigim sizce tek basima bebege bakabilir miyim? Kendime guveniyorum ama neyle karsilasacagimi bilmedigim icin kesin hukum veremiyorum. Esime cok guveniyorum, bana yardimci olacagini biliyorum. Bu dusuncemi kendisine actim, beklemedigi icin her seyi planladigimiz icin ilk basta sasirdi ama sonra sen bilirsin vakit yaklasinca tekrar konusalim dedi. Onun da endisesi bebekten cok benim.''Senin psikolojinin iyi olmasini istiyorum, sen iyi olursan hepimiz iyi oluruz'' diyor. Lohusalik donemiyle ilgili cok efsaneler var, acaba ben de ayni seyleri yasayacagim diye endise etmiyor degilim. Annemin beni pamuklara sarip bakacagini biliyorum, hatta esimden bile iyi bakacagini tahmin ediyorum; ama nasil anlatsam... sanirim beni esiyle yalniz yasayanlar, arasinda cok ozel bag tasiyanlar anlayacaktir, onunla gecen bir dakikayi yillarca yasadigim baba evine degisemem. Gectigimiz ay 3 hafta ayri kaldik, o kadar huysuz ve aksi biriydim ki, annemlerde ekmek elden su golden bile olsa hep esimi aradim yanimda. Aldigimiz nefes birlikteyken onsuz bebege hazirlik yapmak bile cok uzuyor beni. Tr' deki yakin bir iki arkadasima actim bu konuyu, haliyle yanlarinda olmami istedikleri icin pek objektif olmadi yorumlari. Empati kuramadiklarini hissettim. Aranizda benzer sartlarda bebegi kucaklayaniniz var mi? Olumlu ya da olumsuz fikirleriniz degerli benim icin. Biraz uzun oldu kusura bakmayin...
https://www.tuniko.com/Neko-Klasik-Wrap-Sling,PR-98045.html burda urunun teknik ozelliklerinde yaziyordu canimbizede atsana linkini :)
https://www.tuniko.com/Neko-Klasik-Wrap-Sling,PR-98045.html burda urunun teknik ozelliklerinde yaziyordu canimbizede atsana linkini :)
Masallah seninle ayni gorunuyoruz ama bebisin cok guzel gelismis canim. Insallah sorunsuz bir dogun yasarsin saglikla alirsin kucaginaDün 2. Bir doktora gittim. Önceki doğum öykümü anlattım bu gebeliğinde erken doğum olmasın olursa diye bebeğe ciğer gelişimi için kortizonlu iğne başlanmalı dedi. Ben aklım içim rahatlasın diye başka bir dr görünmek istedim aklım daha beter karıştı rutin takip olduğum dr bahsetmemişti bu durumdan
Plesente previa bu bebeğin eşinin plesentanın rahim ağzında olması genelde ilk gebelikte olduusa 2 de de olurmuş. İlk gebeliğimde hep kanamam vardı ilaç iğne Progestan kullanmıştım bu gebeliğimde hiç kanamam olmadı şükür kendi dr yerleşimi iyi demişti bebeğin kesesine plesentaya
İçimi rahatlatmaya çalışıyorken kafamı karıştırdım.
3. Bir doktora görünsem yine garantisi yok bu sefer bambaşka şeyler söylerse ya die
Bunun dışında Bebek 765 gram olmuş çok şükür gelişimi 1 hafta önde dedi. Ama önemli olan anne karnında daha fazla kalabilmesi dedi. Sabah 1900 bir Bebek doğurtmuş canavar gibi nefes alıyor dedi benim kızım 3510 dogmas Ama nefes alamamıştı
Neyse işte gün geçmiyor ki yeni bir doktora daha gitmeyeyim. Allah sonumuzu hayır etsin mübarek günde dualar sayesinde Zaman'ında sağlıkla kucağımıza almak nasip olsun
ben işyerime de rahat götürmek için kanguru diyorum. biraz uzmanlaşınca içinde rahatça emzirebiliryorsun. tuniko da kanguru örtüsü var bunları ödeyeyim onuda alacağım . yağmurdan ve rüzgardan korumak için ideal.Sling kanguru gibi kullanilan degil mi canim. Bende kangurulari inceledim ama max 10kg kadar tasinabilir diyor cogunda ve kullananlar sirt agrisi yaptigini soyluyor. Zaten kisa debk geliyor bizim bebisler. Kisin kalin mont giyip ustune onu nasil takabiliriz ki. 9-10 aylik olana kadar kullanilabiliyormus
Ay süper :) Yıllık izne bayramda çıkacakmış ben ikiz kızlarımı beklediğim için doğum Ağustosta olabilir inşallah yıllık iznine denk gelmez ailevi meselede ve yıllık izinlerde doğuma girmiyormuş
Teşekkür ederim sağol umut tepede doç.dr ahmet yiğit çakıroğlu na gidiyorum harika bi insan ve doktor
Canım ben senin yerinde olsam eşimin yanımda olacağı şekilde plan yapardım. Ben onsuz muayeneye bile gitmiyorum doğumda yanımda olamama ihtmali bile çok kötü. Bence annen ve bir iki yakının senin yanına gelsin doğumu orda yapKizlar merhaba... Bir konuda fikirlerinize ihtiyacim var. Ozellikle deneyimli annelerin fikirleri cok degerli. Bildiginiz gibi 32. haftamda Turkiye' ye donme planlarim var dogum icin. Doktorum, hastanem bile ayarli. Izmir' de annemde dogumdan sonra 1-2 ay kalip toplamda 4 aya yakin bir surecimiz olacak. Esim Cape Town' da olacak ve dogum icin gelip gidecek tekrar. Kafami son gunlerde kurcalayan sey, esimsiz son gebelik aylarinda nasil altindan kalkabilecegim... Izmir sicagi da cabasi. Burada birlikte dogum egitimlerine gitmeye basladik esimle. Suan inanilmaz destekcim. Zaten yalniz oldugumuz icin etle tirnak olduk diyebilirim. Allah basimdan eksik etmesin ama bazen yoklugunu hayal edince nefes dahi alamiyorum. Ruyalar goruyorum son gunlerde, esim dogumuma yetisemiyor, ben agliyorum Omer' siz dogurmicam diye bir yandan da sanci cekiyorum. Hormonlar da bunda buyuk paya sahip tabi... Burada dogum yapmayi dusunuyorum. Annelerimiz buyuk olasilikla gelemeyecekler, biletlerin gidis donus 4-5 bine geldigini dusunursek iki kisi icin bizi sikintiya sokacaktir. Kaldi ki ikisinin de ucus fobisi var 14 saatlik yolu torun icin bile olsa gelemeyeceklerini dusunuyorum. Neyse o kismi bir yanda dursun, sormak istedigim sizce tek basima bebege bakabilir miyim? Kendime guveniyorum ama neyle karsilasacagimi bilmedigim icin kesin hukum veremiyorum. Esime cok guveniyorum, bana yardimci olacagini biliyorum. Bu dusuncemi kendisine actim, beklemedigi icin her seyi planladigimiz icin ilk basta sasirdi ama sonra sen bilirsin vakit yaklasinca tekrar konusalim dedi. Onun da endisesi bebekten cok benim.''Senin psikolojinin iyi olmasini istiyorum, sen iyi olursan hepimiz iyi oluruz'' diyor. Lohusalik donemiyle ilgili cok efsaneler var, acaba ben de ayni seyleri yasayacagim diye endise etmiyor degilim. Annemin beni pamuklara sarip bakacagini biliyorum, hatta esimden bile iyi bakacagini tahmin ediyorum; ama nasil anlatsam... sanirim beni esiyle yalniz yasayanlar, arasinda cok ozel bag tasiyanlar anlayacaktir, onunla gecen bir dakikayi yillarca yasadigim baba evine degisemem. Gectigimiz ay 3 hafta ayri kaldik, o kadar huysuz ve aksi biriydim ki, annemlerde ekmek elden su golden bile olsa hep esimi aradim yanimda. Aldigimiz nefes birlikteyken onsuz bebege hazirlik yapmak bile cok uzuyor beni. Tr' deki yakin bir iki arkadasima actim bu konuyu, haliyle yanlarinda olmami istedikleri icin pek objektif olmadi yorumlari. Empati kuramadiklarini hissettim. Aranizda benzer sartlarda bebegi kucaklayaniniz var mi? Olumlu ya da olumsuz fikirleriniz degerli benim icin. Biraz uzun oldu kusura bakmayin...
Yatıyorum işte bi değişiklik yok ara ara ağrı giriyor geçiyor falan ben sakaryadayım burda özele izmitte te yiğit hocaya gidiyorum yiğit hoca tüp bebek doktoru genelde hastahane personelinden gebeleri takip ediyor ama sağolsun kırmadı beni tedavimi o yapmıştı dedim hocam bırakmayın sizle devam edeyim o da tamam dedi başından beri onada gidiyorum :)Anladm canim. Ben de hem devlete hem ozele gidiyorum. Ama o doktora gitmedim. Umarum iyisindir simdi. Tekrar gecmis olsun.
Mecbur nöbetçi doktora kalıcaz canımyıllık iznemi çıkıcakmıs şuanda soktayım umarım ozaman doğum olmazkaç gün acaba izni diğer zamanlarda doğuma giriyormuymuş peki , bizi kime emanet edecek acaba
gerçi bana son gün 26.09 dedi ama nolur nolmaz
Ben çok ısrar ettim eşime beraber gidelim diye ama ikna edemedim. Aslında onların daha çok eğitime ihtiyacı var.
Mecbur nöbetçi doktora kalıcaz canımRamazan bayramında tatile gidecek ama yani Temmuz'da umarım Eylül'de yeniden tatil ihtiyacı doğmaz Benim ikizlerden dolayı mecbur sezaryen olacak ama umarım sen normal dünyaya getirirsin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?