Merhaba, dogumdan ben de korkuyordum. Oncelikle herkesin bedeni, fizyolojisi farkli bunu kabul edersen baskalarinin hikayelerini dinleyerek icindeki korkuyu buyutmemis olursun. Ben tam 9 ay 10. Gunde dogum yaptim. Doktorum son muayenede en gec 40+ 3 e kadar bekler, yatisini yapariz demisti. Ama bak gerek bile kalmadi. O gun once nisan ardindan suyum geldi. Hastaneye gittigimde saat 18, bebegi kucagima aldigimda saat 20.27 idi. Hatta dogumhanede yarim saat doktoru bekledik, bana ikinma ikinma diyip durdu ebeler. Epidural istememe ragmen, firsat kalmadi resmen
epizyotomiden korkuyordum, dikislerim oldu ama dogumdan sonra agri kesiciye bile ihtiyac duymadim. 1 hafta filan oturup kalkarken huzursuz hissettim ama tamamen psikolojikti (ben dikisten korkarim) dogum esnasinda hissettigim tek agri sizi sanciydi o da cok yogun bir regl sancisi gibiydi gercekten. Koca dogumda beni en cok rahatsiz eden sey koluma actiklari damar yolu oldu, ben icinde igne var saniyordum
hii dogum bu kadar kolay oldu ama hamileligim cok zordu, 6.aydan sonra gunde neredeyse 10 adim bile atmiyordum. Yatarak ve endiseyle gecti kac ay. Normal dogumdan korkup sezaryen isteme potansiyelim cok yuksekti ama kendimi surekli frenledim. Doktorum ne derse onu yapacaktim. Sonucta hatirlamakta bile gucluk cektigim, sipsak bir dogumum oldu. En korktugum sey epizyotomiydi, dedigim gibi kesi atip atmadigini bile farketmedim. Bir de son bir tavsiyem, bir videoda izlemistim, dogum esnasinda ikinirken nefesin bitiyor ya o an pes etmeyip yarim nefes alip ikinmaya devam edersen bebis geliyor. Umarim sezaryen ya da vajinal farketmez, saglikla alirsin bebisini kucagina. Ikisinin de arti ve eksileri var ve senin vucuduna, bebisin durumuna gore bu muhasebeyi yapabilecek tek kisi ne yazikki doktorun, bence ona guvenirsen iyi edersin ❤