Canım ah ah, 7 yıl önce yaşadıklarımı anlatıyorsun. Lohusa depresyonuna ben değil kocam girmişti
şaka değil çok trajikomik bir olay. Ya ben suni sancıyla zorunlu doğum yapmışım, 9 saatte tamamen müdahale ile normal doğumu başarmışım, bilmem kaç dikişim var, bebek minik doğmuş ama benim adam tripte
ve bunu da benim annem fark etti. Aradı beni eşin çok mazlum üzgün yavrum azıcık onunla ilgilen diyor. Anne dedim dalga mı geçiyorsun. Benim derdim popomun üzerine oturamamak dikişten, göğsümdeki yaradan emzirememek, annem diyor kocanla ilgilen
neyse önce kızdım sonra üzüldüm. Annenler doğal anne oluyor, içgüdü bizde gelişiyor otomatik. Ama eşim genç baba olmuştu, alışması uzun sürdü. Sonra anladım erkekler hep çocuk gibi. Kötü bir niyeti yok canım. Seni paylaşmayı öğrenmesi bebeğe alışması vakit alıyor, bizler gibi değiller. Benim tarafta bir de babanne çok heyecanlıydı hep o ilgilendi eşim sürece de dahil olamadı, aşırı dışlanmış hissetti. sen elinden geldiğinde onu da dahil et, alttan almaya çalış. Ben hep her şeyi hallederim modundaydım, bu sefer de aa bak iyi ama bir bana ilgisiz demesin. Biraz nazlanmak gerekirmiş onu anladım
Oy maşallah subhanallah gözünüz aydın