Ewt cok caylar, kayisi sulari, maltlar ictim. Sanirim is kafada bitiyor. Sakin olup, cok su icip, her firsatta dinlenmeye calisip bir de emzirmeyi sevmek ve istemek sart sanirim. Bunu kendime bile zor itiraf ettim ama ben emzirme isini hic sevmedim. Cok agir, garip vs. gelmisti. Psikoljik olarak sinirlendiriyodu. Kendime de bu yuzden cok cok cok kizdim cok agladim ben iyi anne degil miyim diye.. Annem emzir kizim emzirdikce gelir dedikce daha da inadina emziresim gelmiyodu.. bi yandan ugrastim ugrasmadim degil ama olmadi. Sanirim kucuk bir lohusa depresyonuydu. Bu kez daha istekliyim, sakin olucam insallah. Ilk bebekte insan bocaliyor. Benim gibi hisseden varsa kendini suclamasin diye yazdim bunlari yoksa gercekten soylemesi itiraf etmesi cok zor.