Lohusa depresyonundan herkese merhaba :) Doğum yapan anneler, Allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin, bol sütlü günler. Doğum yapacaklara da Allah güç ve sağlık versin. Hanımlar lohusa depresyonuna girdim sanırım. Her şeye ağlıyorum. Herkesle kavga ediyorum. Bebeğimle düzgün vakit geçiremiyorum. Sanki alışamadım bu yeni kimliğe. Nasil olacak bilmiyorum. Bir taraftan da diyorum ki anne olmak istiyordun, saglikli bir kızın oldu daha ne istiyorsun ama diğer taraftan anne olma kimliğine alışamadım, bebeğe bile alışamadım diye düşünüyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sezaryen olmus olma olayini bile kabullenemedim hala sanirim. Agrim her oldugunda neden sezaryen oldum diyorum, millet de sagolsun hep hatırlatıyor. Bebek 37+2 de dogdu, saglikli Allaha sukur ama neden 38 ya da 39 da dogmadi, ben mi yapamadim diye agliyorum hala. 10 gun oldu üstelik. Ne yapmam gerek, sütüme ve eşimle olan hayatıma yansıyor ve çok yıpranıyorum. Siz ne yaptınız, bana akıl verin lütfen. Kimseyle de konuşamıyorum bu durumu. Çünkü anlamıyorlar. İnsanlar saçma sapan konuşuyor Ona da çok takıyorum.