2025 Şubat Anneleri Paylaşım Alanı

Bebeğimin cinsiyeti ...


  • Ankete Katılan
    123
Bu arada lohusa depresyonuna giren bacılarim siz çok değerli, iyi kalpli bebişine dünyaları verebilecek analarsiniz belki ben de giricem o psikolojiye ama şuan normal kafa ile yprumluyorum çok güzel anne oldunuz, ve emin olun şartlar ne olursa olsun nasıl dogurdunuz nasıl gebe kaldınız hiç önemi yok. Bebişleriniz bunu önemsemiyor bile. Onlara için sadece siz varsınız kendinizi yipratmayin umarım çevrenizde size destek birileri vardır kendinize zaman ayirabilirseniz bir nebze de olsa iyi geleceğine eminim
 
Teşekkürler mesaj için. Evet ilk annelik deneyimim. İkimiz de çok iyiyiz çok şükür. Ama işte herkesin bir şeyler söylemesi, kendimi eksik hissetmem vs.inanilmaz kötü duygular hissetmeme sebep oluyor. Ara ara iyi olup sonra tekrar kimyam değişiyor Kendimi tanıyamıyorum. Sanırım ise gitmiyor oluşum ve evde kalmam sürekli, bu durumumu perçinliyor.
 
Ne şekilde dikiş atıldıgına bağlı degişir bu spruların cevabı ben ikinci gün duş aldım yaramda hiç sarılmamıstı
 
Benim etrafımda kimse olmadığı için de kou hissediyorum sanırım. Eşimin de benim de annesi babası yok. Uc dort gün gorumcem geldi şimdi de yengem geldi yarın o da gidecek. Bu durum kendimi yalnız hissetmeme de sebep oluyor. Saçma sapan insanların bu konuda söylemleri de canımı çok sıkıyor. Hafta sonu burası güneşli olursa sahile çıkıp hava almayı planlıyorum Ne hissediyorsanız aynısını hissediyorum :) umarım en kısa zamanda gecee bu surec
 
Eşim bir iki konustu kendime geldim aslında ama sonra yine aynı. Şükretmeliyiz kızımiz sağlıkla geldi, hastanelerde olsaydık ne yapacaktın, ben sen her gün dua edersin diyordum o kadar istiyordun çocuk şimdi yaptığın yanlış falan dedi kendime geldim de 1 gün sürdü :)
 
Geçen amcam ve esi geldi ki eşini pek sevmem yıllardır da görmedim. Bebeğimi gördü ya ne kadar küçükmüş olsun bir şey olmaz böyle küçük olanlar daha çabuk büyüyor dedi. Sonra bebek irkilip duruyor sese birkaç kez dedi ki korkuyor, titriyor, kesin hastanede bir şey oldu çocuğa. Ya oturdum sonra ağladım. Halbuki cocuk aniden gerceklesen yuksek sese tepki veriyor çok normal. Bir de kendi kızı 4.5 ay evvel doğum yapti onla kıyasladi muhtemelen. Meraktan kizini aradım sordum onun bebeği onun deyimine gore 43+4 te 3200 dogmus benim kizim da 37+2 de 3.500 dogmus. Ya bunu bana yaptırdılar sinirim bozuldu. Zaten ben de dedim artık kimseye tamam gelin demeyeceğim. İlk ve son misafirim olacaklar bu süreçte.
 
Hemen ertesi gün duş alınabilir,sabah olduysan akşam bile alınabiliyor süt hemen iniyor göğüslere.ğztüne su geçirmez bant yapıştırdılar değilmi
Yara üstündekinide sanırım 5 gün sonra falan çıkartmıştık
 
Ben doğumdan sonraya kadar hiç böyle bir süreç geçireceğimi düşünmedim. Mutlu bir anne olacağım sandım, hemen adapte olacağım sandım. Sanırım bu beni sok etti. Sana bağımlı bir canlı var ve yemeden uyumaya kadar her şeyi beraber yapıyorsun. Ne bileyim, değişik bir durum. Allah hepimize kolaylıkla bu süreci atlatmaya nasip etsin.
 
Ben telefonu da açmayı düşünmüyorum pek eşimi arasin tebrik etsinler çünkü bizi arayinca kilosunu doğum şeklini beslenme şekline kadar giriyorlar konuya. Rahatsız oluyorum bu yapmaz dediğim kişi de yaparsa yüzüne söyler kapatırım kimsenin Hakkı yok zaten yetebiliyor muyum acaba diye düşünen bir anneyi yetersiz hissettirmeye. İyi niyet kötü niyet olarak ayırmam çünkü iyi yanı yok merak da etmeyiverin yani, zaten eve davet etmicem salgın kötü gerek yok. Siz de kulağınızı kapatın sizi kıracak insanları kırmak ostemiyorsaniz da görmezden gelin telefonlara vs bakmayin. Kendi kizi 42 haftada bile 3.5 değilken gelip ne fitne sokuyor bu kadınlar ya. Kadın kadına yapıyor bir de nefret ediyorum
 
Belki de haklisiniz, bu sureci simdi yasamam daha hayirlidir. Eşim diyor ki her mutsuz olduğunda bebeğine bak öp kendine gelirsin ben öyle yapıyorum. Şimdi yanımda benim kiz, diyorum ki ya ne güzel bir bebek doğurmuşsun helal olsun sana
 
Ya böyle insanların dediklerini hiç kafaya takmayın zaten bebekler bu kiloda doğuyor daha kaç olucak 5 kilo filan mı bekliyolar Bu süreçte kimsenin dediğine kulak asmayın doktorunuzdan başka bir de gerçekten iyi niyetine inandığınız kişilerden tavsiye alın. Nolur kendinizi yetersiz hissetmeyin bence her anne çocuğuna en iyi şekilde bakıyordur elinden geldiğince.
 
Benim doktorum kati gıda konusunda dedi ki, yemezsen nasılsın büyük tuvalete çıkacaksın. Gaz icin de baskı yapmadi illa ki gelir dedi hastaneden çıkmadan gaz çıkardım zaten. Hastanede yemek verdiler bana evde de normal yemene devam et dedi. 2 gün bana dus alma dedi. Hastanede 1 gece ve evde 2 gece dus almadım (1 gece ben almadım aslında doktorum 48 saat dolsun dedi). Dus almadan evvel bandı çıkar o bolgeye ozel olarak sampuan ya da dus jeli surme su ile beraber oradan akip gitsin dedi oyle de yaptim. Duştan sonra yara bölgeni iyice kurut, sonra kantaron yağı sur ardından tülbent ile kapat dedi. O şekilde yaptım. Günde beş kez aldığım ağrı kesici antibiyotik var. Onun dışında hamilelikte kullandigin ilaçları 40 in bitene kadar kullan dedi. 2 gün evvel kontrole gittim her sey çok iyi dedi, ultrason ile bakti bir sey kalmamış dedi. 1 ay sonra yani 40 bitince tekrar kontrole gel dedi.
 
Aslinda ben de acmazdim ama boşluğuna geldi eltim de 4.5 ay evvel doğum yaptı o da aradı ve sordu ben doğruyu söyleyemedim ya, onun kizi hem az kiloda doğdu hem de mama ve meme reddi yasiyor, gorumcem yanımda söyleme bir sey nazar olur falan dedi söyleyemedim. Haklısınız ayrıca niye sorulur ki kac kilo, mama mi veriyorsun meme mi falan. Çok saçma.
 
Ben de 37de doğurdum üstelik ilk günler boyun ağrısından çocuğu kucağıma alamadım. Her gün dışarıda olan, tiyatroya sinemaya etkinliğe ve özel derslere giden beni dört duvar arasına sıkışma ve sürekli emzirme uykusuz kalma hali öyle şoka soktu ki kendime gelemedim ağladım sızlandım bebeğimi çok seviyorum ama napıcam kaldıramıyorum dedim. 23. Gündeyim ve daha iyiyim. Arada dışarı çıkıyorum market alışverişidir vs ama koşa koşa eve geliyorum çok özlüyorum miniğimi. Süreç rutine binince daha da alışıyorsun. Uykusuzluk ve prolaktin hormonunun yükselmesiyle oluşan bir depresif durum bu. Çok normal. 40 çıkınca her şey daha kolay olacak kendini asla suçlama asla hata arama kendinde. Şu an bunları hissetmen kadar normal olan bir şey yok. Artık eski hayatımız yok değil sadece bir süreliğine eski rutine dönemeyeceğiz ama yeni hayat da çok güzel inan. Artık aile olmanın güzelliğini yaşıyoruz.
 
Ya biz iri bebek olmasın daha fazla diye tatlı yemedik fastfood yemedik niye hala kıyaslıyorlar ayrıca sese tepki vermesi sağlıklı
Ben sizin gibiydim yine, bebeğim de iri bebek dedikleri için büyük olur ele kola iyi gelir onu giydiririm ederim gezerim diyordum sanki oyuncak bebek gibi bence benim sorunum etrafımda hiç küçük bebek olmadı yıllardır sanırım sürece baya uzakmışım hamileliğim bir tık farklısı sanmıştım değilmiş ama şimdi asıl zorlayan azcık olumsuza düşünce sen şükretmiyorsun kızın sağlıklı sen kendin sağlıklısın olumsuza odaklanıyorsun diye kendimi yıpratıyorum anlık üzülmek de bizim olumsuz düşünmekte şükretmekte bu duyguları yönetmek artı bebekli hayatı garipsemekte allah herkese sağlıklı yıllar nasip etsin
 
15 gün sonradan bu güzel mesaj bir çok annenin daha doğrusu ilk defa anne olan bir çok anne için o kadar kıymetli ki. Bu Grup iyi ki var yoksa insan bazen kendini çıkmaza sokuyor
 
herkese kapatın kulağınızı gönlünüzü. siz onun biricik ve tek annesisiniz. onun icin en iyisini yapar ,onu en çok siz düşünürsünüz. elinizden geleni yaptıktan sonra takdir Allahın. evet ise gitmeyince evde kalmak zor ben de suan dogum öncesi izindeyim. ama bu tempoya alışınca ev de güzel gelecek . bebeğinize mutlu güzel sağlıklı günler diliyorum❤❤
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…