Tek başıma bakıyorum.Annemle farklı şehirlerdeyiz kayınvalidem ise bana uzak oturuyor.Akşam eşim geldiğinde bile belki de sürekli birlikte olduğumuzdan bana yapışık.Tv açmıyorum ama bunu anneler üzerinde bir baskı ve korkı unsuru olarak verilmesine de karşıyım.Yemek yaparken buzdolabında alt kısmında harf,hayvan,rakam magnetleri var onlarla oynuyor.Sıkılınca ona bir dolap ayırdım en altta içinde eskiden vaktim olduğunda daha insansı hayatım varken

aldığım psta kalıpları pop cake çubukları gibi gibi renkli şeyler var onunla oyalanıyor.Oyuncaklarıyla gün içinde canı isterse oynuyor.Genelde büyük ayıcığı benim

Öpmeli sarılmalı geçiyor oyunlar,ütü vs yapacaksam cam kenarına koyuyorum.Yüksekte oturuyoruz adeta mahallenin mobesesi gibi gelene geçene bakıyor otobüsler favorisi

Wcdeyken kapımı açıyor duştaysam ebeveyn banyosunda oluyorum makyaj çekmecemi biliyor onu karıştırıyor.Her odada aslında ona özel küçük zulaları var


Tüm bunlar olmasaydı,yetişemeseydim azıcık açar mıydım bilmiyorum.Daha bugün konusu geçti bir arkadaşımla.Çok sakınmak yasaklı hale getirmek de sanırım iyi değil.Bu sefer serbest olduğunda şuursuzca bakıyor çocuklar.Tv konusu da emzirme gibi bence.Artık anne olarak yetersiz hissettirilmekten çok sıkıldım .Sosyal medyayı seviyorum ama bazı konularda sürekli pompalanan şeylere anlam veremiyorum

Bebeğin dalıp gideceği kadar açılması tehlikeli gerçekten de sonuçlarıyla baş etmeye çalışan tanıdıklarım da var ama çaresiz insanlar da düşünülmeli.Bazen bazı yargılar sanki fazla hoyrat ve tek düze gibi.Dozunu ayarlamak mühim tv konusunda diye düşünüyorum