Badenur, isyanını, öfkeni ve üzüntünü o kadar iyi anlıyorum ki canım, söyleyecek bir söz bulamıyorum. Senin hüznün beni de derinden etkiledi. Başka sebeplerle de olsa bende yakın geçmişte, bu öfke ve üzüntüleri yaşamıştım, doktorları mahkemeye vermek için yasal prosedürleri bile incelemeye başlamıştım ama emin ol bu günlerin de geçecek. Hiç geçmeyecekmiş gibi gelecek ama geçip gidecek inşallah. Bir şarkı var, "can dayanır, keder yorulur, karanlık elbet güneşi doğurur, en bulanık sular bile durulur, umut kaybolsa da yolunu bulur..." ben bunu dinleyip moral depolamaya çalışırdım. Kim ne derse desin sana pek bir faydası dokunmayacağını ve anca yine kendi gücünle, kendi çabanla moralinin düzeleceğini, fırtınalarının dineceğini biliyorum...
Biraz tüp tıkanıklığına filan baktım canım, 3-4 kez rahim filmi çektirip de tüp tıkanıklıkları tespit edilememiş ve en son laporoskopi sırasında tamamen tıkalı olduğu görülmüş bir sürü insan var. Üstelik belki de seninkiler baştan beri böyle değildi. Geçirdiğin aşamaları tam bilemiyorum ama geçirilmiş operasyon filan varsa ondan sonra da olabiliyormuş. Hatta biliyorsun az da olsa rahim filminde dahi komplikasyon riski var diye doktorlar ayak diriyorlar. Yani geçirdiğin sürecin hangi aşamasında bu oluştu bunu bilemiyorum tabi, doktorların daha net bilgi vereceklerdir ama şu anki aşama, yani güvendiğin doktorunla henüz konuşamamış olduğun aşama en zor kısmı bence canım. Hele bir konuş bakalım, eminim biraz daha ferahlayacaksın.
Bak ben çektirmedim ya rahim filmi, çektirsem ne olacak ki diyorum şimdi. Bir sıkıntı varsa tedavi olacak kadar vaktim bile yok ki. Zaten doktorlar hazırda bekliyorlar, ilk fırsatta şunun yumurtalıklarını durduralım vb. diye. Allah ol derse olur diye düşünüp dert etmemeye çalışıyorum. Allah sevdiği kullarını sınarmış, keşke olmasa ama olunca da geriye bakmamak lazım canım. Pişmanlık duyarak en çok kendine haksızlık edersin.
Bir an önce gücüne kavuşman dileğiyle, ferahlıklar dilerim...