Benim eşim gece çocuk bakmaz. Cam siler çamaşır asar bulaşık yikar. Halı koltuk siler. Yapio bunları zaten. Ama gece asla çocuk bakmazBirinde uyutamazsa birinde uyutur zera..öyle deyip kendine yükleme..
Bizim kocalar da can atmıyor tabi, “karıcım, sen git uykunu al, dinlen, ben bakayım” diye ama şansımızı sonuna kadar zorlamalıyız o kanatta da bence.
Biz ilk günler, emzirdim yatırdım mesela...bi sonrakine eşim baktı, yatırdı(ne kadar ağlasa da sakinleştirdi) aç değil çünkü, sürekli kalkmak, meme alışkanlığından..bi sonrakine ben, bi sonrakine eşim derken..memeyle arayı açtık..şimdi, ben uyumadan önce emziriyorum, genelde sabaha kadar uyuyor(sabaha kadar dediğim 5 buçuğa kadar:d
Neyse buna da şükür, memeyle yapışık uyumasındansa.
Ben de hep, “biz bikaç gün ya da haftaya kendi normal rutinimize döneceğiz ama ordaki insanlar, kayıpları olanlar be yapacak” diye kahroluyorum. Söz konusu sadece felaket değil benim için de “güzel günler için umudun kalmaması” galiba biçok kişi içinBen de izmir depremiyle çöktüm . hayatını kaybedenlere ayrı kalanlara ayrı , ülkenin düzenine ayrı üzülüyorum. Empati yapmak beni bitirdi. *Sevdiklerini kaybeden ben de olabilirdim ya da annesini babasını kaybeden benim oğlum da olabilirdi " düşüncesi ve insanların her felaketten sonra yaptığı saçma yorumlar beni mahvetti. Her şey yeterince zordu şimdi daha da zorlaştı. Bazen diyorum acaba kıyamet böyle yavaş yavaş mı kopacak. Bir tek ben zor durumda olsam herseyin düzeleceğine inanicam ama artık güzel günlere inancım da kalmadı. Ölüm kurtulusmus gerçekten , dünya kurtulunacak bir yer yapanlarla yaşamak zor geliyo
Bizimki kolay oldu. İki yaşında denedik oyun gibi geldi. Oturdu kalktı oyun niyetine yapmadı bişey. Ama göz önünde olsun istedim beynine işlesin diye burda senin tuvaletin var istediğin zaman otur dedim. İkibucuk ta başladık babam vefat etti. O ara bıraktım . Üç yaşına kaldı. Tatile gittik üç yaşında. Lazimlik aldik. Yerler fayansti tatil köyünde. Salona koydum. Eline sevdiği bı iki araba verdik. Orda hallettik valla. Halı yok bişey yok. Yere isese bile siler geçeriz dedik. Bı kere kaza oldu . Park gittik. Kaydıraktan kaydı . İndi. O zaman çiş gittiÇok teşekkür ederim hayatta unutmam çünkü tuvalet eğitimi beni biraz korkutuyo.
Ben de dün kiralık ev bakayım dedim, tam bir facia, evin şekli, yan binayla bitişikliği, kat sayısı, fiyatı..bir de kendi evlerimizi güvenli kılsak bile dışarda markette yakalansak yine kurtuluşumuz olmayacak, adamlar görüntü kirliliği diye(!) bence daha çok reyon sığsın diyedir o..kolonları kesmişler..daha ne olsunDağılan aileler, evlatsız kalan anne, babalar, yetim kalan çocuklar içimi o kadar acıttı ki.
4.bölge deprem bölgesindeyim. Turizm bölgesi olması nedeniyle evlerimiz en fazla 2 katlı. Ona rağmen günlerdir deprem olursa nerede duralım, hemen dışarı mı çıkalı bunu düşünüp duruyorum. Yaşayan insanların korkusunu düşünemiyorum bile.
Çocuk daha büyük yük o anlamda zeraBenim eşim gece çocuk bakmaz. Cam siler çamaşır asar bulaşık yikar. Halı koltuk siler. Yapio bunları zaten. Ama gece asla çocuk bakmazçok iyi biliyorum. Günlük hayatta üstümden yükü aldığı için diyemem zaten gece bak diye.
Canm benm çevremde hatta ailemdeki erkekler değil ev işi yapmak çocuk bakmak. Suyunu bile eşinden ister. Eşimin hakkını ödeyemem ben. Hiç bı ağır işi yapmam ben eşim yapar. Market pazar faturalar hepsini halleder. O yüzden diyemem ben ona bunuda yap. Adamı da biktirmamak lazımÇocuk daha büyük yük o anlamda zeraonu da yüklensin..benim eşim de çocuğa bakmamak için bi bakıyorum hemen eline süpürgeyi almış, mutfağa koşmuş yemek için..bazen ses etmiyorum ama ben alacaklıyım büyük kızımdan beri, emzirebilse, onu da bırakıcam ona walla:d
Bana da damla bitince birak dedi doktor, gerci biz balik yagi da veriyoruz onda da var d vitaminiAllah Allah hemşire yanlış biliyor olabilirmi çünkü bize öyle denilmesi öyle olması gerekse mutlaka derlerdi
UYKUya dalamama bizde de bir kaç haftadır var çok ciddi bir şekilde. Hem dalamama, kucaktan indiği an uyanma, bir de üstüne üstlük uyku açılması var bizde. Hergün farklı saatlerde birden bire uykusu açılıyorAynen bizimkinin de derdi açlık değil, ama ne olduğunu çözemiyorum.. ayakta sallanmayı çok sevmiyor ama uykuya da dalamıyor.. sırtını kaşıyorum seviyorum ninni söylüyorum ama yok yani dalamıyor sonra da sinirlenip ağlıyor..
Bize devam dedi demirde dahil ama ben veremiyorum demir balık yağı hiç kullanmadik onu binsirayim doktoraBana da damla bitince birak dedi doktor, gerci biz balik yagi da veriyoruz onda da var d vitamini
Adam daha ne yapsın cnm bizde oda yokBenim eşim gece çocuk bakmaz. Cam siler çamaşır asar bulaşık yikar. Halı koltuk siler. Yapio bunları zaten. Ama gece asla çocuk bakmazçok iyi biliyorum. Günlük hayatta üstümden yükü aldığı için diyemem zaten gece bak diye.
Haftada bir balık veriyorsan gerek yok dedi bizim doktorumuzBize devam dedi demirde dahil ama ben veremiyorum demir balık yağı hiç kullanmadik onu binsirayim doktora
Balik yiyor mu sizinki? Bizimki asla yemiyor.Haftada bir balık veriyorsan gerek yok dedi bizim doktorumuz
Yine 1 saattir ayağımdaUYKUya dalamama bizde de bir kaç haftadır var çok ciddi bir şekilde. Hem dalamama, kucaktan indiği an uyanma, bir de üstüne üstlük uyku açılması var bizde. Hergün farklı saatlerde birden bire uykusu açılıyorçok zorlanıyorum artık. Ama herkeste aynı sıkıntılar var sanırım ya 1 yaşla mı alakalı acaba
İzmiKızlar, nasılsınız son günlerde?
ben depremden sonra duman oldum. Kafayı yememek için direniyorum. Şu ana kadar hiç kolay bir hayatım olmadı ama.. özellikle gelecek konusunda hiç böylesine tedirgin olmadım.. iki kuzuya analık yapmanın getirisi bu halim daha çok, bu yoğun endişem bilemiyorum ama..sürekli “ben nasıl bir ülkede, nasıl insan canının bu kadar hiçe sayıldığı bir yerde yaşatacağım çocuklarımı” korkusu, kızgınlığı, çaresizliği içindeyim.. beynim patlayacak gibi hissediyorum.
endişem İzmir özelinde değil..memleketin her karışı için..seneye biz de İzmir’de olucaz..ev bakıyorum, deprem sonrası kiralar artmış zaten doğal olarak(!), ev satın almak istesek milyon liralar söz konusu, güvenilir, risk teşkil etmeyen, içinde bunalmadan, yan binanın ışığını kesmeyecek bir ev için..
az önce bi haberde izledim..öğretmen bir bayan, haftaya öğrencilerim karşısına çıkacak kıyafetim yok diye ağlıyordu..ne kadar acı
deprem bizim gerçeğimiz ama Kızılay gibi dev bir kurumumuz, yıllardır toplanan sözümona deprem vergimiz olmasına rağmen; afetzedelere halk battaniye yetiştirmeye çalışıyor memleketin her bir yanından..yıkılması gereken binayı tespit edip gereken yapılsın diyenler, ev sahipleri tarafından “evin ederini düşürdünüz” diye tartaklanıyorlar..
o kadar düzelmeyecek gibi ki memleket olarak hallerimiz..
mesafe olarak ordan uzaktayım ama kafa olarak en dibindeyim meselelerin..
İzmirdeyim. O ani o korkuyu asla unutamiyorum. Surekli yine deprem olacak olursa ne yaparim nereye saklanirim, ya enkaz altinda kalirsam kizimla ne yaparim diye diye kendimi yedim bitirdim. İnsan anne olunca daha farkli oluyomus. Surekli evladimi dusunuyorum. Cok zor gunler geciriyoruz. Rabbim bu gunumuzu aratmasin. Evlatlarimizi anasiz babasiz birakmasin.Kızlar, nasılsınız son günlerde?
ben depremden sonra duman oldum. Kafayı yememek için direniyorum. Şu ana kadar hiç kolay bir hayatım olmadı ama.. özellikle gelecek konusunda hiç böylesine tedirgin olmadım.. iki kuzuya analık yapmanın getirisi bu halim daha çok, bu yoğun endişem bilemiyorum ama..sürekli “ben nasıl bir ülkede, nasıl insan canının bu kadar hiçe sayıldığı bir yerde yaşatacağım çocuklarımı” korkusu, kızgınlığı, çaresizliği içindeyim.. beynim patlayacak gibi hissediyorum.
endişem İzmir özelinde değil..memleketin her karışı için..seneye biz de İzmir’de olucaz..ev bakıyorum, deprem sonrası kiralar artmış zaten doğal olarak(!), ev satın almak istesek milyon liralar söz konusu, güvenilir, risk teşkil etmeyen, içinde bunalmadan, yan binanın ışığını kesmeyecek bir ev için..
az önce bi haberde izledim..öğretmen bir bayan, haftaya öğrencilerim karşısına çıkacak kıyafetim yok diye ağlıyordu..ne kadar acı
deprem bizim gerçeğimiz ama Kızılay gibi dev bir kurumumuz, yıllardır toplanan sözümona deprem vergimiz olmasına rağmen; afetzedelere halk battaniye yetiştirmeye çalışıyor memleketin her bir yanından..yıkılması gereken binayı tespit edip gereken yapılsın diyenler, ev sahipleri tarafından “evin ederini düşürdünüz” diye tartaklanıyorlar..
o kadar düzelmeyecek gibi ki memleket olarak hallerimiz..
mesafe olarak ordan uzaktayım ama kafa olarak en dibindeyim meselelerin..
Canm LCW deki kumaşı pamuk ama iç dolgusu elyafti. Büyük oğlum zamanında baktım. İç dolgusu pamuk olması lazım. O yüzden e bebekten aldım hep. Alırken ic dolgu ve tüm kumaş pamuk olmalı. Elyaf çok sağlıksız. Büyük oğlum kullandı şimdi küçük oğlum kullanıyor. Ben yazın takip ederdim ebebegi tulumlar indiirime girince nerdeyse yarı fiyatına alırdımLCW den uyku tulumu alan var mı? Onlardan alıp kullanmak istiyorum malum diğer markalar çok pahalı açıkçası
Canm LCW deki kumaşı pamuk ama iç dolgusu elyafti. Büyük oğlum zamanında baktım. İç dolgusu pamuk olması lazım. O yüzden e bebekten aldım hep. Alırken ic dolgu ve tüm kumaş pamuk olmalı. Elyaf çok sağlıksız. Büyük oğlum kullandı şimdi küçük oğlum kullanıyor. Ben yazın takip ederdim ebebegi tulumlar indiirime girince nerdeyse yarı fiyatına alırdımkaliteyi ucuza alma gibi bı hayat tarzım var
Rica ederim. Herşey çok pahalı. Allah herkese yardım etsin.Aynı hayat tarzına sahibim de alım gücümüz iyice düştü yarı fiyat bile pahalı geliyo artık ama mecburen alıcam. E bebekten bakicam şimdi. Teşekkür ederim
Farkında mısınız son zamanlarda sürekli “çok zor günler geçiriyoruz, Allah bu günleri aratmasın” diyoruz ve her seferinde bi tık fazlasını yaşıyoruz sanki. Yavaş yavaş aklımızı yitircez gibiİzmi
İzmirdeyim. O ani o korkuyu asla unutamiyorum. Surekli yine deprem olacak olursa ne yaparim nereye saklanirim, ya enkaz altinda kalirsam kizimla ne yaparim diye diye kendimi yedim bitirdim. İnsan anne olunca daha farkli oluyomus. Surekli evladimi dusunuyorum. Cok zor gunler geciriyoruz. Rabbim bu gunumuzu aratmasin. Evlatlarimizi anasiz babasiz birakmasin.
Katılıyorum size, psikolojik olarak çökertileceğiz düşüncesi bütün benliğimi kapladı, sürekli midem bulanıyor artık düşünmektenFarkında mısınız son zamanlarda sürekli “çok zor günler geçiriyoruz, Allah bu günleri aratmasın” diyoruz ve her seferinde bi tık fazlasını yaşıyoruz sanki. Yavaş yavaş aklımızı yitircez gibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?