- 17 Haziran 2015
- 5.120
- 10.789
- 448
- Konu Sahibi Efenin_Annesi
-
- #42.821
Ben o taşları dökünce iyice çıldırdım.Hayatımda hiçbir yeri olmadığı için hiç takılmıyorum ben canımhatta bi gelse diyorum herkes eteğindeki taşları döksede o zaman görsem
Ayy haklısın karşına geçip derdim bu bu demediği sürece iyice sinir biniyor insana dalga geçiyorlar sankiBen o taşları dökünce iyice çıldırdım.
Ben: Niye arayıp, sormuyorsun doğumdan beri?
Kv: Bilmiyorum
Ben: Ne demek bilmiyorum, bir sebebi olmalı
Kv: Bir sebebi yok, bilmiyorum ki niye aramadım
Eşim: Anne, Merve nin bir kusuru mu oldu, bir şeye mi kırıldın?
Kv: Yok bir kusuru da olmadı, ama niye aramadım ben de bilmiyorum. Ben köydeydim zaten, burda değildim. (Köyde telefon çekmiyor sanki)
Bu dialogdan sonra kendi haline bıraktım ben. Bana "haklısın" deyip, hâlâ arayıp sormuyor
Allah yardımcın olsun canım. Çocuğa müdahale eden eşim de olsa çekemiyorum. Çünkü eşim de bakımıyla ilgili değil. O yüzden eşim bile bir şey dese gıcık oluyorum. Kaldı ki tümden ilgisiz bir babaannenin göstermelik, kusur arayan sorularına sinir olmamak elde değilBende bunun çocuğun aldığı nefese kadar laf edeni var kadınlı erkekli
Bir de ilk geldi, hoş geldin diyorum yanıt yok, namaz kılıyor Allah kabul etsin diyorum yanıt yok. Benimle konuşmayacaksan gelme evime o zaman. Bir de eşimle haber yolluyor kardeşi ve kardesinin hanımı ile bebek görmeye geleceklermiş. Çağırırım, çok beklerAyy haklısın karşına geçip derdim bu bu demediği sürece iyice sinir biniyor insana dalga geçiyorlar sankicanı isteyince gelip görüp aramaması sinirini bozuyordur haklısın hiç gelmeyin o zaman yanii. Anasını saymıyorsanız danasıyla işiniz olmasın diyorum
Bak bu mesajın altına imzamı atarım. Bazen eşime bile kızıyorum çok biliyorsun diye ki babaanneymis dedeymis kafam kaldırmıyor. En son 26 yıl önce çocuk büyütmüşler gelmiş aynılarını benim çocuğum üstünde denemek istiyorlar. 40 günlük çocuğa tahin yedirmeye çalışan insanlar. Aklıma geldikçe beynim dönüyor. Hiç affetmiyorum lafımı esirgemiyorum madem biz her ay görüşüyoruz bende sabır taşı değilim biraz da onlar çatlasınAllah yardımcın olsun canım. Çocuğa müdahale eden eşim de olsa çekemiyorum. Çünkü eşim de bakımıyla ilgili değil. O yüzden eşim bile bir şey dese gıcık oluyorum. Kaldı ki tümden ilgisiz bir babaannenin göstermelik, kusur arayan sorularına sinir olmamak elde değil
En iyisini yapıyorsun. Cevap vermeyenin kıymeti mi biliniyor sanki.Bak bu mesajın altına imzamı atarım. Bazen eşime bile kızıyorum çok biliyorsun diye ki babaanneymis dedeymis kafam kaldırmıyor. En son 26 yıl önce çocuk büyütmüşler gelmiş aynılarını benim çocuğum üstünde denemek istiyorlar. 40 günlük çocuğa tahin yedirmeye çalışan insanlar. Aklıma geldikçe beynim dönüyor. Hiç affetmiyorum lafımı esirgemiyorum madem biz her ay görüşüyoruz bende sabır taşı değilim biraz da onlar çatlasın
Cevap vermedim tepeme çıktılar boylesindaha iyi oldu. Bak şuan sınır krizi geçirmek üzereyim. Kağan yatak odasında uyuyordu kapı acıktı k.peder geçerken görmüş heralde uyandı diye geldi haber verdi sonra benden önce pat diye yatak odama daldı çocuğun yanına. Asiri sinirliyim bunun bir geri dönüsü olacak onlara ayiptır yaEn iyisini yapıyorsun. Cevap vermeyenin kıymeti mi biliniyor sanki.
Hay allahım yaaa tövbee. Allah bilir tabi de lohusa kadının kalbini kırıp günaha giren bunlar hepBir de ilk geldi, hoş geldin diyorum yanıt yok, namaz kılıyor Allah kabul etsin diyorum yanıt yok. Benimle konuşmayacaksan gelme evime o zaman. Bir de eşimle haber yolluyor kardeşi ve kardesinin hanımı ile bebek görmeye geleceklermiş. Çağırırım, çok bekler
Son gelişinde, geldiğinde kızım uyuyordu, uyandı,alt temizle, emzir derken ve bunların hepsinde de odamda olduğum için çok az gördü. Az durdu kendisi de. Geldiğinde çayını yapıp, önüne getirip sus pus oturuyorum. Nasılsın bile demiyorum. Haketmiyor ilgimi. Ama gıcıklık yapmaya kalksam beni suçlu göstermek için elinden geleni yapar. Bunu da mağduru oynayarak yapar. Eşimle aram bozulur hiç yoktan. Eşim haklı olduğumu biliyor ama onların etkisi altında da kalır. Arkamda olacağını bilsem ben de gıcıklık yapmak isterim de, yapamıyorum. Neyse ki ayda bir maruz kalıyorum zaten.Hay allahım yaaa tövbee. Allah bilir tabi de lohusa kadının kalbini kırıp günaha giren bunlar hepasıl sen koy tavrını canım işine gelince konuş gelmeyince konuşma boşver ben olsam her tür gıcıklığı yaparım valla geldiğinde uyuyacak der çekilirim odaya banyo saati der çekilirim öyle olmaz böyle olur
Densizlik... Ortada özel bir şeyin olabilir, yatak odası orası. Zaten girmemeli ama illa girecekse de müsaade istesin bari.Cevap vermedim tepeme çıktılar boylesindaha iyi oldu. Bak şuan sınır krizi geçirmek üzereyim. Kağan yatak odasında uyuyordu kapı acıktı k.peder geçerken görmüş heralde uyandı diye geldi haber verdi sonra benden önce pat diye yatak odama daldı çocuğun yanına. Asiri sinirliyim bunun bir geri dönüsü olacak onlara ayiptır ya
En hassas olduğum şeylerden biridir ne bur başkasının odasına girerim ne girilmesini isterim. Bir musade iste bari, kapı aralık diye girmeye hakkı yok kimsenin. Bundan sonra komple kapaticam kapıyı anlarla belkiDensizlik... Ortada özel bir şeyin olabilir, yatak odası orası. Zaten girmemeli ama illa girecekse de müsaade istesin bari.
Valla canım onların taktiği kullanmak lazım mağduru biz oynayalım bakalım nasıl oluyorSon gelişinde, geldiğinde kızım uyuyordu, uyandı,alt temizle, emzir derken ve bunların hepsinde de odamda olduğum için çok az gördü. Az durdu kendisi de. Geldiğinde çayını yapıp, önüne getirip sus pus oturuyorum. Nasılsın bile demiyorum. Haketmiyor ilgimi. Ama gıcıklık yapmaya kalksam beni suçlu göstermek için elinden geleni yapar. Bunu da mağduru oynayarak yapar. Eşimle aram bozulur hiç yoktan. Eşim haklı olduğumu biliyor ama onların etkisi altında da kalır. Arkamda olacağını bilsem ben de gıcıklık yapmak isterim de, yapamıyorum. Neyse ki ayda bir maruz kalıyorum zaten.
Bizim bir tanıdığımız yeni doğan bebeğe hurma ve zemzem yedirmiş de bebek ölümden dönmüş Allah korusunBak bu mesajın altına imzamı atarım. Bazen eşime bile kızıyorum çok biliyorsun diye ki babaanneymis dedeymis kafam kaldırmıyor. En son 26 yıl önce çocuk büyütmüşler gelmiş aynılarını benim çocuğum üstünde denemek istiyorlar. 40 günlük çocuğa tahin yedirmeye çalışan insanlar. Aklıma geldikçe beynim dönüyor. Hiç affetmiyorum lafımı esirgemiyorum madem biz her ay görüşüyoruz bende sabır taşı değilim biraz da onlar çatlasın
Artık büyüdüler kucakta da rahat değiller bence de. Benzer şeyleri yaşıyoruz malesef önerilere ben de açığım.Sizden bir akıl istiyorum. Sinirlerim çok bozuldu böyle böyle bağıra bağıra ağlayasım geliyor. Uzun yazıcan biraz. Kucağımda uyutuyorum ve bırakınca uyanıyor demiştim birsürü kez. Dün büyük kızım uyandu kahvaltı istedi küçüğü bırakamıyorum uyanıyor öbürü aç bekliyor tabii ki bıraktım uyandı. 3 dkda falan hazırladım ama iş işten geçmiş uykusu aymış 1 saat uğraştım defalarca uyandı ama uyudu. Burdan zaten sinir oldum bu işe bir dur demeliyim deism. Eve biri gelecek diye ödüm kopuyor. Buldumcuk gibi sürekli kucakta. Dün dışarda ilk defa bebek arabasında uyudu. Tabii k mızlandı 3 saat uyanık durdu almadım ve yarım saat uyudu. Burdan kendime güvenim geldi. Azıcık mızlatabilirm dedim. Eve gelnce anakucapında uyuttum. Yine 3 saat uyanık kaldı ve yarım saat uyudu. Ama o yarım saatte mutfağı toplamak bana çok iyi geldi. Gece uykusuna da anakucapında uyuttum. Her şey güzeldi. Dün sanırım olayı anlamadı. Sabah uykusuna da anakucapında uyuttum gene yarım saat. Bu uykular kucakta uzuyordu ama bunda uztamıyorum. Ve öğle uykusuna öyle bir direndi ki çok ağladı anlatamam. Bir şey olcak sandım artık. Uyku eğitimi verir gibi yatır kaldır yaptım. Sakinleşiyor yatırınca gene başlıyor. Bir de yarım saat uykular onu iyice sinirlendirdi. Ve bütün güvenim yerle bir oldu. Sizce ağlatarak devam edeyim mi alışmasını beklemeli miyim. Yoksa kucakta devam mı edeyim. Kucakta hiç ağlamıyor. Ama işte saatlerce kınıldamadan duruyorum. Tuvalete falan bile gidemiyorum. Sanki o da rahat edemiyor diye düşündüm. Böyle de ağlarsa hayatta dayanamam. Şimdi bile uykusunda içini çekiyor. Ve sinirim de bu yüzden bozuk. Kendimi suçluyorum hep. Kolay yolunu bulamadım ne kendime ne ona. Başarısız beceriksiz hissediyorum. Çok yazdım kusura bakmayın
Canım aynılarını birebir yaşadım. Uykuda iç çekmeye kadar. Bıraktım artık. 30 dk mı uyuyor Uyusun napayım diyorum. Yoksa çok zor oluyor duyduğum vicdan azabını anlatamam sana. Yemek iş güç Ya sabah çok erken kalkıp yapıyorum Ya da o yarım saatlik sürede. Şu anda sol kolumda uyuyor. Bulaşık çamaşır mak doldurma boşaltma yemek pişirme tel kullanma hep kucağımdayken yapıyorum. Süpürgenin sesini sevdiği için onu anne kucağına koyup yapıyorum. Geçen paylaşmıştım Nilüfer devecigil kitabını . Orada okudum çok çok etkilendim. Anne kızın bağlanma hikayesi. Okuduğumdan beri kayıtsız kalmıyorum ağlamalarına bırak uyumasın diyip alıyorum yoksa katıla katıla ağlıyor. Ekliyorum oku bakSizden bir akıl istiyorum. Sinirlerim çok bozuldu böyle böyle bağıra bağıra ağlayasım geliyor. Uzun yazıcan biraz. Kucağımda uyutuyorum ve bırakınca uyanıyor demiştim birsürü kez. Dün büyük kızım uyandu kahvaltı istedi küçüğü bırakamıyorum uyanıyor öbürü aç bekliyor tabii ki bıraktım uyandı. 3 dkda falan hazırladım ama iş işten geçmiş uykusu aymış 1 saat uğraştım defalarca uyandı ama uyudu. Burdan zaten sinir oldum bu işe bir dur demeliyim deism. Eve biri gelecek diye ödüm kopuyor. Buldumcuk gibi sürekli kucakta. Dün dışarda ilk defa bebek arabasında uyudu. Tabii k mızlandı 3 saat uyanık durdu almadım ve yarım saat uyudu. Burdan kendime güvenim geldi. Azıcık mızlatabilirm dedim. Eve gelnce anakucapında uyuttum. Yine 3 saat uyanık kaldı ve yarım saat uyudu. Ama o yarım saatte mutfağı toplamak bana çok iyi geldi. Gece uykusuna da anakucapında uyuttum. Her şey güzeldi. Dün sanırım olayı anlamadı. Sabah uykusuna da anakucapında uyuttum gene yarım saat. Bu uykular kucakta uzuyordu ama bunda uztamıyorum. Ve öğle uykusuna öyle bir direndi ki çok ağladı anlatamam. Bir şey olcak sandım artık. Uyku eğitimi verir gibi yatır kaldır yaptım. Sakinleşiyor yatırınca gene başlıyor. Bir de yarım saat uykular onu iyice sinirlendirdi. Ve bütün güvenim yerle bir oldu. Sizce ağlatarak devam edeyim mi alışmasını beklemeli miyim. Yoksa kucakta devam mı edeyim. Kucakta hiç ağlamıyor. Ama işte saatlerce kınıldamadan duruyorum. Tuvalete falan bile gidemiyorum. Sanki o da rahat edemiyor diye düşündüm. Böyle de ağlarsa hayatta dayanamam. Şimdi bile uykusunda içini çekiyor. Ve sinirim de bu yüzden bozuk. Kendimi suçluyorum hep. Kolay yolunu bulamadım ne kendime ne ona. Başarısız beceriksiz hissediyorum. Çok yazdım kusura bakmayın
Kucakta çabuk uyuyordu artısı oydu gözümün içine bakarak hiç ağlamadan. Benim derdim bırakamamak. Kilo alıyor büyüyor hep kucakta olmayacak.Artık büyüdüler kucakta da rahat değiller bence de. Benzer şeyleri yaşıyoruz malesef önerilere ben de açığım.çevremde bikaç kişi iki ağlar alışır diyorlar ama bile bile ağlatamam.
Bu bizim suçumuz değil bence ya bilerek alıştırmasık, bizimkiler sokulgan sıkma canını.
Tabi sürdürülebilir değil, kendimize hiç zaman kalmıyor, çözmek lazım, ama nasıl
son dönemde uygulayamadım ama kucağımda tam içi geçerken ana kucağına yatırıp uyutmaya devam etmek arada işe yarıyordu ama belli olmuyor işte napacağı.
Bunlar normal değerler canım, inşallah bizimki de diğer kontrolde normale dönecek62 50
64 44
Değerleri böyle
Çok üzüldüm, bebeğinin içli içli ağlamasına da, senim hissettiklerine de. Ben şunu merak ettim canım. Sen uykusu düzene girsin diye mi uyutmak için uğraşıyorsun yoksa uyuduğunda evin işleri, büyük kızınla ilgilenebilmek için mi? Benim tek çocuk olduğu için sana göre daha rahatım tabi. Benim kızım gündüz neredeyse hiç uyumuyor bazen. Uykusu geldiğinde emerken uyursa uyuyor. O da 30 dk ancak. 1,5 saat uyuduğu 2 veya 3 kez olmustur. Uyutmaya çalışmıyorum ayrıca. Ama çok küçük olduğu için elbette ev işleri aksıyor. Evde ana kucağımız var. Öyle titreşimli, sallanan modellerden değil, basit usül bir şey. Genelde onda tutuyorum kahvaltı hazırlarken, yemek yaparken. Durmazsa o sırada çıngırakla dikkat dağıtıyorum ya da emzik veriyorum bi 10 dk. Uyku düzeninden ziyade biraz ana kucağı gibi şeylerde kendi kendine oyalanmasını sağlasan sen de kendini daha özgür hissedersin belki. Zaten ağırlaştılar. Insan da ne kol kalıyor, ne sırt. Bu uyku konusunda benim düşüncem hepimizinki gibi çocuğu yıpratmamak. Sanki biz her gün aynı saatte robot gibi yatıyor muyduk ki... Doğum yaptığım andan beri hep "geçecek" diye yaklaşıyorum. Yavaş yavaş dönmeleri, oturmaları derken farklı bir sürece giriyoruz zaten. Benim senin kadar tecrübem yok, dediğim gibi ilk çocuk benim. Seni anlayamadiysam mazur gör beniSizden bir akıl istiyorum. Sinirlerim çok bozuldu böyle böyle bağıra bağıra ağlayasım geliyor. Uzun yazıcan biraz. Kucağımda uyutuyorum ve bırakınca uyanıyor demiştim birsürü kez. Dün büyük kızım uyandu kahvaltı istedi küçüğü bırakamıyorum uyanıyor öbürü aç bekliyor tabii ki bıraktım uyandı. 3 dkda falan hazırladım ama iş işten geçmiş uykusu aymış 1 saat uğraştım defalarca uyandı ama uyudu. Burdan zaten sinir oldum bu işe bir dur demeliyim deism. Eve biri gelecek diye ödüm kopuyor. Buldumcuk gibi sürekli kucakta. Dün dışarda ilk defa bebek arabasında uyudu. Tabii k mızlandı 3 saat uyanık durdu almadım ve yarım saat uyudu. Burdan kendime güvenim geldi. Azıcık mızlatabilirm dedim. Eve gelnce anakucapında uyuttum. Yine 3 saat uyanık kaldı ve yarım saat uyudu. Ama o yarım saatte mutfağı toplamak bana çok iyi geldi. Gece uykusuna da anakucapında uyuttum. Her şey güzeldi. Dün sanırım olayı anlamadı. Sabah uykusuna da anakucapında uyuttum gene yarım saat. Bu uykular kucakta uzuyordu ama bunda uztamıyorum. Ve öğle uykusuna öyle bir direndi ki çok ağladı anlatamam. Bir şey olcak sandım artık. Uyku eğitimi verir gibi yatır kaldır yaptım. Sakinleşiyor yatırınca gene başlıyor. Bir de yarım saat uykular onu iyice sinirlendirdi. Ve bütün güvenim yerle bir oldu. Sizce ağlatarak devam edeyim mi alışmasını beklemeli miyim. Yoksa kucakta devam mı edeyim. Kucakta hiç ağlamıyor. Ama işte saatlerce kınıldamadan duruyorum. Tuvalete falan bile gidemiyorum. Sanki o da rahat edemiyor diye düşündüm. Böyle de ağlarsa hayatta dayanamam. Şimdi bile uykusunda içini çekiyor. Ve sinirim de bu yüzden bozuk. Kendimi suçluyorum hep. Kolay yolunu bulamadım ne kendime ne ona. Başarısız beceriksiz hissediyorum. Çok yazdım kusura bakmayın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?