Bebeği ağlatarak uyutma vs ile ilgili kızlar belki faydanıza olur.
Dr.Paul M. Fleiss and Frederick Hodges (Sweet Dreams)
Bebekler ve küçük çocuklar hislerine aklı başında yaratıklardan daha çabuk kapılırlar. Bir çocuk onun yardım isteyen ağlayışlarına neden aldırmadığınızı anlayamaz. Bebeğinizin ağlayışlarına aldırmamak, en iyi niyetle bile olsa, onu terk edilmiş olduğu duygusuna sürükleyebilir. Bebeklerin biyolojik ihtiyaçlara uyduğunu uyku "uzman"ları göz ardı ya da inkar ederler. Ağlamasına aldırış edilmeyen bir bebeğin en sonunda uykuya dalacağı doğrudur, ama ilk başta gece uyanmasına sebep olan problem çözümlenmemiş olacaktır.
Aileler bebeğin hasta olmadığını veya fiziksel bir rahatsızlığı olmadığını kontrol etseler dahi, bebeği almadıkları, şefkatli bir biçimde davranmadıkları, teskin etmedikleri, veya tekrar uykuya dalana kadar bakım yapmadıkları sürece esas ve buna eşlik eden duygusal stres baki kalacaktır.
En duyarlı ve şefkatli yaklaşım çocuğunuzun ağlayışına anında cevap vermektir. Kendinize ebeveyn olduğunuzu hatırlatın, ve bebeğinize güven vermek, yatıştırmak ebeveyn olmanın en memnun edici sorumluluklarından biridir. Yanlız başınıza bebeğinizin hayatını aydınlatma ve korku ve üzüntüyü engelleme gücüne sahip olduğunuzu bilmek çok güzel bir duygudur.
Kate Allison Granju (Attachment Parenting)
Bebekler insandır, son derece aciz, savunmasız ve başkasına bağımlı insanlardır. Bebeğiniz ona sevgiyle bakacağınıza güvenir. Ağladığı zaman, bir işaret veriyordur -nasıl yapacağını bildiği tek şekilde-, onun yanında olmanıza ihtiyacı vardır.
Korku ve ızdırapla ağlamanın nasıl hissettirdiğini bilirsiniz. Korkunç bir duygudur. Ve bu bebeğiniz için de farklı değildir. Bebeğiniz ağladığında- ne sebeple olursa olsun- fiziksel bir değişiklik yaşar. Kan basıncı artar, kasları gerilir, ve küçük bedeninde stres hormonları dolaşır.
Ağlatarak uyutma eğitimine konu olan bebekler bazen sonunda bitkin düştüklerinde derin bir uykudaymış gibi görünebilirler. Bunun sebebi bebek ve çocukların sıklıkla, bir travma yaşadıktan sonra derin bir şekilde uyumasıdır. Bu derin uyku, yöntemin (ağlatma) faydası olarak görülmekten ziyade pek çok rahatsız edici kusurundan biridir.
The No-Cry Sleep Solution (Elizabeth Pantley)
Gece yarısı uyanan bir bebeği tasvir ediyor:
Sessizliğin anlamsız dehşetiyle uyanır, hareketsizlik. Bağırır. Başından ayağına kadar istek, arzu ve tahammül edilemez sabırsızlıkla tutuşmaktadır. Nefesini tutar ve bağırır, kafası sesle dolup zonklayana kadar bağırır. Çenesi ağrıyıp boğazı acıyana kadar bağırır. Ağrıya daha fazla tahmmül edemez ve hıçkırıkları güçsüzleşir ve durur. Dinler. Yumruklarını açar ve kapatır. Kafasını bir o yana bir öteki yana çevirir. Hiç birşey yardım etmez. Dayanılmazdır. Tekrar ağlamaya başlar, ama bu incinmiş boğazı için çok fazladır; kısa süre sonra durur. Ellerini oynatır ve tekmeler atar. Durur, katlanabilir, düşünemez, umut edemez. Dinler. Sonra tekrar uykuya dalar.