- 19 Mayıs 2024
- 3.773
- 2.161
- 53
Sphbet edecek bişeyiö de kalmadı ki ne konuşucam bilmiyorum çocuğum ve sorunları dışında ağzımdan çıkan pek biey yok kwndim bile anlatırken sıkılıyorum
Sphbet edecek bişeyiö de kalmadı ki ne konuşucam bilmiyorum çocuğum ve sorunları dışında ağzımdan çıkan pek biey yok kwndim bile anlatırken sıkılıyorumTek başına çabaladığın için aslında bebeğine iyi anne olayım derken kendin yıprandın işte, destekçi olsa onu geçtim bazen iki kelime edeceğin biri olsa belki bu kadar bunalmazdın
Bende bilmiyorum bugün yine çok bunaldım eşime bir sürü mesaj yazdım ne kadar yorulduğum ile ilgili sonra hepsini sildim sanki anlayacak mı sanki destek mi olacak dedimBenimki de özellikle kendisi ile bir tartışmaya girdiğim zaman laf sokmak için söylüyor, yapamıyorum işte demekki, bilmiyorum gerçekten insanlar nasıl yapıyor
Gözlerim doldu benimde arkadaşlarımla konuşacak herhangi bir şeyim yok bebeğim dışındaSphbet edecek bişeyiö de kalmadı ki ne konuşucam bilmiyorum çocuğum ve sorunları dışında ağzımdan çıkan pek biey yok kwndim bile anlatırken sıkılıyorum
Acaba bu erkekler içlerinde ne yaşıyor çok merak ediyorum yani nasıl bu kadar kör olabiliyorlar. Ben çocuğuma zor diyorum ama kolay çocuk yokki zaten çocuk büyütmek genel anlamıyla çok zor. 2 yaşına yaklaştılar hala bitik haldeyiz mutsuzuz mutlu olmak için basit şeyler yetiyor. Bir çay yapsalar bir çocuğu parka götürsünler ne bileyim benim eşim durmadan para veriyor hiçte öyle birisi değilim zaten dışarı çıktığım yok ne alacağım parayla. Parayla gönlümü aldığını sanıyor yani. Çok tuhaflarYine çok bunaldığın için kavga ettik eşimle çok mutsuzmuşum suratım beş karışmış, çocuğa sürekli bağırıyormuşum(ki çok nadirdir bağırdıpım) bir çocuğa bile bakamıyormuşum çocuğa bakmak annenin göreviymiş nefret ediyorum artık
Valla bizimkininde durumu kötü değil ama ben bir şey almaya çekiniyorum söyleyemiyorum şunu alayım diye eminim çok pahalı diyecek diye çok bunaldım her şeyden ve haftada 1 bu hale geliyorumAcaba bu erkekler içlerinde ne yaşıyor çok merak ediyorum yani nasıl bu kadar kör olabiliyorlar. Ben çocuğuma zor diyorum ama kolay çocuk yokki zaten çocuk büyütmek genel anlamıyla çok zor. 2 yaşına yaklaştılar hala bitik haldeyiz mutsuzuz mutlu olmak için basit şeyler yetiyor. Bir çay yapsalar bir çocuğu parka götürsünler ne bileyim benim eşim durmadan para veriyor hiçte öyle birisi değilim zaten dışarı çıktığım yok ne alacağım parayla. Parayla gönlümü aldığını sanıyor yani. Çok tuhaflar
Dediğin gibi sen bir psikolog ile görüş, depresyon gibi bişey yaşıyor olabilirsin, ilerlemesin kuzum ben bilirim onun ne demek olduğunu üniversite zamanı anksiyete panik atakla çok uğraştım, hatta hamilelik döneminde de çok kötü günler geçirdimSphbet edecek bişeyiö de kalmadı ki ne konuşucam bilmiyorum çocuğum ve sorunları dışında ağzımdan çıkan pek biey yok kwndim bile anlatırken sıkılıyorum
Ya gerçekten var mı acaba eşini anlayan, onu düşünen bir koca, bilmiyorum ben daha görmedim, yani ne bilim otur dinlen ben sana Bir kahve yapayım yada bugün gel seni bir şuraya götüreyim değişiklik olsun diyen, yani ben eşimden hiç bu anlayışı görmedim görmediğim için bazen çok üzülüyorum bunu haketmiyorum daha anlayışlı olabilirdi diyorum, bazen kendine kahve yapıyor bana yapmıyor inanılır gibi değil bir insan bu kadar bencil olabilir, 1 haftadır annem gilde kalıyorum, kol uyuşması yüzünden evde yapamam diye buraya geldim, ilk 2 gün nasılsın diye sordu sonra bir daha sormadı, 1 haftadır kolun nasıl oldu demez mi bir insan başka şeyler konuşuyor aklına bile gelmiyor, ben bu kadar umursamaz olmasına dayanamıyorumBende bilmiyorum bugün yine çok bunaldım eşime bir sürü mesaj yazdım ne kadar yorulduğum ile ilgili sonra hepsini sildim sanki anlayacak mı sanki destek mi olacak dedim
Evet biraz öyle şuan benimde öyle, 17 senelik bir arkadaşım var onunda bebeği var konuştuğumuz tek şey bebeklerGözlerim doldu benimde arkadaşlarımla konuşacak herhangi bir şeyim yok bebeğim dışında
Yaa varya tek benimki böyle sanıyorum ama siz söyleyince hepsinin aynı olduğunu görüyorum, ben buraya yansıtmadığım bir dönem eşim evi terk etti 1 hafta gelmedi, o ara kapıdan çıkarken çocuk sana emanet gerçi bakabileceğinden de çok emin değilim dedi hala bunu unutmuyorum, biz o kadar çabalıyoruz en iyisini yapmaya çalışıyoruz ama hala yapamıyor muamelisini görüyoruz, sadece bir gün yemek yedirse bir gün uyutsa tüm yük ondaymış gibi yapıyor, en iyi en mükemmel herşeyi bilen oYine çok bunaldığın için kavga ettik eşimle çok mutsuzmuşum suratım beş karışmış, çocuğa sürekli bağırıyormuşum(ki çok nadirdir bağırdıpım) bir çocuğa bile bakamıyormuşum çocuğa bakmak annenin göreviymiş nefret ediyorum artık
Aslında çok basit gerçekten, ama anlamıyorlar, erkeklerin içinde acaba hiç düşünceli eşini anlayışla karşılayan ona değer veren kaç kişi var, ben bu konudan çok çekiyorum, bencilliğinden gamsızlığından, ve bende o kadar değiştim ki bir video vardı seninle cebelleşecem diye tüm iyi huylarımı kaybettim diye işte ben tam olarak oyum, eskiden böyle biri değildim şimdi eşim gibi olmaya başladım eleştiren laf sokan, tabi sadece eşime böyleyim, o kadar çok laf sokuyorum ki anlamıyor sanıyorum geçen ilk defa dedi ki canımı acıtacak ağır şeyler söylüyorsun oysa ben onda kalp olduğunu düşünmüyordum meğer varmış canı acıyormuşAcaba bu erkekler içlerinde ne yaşıyor çok merak ediyorum yani nasıl bu kadar kör olabiliyorlar. Ben çocuğuma zor diyorum ama kolay çocuk yokki zaten çocuk büyütmek genel anlamıyla çok zor. 2 yaşına yaklaştılar hala bitik haldeyiz mutsuzuz mutlu olmak için basit şeyler yetiyor. Bir çay yapsalar bir çocuğu parka götürsünler ne bileyim benim eşim durmadan para veriyor hiçte öyle birisi değilim zaten dışarı çıktığım yok ne alacağım parayla. Parayla gönlümü aldığını sanıyor yani. Çok tuhaflar
Para konusunda bende öyleyim o durumu aşamadım. Üniversitesi zamanından beri çalışıp paramı kazanıyordum hamileyken de çalıştım evde durmak kötü gerçekten. Ama yine kendimize geleceğiz inşallahValla bizimkininde durumu kötü değil ama ben bir şey almaya çekiniyorum söyleyemiyorum şunu alayım diye eminim çok pahalı diyecek diye çok bunaldım her şeyden ve haftada 1 bu hale geliyorum
Sabah arkadaşımlamkonuştum 22 aylık kızı var . Kızı 6.30da uyanmış babası da onunla kalkmış (her sabah bu böyle) 8:30’a kadar falan birlikte durmuşlar 8:30’da kızı uyutmuş babasıYa gerçekten var mı acaba eşini anlayan, onu düşünen bir koca, bilmiyorum ben daha görmedim, yani ne bilim otur dinlen ben sana Bir kahve yapayım yada bugün gel seni bir şuraya götüreyim değişiklik olsun diyen, yani ben eşimden hiç bu anlayışı görmedim görmediğim için bazen çok üzülüyorum bunu haketmiyorum daha anlayışlı olabilirdi diyorum, bazen kendine kahve yapıyor bana yapmıyor inanılır gibi değil bir insan bu kadar bencil olabilir, 1 haftadır annem gilde kalıyorum, kol uyuşması yüzünden evde yapamam diye buraya geldim, ilk 2 gün nasılsın diye sordu sonra bir daha sormadı, 1 haftadır kolun nasıl oldu demez mi bir insan başka şeyler konuşuyor aklına bile gelmiyor, ben bu kadar umursamaz olmasına dayanamıyorum
Çoktan giderdim gidemiyorum ki oğlum şöyle dillenip konuşana kadar rahat yok galiba. Güvenemiyorum korkuyorum. Eşime bırakıp mutfağa gidiyorum ağlıyor mesela koşa koşa geliyorum düştü mü ne opdu hep bir sorgulama eşimde kızıyor haliyle.Dediğin gibi sen bir psikolog ile görüş, depresyon gibi bişey yaşıyor olabilirsin, ilerlemesin kuzum ben bilirim onun ne demek olduğunu üniversite zamanı anksiyete panik atakla çok uğraştım, hatta hamilelik döneminde de çok kötü günler geçirdim
Benim eşimde öyle ince düşünceli birisi değildir çocuktan önce çok daha iyiydi ama şuan oda hep uykusuz kalıtor çocuğa bakmasada beraber uyuduğumuz için devamlı uyanıyor. Kafası onunda pek yerinde değilYa gerçekten var mı acaba eşini anlayan, onu düşünen bir koca, bilmiyorum ben daha görmedim, yani ne bilim otur dinlen ben sana Bir kahve yapayım yada bugün gel seni bir şuraya götüreyim değişiklik olsun diyen, yani ben eşimden hiç bu anlayışı görmedim görmediğim için bazen çok üzülüyorum bunu haketmiyorum daha anlayışlı olabilirdi diyorum, bazen kendine kahve yapıyor bana yapmıyor inanılır gibi değil bir insan bu kadar bencil olabilir, 1 haftadır annem gilde kalıyorum, kol uyuşması yüzünden evde yapamam diye buraya geldim, ilk 2 gün nasılsın diye sordu sonra bir daha sormadı, 1 haftadır kolun nasıl oldu demez mi bir insan başka şeyler konuşuyor aklına bile gelmiyor, ben bu kadar umursamaz olmasına dayanamıyorum
Bu yaşadıklarımız sonsuza kadar sürmeyecek hepsi bir süreç ama yinede yaşadıpınız şeyler bizde etki bırakacak. Ben eşime kaç kere onu bırakacapımı söyledim eşyalarımı topladığım bile oodu ama kavga sebeplerimiz hep o kadar saçma şeyler ki bu geçiş sürecinde karı koca arasında kavga olmazsa olmaz. Eşim bana hep diyor bunlar geçecek aklın başına gelecek ama ben seni affedicem bir de gülüyorYaa varya tek benimki böyle sanıyorum ama siz söyleyince hepsinin aynı olduğunu görüyorum, ben buraya yansıtmadığım bir dönem eşim evi terk etti 1 hafta gelmedi, o ara kapıdan çıkarken çocuk sana emanet gerçi bakabileceğinden de çok emin değilim dedi hala bunu unutmuyorum, biz o kadar çabalıyoruz en iyisini yapmaya çalışıyoruz ama hala yapamıyor muamelisini görüyoruz, sadece bir gün yemek yedirse bir gün uyutsa tüm yük ondaymış gibi yapıyor, en iyi en mükemmel herşeyi bilen o
Ya ben parka gidince fix her sabah parka gelen bir baba var öyle güzel ilgileniyor ki oğluyla. Çocuğu da gerçi çok hareketli değildi ama çocuk sonuçta ordan oraya gidiyor yine. Eşime diyorum babalar artık parka gidiyor mırın kırım ediyor. Benim gittiğim parkta çok baba görüyorum ben ve hep bizimkilerin arkanı yani 5 yaşındaki çocuklar değil.Sabah arkadaşımlamkonuştum 22 aylık kızı var . Kızı 6.30da uyanmış babası da onunla kalkmış (her sabah bu böyle) 8:30’a kadar falan birlikte durmuşlar 8:30’da kızı uyutmuş babası
Benim bir tanıdığımda öyle, babası çok ilgileniyor demiştiSabah arkadaşımlamkonuştum 22 aylık kızı var . Kızı 6.30da uyanmış babası da onunla kalkmış (her sabah bu böyle) 8:30’a kadar falan birlikte durmuşlar 8:30’da kızı uyutmuş babası
Biraz rahatla kendini de düşün, kontrolcü olmaya başlamışsın o da seni rahatsız ederÇoktan giderdim gidemiyorum ki oğlum şöyle dillenip konuşana kadar rahat yok galiba. Güvenemiyorum korkuyorum. Eşime bırakıp mutfağa gidiyorum ağlıyor mesela koşa koşa geliyorum düştü mü ne opdu hep bir sorgulama eşimde kızıyor haliyle.
Benimki de önce böyle değildi daha beter olduBenim eşimde öyle ince düşünceli birisi değildir çocuktan önce çok daha iyiydi ama şuan oda hep uykusuz kalıtor çocuğa bakmasada beraber uyuduğumuz için devamlı uyanıyor. Kafası onunda pek yerinde değilama bana kahve yapmayıp kendisine yapacak ay inanmıyorum o kahveyi hayatta içirmem bazen hiç canım istemesede elinde gördüğüm bişeyi alıyorum sırf gıcıklığına
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?