ben de konuşmaktan yanayım. Ancak şunu farkettim ben eşimin tarafından büyüklerle konuşurken dinlemiyorlar sadece benim susup sıranın onlara geçmesini bekliyorlar ki konuşabilsinler. Kavga, kıyamet, tartışma olmasına gerek yok. konuşmakla anlaşamıyoruz. ben de çareyi susmakta buldum. Onlar konuşuyor haklısınız diyorum. sonra kalp kırmadan saygısızlık yapmadan kendi kafama göre takılıyorum.
Kv bebek doğunca sen odanda dinlen ben bebekle uyurum dedi alışkınım ben dedi. Cevap dahi vermedim eminim kendi çapında iyi birşeyler yapmaya çalışıyordur diyip çıkarıyorum aklımdan. onun tartışmasını yapmaya kalksam sonsuz bir döngüye gireceğim çünkü.
ilk kızımı doğurduğumda da bebek hep senin kucağında duruyor demişti. annesiyim ondan olmasın demiştim
vel hasıl Allah herkese akıl fikir versin. anneler doğuruyor ancak onlar hariç herkes bi bunalımda bi lohusalıklarda...