Canım benimde ilk bebeğimde oldu senin dediklerin gibi.. Sanki artık hayatım bitmiş gibi hissettim dedim ben artık işe gidemeyecek miyim felan diyip ağlıyordum sürekli.. Başka kötü düşüncelerde vardı bebeğime baglanamam diye korktum ama lohusalik varya berbat bi şey tüm hormonlar alt üst olmuş durumda bide ben eşimden hiç destek alamamistim duygusal olarak da.. O kadar kötü geçti ki benimki lohusa hüznü felan değildi ben lohusa depresyondaydim bence.. Ama inanki o 40 dan sonra geçiyor hormonlar düzeliyor.. Seninde geçecek
Şimdi bide 2 çocuk var büyüğüne ayrı üzülüyorum küçüğüne ayrı üzülüyorum..
2 sinin arasında kalmış durumdayim büyük 2 buçuk yaşında daha öncesind o kadar güzel ilgileniyordum etkinlikler aktiviteler montessori oyunlar geçiyordu ki şimdi ne olacak diyorum nasıl yapacam.. Diğer taraftan büyüğüne çok güzel şeyler yaptım küçüğünede yapabilecek miyime geliyorum
sonra kendime dönüyorum işe 2 yil ücretsiz izin almıştım şimdi bi iki yıl daha evde duramam gibi geliyo ise gitmeyi evden çıkmayı o kadar çok özledim ki.. Etrafımı bir dolu düşünceler sarmış durumda