hahahaaaa :) ben hemen teşhisi koyayım, mitomani hastası bir kv :)) ben artık gülüyorum :) aynı durumdayız, aramızda hiçbirşey geçmedi ancak o zaman zaman bunalıma giriyor ve acayip davranışlar sergiliyor. en son ben tr ye gittiğimde kafede buluşmaya karar verdik ve ben biraz dinlenip daha sonra gittim. gittiğimde oğlumla arka tarafta oyun oynadıkları için keyiflerini bozmak istemedim çünkü oğlan beni görünce bana yapışıyor ve biliyorum ki kv de kıskanıyor ve huzursuzluğuna hakim olamayıp zehir ediyor kendine ve bize ve çocuklara günü. neyse ben masamıza oturdum ve çay söyledim, nasıl olsa oyun bitince gelecekler diye. anam aradan 5 dk. geçmedi oğlan geldi bu yok ortalıkta :)) sordum nerede diye, kafenin sahibi ' arka kapıdan çıktı gitti dedi :)) ben gülmeye başladım, eşim anlamadı ne olduğunu vs.. uzatmayayım.ikinci buluşmamızda da bana hoşgeldin demedi, yüzüme bakmadı ve direk çocukların yanına gitti :) hakkı var sadece çay ısmarlayacağı zaman içermisin diye sordu :))) 6 gün boyunca aramızdaki tek muhabbet bana çay içermisin demesi ve benim ona hayır teşekkürler demem oldu :)
tabii ben üzülmedim ya da kırılmadım çünkü biliyorum ki normal değil, ama annem yanımızdaydı ve kadının gözleri pörtledi :))) eminim ki kırılmıştır, insan çok şaşırıyor gerçekten :)) ama inan ki aramızda hiç birşey geçmedi olumsuz, ben asla terbiyesizlik etmedim ona karşı, çocuklarla çok ilgilendi zamanında vs. ama bu aralar iyi değil. ben de hiçbirşey yapmıyorum, eskisi gibi haber vermiyorum, aramıyorum, sormuyorum ve en önemlisi de bilmek istemiyorum :)))