Teşekkürler mesaj için. Evet ilk annelik deneyimim. İkimiz de çok iyiyiz çok şükür. Ama işte herkesin bir şeyler söylemesi, kendimi eksik hissetmem vs.inanilmaz kötü duygular hissetmeme sebep oluyor. Ara ara iyi olup sonra tekrar kimyam değişiyormerhabalar, öncelikle doğumun kendi elinizde olmadığını kabul etmeniz lazım. insanların cahilene sekilde normal ya da vaktinde doguramayanlari aşağılar gibi konuşması Allah a kafa tutması bana göre. Kadere iman diye birsey var . o bebegin nasik ne şekilde dünyaya geleceği evveli berzahtan beri belli. yani siz ne yaparsanız yapın değişmeyecekti. Kul olarak acziyetimizin farkında olamayisimizdan kaynaklanıyor bu konuşmalar. Lohusa depresyonuna girmeniz normal . heleki ilk annelik tecrubesiyse. insan ne yapacağını şaşırıyor. bu cok normal,aglamalar anlik duygu değişimleri cok normal bunu kabullenin surec daha kolay gececek. yani sucluymus gibi algılamayın bir siz yasamiyorsunuz her lohusa benzer duygulardan geçiyor. onun dışında hiçbirsey elinizde segildi surec nasil işlemesi gerekiyorsa öyle isledi. Sukurler olsun ki saglikliymissiniz. gerisi teferruat.
Aynen onlarında fazlası zararBen deeee! Ama hurma falan tamam faydalı ama çeker sonuçta fazlası zarar, meyve de öyle. Ay hem yiyorum hem vicdan azabı. Doğurunca künefe falan gömücem. Şimdi bebeğe gitmesin diye yemiyorum
Ne şekilde dikiş atıldıgına bağlı degişir bu spruların cevabı ben ikinci gün duş aldım yaramda hiç sarılmamıstıÇok özür dileyerek soruyorum. Sezeryan olmuşsunuz. 10 gün olmuş. Nezaman duş aldınız ve yaranızı ne zaman acıtınız. Bana bılgı verırmısın lütfen. Doktorlarım çok ilgilenmedi. Soru sorunca da basından salıyorlar.
ben pazar sabahı ameliyat oldum pazartesi hastanede yıkandım. Dikişin üstünde su geçirmeZ bant vardıLütfen bu konu hakkında bilgisi olan banayazabilirmisiniz . Taburcu oldumm da
Benim etrafımda kimse olmadığı için de kou hissediyorum sanırım. Eşimin de benim de annesi babası yok. Uc dort gün gorumcem geldi şimdi de yengem geldi yarın o da gidecek. Bu durum kendimi yalnız hissetmeme de sebep oluyor. Saçma sapan insanların bu konuda söylemleri de canımı çok sıkıyor. Hafta sonu burası güneşli olursa sahile çıkıp hava almayı planlıyorumBen de senle benzer şeyleri özellikle geceleri yaşıyorum çünkü emzir gazı çıkart uyut yatır tekrar uyansın derken 3 saat oluyor ve ben 20 dk bile uyuyamadan bazen yeni emzirme saati geliyor allahtan doktorumuz bize 3 saatte bir uyan dedi 2 saat olsa heralde hiç uyuyamıcamben normalde uykusuzda çok garip olurum bu yeni düzende iyice kendime uzaklaştım
Bir de bazen geceleri ağlıyor öyle uğraşıyorum ki sakinlesin diye hop annem sesine uyanıyor ve hemen sakinleştiriyor kendimi yetersiz hissediyorum. Her şeye ağlamak bende de var. Sonra da bu yaptıklarıma dışaradan bakıp ne şımarıksın kız diyorum ve iyi bir anne olmadığım için millet ne dertler çekerken bir uykusuzlukla yıkıldığım için kendimi iyice yetersiz ve işe yaramaz görüp bir daha ağlıyorum. Allah korusun Allah daha büyük dert verecek ufacık şeylerden dert yanıyorum diye düşünüp gene ağlıyorum
Hava güzel olsa bir dışarı çıkarıcam hem onu hem kendimi ama hissedilen de -5 ordan da gol yiyoruz.
Aslında her şey yolunda sağlıklı bir kuşum var ama hormonlarım beni bazen kendimden bile uzaklaştırıyor şükretmediğim için kahroluyorum bazen hepsi üst üste
Eşim bir iki konustu kendime geldim aslında ama sonra yine aynı. Şükretmeliyiz kızımiz sağlıkla geldi, hastanelerde olsaydık ne yapacaktın, ben sen her gün dua edersin diyordum o kadar istiyordun çocuk şimdi yaptığın yanlış falan dedi kendime geldim de 1 gün sürdü :)Canım seni çok iyi anlıyorum dün akşam 1 saat ağladımsanki bebişim benden ayrılınca durmuyor gibi geliyordu babası aldı sakinleştirdi o sıra ben duşuma girdim bakımlarımı yaptım ve kendime geldim.Ondan önce ağlarken sürekli eski hayatım yok özgürlüğü özledm dışarı çıkıp hava almayı özledim vs diyordum.Sağolsun eşim telkin etti istersen çık yürü ben bakarım diye ama bizimki emziği çok zor tutuyo ve ağladığında sadece memede sustuğu için şuan o cesareti gösteremiyorum.Zamanla geçecek diyorum ama tabiki ağlıyorum ve ağlamakta istiyorum çünkü içine atmak daha kötü bence.Hormonlarımız tamamen değişiyor normal yaşadıklarımız eşten anneden vs destek almalıyız psikolojik anlamda.
Geçen amcam ve esi geldi ki eşini pek sevmem yıllardır da görmedim. Bebeğimi gördü ya ne kadar küçükmüş olsun bir şey olmaz böyle küçük olanlar daha çabuk büyüyor dedi. Sonra bebek irkilip duruyor sese birkaç kez dedi ki korkuyor, titriyor, kesin hastanede bir şey oldu çocuğa. Ya oturdum sonra ağladım. Halbuki cocuk aniden gerceklesen yuksek sese tepki veriyor çok normal. Bir de kendi kızı 4.5 ay evvel doğum yapti onla kıyasladi muhtemelen. Meraktan kizini aradım sordum onun bebeği onun deyimine gore 43+4 te 3200 dogmus benim kizim da 37+2 de 3.500 dogmus. Ya bunu bana yaptırdılar sinirim bozuldu. Zaten ben de dedim artık kimseye tamam gelin demeyeceğim. İlk ve son misafirim olacaklar bu süreçte.Düşün canım senin elinde olmayan şeyleri? Doğum şekli, haftası..bunlar için yorma güzel zihnini. Ve geçti gitti zaten bunlar artık. Bunlara kafa yormak zihin yükünden başka bir şey değil. Bebeğe yaklaşım konusunda da bir arkadaşım bebeği için “ben bebeğime doğar doğmaz aşık olmadım, zamanla aşık oldum” demişti. Alışmak için zamanımız var birbirimize diye düşünüyorum. Gözlemlediğim kadarıyla insanlarla min iletişim lohusalıkta ruh sağlığı açısından en ideali
Hemen ertesi gün duş alınabilir,sabah olduysan akşam bile alınabiliyor süt hemen iniyor göğüslere.ğztüne su geçirmez bant yapıştırdılar değilmiÇok özür dileyerek soruyorum. Sezeryan olmuşsunuz. 10 gün olmuş. Nezaman duş aldınız ve yaranızı ne zaman acıtınız. Bana bılgı verırmısın lütfen. Doktorlarım çok ilgilenmedi. Soru sorunca da basından salıyorlar.
3. Gün duş aldım ben. Doktor üstündeki bantları 2 hafta sonra söktü. Dikişimi aldı. Sonrasında yara izi kremi verdiLütfen bu konu hakkında bilgisi olan banayazabilirmisiniz . Taburcu oldumm da
Ben doğumdan sonraya kadar hiç böyle bir süreç geçireceğimi düşünmedim. Mutlu bir anne olacağım sandım, hemen adapte olacağım sandım. Sanırım bu beni sok etti. Sana bağımlı bir canlı var ve yemeden uyumaya kadar her şeyi beraber yapıyorsun. Ne bileyim, değişik bir durum. Allah hepimize kolaylıkla bu süreci atlatmaya nasip etsin.Hepimiz benzer durumdayız içinizi rahatlatacaksa benimde 37. haftada sezaryena alacak dr tansiyonum var tüp bebekle hamile kaldım ne hamile kalmayı ne doğurmayı becerebildim diyorum bazen ama çok şükür halimize 2 yıldır ne tedaviler ameliyatlarla bugüne geldim anne olmayı çok istedim sizin gibi ve çok korkuyorum ne yapıcam bebek doğunca diye inşallah kolay atlatırız lohusalık sürecini Allah hepimize güç kuvvet versin sağlıkla büyütelim inşallah
Ben telefonu da açmayı düşünmüyorum pek eşimi arasin tebrik etsinler çünkü bizi arayinca kilosunu doğum şeklini beslenme şekline kadar giriyorlar konuya. Rahatsız oluyorum bu yapmaz dediğim kişi de yaparsa yüzüne söyler kapatırım kimsenin Hakkı yok zaten yetebiliyor muyum acaba diye düşünen bir anneyi yetersiz hissettirmeye. İyi niyet kötü niyet olarak ayırmam çünkü iyi yanı yok merak da etmeyiverin yani, zaten eve davet etmicem salgın kötü gerek yok. Siz de kulağınızı kapatın sizi kıracak insanları kırmak ostemiyorsaniz da görmezden gelin telefonlara vs bakmayin. Kendi kizi 42 haftada bile 3.5 değilken gelip ne fitne sokuyor bu kadınlar ya. Kadın kadına yapıyor bir de nefret ediyorumGeçen amcam ve esi geldi ki eşini pek sevmem yıllardır da görmedim. Bebeğimi gördü ya ne kadar küçükmüş olsun bir şey olmaz böyle küçük olanlar daha çabuk büyüyor dedi. Sonra bebek irkilip duruyor sese birkaç kez dedi ki korkuyor, titriyor, kesin hastanede bir şey oldu çocuğa. Ya oturdum sonra ağladım. Halbuki cocuk aniden gerceklesen yuksek sese tepki veriyor çok normal. Bir de kendi kızı 4.5 ay evvel doğum yapti onla kıyasladi muhtemelen. Meraktan kizini aradım sordum onun bebeği onun deyimine gore 43+4 te 3200 dogmus benim kizim da 37+2 de 3.500 dogmus. Ya bunu bana yaptırdılar sinirim bozuldu. Zaten ben de dedim artık kimseye tamam gelin demeyeceğim. İlk ve son misafirim olacaklar bu süreçte.
Belki de haklisiniz, bu sureci simdi yasamam daha hayirlidir. Eşim diyor ki her mutsuz olduğunda bebeğine bak öp kendine gelirsin ben öyle yapıyorum. Şimdi yanımda benim kiz, diyorum ki ya ne güzel bir bebek doğurmuşsun helal olsun sanaBelki de bunu yaşayıp üzülmen gerekiyordur. Şu an sana gereken duygu budur. Yenidoğan bebişler bitki gibiler henüz vakit geçirecek bir düzenleri yok. Şimdi yasamanda böyle bir hayır vardır. Kendini yıpratma her şey gelir geçer
Ya böyle insanların dediklerini hiç kafaya takmayın zaten bebekler bu kiloda doğuyor daha kaç olucak 5 kilo filan mı bekliyolarGeçen amcam ve esi geldi ki eşini pek sevmem yıllardır da görmedim. Bebeğimi gördü ya ne kadar küçükmüş olsun bir şey olmaz böyle küçük olanlar daha çabuk büyüyor dedi. Sonra bebek irkilip duruyor sese birkaç kez dedi ki korkuyor, titriyor, kesin hastanede bir şey oldu çocuğa. Ya oturdum sonra ağladım. Halbuki cocuk aniden gerceklesen yuksek sese tepki veriyor çok normal. Bir de kendi kızı 4.5 ay evvel doğum yapti onla kıyasladi muhtemelen. Meraktan kizini aradım sordum onun bebeği onun deyimine gore 43+4 te 3200 dogmus benim kizim da 37+2 de 3.500 dogmus. Ya bunu bana yaptırdılar sinirim bozuldu. Zaten ben de dedim artık kimseye tamam gelin demeyeceğim. İlk ve son misafirim olacaklar bu süreçte.
Benim doktorum kati gıda konusunda dedi ki, yemezsen nasılsın büyük tuvalete çıkacaksın. Gaz icin de baskı yapmadi illa ki gelir dedi hastaneden çıkmadan gaz çıkardım zaten. Hastanede yemek verdiler bana evde de normal yemene devam et dedi. 2 gün bana dus alma dedi. Hastanede 1 gece ve evde 2 gece dus almadım (1 gece ben almadım aslında doktorum 48 saat dolsun dedi). Dus almadan evvel bandı çıkar o bolgeye ozel olarak sampuan ya da dus jeli surme su ile beraber oradan akip gitsin dedi oyle de yaptim. Duştan sonra yara bölgeni iyice kurut, sonra kantaron yağı sur ardından tülbent ile kapat dedi. O şekilde yaptım. Günde beş kez aldığım ağrı kesici antibiyotik var. Onun dışında hamilelikte kullandigin ilaçları 40 in bitene kadar kullan dedi. 2 gün evvel kontrole gittim her sey çok iyi dedi, ultrason ile bakti bir sey kalmamış dedi. 1 ay sonra yani 40 bitince tekrar kontrole gel dedi.Çok özür dileyerek soruyorum. Sezeryan olmuşsunuz. 10 gün olmuş. Nezaman duş aldınız ve yaranızı ne zaman acıtınız. Bana bılgı verırmısın lütfen. Doktorlarım çok ilgilenmedi. Soru sorunca da basından salıyorlar.
Aslinda ben de acmazdim ama boşluğuna geldiBen telefonu da açmayı düşünmüyorum pek eşimi arasin tebrik etsinler çünkü bizi arayinca kilosunu doğum şeklini beslenme şekline kadar giriyorlar konuya. Rahatsız oluyorum bu yapmaz dediğim kişi de yaparsa yüzüne söyler kapatırım kimsenin Hakkı yok zaten yetebiliyor muyum acaba diye düşünen bir anneyi yetersiz hissettirmeye. İyi niyet kötü niyet olarak ayırmam çünkü iyi yanı yok merak da etmeyiverin yani, zaten eve davet etmicem salgın kötü gerek yok. Siz de kulağınızı kapatın sizi kıracak insanları kırmak ostemiyorsaniz da görmezden gelin telefonlara vs bakmayin. Kendi kizi 42 haftada bile 3.5 değilken gelip ne fitne sokuyor bu kadınlar ya. Kadın kadına yapıyor bir de nefret ediyorum
Ben de 37de doğurdum üstelik ilk günler boyun ağrısından çocuğu kucağıma alamadım. Her gün dışarıda olan, tiyatroya sinemaya etkinliğe ve özel derslere giden beni dört duvar arasına sıkışma ve sürekli emzirme uykusuz kalma hali öyle şoka soktu ki kendime gelemedim ağladım sızlandım bebeğimi çok seviyorum ama napıcam kaldıramıyorum dedim. 23. Gündeyim ve daha iyiyim. Arada dışarı çıkıyorum market alışverişidir vs ama koşa koşa eve geliyorum çok özlüyorum miniğimi. Süreç rutine binince daha da alışıyorsun. Uykusuzluk ve prolaktin hormonunun yükselmesiyle oluşan bir depresif durum bu. Çok normal. 40 çıkınca her şey daha kolay olacak kendini asla suçlama asla hata arama kendinde. Şu an bunları hissetmen kadar normal olan bir şey yok. Artık eski hayatımız yok değil sadece bir süreliğine eski rutine dönemeyeceğiz ama yeni hayat da çok güzel inan. Artık aile olmanın güzelliğini yaşıyoruz.Ben doğumdan sonraya kadar hiç böyle bir süreç geçireceğimi düşünmedim. Mutlu bir anne olacağım sandım, hemen adapte olacağım sandım. Sanırım bu beni sok etti. Sana bağımlı bir canlı var ve yemeden uyumaya kadar her şeyi beraber yapıyorsun. Ne bileyim, değişik bir durum. Allah hepimize kolaylıkla bu süreci atlatmaya nasip etsin.
Ya biz iri bebek olmasın daha fazla diye tatlı yemedik fastfood yemedik niye hala kıyaslıyorlar ayrıca sese tepki vermesi sağlıklıGeçen amcam ve esi geldi ki eşini pek sevmem yıllardır da görmedim. Bebeğimi gördü ya ne kadar küçükmüş olsun bir şey olmaz böyle küçük olanlar daha çabuk büyüyor dedi. Sonra bebek irkilip duruyor sese birkaç kez dedi ki korkuyor, titriyor, kesin hastanede bir şey oldu çocuğa. Ya oturdum sonra ağladım. Halbuki cocuk aniden gerceklesen yuksek sese tepki veriyor çok normal. Bir de kendi kızı 4.5 ay evvel doğum yapti onla kıyasladi muhtemelen. Meraktan kizini aradım sordum onun bebeği onun deyimine gore 43+4 te 3200 dogmus benim kizim da 37+2 de 3.500 dogmus. Ya bunu bana yaptırdılar sinirim bozuldu. Zaten ben de dedim artık kimseye tamam gelin demeyeceğim. İlk ve son misafirim olacaklar bu süreçte.
Ben sizin gibiydim yine, bebeğim de iri bebek dedikleri için büyük olur ele kola iyi gelir onu giydiririm ederim gezerim diyordum sanki oyuncak bebek gibi bence benim sorunum etrafımda hiç küçük bebek olmadı yıllardır sanırım sürece baya uzakmışım hamileliğim bir tık farklısı sanmıştım değilmişBen doğumdan sonraya kadar hiç böyle bir süreç geçireceğimi düşünmedim. Mutlu bir anne olacağım sandım, hemen adapte olacağım sandım. Sanırım bu beni sok etti. Sana bağımlı bir canlı var ve yemeden uyumaya kadar her şeyi beraber yapıyorsun. Ne bileyim, değişik bir durum. Allah hepimize kolaylıkla bu süreci atlatmaya nasip etsin.
15 gün sonradan bu güzel mesaj bir çok annenin daha doğrusu ilk defa anne olan bir çok anne için o kadar kıymetli ki. Bu Grup iyi ki var yoksa insan bazen kendini çıkmaza sokuyorBen de 37de doğurdum üstelik ilk günler boyun ağrısından çocuğu kucağıma alamadım. Her gün dışarıda olan, tiyatroya sinemaya etkinliğe ve özel derslere giden beni dört duvar arasına sıkışma ve sürekli emzirme uykusuz kalma hali öyle şoka soktu ki kendime gelemedim ağladım sızlandım bebeğimi çok seviyorum ama napıcam kaldıramıyorum dedim. 23. Gündeyim ve daha iyiyim. Arada dışarı çıkıyorum market alışverişidir vs ama koşa koşa eve geliyorum çok özlüyorum miniğimi. Süreç rutine binince daha da alışıyorsun. Uykusuzluk ve prolaktin hormonunun yükselmesiyle oluşan bir depresif durum bu. Çok normal. 40 çıkınca her şey daha kolay olacak kendini asla suçlama asla hata arama kendinde. Şu an bunları hissetmen kadar normal olan bir şey yok. Artık eski hayatımız yok değil sadece bir süreliğine eski rutine dönemeyeceğiz ama yeni hayat da çok güzel inan. Artık aile olmanın güzelliğini yaşıyoruz.
herkese kapatın kulağınızı gönlünüzü. siz onun biricik ve tek annesisiniz. onun icin en iyisini yapar ,onu en çok siz düşünürsünüz. elinizden geleni yaptıktan sonra takdir Allahın. evet ise gitmeyince evde kalmak zor ben de suan dogum öncesi izindeyim. ama bu tempoya alışınca ev de güzel gelecek . bebeğinize mutlu güzel sağlıklı günler diliyorum❤❤Teşekkürler mesaj için. Evet ilk annelik deneyimim. İkimiz de çok iyiyiz çok şükür. Ama işte herkesin bir şeyler söylemesi, kendimi eksik hissetmem vs.inanilmaz kötü duygular hissetmeme sebep oluyor. Ara ara iyi olup sonra tekrar kimyam değişiyorKendimi tanıyamıyorum. Sanırım ise gitmiyor oluşum ve evde kalmam sürekli, bu durumumu perçinliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?