Annem şunları yaptı, kayınvalidem şunları almadı muhabbetlerini ben doğru bulmuyorum açıkçası. Bebeklerimizi hepimiz kendi maddi durumumuz çerçevesinde kendimize güvenerek yaptık diye düşünüyorum. Bebeğimizin her şeyini eşim ve ben yaptık. Kimseden de bir şey beklemedim. Durumları olsun olmasın, kimse benim bebeğime arabasını beşiğini almak zorunda değil. Torunları olsa dahi
‘Durumları var yapmıyorlar’. Yani o zaman bu kişiden ben bir toplu iğne bile almam. Kaldı ki liste vericem, bunları al dicem. Evime sokmam o zihniyette biriyse eğer
Bebeğimi ilk öğrendiğimde annem dedi ki bebeğe ilk önce don alınırmış, donansın diye
çok saçma. Onu da ben alıcam dedi. Al anne dedim aldı. Başka da bir şey almadı ama inanın burada yazılanları okuyana kadar aklıma bile gelmedi bir şey almadığı
beni mi sevmiyor annem? Torununu mu sevmiyor? Asla. Hamileliğimin başlarında çok sıkıntılıydım. Mide bulantıları vs. Geldi 10 gün yemeğimi yaptı, kusmuğumu temizledi ya. Şimdi bana verilen değeri bir eşya parçasıyla nasıl ölçebilirim? Almak istese bile alma derim. Babam emekli yani ne gerek var. Ben kendi paramla ne istersem alıyorum
Kayınvalidemin ilk torunu olduğu için heves ediyor. işte zıbın, çorap, tulum vs öyle pahalı şeyler de değil. Arada alıp veriyor. Bana da bir tane hastanede giymem için saten pijama takımı almıştı. Bu kadar yani
İnanın herkesin keyfi yerinde. Kızımın da her şeyini eksiksiz yaptık çok şükür. Karı kocanın ikisinin de çalışıyor olması önemli tabi. Öyle olunca çok düşünmüyor insan
Onlar yeter ki iyi olsun. Herkes kendi bebeğine bakabilecek sağlıkta olsun, gerisi önemli değil benim için