Kızlar yeni yeni kendime geliyorum ancak yaziyorum. Sağ Salim kavuştuk çok sukur. Şuraya kısa bir özet bırakıyorum merak edenler varsa diye
Pazar günü öğleden sonra öyle bir uykum geldi ki, “Azıcık kestireyim,” diye yatağa uzandım. İki saat sonra gözümü açtım ve… birden suyum geldi. O anı tarif etmem zor, hem heyecan hem şaşkınlık iç içe. Birkaç telefon görüşmesinden sonra doğum yapmayı planladığım hastaneye doğru yola çıktık.
İlk saatler güzeldi. NST’de düzenli sancılarım vardı, her şey yolunda gidiyordu. Ama sabah olduğunda birden sancılar kesildi. O beklediğim ritim bir anda yok oldu.
Doktorlar kısa bir süre sonra suni sancı önerdiler. Ama ben doğumumun mümkün olduğunca müdahalesiz olmasını istiyordum. “Eğer gerekirse alırım,” dedim, “ama önce pompayla memeleri uyaralım. Eğer işe yaramazsa, suni sancı ile devam ederim.”
Ve o an işte sihir oldu. İki memeye beşer dakikalık uyarılar verdim, sancılarım birden şiddetlendi ve beş dakikada bire inmeye başladı. Artık dönüş yoktu.
Sonrası biraz film sahnesi gibiydi. Doktorlar, ebeler, öğrenciler… Bir ara odada 15 kişi vardı!
Kasılmalar uzun sürdü ama ıkınma o kadar kısa sürdü ki, iki güçlü ittirmeyle İnci Roza kucağımdaydı. Canım kızım.
O andan sonra zaten başka hiçbir şeyin önemi yok…
Evet, dört dikişim var. Doğum tam 23 saat sürdü. Ama bugün taburcu olacağız İnşallah