Merhaba kızlar herkese. Belki hatırlayanınız vardır çok zorlu süreçlerden geçtim. Serüvenim ense kalınlığı artışıyla başladı. Burun kemiği küçüklüğü, bağırsakta parlaklık artışıyla katmerlendi diyebilirim. 12. haftama yakın bir zamanda iğneyle karnıma girip plasentadan biyopsi alındı. Devamlı artan ense kalınlığım en son oldukça riskli bir değer olan 4.1 mm olarak ölçüldü. Haftalardır cvs yani biyopsi sonucumun çıkmasını bir yandan da sürekli artan ense kalınlığının endişesini yaşıyordum. Cuma günü tek eksiğim olan kanamam da olunca acılarda tavan yaptığımı düşündüm. Koşa koşa doktora gittim doktor probu koydu ve şaşkın şaşkın baktı. Ne oldu dedim ya yaşamıyor mu artık bi o kaldı çünkü yaşamadığım acı. Baktım hareket ediyor bi oh çektim. Detaylı ultrason gibi 1 saate yakın baktı kalbinden beynine kadar. Şu an hiçbir sorun göremiyorum önceki halini bilmesem bu çocuk normal derim dedi. Ense kalınlığı azalmış, burnu oluşmuş (hala küçük ama olsun
) bağırsaklar düzelmiş. Beyni kalbi herşeyi normal görünüyor dedi. O gün hamileliğin başından beri ilk defa güzel bişi duydum ve bu sefer mutluluktan ağladım. Yaşadığımı hissettim ben haftalardır yaşamıyormuşum dedim. Biyopsi sonucun çıkmadan bişi demek için erken bekleyelim dedi de doktorum. Dün biyopsi sonucum da çıktı herşey normal dediler. Ben dün ilk defa hamileliğimi hissettim kızlar, ilk defa elimi karnıma götürüp iyi olacaksın bebeğim beraber başarcaz dedim. Daha sürecim bitti mi hayır. Kendimi Mario oyunundaki bıyıklı adam gibi hissediyorum. Her aşamada evet diyorum bu bölümü de geçtik. Önümde zamanında yapılan (daha 16. haftadayım) ayrıntılı usg ve fetal eko var. Onları geçince oyun bitecek ve prensesi kurtarcam. Evet bir kızım olacak
aylardır ilk defa mutluyum ve yüzüm gülüyor