Kızlar ben kendimi korkularım ve kaygılarım arttığında telkin eden kişiyim. Kimseyle paylaşmıyorum içimden geçenleri genelde. Hep şöyle düşünüyorum ne ilk doğuran kişiyim, ne son. Ve düşünsenize doğada hayvanların doğum videolarını izlediğiniz zaman bile o hayvanlar tek başlarına doğumu yapıp, o kadar hızlı toparlanıyorlar ki, inanamıyorum. Muazzam geliyor bana o annelik içgüdüsüyle sergiledikleri davranışlar. Beni kötü dinlediğim doğum hikayeleri de etkilemiyor açıkçası. Çünkü hamileliğimiz bile hepimizin ne kadar farklı düşününce. Bu bebekler bu vücutlardan öyle ya da böyle çıkacak.


Bir de şöyle bir şey var aslında bedenimiz o bebeği tek başına çıkarabilecek güçte. Yani yolda, uçakta, hatta tuvalette doğum yapan insanlar var belki binlerce. Ki biz hastanelerin, doktorların, ebelerin emin ellerine emanetiz. O an ters giden bir şey bile olsa yanımızda müdahale edebilecek insanlar olacak.

Hep güzele odaklanırsak, sonunda bebişimizi göreceğimize, ona kavuşacağımıza odaklanırsak yapacakmışız gibi geliyor bana. Çoğu şey zihnimizde bitiyor.

Offf tabi şu Tlc’de yayınlanan bir program vardı, kadınlar hamile olduklarını doğurana kadar anlamıyorlar, garip garip yerlerde doğuruyorlar kakaları geldi sanıp sjdhdj. İnşallah öyle hop diye çıkar bizimkiler de. İnanın benim de tek temennim o yönde.

