Ben de öyleyim dün yürüyüş yapalım dedim annem koluma girmese kasıklarım izin vermiyo yürümeme bi de belim felaket ağrıyo
psikolojik olarak ben de hiç iyi değilim sürekli değişiyo duygularım doğum anını düşünüyorum düşündükçe korkuyorum hurma yedim çok sancı yaptı şimdi hurma yemeye de korkuyorum bilmiyorum bu durum ne kadar sürecek
bi yandan heyecanlıyım bi yandan ya olmazsa diye korku ayrıca bişeye daha üzülüyorum karnımda alıştım elimi koyduğumda orası boş olacak diye düşünüp duruyorum heralde ilk olduğu için böyle kucağımıza alınca herşey geçecek inşallah yanımızdayken daha çok sevecez şu zamanda en önemli şey moral ama kendimi yalnız gibi hissediyorum herşey çok karmaşık
günüm dolmadı ama çevreden de baskı var sürekli mesaj arama daha doğurmadın mı ne kadar tutacan içerde falan