Evet siz yıllar geçince alışmışsınız ama aslında bunlarla yaşamak gerçekten hayatı zorlaştıran şeyler. Evlenince biraz törpülenmiş madem, çocuğunuzla da vakit geçtikçe zamanla törpülenebilir belki ama belki de çocuğunuz üzerinde de olumsuz etki edebilir. İmkanınız varsa mutlaka bir psikologla görüşseniz iyi olur bence. Ya da daha önce dediğim gibi ben çocuğumu Ergoterapiste götürmüştüm ama belki yetişkinlere de oluyordur bir ergoterapistle de görüşebilirsiniz. Çocukların bazen duyu eksikliği ya da fazlalığı oluyor ve aynen sizin dediğiniz gibi kendi vücudunun bir yerine dokunulduğunda aşırı tetiklenme durumu, ya da tüylü şeylere dokunamamak, ıslak şeylere dokunamamak, kuma çamura dokunamamak, tırnak yemek, tırnak etini koparmak, kıyafetinin fermuarıyla, ipiyle sürekli oynamak, sarılmaktan rahatsız olmak, ya da tam tersi çok sıkı sıkı canını acıtacak şekilde sarılmak, bazı seslere aşırı tepki vermek, bazı ışıklardan rahatsız olmak, ya da karanlıktan çok korkmak, çamaşır makinesi gibi dönen şeylere çok uzun süre bakıp durmak, bir şeyleri sürekli koklama alışkanlığı, yemeklerde aşırı seçicilik, sürekli zıplama/dönme/sallanma ihtiyacı, sert ve canını acıtıcı hareketlerde bulunma ihtiyacı, mesela bile bile koşup duvara çarpmak, kedi/köpek/böcek vs hayvanlardan çok korkmak, dengesiz yürümek, sürekli düşmek vs vs… çok şey var. Aslında bunlar her çocukta zaman zaman olabilir. Ama bize oyun terapistimiz demişti ki eğer bir davranış 2 ay içinde geçmiyorsa terapi almak gerekiyor. Bazı durumlarda sizin de tecrübe ettiğiniz gibi üstüne gidildikçe düzeliyor bu durum. Mesela dokunmada eksiklik yaşayan çocuklara bol bol slime ile oyunlar veriliyor, üzerine gidildikçe düzeliyor, mesela kediden korkma durumu varsa önce dışarda uzaktan sevmek, sonra kedisi olan birisinin evine gidip 1 saat vakit geçirmek vs böyle böyle maruz kalarak atlatılıyor. Ya da başka başka çeşitli tedavi yöntemleri de var.