YA ben böyle bakmıyorum olaya. Yeni bir döneme evrileceğiz ve o yaşayacaklarımız da geçici süre olacak. Çocuk büyüdükçe hep dertler de farklı boyuta evrilecek. Şu an hamişlik evresindeyiz sadece.
Mesela bebek doğduktan sonra nasıl bir ruh halinde olacağımız da bazı konularda bizim elimizde. Ağustos ayından beri her başlığı takip ettim. Hepsinin şikayetleri bu yazdıkların.
Ve hepsi en sonunda kendini bir şekilde rahatlattı. Mememden süt gelmiyor diye depresyona girmeye gerek yok misal, günümüzdeki mamalar çok iyi zehir değiller. Kafamızda bebişimizle ilgili hayaller planlar var ve bunlar gerçekleşmez ya da farklı şekilde gerçekleşirse hemen kendimizi yetersiz hissetmeye ya da hemen dertlenip ağlamaya gerek yok. Her şeyi normal kabul etmek gerekiyor. Bazı bebekler çok ağlar, bazı bebeklerin kaka yapması 1 haftayı bulabiliyormuş ve bu çok normalmiş. Her başlıkta ama her başlıkta istisnasız aynı şeyler konuşuldu. O yüzden panik olmamak ve tadını çıkartmak lazım. Bebişler 4-5 ay olduktan sonra o gaz olayları vs falan hep geçecek, uyku düzenleri başlayacak. Bu sefer ek gıdayı düşünmeye başlayacağız.
Yani annelik bitmek bilmeyen bir dert edinme kendine. Şimdiden kendinize mükemmel kusursuz anne olmayacağım, elimden gelenin en iyisini yapacağım demek gerekiyor.
Son oalrak da 1 defa doğuran herkes profesör kesilip bebiş bakımına karışıyor. He he diyip geçin onlara da. Her çocuk bir değil. Bebeğin neye ihtiyacı olduğunu yine en iyi anesi bilir, kendinize güvenin.
gözümüzden kaçan bişi mutlaka olacaktır, insanız.