Kızlar ya bi tek ben mi böyleyim yoksa herkes aynı şeyleri mi yaşıyor bilmiyorum. Bizim bu ara yine tüm düzenimiz alt üst oldu, uyku, emme, oyun.. Bi anda ağlamaya başlıyor ve dikkatini dağıtmazsak sesi kısılana kadar ağlıyor. Herşeyi deniyoruz o arada, meme, mama, alt değiştirme, gaz için kemer, patik, uyku için sallama, ninni, kucakta gezdirme, oyuncak gösterme vs. Bazen birinden biri tutuyor ama bazen de öyle ağlıyor. Eşim de ben de tükenmiş durumdayız. Zaten memeyi emziğe çevirdi, canı isterse uyumak için geliyor. Sütüm azalmasın diye herşeyi yapıyorum, günde bi kere de sağabiliyorum ama yeter mi bilmiyorum. Geceleri emiyor gündüzler karışık. Bi gün saatlerce emiyor bi gün kriz yaşıyor. Çok şükür kilo alıyor, sağlığı da gelişimi de iyi dedi doktor ama bu atak mı her neyse bitmiş durumdayız. Bi de çocuk evliliği kurtarır derler ya bizim en çok kavgamız bu dönemde oldu maalesef. Evin içindeki kriz anlarında bi tek bizim başımıza geliyormuş gibi geliyor. Ben tek başıma zaten çıkamıyorum işin içinden. Ne zaman ikimiz de bitik hissetsek bu sefer eşim de ya ben evde olmasaydım ne olacaktı diyor. Kendimi sürekli yetersiz hissediyorum, terapiye başladım ama ona gidebilmek için bile aşırı organize bi şekilde eşref anını yakalamam gerekiyor. Cidden ne yapacağımı bilmiyorum artık..