Ben her hastalandığımda bunları yaptım max 3 günde toparladım. 2 portakal suyunu sık içine yarım limon sık güzelce iç, 2-3 saatte bir doğal pekmez iç hatta pekmezin içine limon sıkıp içersen daha faydalı oluyor, ılık su iç 2.5 lt yakın, birde bol karabiberli ağzını boğazını yakacak kadar karabiberli olsun çorba… Sabah akşam yaptım bunlarıKızlar günaydın doğuma 2 gün kala hasta oldum burnum yanıyor boğazım sızlıyor devamlı hapşırıyorum varmı böyle olup şunu yaptım 2 güne toparlayıp iyileştim diyen
Okurken ben burada duygulandımDün gece çok ağladım kızlar. Annemlerde kalıyoruz eşimle evimize gittik son eşyalarımızı alalım diye duygularım şelale oldu evimize son kez iki kişi girdik, bir panoya bütün ultrason fotoğraflarımızı asmıştım onları falan görünce çok ağladım. Hamileliğe de alışmışım, küçük bir film şeridi geçti gözümün önünden. Uzun süre eşimle sarıldık ben ağladım o güzel anılarımızdan bahsetti. Doğum korkusu ve doğum sonrası yeni hayatımızın korkusu doldu içime, başaracağız değil misonrasında hamile yastığımı çöpe attım onunla da vedalaştım, şuan başım çatlıyor çok ağladım diye sanırım. Siz iyi ki varsınız kızlar, eşime bile anlatamıyorum bu içimdekileri çok üzülüyor, biz birbirimizi burada çok iyi anlıyoruz. Yeni hayatlarımız hepimize hayırlı olsun musmutlu anılarımız olsun
Hayırlı olsun canım.. Erken doğan bebişler 40ı bulana kadar biraz huzursuz oluyor diye duymuştum bir doktordan belki ondandır. Üzülme moralini yüksek tut zamanla sütünde fazlalaşırKızlar hepinizi tek tek etiketleyemedim, sizlere çok teşekkür ediyorum güzel dilekleriniz için. Hiç uyumadım, buraya da giremedim. Kızım sürekli uyuyor uyandırmakta cok zorlanıyorum, zor bela emzirmeye çalışıyorum. Göğsümü tam kavrayamiyor, göğüs uçlarım yara oldu. Sütüm de yetmiyor galiba, hala çiş yapmadı. 2 kez kaka yaptık sadece. Ne yapacağımı bilemedim. Bestlak aldım, başka ne önerirsiniz?
Doguma gelecek olursam cok ani oldu, kontrole gelmiştim fakat tansiyonum yüksek çıkınca doğuma alındım. Hala da yüksek ilerliyor, düzelmesini temenni ediyoruz artık.
Spinal anestezi ile doğum gerçekleşti. Karnıma bastırmaları en zor kısmıydı. Kum torbası problem yaratmadı. İlk kalkışım ve yatışım zorladı biraz. Simdi daha direncliyim çok şükür ama agrilar devam ediyor tabi ki. Kızım 37+3 te 3200 kg 50 cm olarak doğdu. Ultrasonla uyumlu.
Simdi iyi olmasını diliyorum, inşallah çişini de yaparsütüm de gelir.
Çocuklarımız aynı senelerde okula başlayıp aynı senelerde benzer şeyler yaşayacaklarOkurken ben burada duygulandımSanırım az çok hepimiz aynı duyguları paylaşıyoruz. Heyecan kaygı mutluluk. Hepimiz için musmutlu günler diliyorum
Maşallah canımm tebrik ediyorum sağlıkla büyüsün güzel kızınKızlar hepinizi tek tek etiketleyemedim, sizlere çok teşekkür ediyorum güzel dilekleriniz için. Hiç uyumadım, buraya da giremedim. Kızım sürekli uyuyor uyandırmakta cok zorlanıyorum, zor bela emzirmeye çalışıyorum. Göğsümü tam kavrayamiyor, göğüs uçlarım yara oldu. Sütüm de yetmiyor galiba, hala çiş yapmadı. 2 kez kaka yaptık sadece. Ne yapacağımı bilemedim. Bestlak aldım, başka ne önerirsiniz?
Doguma gelecek olursam cok ani oldu, kontrole gelmiştim fakat tansiyonum yüksek çıkınca doğuma alındım. Hala da yüksek ilerliyor, düzelmesini temenni ediyoruz artık.
Spinal anestezi ile doğum gerçekleşti. Karnıma bastırmaları en zor kısmıydı. Kum torbası problem yaratmadı. İlk kalkışım ve yatışım zorladı biraz. Simdi daha direncliyim çok şükür ama agrilar devam ediyor tabi ki. Kızım 37+3 te 3200 kg 50 cm olarak doğdu. Ultrasonla uyumlu.
Simdi iyi olmasını diliyorum, inşallah çişini de yaparsütüm de gelir.
Ayyy ben de ağlayacağım şimdi zaten hormonlar tavanÇocuklarımız aynı senelerde okula başlayıp aynı senelerde benzer şeyler yaşayacaklarne güzel bir topluluk olduk çok mutluyum sizinle tanıştığım için
Canım aynı şeyleri yaşıyoruz inan bana çok normal bak dün gece helak oldum ağlamaktanKızlar ben şimdiden depresyona girdim sanırım. Daha 2 gün var sezeryana. Sabah kalkıp evdeki sessizliyi dinledim ve içimden bi daha asla bu kadar sakin olmayacak gibi düşündüm. Son günlerde hep bi pişmalık hissi geliyor sanırım yapamayacağım diye, sonra da böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum nankörsün diye. Benim hamileleliğim aile baskısıyla olmuştu ama kendim de ikna olmuştum sonda. Hazırım diye düşünüyordum ama şimdi yine dağıldım ve toparlanamıyorum. Bebek gelince ya sevemezsem, ya sabrım yetmezse, o karmaşada kaybolucak gibiyim. Umarım bu düşüncelerim hormonlar yüzündendir. Bu dünyaya insan getirmek hem fiziken hem ruhen gerçekten çok zor. Keşke anneleri kimse üzmese
Gözün aydın canım sağlıkla büyüt inşallah. Bol yeşillik dereotu, su, protein, uyku sütünü artıracaktır inşallahKızlar hepinizi tek tek etiketleyemedim, sizlere çok teşekkür ediyorum güzel dilekleriniz için. Hiç uyumadım, buraya da giremedim. Kızım sürekli uyuyor uyandırmakta cok zorlanıyorum, zor bela emzirmeye çalışıyorum. Göğsümü tam kavrayamiyor, göğüs uçlarım yara oldu. Sütüm de yetmiyor galiba, hala çiş yapmadı. 2 kez kaka yaptık sadece. Ne yapacağımı bilemedim. Bestlak aldım, başka ne önerirsiniz?
Doguma gelecek olursam cok ani oldu, kontrole gelmiştim fakat tansiyonum yüksek çıkınca doğuma alındım. Hala da yüksek ilerliyor, düzelmesini temenni ediyoruz artık.
Spinal anestezi ile doğum gerçekleşti. Karnıma bastırmaları en zor kısmıydı. Kum torbası problem yaratmadı. İlk kalkışım ve yatışım zorladı biraz. Simdi daha direncliyim çok şükür ama agrilar devam ediyor tabi ki. Kızım 37+3 te 3200 kg 50 cm olarak doğdu. Ultrasonla uyumlu.
Simdi iyi olmasını diliyorum, inşallah çişini de yaparsütüm de gelir.
İnşallah canım. Tek isteğim kafamdakı şu düşüncelerden kurtulmak. Hiç bir fiziki yorgunluk insanı bu kadar fazla yıpratmıyor. Bu gün son kez eşimle dışarı çıkıp biraz eğlenicez tabi yapabilirsem, bunla da eski hayatımla vedalaşıcam. İnşallah hepimizi güzel günler bekler, bunları düşünüp ileride kendime gülerimCanım aynı şeyleri yaşıyoruz inan bana çok normal bak dün gece helak oldum ağlamaktanher şey yoluna girecek bu duyguların seni ele geçirmesine izin verme nolur, çok güzel özgür hayatlarımız vardı, şimdi o hayata +1 ile devam edeceğiz inan bana çok daha güzel anılarımız olacak. Biz 8 senelik evliyiz birbirimizin nefesinden anlıyoruz artık bir sorun olduğunda, yıllardır süregelen düzenimiz tamamen geride kalıyor ve yepyeni bir sürece giriyoruz diye aşırı korku doluyum ama başaracağız. Annemde bana hamileyken tamda böyle hissetmiş ve çok daha küçükmüş yaşı, annesi ve arkadaşları da uzaktaymış. Çok normal diyor, kucağımıza alınca herşeyi unutacağız inan bana
Fiziki görünüm falan hepsi hallolur bence, sadece zaman ve sabr lazım biraz
Canım kendin söylemişsin iki gün kalmış doğumuna. Zaten tüm hamilelik döneminde yoğun hormonların ve duygu değişimlerinin etkisindeyiz. Hele son zamanlarda çok daha duygusalız. Ben de geçen gün acemiyim kucağıma bir bebek almışımlığım yok nasıl anne olacağım falan diye düşünüp moralimi bozmuştum ama bu sayfadaki güzel kalpli arkadaşlarımın desteğiyle iyi hissetmiştim. Hepimizin zaman zaman böyle korkuları oluyor. Doğumun olduğu gün bebeğini kucağına aldığında kokladığında yanlış bir karar vermediğini anlayacaksın eminimKızlar ben şimdiden depresyona girdim sanırım. Daha 2 gün var sezeryana. Sabah kalkıp evdeki sessizliyi dinledim ve içimden bi daha asla bu kadar sakin olmayacak gibi düşündüm. Son günlerde hep bi pişmalık hissi geliyor sanırım yapamayacağım diye, sonra da böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum nankörsün diye. Benim hamileleliğim aile baskısıyla olmuştu ama kendim de ikna olmuştum sonda. Hazırım diye düşünüyordum ama şimdi yine dağıldım ve toparlanamıyorum. Bebek gelince ya sevemezsem, ya sabrım yetmezse, o karmaşada kaybolucak gibiyim. Umarım bu düşüncelerim hormonlar yüzündendir. Bu dünyaya insan getirmek hem fiziken hem ruhen gerçekten çok zor. Keşke anneleri kimse üzmese
Gerçekten hepiniz iyi ki varsınız. 9 ayı burda sizinle dertleşerek geçirdim ve bu o kadar kiymetli ki. Allah hepinize güzel sağlıklı günler nasip etsinCanım kendin söylemişsin iki gün kalmış doğumuna. Zaten tüm hamilelik döneminde yoğun hormonların ve duygu değişimlerinin etkisindeyiz. Hele son zamanlarda çok daha duygusalız. Ben de geçen gün acemiyim kucağıma bir bebek almışımlığım yok nasıl anne olacağım falan diye düşünüp moralimi bozmuştum ama bu sayfadaki güzel kalpli arkadaşlarımın desteğiyle iyi hissetmiştim. Hepimizin zaman zaman böyle korkuları oluyor. Doğumun olduğu gün bebeğini kucağına aldığında kokladığında yanlış bir karar vermediğini anlayacaksın eminim
AmiinGerçekten hepiniz iyi ki varsınız. 9 ayı burda sizinle dertleşerek geçirdim ve bu o kadar kiymetli ki. Allah hepinize güzel sağlıklı günler nasip etsin
Acik acik yazmissin ne guzel duygularima tercuman olmussun. Ben de ayni seylerden korkuyorum yalniz olmadigini bilmek guzel ama duygularin bu denli yogin olmasi da korkutucuKızlar ben şimdiden depresyona girdim sanırım. Daha 2 gün var sezeryana. Sabah kalkıp evdeki sessizliyi dinledim ve içimden bi daha asla bu kadar sakin olmayacak gibi düşündüm. Son günlerde hep bi pişmalık hissi geliyor sanırım yapamayacağım diye, sonra da böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum nankörsün diye. Benim hamileleliğim aile baskısıyla olmuştu ama kendim de ikna olmuştum sonda. Hazırım diye düşünüyordum ama şimdi yine dağıldım ve toparlanamıyorum. Bebek gelince ya sevemezsem, ya sabrım yetmezse, o karmaşada kaybolucak gibiyim. Umarım bu düşüncelerim hormonlar yüzündendir. Bu dünyaya insan getirmek hem fiziken hem ruhen gerçekten çok zor. Keşke anneleri kimse üzmese
İlk doğumdan önce aynı şeyleri hissediyoruz hep. Benim de öyleydi. Ama alışıyosun. Gün geçtikçe kolaylaşıyo illaki zor dönemler oluyo ama hepsi geçiyo. Doğumla birlikte bi güncelleme gelir merak etme :) aksi bindurum olsaydı 2.ye cesaret edemezdim ben hem de yaşım ilerlemişken.Kızlar ben şimdiden depresyona girdim sanırım. Daha 2 gün var sezeryana. Sabah kalkıp evdeki sessizliyi dinledim ve içimden bi daha asla bu kadar sakin olmayacak gibi düşündüm. Son günlerde hep bi pişmalık hissi geliyor sanırım yapamayacağım diye, sonra da böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum nankörsün diye. Benim hamileleliğim aile baskısıyla olmuştu ama kendim de ikna olmuştum sonda. Hazırım diye düşünüyordum ama şimdi yine dağıldım ve toparlanamıyorum. Bebek gelince ya sevemezsem, ya sabrım yetmezse, o karmaşada kaybolucak gibiyim. Umarım bu düşüncelerim hormonlar yüzündendir. Bu dünyaya insan getirmek hem fiziken hem ruhen gerçekten çok zor. Keşke anneleri kimse üzmese
Çocuğunla birlikte de yapabilirsin bu dediğini. Sadece tercihlerin değişmiş olacak. Mesela herhangi bi restoran değilde çocuk oyun alanı olan restoran seçmek gibiİnşallah canım. Tek isteğim kafamdakı şu düşüncelerden kurtulmak. Hiç bir fiziki yorgunluk insanı bu kadar fazla yıpratmıyor. Bu gün son kez eşimle dışarı çıkıp biraz eğlenicez tabi yapabilirsem, bunla da eski hayatımla vedalaşıcam. İnşallah hepimizi güzel günler bekler, bunları düşünüp ileride kendime gülerim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?