2020 Aralık Anneleri Paylaşım Alanı

tugcekb .!.:

Umarim bide lohusalik depresyonu olmaz canim az kaldi dayancaz mecbur ama bazen doluyorum boyle iste

Genişletmek için tıkla...

Gevramel .!.:

Anneliğin zorluğu bebek rahime düştüğü anda başlıyor. Ama güzelliği de öyle. Ben ilk hamileliğimde inanılmaz pozitiftim, çok kolay bir doğum yapacağım diye hayal ediyordum. Bebeğimi giydirip giydirip seveceğim, uykumuz gelecek uyuyacağız, canımız istedikçe dışarı çıkıp gezeceğiz, sadece eğleneceğiz hayali kurardım. Gelgelelim doğumum biraz talihsiz oldu. Kızım da çoklu besin alerjisi geliştirdi ve 2.5 sene uykuya hasret yaşadım. İlk zamanlar diyordum ki ben ne yaptım, hayata bir insan getirdim ve onun sorumluluğundan artık kurtulamam, bir daha asla eski hayatıma kavuşamayacağım, ölene kadar bağımsızlığımı, özgürlüğümü bile isteye nasıl feda ettim. Sonra zamanla bebeğim büyüdü, onunla birlikte ben de büyüdüm. İlk zamanlar sadece fiziksel ihtiyaçlarını karşıladığım için yeterince kuramadığımı her zaman hissettiğim bağ, bebeğim kendi karakterini sergilemeye başladığı 3. aydan itibaren güçlenmeye başladı. Onun benden de babasından da bambaşka bir insan olduğunu idrak etmek beni çok etkiledi. Hayatına rehberlik etme sorumluluğunu aldığım bu minicik insan hayatı ve kendimi algılayışımı tamamen değiştirdi. Hani bana hep romantik laflar gibi gelirdi bunlar, biraz da kendi annemden yaralı olmam sebebiyle anneliğin fazla kutsandığını düşünürdüm ama o konuda da yanıldığımı anladım. Çocuğunuzla birlikte hiç farketmediginiz bir güç keşfediyorsunuz içinizde. Çocuktan önce top atsalar uyanmayan insan, çocuk kıpırdandığı an nasıl dikilebilir yatakta?

Kızım şu an 3 yaşında, onun karakterini görüyorum, diğer çocuklardan farkını izliyorum. Ve o karakterde nelere ben dokundum biliyorum. Günbegün bizzat şekillendirdiğim çok kıymetli hamurum. Geleceğin yetişkini olacak, insanların hayatına dokunacak, insanlar yetiştirecek. Ve elbette onun yetiştirdiği insanlar da yeni insanlar yetiştirecek. Herbirimiz insanlardan ve dünyadan şikayet ederken, hayalimizdeki insanı yetiştirmek gibi bir fırsata kavuşuyoruz annelikle birlikte. Yeni bir insan inşa edeceksiniz. Doğarken sahip olduğu cevheri siz işleyeceksiniz. Çocuğunuzla birlikte ondan sonra gelecek bütün turuncuklarınızla dünyaya nasıl isterseniz öyle bir iz bırakma zincirinin ilk halkası olma fırsatını yakaladınız. Hayatta bu kadar kıymetli başka ne var bilmiyorum.

Ben bebeğimi kucağıma aldığımda hiçbir şey hissetmedim ve istisnalar gücenmesin bir çok kadın böyledir. Ama kafamızda kutsadığımız o muhteşem anne imajının baskısı nedeniyle yine bir çok kadın bebeğini gördüğü an bir aşk yaşadığından bahseder gerçekte öyle olmasa bile. O meşhur aşkı hissedemeyen anneler ise bebeğini sevmediği düşüncesiyle kendini suçlayarak lohusa hüznü yaşayabilir. Depresyondan endişe ettiğiniz için yazıyorum bunu, bebeğinizi kucakladiginizda hiçbir şey hissetmeyebilirsiniz, hatta belki benim gibi yaşadığınız zorluklardan ötürü onu suçlayabilirsiniz. Hepsi normal ve inanın hepsi geçici. Birlikte zaman geçirdikçe güçlenecek aranızdaki bağ. Doğum tercihiniz ne bilmiyorum ama eğer sezaryen olursa mümkünse kendi sancinizin gelmesini bekleyin. Doğum sancısı başladığı an salgılanan bazı hormonlar var. Çalışmalarla sabit, bu hormonlar hem bebeğin hem sizin beyin kimyanızı etkileyerek sizi lohusa hüznünden korumaya yardımcı olur, bebeğe güvende hissettirir ve daha güçlü bağ kurmanızı sağlar.

Genişletmek için tıkla...

Gevramel .!.:

Anneliğin zorluğu bebek rahime düştüğü anda başlıyor. Ama güzelliği de öyle. Ben ilk hamileliğimde inanılmaz pozitiftim, çok kolay bir doğum yapacağım diye hayal ediyordum. Bebeğimi giydirip giydirip seveceğim, uykumuz gelecek uyuyacağız, canımız istedikçe dışarı çıkıp gezeceğiz, sadece eğleneceğiz hayali kurardım. Gelgelelim doğumum biraz talihsiz oldu. Kızım da çoklu besin alerjisi geliştirdi ve 2.5 sene uykuya hasret yaşadım. İlk zamanlar diyordum ki ben ne yaptım, hayata bir insan getirdim ve onun sorumluluğundan artık kurtulamam, bir daha asla eski hayatıma kavuşamayacağım, ölene kadar bağımsızlığımı, özgürlüğümü bile isteye nasıl feda ettim. Sonra zamanla bebeğim büyüdü, onunla birlikte ben de büyüdüm. İlk zamanlar sadece fiziksel ihtiyaçlarını karşıladığım için yeterince kuramadığımı her zaman hissettiğim bağ, bebeğim kendi karakterini sergilemeye başladığı 3. aydan itibaren güçlenmeye başladı. Onun benden de babasından da bambaşka bir insan olduğunu idrak etmek beni çok etkiledi. Hayatına rehberlik etme sorumluluğunu aldığım bu minicik insan hayatı ve kendimi algılayışımı tamamen değiştirdi. Hani bana hep romantik laflar gibi gelirdi bunlar, biraz da kendi annemden yaralı olmam sebebiyle anneliğin fazla kutsandığını düşünürdüm ama o konuda da yanıldığımı anladım. Çocuğunuzla birlikte hiç farketmediginiz bir güç keşfediyorsunuz içinizde. Çocuktan önce top atsalar uyanmayan insan, çocuk kıpırdandığı an nasıl dikilebilir yatakta?

Kızım şu an 3 yaşında, onun karakterini görüyorum, diğer çocuklardan farkını izliyorum. Ve o karakterde nelere ben dokundum biliyorum. Günbegün bizzat şekillendirdiğim çok kıymetli hamurum. Geleceğin yetişkini olacak, insanların hayatına dokunacak, insanlar yetiştirecek. Ve elbette onun yetiştirdiği insanlar da yeni insanlar yetiştirecek. Herbirimiz insanlardan ve dünyadan şikayet ederken, hayalimizdeki insanı yetiştirmek gibi bir fırsata kavuşuyoruz annelikle birlikte. Yeni bir insan inşa edeceksiniz. Doğarken sahip olduğu cevheri siz işleyeceksiniz. Çocuğunuzla birlikte ondan sonra gelecek bütün turuncuklarınızla dünyaya nasıl isterseniz öyle bir iz bırakma zincirinin ilk halkası olma fırsatını yakaladınız. Hayatta bu kadar kıymetli başka ne var bilmiyorum.

Ben bebeğimi kucağıma aldığımda hiçbir şey hissetmedim ve istisnalar gücenmesin bir çok kadın böyledir. Ama kafamızda kutsadığımız o muhteşem anne imajının baskısı nedeniyle yine bir çok kadın bebeğini gördüğü an bir aşk yaşadığından bahseder gerçekte öyle olmasa bile. O meşhur aşkı hissedemeyen anneler ise bebeğini sevmediği düşüncesiyle kendini suçlayarak lohusa hüznü yaşayabilir. Depresyondan endişe ettiğiniz için yazıyorum bunu, bebeğinizi kucakladiginizda hiçbir şey hissetmeyebilirsiniz, hatta belki benim gibi yaşadığınız zorluklardan ötürü onu suçlayabilirsiniz. Hepsi normal ve inanın hepsi geçici. Birlikte zaman geçirdikçe güçlenecek aranızdaki bağ. Doğum tercihiniz ne bilmiyorum ama eğer sezaryen olursa mümkünse kendi sancinizin gelmesini bekleyin. Doğum sancısı başladığı an salgılanan bazı hormonlar var. Çalışmalarla sabit, bu hormonlar hem bebeğin hem sizin beyin kimyanızı etkileyerek sizi lohusa hüznünden korumaya yardımcı olur, bebeğe güvende hissettirir ve daha güçlü bağ kurmanızı sağlar.

Genişletmek için tıkla...

Gevramel .!.:

Anneliğin zorluğu bebek rahime düştüğü anda başlıyor. Ama güzelliği de öyle. Ben ilk hamileliğimde inanılmaz pozitiftim, çok kolay bir doğum yapacağım diye hayal ediyordum. Bebeğimi giydirip giydirip seveceğim, uykumuz gelecek uyuyacağız, canımız istedikçe dışarı çıkıp gezeceğiz, sadece eğleneceğiz hayali kurardım. Gelgelelim doğumum biraz talihsiz oldu. Kızım da çoklu besin alerjisi geliştirdi ve 2.5 sene uykuya hasret yaşadım. İlk zamanlar diyordum ki ben ne yaptım, hayata bir insan getirdim ve onun sorumluluğundan artık kurtulamam, bir daha asla eski hayatıma kavuşamayacağım, ölene kadar bağımsızlığımı, özgürlüğümü bile isteye nasıl feda ettim. Sonra zamanla bebeğim büyüdü, onunla birlikte ben de büyüdüm. İlk zamanlar sadece fiziksel ihtiyaçlarını karşıladığım için yeterince kuramadığımı her zaman hissettiğim bağ, bebeğim kendi karakterini sergilemeye başladığı 3. aydan itibaren güçlenmeye başladı. Onun benden de babasından da bambaşka bir insan olduğunu idrak etmek beni çok etkiledi. Hayatına rehberlik etme sorumluluğunu aldığım bu minicik insan hayatı ve kendimi algılayışımı tamamen değiştirdi. Hani bana hep romantik laflar gibi gelirdi bunlar, biraz da kendi annemden yaralı olmam sebebiyle anneliğin fazla kutsandığını düşünürdüm ama o konuda da yanıldığımı anladım. Çocuğunuzla birlikte hiç farketmediginiz bir güç keşfediyorsunuz içinizde. Çocuktan önce top atsalar uyanmayan insan, çocuk kıpırdandığı an nasıl dikilebilir yatakta?

Kızım şu an 3 yaşında, onun karakterini görüyorum, diğer çocuklardan farkını izliyorum. Ve o karakterde nelere ben dokundum biliyorum. Günbegün bizzat şekillendirdiğim çok kıymetli hamurum. Geleceğin yetişkini olacak, insanların hayatına dokunacak, insanlar yetiştirecek. Ve elbette onun yetiştirdiği insanlar da yeni insanlar yetiştirecek. Herbirimiz insanlardan ve dünyadan şikayet ederken, hayalimizdeki insanı yetiştirmek gibi bir fırsata kavuşuyoruz annelikle birlikte. Yeni bir insan inşa edeceksiniz. Doğarken sahip olduğu cevheri siz işleyeceksiniz. Çocuğunuzla birlikte ondan sonra gelecek bütün turuncuklarınızla dünyaya nasıl isterseniz öyle bir iz bırakma zincirinin ilk halkası olma fırsatını yakaladınız. Hayatta bu kadar kıymetli başka ne var bilmiyorum.

Ben bebeğimi kucağıma aldığımda hiçbir şey hissetmedim ve istisnalar gücenmesin bir çok kadın böyledir. Ama kafamızda kutsadığımız o muhteşem anne imajının baskısı nedeniyle yine bir çok kadın bebeğini gördüğü an bir aşk yaşadığından bahseder gerçekte öyle olmasa bile. O meşhur aşkı hissedemeyen anneler ise bebeğini sevmediği düşüncesiyle kendini suçlayarak lohusa hüznü yaşayabilir. Depresyondan endişe ettiğiniz için yazıyorum bunu, bebeğinizi kucakladiginizda hiçbir şey hissetmeyebilirsiniz, hatta belki benim gibi yaşadığınız zorluklardan ötürü onu suçlayabilirsiniz. Hepsi normal ve inanın hepsi geçici. Birlikte zaman geçirdikçe güçlenecek aranızdaki bağ. Doğum tercihiniz ne bilmiyorum ama eğer sezaryen olursa mümkünse kendi sancinizin gelmesini bekleyin. Doğum sancısı başladığı an salgılanan bazı hormonlar var. Çalışmalarla sabit, bu hormonlar hem bebeğin hem sizin beyin kimyanızı etkileyerek sizi lohusa hüznünden korumaya yardımcı olur, bebeğe güvende hissettirir ve daha güçlü bağ kurmanızı sağlar.

Genişletmek için tıkla...

meyyke .!.:

Hoşgeldin :) nasılsın nasıl geçti?
yaz okumak için sabırsızlanıyorum

Genişletmek için tıkla...

anreb3232 .!.:

Kuzum bastan yaziyorum yeniden umarm busefer bebek aglamadan yetisir
Oncelikle hepsini dogru anlatcagima ve size bosa moral vermedgime soz vereyim. Aciyan ve zor olan kisimalri da rahat kisimladi da anlatiyorum.
Hastaneye girdik yatis verildi. Damar yolu actilar bir iki serum verdiler. Sonra ameliyathaneye aldilar. Amelyathaneye giderken ben pskolojk olarak cok panikledm. Okadr korktm ki tum aneztezi ekibi tek tek knsup rahatlatmaya calisti. Osrada sedyeye oturttular beni. Otururken ekipteki dr lardan biri dediki cok uzulmssunde omuzlarn cokmus gbi dur bende omuzlarndan yukardan bastirim ki kaldirma refleksle tamam dedm. Biri onu yaparken oburu bel kismimdan epidurali soktu o acitti. Ama nasl anlataim asla dayanilmicak bir aci degil. Hatta epidural yaplirken acio dedikleri bumu diye gecrdm icimden. Snra dogrulup yatar pozisyona geldim. Arada uyusukluk durumumu sorup sonda taktilar. Sonda takilirken asla ama asla acimaid. Beni panik goren anestezi dr u bu kiz korkuyor cok dayanamicak bir saknlestirici verin dedi verdiler. Hemen kaslarim gevsedi. Sonra basladilar amelyata ben de etrafla sohbet etmeye surekli knsturdular bebegn ismini ne koycagimizi ilk bebegmzmi cinsiyeti ney falan. Onlarla knsurken karnmda bir cekistirilme hissi hissettm ama acili bisey degil. Karninizda bi agri yok. Cok surmedi aglama sesi geldi zatrn. Erken dogdugu ve gelisme geriligi oldugu icin kuveze grcek diye coknpankledm. Hemen sag yanmda cocuk dr u bekliordu ona verdiler adam daha muaneye baslamadan kuveze grcekmi diye sorup aglamaya basladm. Muane btnce girmicek ii dediler. Ve bana bir saknlestirici daha vurdular. İkinci saknlestirici ile kus gbi oldmn uykum geldi dedim uyu istersen dediler. Uyumadm ama baya uyku sersemiydim ben ayilana kadr dikis isi bitti hic bir sey hssetmedim. Odaya alindim. Yine sknti yok. Aradan 4 5 saat gecti hala sknti yok. Hafiften regl agrisi gbi kasiklarma agri girmeye basladi. Dr dedi yuruceksn. Bir hemsire gelip karnima bastirdi o feci acidi. Bas bass bagrdm. Snra yurutelm dediler. İlk yurume zordu arkadaslar evet. Ama kalkmak kismi daha zordu. Onu atlattltan snra dogumu atlattnz demektir diyeblrm tum sezaryan olacak arkadaslara umarm umut olablmismdir. Korkup benm gbi paniklemeym diye herseyi basiniza gelecegi sekilde anlatmaya calstm. Son olarak onerm depend almamis olanlar varsa bir daha dusunun ben gercektenndepend ile rahat ettm

Genişletmek için tıkla...

_cedric_ .!.:

Çok güzel bir yazı olmuş eline sağlık ben oğlumu doğurduğumda çocuğum direkt küvöze girmişti ve 5 gün kalmıştı. Ve ben üzüleceğime nerdeyse sevinmiştim çünkü o kadar güçsüz zavallı durumdaydım ki çocuğumu kucaklayıp ona bakacak gücüm dahi yoktu. Bunları düşündüğüm için içten içe üzüldüm de tabi ki . Sonraki kırk gün benim için çok kötü geçti çocuktan çok kendimi düşünüyordum 40 günde zor toparlandım emzirmek çocuğun doyması için bir görev gibiydi bu sürede benim için emzirme biter bitmez hemen çocuğu ya kardeşime ya anneme yada eşime veriyordum. Hiç kucağımda dursun bile istemiyordum sonra da vicdan azabı çekiyordum neden böyle hissediyorum diye. Sanırım oğlumu yaşadığım sıkıntılar için suçladım . Neden doğurdum özgürlüğüm herşey bitti psikolojisine girdim. Şu anda hayret ediyorum ama o zaman aklımdan bu bebek ölse ben de hiç bağlanmadan kurtulsam tüm bu sıkıntılardan diye düşündüğüm bile olmuştu baya ağır lohusa depresyonu yaşadım . Çok şükür zamanla geçti 2-3 aylıkken bebeğimi öyle bir sevmeye başladım ki baştaki düşüncelerimden dolayı kendime çok kızdım. Hele şimdi Allah a hep şükrediyorum iyiki canım oğlum hayatımda . Allah hepimizin çocuklarına hayırlı sağlıklı imanlı ahlaklı ömürler versin inşallah

Genişletmek için tıkla...

anreb3232 .!.:

Kuzum bastan yaziyorum yeniden umarm busefer bebek aglamadan yetisir
Oncelikle hepsini dogru anlatcagima ve size bosa moral vermedgime soz vereyim. Aciyan ve zor olan kisimalri da rahat kisimladi da anlatiyorum.
Hastaneye girdik yatis verildi. Damar yolu actilar bir iki serum verdiler. Sonra ameliyathaneye aldilar. Amelyathaneye giderken ben pskolojk olarak cok panikledm. Okadr korktm ki tum aneztezi ekibi tek tek knsup rahatlatmaya calisti. Osrada sedyeye oturttular beni. Otururken ekipteki dr lardan biri dediki cok uzulmssunde omuzlarn cokmus gbi dur bende omuzlarndan yukardan bastirim ki kaldirma refleksle tamam dedm. Biri onu yaparken oburu bel kismimdan epidurali soktu o acitti. Ama nasl anlataim asla dayanilmicak bir aci degil. Hatta epidural yaplirken acio dedikleri bumu diye gecrdm icimden. Snra dogrulup yatar pozisyona geldim. Arada uyusukluk durumumu sorup sonda taktilar. Sonda takilirken asla ama asla acimaid. Beni panik goren anestezi dr u bu kiz korkuyor cok dayanamicak bir saknlestirici verin dedi verdiler. Hemen kaslarim gevsedi. Sonra basladilar amelyata ben de etrafla sohbet etmeye surekli knsturdular bebegn ismini ne koycagimizi ilk bebegmzmi cinsiyeti ney falan. Onlarla knsurken karnmda bir cekistirilme hissi hissettm ama acili bisey degil. Karninizda bi agri yok. Cok surmedi aglama sesi geldi zatrn. Erken dogdugu ve gelisme geriligi oldugu icin kuveze grcek diye coknpankledm. Hemen sag yanmda cocuk dr u bekliordu ona verdiler adam daha muaneye baslamadan kuveze grcekmi diye sorup aglamaya basladm. Muane btnce girmicek ii dediler. Ve bana bir saknlestirici daha vurdular. İkinci saknlestirici ile kus gbi oldmn uykum geldi dedim uyu istersen dediler. Uyumadm ama baya uyku sersemiydim ben ayilana kadr dikis isi bitti hic bir sey hssetmedim. Odaya alindim. Yine sknti yok. Aradan 4 5 saat gecti hala sknti yok. Hafiften regl agrisi gbi kasiklarma agri girmeye basladi. Dr dedi yuruceksn. Bir hemsire gelip karnima bastirdi o feci acidi. Bas bass bagrdm. Snra yurutelm dediler. İlk yurume zordu arkadaslar evet. Ama kalkmak kismi daha zordu. Onu atlattltan snra dogumu atlattnz demektir diyeblrm tum sezaryan olacak arkadaslara umarm umut olablmismdir. Korkup benm gbi paniklemeym diye herseyi basiniza gelecegi sekilde anlatmaya calstm. Son olarak onerm depend almamis olanlar varsa bir daha dusunun ben gercektenndepend ile rahat ettm

Genişletmek için tıkla...

anreb3232 .!.:

Kuzum bastan yaziyorum yeniden umarm busefer bebek aglamadan yetisir
Oncelikle hepsini dogru anlatcagima ve size bosa moral vermedgime soz vereyim. Aciyan ve zor olan kisimalri da rahat kisimladi da anlatiyorum.
Hastaneye girdik yatis verildi. Damar yolu actilar bir iki serum verdiler. Sonra ameliyathaneye aldilar. Amelyathaneye giderken ben pskolojk olarak cok panikledm. Okadr korktm ki tum aneztezi ekibi tek tek knsup rahatlatmaya calisti. Osrada sedyeye oturttular beni. Otururken ekipteki dr lardan biri dediki cok uzulmssunde omuzlarn cokmus gbi dur bende omuzlarndan yukardan bastirim ki kaldirma refleksle tamam dedm. Biri onu yaparken oburu bel kismimdan epidurali soktu o acitti. Ama nasl anlataim asla dayanilmicak bir aci degil. Hatta epidural yaplirken acio dedikleri bumu diye gecrdm icimden. Snra dogrulup yatar pozisyona geldim. Arada uyusukluk durumumu sorup sonda taktilar. Sonda takilirken asla ama asla acimaid. Beni panik goren anestezi dr u bu kiz korkuyor cok dayanamicak bir saknlestirici verin dedi verdiler. Hemen kaslarim gevsedi. Sonra basladilar amelyata ben de etrafla sohbet etmeye surekli knsturdular bebegn ismini ne koycagimizi ilk bebegmzmi cinsiyeti ney falan. Onlarla knsurken karnmda bir cekistirilme hissi hissettm ama acili bisey degil. Karninizda bi agri yok. Cok surmedi aglama sesi geldi zatrn. Erken dogdugu ve gelisme geriligi oldugu icin kuveze grcek diye coknpankledm. Hemen sag yanmda cocuk dr u bekliordu ona verdiler adam daha muaneye baslamadan kuveze grcekmi diye sorup aglamaya basladm. Muane btnce girmicek ii dediler. Ve bana bir saknlestirici daha vurdular. İkinci saknlestirici ile kus gbi oldmn uykum geldi dedim uyu istersen dediler. Uyumadm ama baya uyku sersemiydim ben ayilana kadr dikis isi bitti hic bir sey hssetmedim. Odaya alindim. Yine sknti yok. Aradan 4 5 saat gecti hala sknti yok. Hafiften regl agrisi gbi kasiklarma agri girmeye basladi. Dr dedi yuruceksn. Bir hemsire gelip karnima bastirdi o feci acidi. Bas bass bagrdm. Snra yurutelm dediler. İlk yurume zordu arkadaslar evet. Ama kalkmak kismi daha zordu. Onu atlattltan snra dogumu atlattnz demektir diyeblrm tum sezaryan olacak arkadaslara umarm umut olablmismdir. Korkup benm gbi paniklemeym diye herseyi basiniza gelecegi sekilde anlatmaya calstm. Son olarak onerm depend almamis olanlar varsa bir daha dusunun ben gercektenndepend ile rahat ettm

Genişletmek için tıkla...

anreb3232 .!.:

Kuzum bastan yaziyorum yeniden umarm busefer bebek aglamadan yetisir
Oncelikle hepsini dogru anlatcagima ve size bosa moral vermedgime soz vereyim. Aciyan ve zor olan kisimalri da rahat kisimladi da anlatiyorum.
Hastaneye girdik yatis verildi. Damar yolu actilar bir iki serum verdiler. Sonra ameliyathaneye aldilar. Amelyathaneye giderken ben pskolojk olarak cok panikledm. Okadr korktm ki tum aneztezi ekibi tek tek knsup rahatlatmaya calisti. Osrada sedyeye oturttular beni. Otururken ekipteki dr lardan biri dediki cok uzulmssunde omuzlarn cokmus gbi dur bende omuzlarndan yukardan bastirim ki kaldirma refleksle tamam dedm. Biri onu yaparken oburu bel kismimdan epidurali soktu o acitti. Ama nasl anlataim asla dayanilmicak bir aci degil. Hatta epidural yaplirken acio dedikleri bumu diye gecrdm icimden. Snra dogrulup yatar pozisyona geldim. Arada uyusukluk durumumu sorup sonda taktilar. Sonda takilirken asla ama asla acimaid. Beni panik goren anestezi dr u bu kiz korkuyor cok dayanamicak bir saknlestirici verin dedi verdiler. Hemen kaslarim gevsedi. Sonra basladilar amelyata ben de etrafla sohbet etmeye surekli knsturdular bebegn ismini ne koycagimizi ilk bebegmzmi cinsiyeti ney falan. Onlarla knsurken karnmda bir cekistirilme hissi hissettm ama acili bisey degil. Karninizda bi agri yok. Cok surmedi aglama sesi geldi zatrn. Erken dogdugu ve gelisme geriligi oldugu icin kuveze grcek diye coknpankledm. Hemen sag yanmda cocuk dr u bekliordu ona verdiler adam daha muaneye baslamadan kuveze grcekmi diye sorup aglamaya basladm. Muane btnce girmicek ii dediler. Ve bana bir saknlestirici daha vurdular. İkinci saknlestirici ile kus gbi oldmn uykum geldi dedim uyu istersen dediler. Uyumadm ama baya uyku sersemiydim ben ayilana kadr dikis isi bitti hic bir sey hssetmedim. Odaya alindim. Yine sknti yok. Aradan 4 5 saat gecti hala sknti yok. Hafiften regl agrisi gbi kasiklarma agri girmeye basladi. Dr dedi yuruceksn. Bir hemsire gelip karnima bastirdi o feci acidi. Bas bass bagrdm. Snra yurutelm dediler. İlk yurume zordu arkadaslar evet. Ama kalkmak kismi daha zordu. Onu atlattltan snra dogumu atlattnz demektir diyeblrm tum sezaryan olacak arkadaslara umarm umut olablmismdir. Korkup benm gbi paniklemeym diye herseyi basiniza gelecegi sekilde anlatmaya calstm. Son olarak onerm depend almamis olanlar varsa bir daha dusunun ben gercektenndepend ile rahat ettm

Genişletmek için tıkla...

anreb3232 .!.:

Kuzum bastan yaziyorum yeniden umarm busefer bebek aglamadan yetisir
Oncelikle hepsini dogru anlatcagima ve size bosa moral vermedgime soz vereyim. Aciyan ve zor olan kisimalri da rahat kisimladi da anlatiyorum.
Hastaneye girdik yatis verildi. Damar yolu actilar bir iki serum verdiler. Sonra ameliyathaneye aldilar. Amelyathaneye giderken ben pskolojk olarak cok panikledm. Okadr korktm ki tum aneztezi ekibi tek tek knsup rahatlatmaya calisti. Osrada sedyeye oturttular beni. Otururken ekipteki dr lardan biri dediki cok uzulmssunde omuzlarn cokmus gbi dur bende omuzlarndan yukardan bastirim ki kaldirma refleksle tamam dedm. Biri onu yaparken oburu bel kismimdan epidurali soktu o acitti. Ama nasl anlataim asla dayanilmicak bir aci degil. Hatta epidural yaplirken acio dedikleri bumu diye gecrdm icimden. Snra dogrulup yatar pozisyona geldim. Arada uyusukluk durumumu sorup sonda taktilar. Sonda takilirken asla ama asla acimaid. Beni panik goren anestezi dr u bu kiz korkuyor cok dayanamicak bir saknlestirici verin dedi verdiler. Hemen kaslarim gevsedi. Sonra basladilar amelyata ben de etrafla sohbet etmeye surekli knsturdular bebegn ismini ne koycagimizi ilk bebegmzmi cinsiyeti ney falan. Onlarla knsurken karnmda bir cekistirilme hissi hissettm ama acili bisey degil. Karninizda bi agri yok. Cok surmedi aglama sesi geldi zatrn. Erken dogdugu ve gelisme geriligi oldugu icin kuveze grcek diye coknpankledm. Hemen sag yanmda cocuk dr u bekliordu ona verdiler adam daha muaneye baslamadan kuveze grcekmi diye sorup aglamaya basladm. Muane btnce girmicek ii dediler. Ve bana bir saknlestirici daha vurdular. İkinci saknlestirici ile kus gbi oldmn uykum geldi dedim uyu istersen dediler. Uyumadm ama baya uyku sersemiydim ben ayilana kadr dikis isi bitti hic bir sey hssetmedim. Odaya alindim. Yine sknti yok. Aradan 4 5 saat gecti hala sknti yok. Hafiften regl agrisi gbi kasiklarma agri girmeye basladi. Dr dedi yuruceksn. Bir hemsire gelip karnima bastirdi o feci acidi. Bas bass bagrdm. Snra yurutelm dediler. İlk yurume zordu arkadaslar evet. Ama kalkmak kismi daha zordu. Onu atlattltan snra dogumu atlattnz demektir diyeblrm tum sezaryan olacak arkadaslara umarm umut olablmismdir. Korkup benm gbi paniklemeym diye herseyi basiniza gelecegi sekilde anlatmaya calstm. Son olarak onerm depend almamis olanlar varsa bir daha dusunun ben gercektenndepend ile rahat ettm

Genişletmek için tıkla...

Gevramel .!.:

Anneliğin zorluğu bebek rahime düştüğü anda başlıyor. Ama güzelliği de öyle. Ben ilk hamileliğimde inanılmaz pozitiftim, çok kolay bir doğum yapacağım diye hayal ediyordum. Bebeğimi giydirip giydirip seveceğim, uykumuz gelecek uyuyacağız, canımız istedikçe dışarı çıkıp gezeceğiz, sadece eğleneceğiz hayali kurardım. Gelgelelim doğumum biraz talihsiz oldu. Kızım da çoklu besin alerjisi geliştirdi ve 2.5 sene uykuya hasret yaşadım. İlk zamanlar diyordum ki ben ne yaptım, hayata bir insan getirdim ve onun sorumluluğundan artık kurtulamam, bir daha asla eski hayatıma kavuşamayacağım, ölene kadar bağımsızlığımı, özgürlüğümü bile isteye nasıl feda ettim. Sonra zamanla bebeğim büyüdü, onunla birlikte ben de büyüdüm. İlk zamanlar sadece fiziksel ihtiyaçlarını karşıladığım için yeterince kuramadığımı her zaman hissettiğim bağ, bebeğim kendi karakterini sergilemeye başladığı 3. aydan itibaren güçlenmeye başladı. Onun benden de babasından da bambaşka bir insan olduğunu idrak etmek beni çok etkiledi. Hayatına rehberlik etme sorumluluğunu aldığım bu minicik insan hayatı ve kendimi algılayışımı tamamen değiştirdi. Hani bana hep romantik laflar gibi gelirdi bunlar, biraz da kendi annemden yaralı olmam sebebiyle anneliğin fazla kutsandığını düşünürdüm ama o konuda da yanıldığımı anladım. Çocuğunuzla birlikte hiç farketmediginiz bir güç keşfediyorsunuz içinizde. Çocuktan önce top atsalar uyanmayan insan, çocuk kıpırdandığı an nasıl dikilebilir yatakta?

Kızım şu an 3 yaşında, onun karakterini görüyorum, diğer çocuklardan farkını izliyorum. Ve o karakterde nelere ben dokundum biliyorum. Günbegün bizzat şekillendirdiğim çok kıymetli hamurum. Geleceğin yetişkini olacak, insanların hayatına dokunacak, insanlar yetiştirecek. Ve elbette onun yetiştirdiği insanlar da yeni insanlar yetiştirecek. Herbirimiz insanlardan ve dünyadan şikayet ederken, hayalimizdeki insanı yetiştirmek gibi bir fırsata kavuşuyoruz annelikle birlikte. Yeni bir insan inşa edeceksiniz. Doğarken sahip olduğu cevheri siz işleyeceksiniz. Çocuğunuzla birlikte ondan sonra gelecek bütün turuncuklarınızla dünyaya nasıl isterseniz öyle bir iz bırakma zincirinin ilk halkası olma fırsatını yakaladınız. Hayatta bu kadar kıymetli başka ne var bilmiyorum.

Ben bebeğimi kucağıma aldığımda hiçbir şey hissetmedim ve istisnalar gücenmesin bir çok kadın böyledir. Ama kafamızda kutsadığımız o muhteşem anne imajının baskısı nedeniyle yine bir çok kadın bebeğini gördüğü an bir aşk yaşadığından bahseder gerçekte öyle olmasa bile. O meşhur aşkı hissedemeyen anneler ise bebeğini sevmediği düşüncesiyle kendini suçlayarak lohusa hüznü yaşayabilir. Depresyondan endişe ettiğiniz için yazıyorum bunu, bebeğinizi kucakladiginizda hiçbir şey hissetmeyebilirsiniz, hatta belki benim gibi yaşadığınız zorluklardan ötürü onu suçlayabilirsiniz. Hepsi normal ve inanın hepsi geçici. Birlikte zaman geçirdikçe güçlenecek aranızdaki bağ. Doğum tercihiniz ne bilmiyorum ama eğer sezaryen olursa mümkünse kendi sancinizin gelmesini bekleyin. Doğum sancısı başladığı an salgılanan bazı hormonlar var. Çalışmalarla sabit, bu hormonlar hem bebeğin hem sizin beyin kimyanızı etkileyerek sizi lohusa hüznünden korumaya yardımcı olur, bebeğe güvende hissettirir ve daha güçlü bağ kurmanızı sağlar.

Genişletmek için tıkla...

duygugzl .!.:

Kızlar hastanelerde durum nasıl? Doğuma girdiğimizde bizi en azından 2-3 kişi bekleyebiliyomu yani eşim,annem kardeşim durabiliyomu yoksa yasak mı? İstanbul özel hastaneleryle ilgili bilgisi olan var mı

Genişletmek için tıkla...

essamia .!.:

Kızlar bizde 12.12.2020 icin gün aldık

Genişletmek için tıkla...

Gevramel .!.:

Çok içten amin diyorum Siz de zor bir süreçten geçmişsiniz ama sonuç ne kadar muhteşem değil mi? Öyle olmasa bir daha bu deliliğe kalkışmazdık zaten dediğinizi duyar gibiyim Ben ikincimi de yine ilk seferki pozitifligimle bekliyorum. Doğumdan sonra neyle karşılaşacağım bilmiyorum ama bu sefer yalnız değilim. 3 yaşında minicik kızım, eşini asla bulamayacağım kıymetli küçük arkadaşım bana yardım edecekmiş, kardeşi ağlayınca hemen onu sakinleştirecekmiş, öyle diyor. Ben anneliği çok sevdim. Bu duyguları bana dünyada başka hiçbir şey yaşatamazdı.

Allah herkesin yuvasına hayır versin, huzur versin.

Genişletmek için tıkla...

Gevramel .!.:

Anneliğin zorluğu bebek rahime düştüğü anda başlıyor. Ama güzelliği de öyle. Ben ilk hamileliğimde inanılmaz pozitiftim, çok kolay bir doğum yapacağım diye hayal ediyordum. Bebeğimi giydirip giydirip seveceğim, uykumuz gelecek uyuyacağız, canımız istedikçe dışarı çıkıp gezeceğiz, sadece eğleneceğiz hayali kurardım. Gelgelelim doğumum biraz talihsiz oldu. Kızım da çoklu besin alerjisi geliştirdi ve 2.5 sene uykuya hasret yaşadım. İlk zamanlar diyordum ki ben ne yaptım, hayata bir insan getirdim ve onun sorumluluğundan artık kurtulamam, bir daha asla eski hayatıma kavuşamayacağım, ölene kadar bağımsızlığımı, özgürlüğümü bile isteye nasıl feda ettim. Sonra zamanla bebeğim büyüdü, onunla birlikte ben de büyüdüm. İlk zamanlar sadece fiziksel ihtiyaçlarını karşıladığım için yeterince kuramadığımı her zaman hissettiğim bağ, bebeğim kendi karakterini sergilemeye başladığı 3. aydan itibaren güçlenmeye başladı. Onun benden de babasından da bambaşka bir insan olduğunu idrak etmek beni çok etkiledi. Hayatına rehberlik etme sorumluluğunu aldığım bu minicik insan hayatı ve kendimi algılayışımı tamamen değiştirdi. Hani bana hep romantik laflar gibi gelirdi bunlar, biraz da kendi annemden yaralı olmam sebebiyle anneliğin fazla kutsandığını düşünürdüm ama o konuda da yanıldığımı anladım. Çocuğunuzla birlikte hiç farketmediginiz bir güç keşfediyorsunuz içinizde. Çocuktan önce top atsalar uyanmayan insan, çocuk kıpırdandığı an nasıl dikilebilir yatakta?

Kızım şu an 3 yaşında, onun karakterini görüyorum, diğer çocuklardan farkını izliyorum. Ve o karakterde nelere ben dokundum biliyorum. Günbegün bizzat şekillendirdiğim çok kıymetli hamurum. Geleceğin yetişkini olacak, insanların hayatına dokunacak, insanlar yetiştirecek. Ve elbette onun yetiştirdiği insanlar da yeni insanlar yetiştirecek. Herbirimiz insanlardan ve dünyadan şikayet ederken, hayalimizdeki insanı yetiştirmek gibi bir fırsata kavuşuyoruz annelikle birlikte. Yeni bir insan inşa edeceksiniz. Doğarken sahip olduğu cevheri siz işleyeceksiniz. Çocuğunuzla birlikte ondan sonra gelecek bütün turuncuklarınızla dünyaya nasıl isterseniz öyle bir iz bırakma zincirinin ilk halkası olma fırsatını yakaladınız. Hayatta bu kadar kıymetli başka ne var bilmiyorum.

Ben bebeğimi kucağıma aldığımda hiçbir şey hissetmedim ve istisnalar gücenmesin bir çok kadın böyledir. Ama kafamızda kutsadığımız o muhteşem anne imajının baskısı nedeniyle yine bir çok kadın bebeğini gördüğü an bir aşk yaşadığından bahseder gerçekte öyle olmasa bile. O meşhur aşkı hissedemeyen anneler ise bebeğini sevmediği düşüncesiyle kendini suçlayarak lohusa hüznü yaşayabilir. Depresyondan endişe ettiğiniz için yazıyorum bunu, bebeğinizi kucakladiginizda hiçbir şey hissetmeyebilirsiniz, hatta belki benim gibi yaşadığınız zorluklardan ötürü onu suçlayabilirsiniz. Hepsi normal ve inanın hepsi geçici. Birlikte zaman geçirdikçe güçlenecek aranızdaki bağ. Doğum tercihiniz ne bilmiyorum ama eğer sezaryen olursa mümkünse kendi sancinizin gelmesini bekleyin. Doğum sancısı başladığı an salgılanan bazı hormonlar var. Çalışmalarla sabit, bu hormonlar hem bebeğin hem sizin beyin kimyanızı etkileyerek sizi lohusa hüznünden korumaya yardımcı olur, bebeğe güvende hissettirir ve daha güçlü bağ kurmanızı sağlar.

Genişletmek için tıkla...

meyyke .!.:

Ya bana 07.12.2020 ye gün vermişti çok güzel tarih 12.12 :)

Genişletmek için tıkla...

essamia .!.:

Ben bu tarih olmasını istedim hayırlısı bakalım

Genişletmek için tıkla...