Merhaba, çok dertliyim uzunluk için şimdiden özür dilerim.
7 aylık evliyim 28 yaşındayız ikimiz de, eşim kök ailesine bağımlı, annesiyle bu yaşa kadar aynı yatakta uyumuşlar sonradan öğrendim. Hatta bir gün kaynana bana : “oğlum benim yatağımdan çıkıp senin yatağına giriyor, ben onsuz ne yapacağım, ölürüm” demişti ama idrak edemedim bir süre böyle bi hastalıklı ilişkiyi.
Düğün günümüzde, kaynananın etrafında yeğenleri, kardeşleri olmasına rağmen fotoğraf çekiminde damat olan oğlunu arayıp çok da elzem olmayan bir ilaç istedi ve eşim de anneme ilaç almam gerekiyor nöbetçi eczane bulalım diye kendini paraladı.
Balayından geldiğimiz gün dahil görümce bizde kalmaya başladı, her ay bir iki hafta bize kalmaya geliyor eşim de devamlı çağırıyor burası senin de evin diyor, bana fikrimi soran yok ama eğer surat asarsam eşimden “bir gün de suratını asma, kardeşimle hayallerimiz var bizim sen karışamazsın” şeklinde son ses azar işitiyordum.
Eşimin ailesinin evleri vardı, bu evi bir gün oğlumuz evlenince o oturur diye tadilat yapmadık siz yapıp oturun dediler biz de 25 senelik her yeri dökülen eve tüm masrafları beraber ödeyerek yaptık ve eve girdik. Eşimin ailesi de bize yarım saat uzaklıktaki köy evlerine geçti, gayet bakımlı, yapılı ve merkezi bir köyde bu ev. Görümce kişisi de köyde yaşamak istemediğinden devamlı bizde kalıp benden hizmet bekliyor, iç çamaşırına kadar benden isteyen bir kız, asla yardım etmez her şeyimi kurcalar sürekli bana sevgililerini anlatır hatta gece yarıları çocuklarla buluşup beni abime idare et diye emrivaki yapar, ben ev işi yaparken tepemde durup öylece izler, bana eşim doğum günümde ajda bilezik almıştı, kaynana oğluna dedi ki “ben kızıma söyledim, abin sana da ajda alacak dedim, mecbur alacaksınız ona da.” dedi. Ve biz para yokken, kredi kartından bir şekilde ne yaptık ettik ona da ajda aldık. Benimle devamlı bir yarış içerisinde olduğunu hissediyordum. En basitinden gelinliğim kaç paraysa aynı pahada abiye almak istedi, abisi daha uyguna bul dediği için aradaki farkı bir ayakkabıya elbise parası vererek kapattı yine de o parayı harcattı abisine. Devamlı olarak abisinden para istiyor ve alıyor da kendisi çalışmasına rağmen o parayla da üç günlük sevgililerine pahalı saatler, onların annelerine pahalı hediyeler alıyordu bunu da herkesin içinde söylüyordu. Eşime bizim de borçlarımız var kardeşine biraz daha az harca diyemez misin dediğimde “sen kardeşimi mi kıskanıyorsun, sen nasıl kötü kalplisin vs” sözler işitiyordum hal böyleyken bizim bu borçlar asla azalmıyordu.
Kaynana da ayda bir kız kardeşini, 3 erkek çocuklu kardeşinin karısını falan alıp kalmaya geliyor emrivaki yaparak, eşim de misafir geldiğinde online oyununu açar balkona çıkar ortadan yok olur yani. Misafirleri ertesi gün dışarıya çıkardığımda eşime sen de gel bizimle gez bak bunlar (3 tane erkek) senin kuzenlerin demiştim de ben arkadaşlarla okeye geldim siz takılın demişti bir de onu çağırdım diye evde kavga kıyamet kopmuştu.
Bir de kaynanam yatak odamızı soruyordu devamlı, artık utanıyorum cevap vermiyorum ertesi gün yine soruyor en son dayanamadım “görümce de bizim evde ya kardeş kardeş oturuyoruz anne” dedim o bana demez mi “siz de otele gidin birlikte olmak için” diye. Bir kadın çiçeği burnunda gelinine otele git nasıl der uzun süre anlayamadım, ağladım, anneme söylemeye utandım, eşime bile çok sonra söyledim eşim de kötü niyetli değildir diye geçiştirdi.
Kaynana kayınpeder bu esnada eşimi günde en az 10 kere ararlar, eşim de her şeyi anlık rapor verir, rahatsız olduğumu defalarca söyledim ama umursamadı, gece yarısı ararlar sabah oğullarını işe kaldırmak için ararlar eşim de arayın der yoksa üzülürler diyordu. Annesine anlattığı her şeyi ben yan komşuyla merdivenlerde denk geldiğimde ondan öğreniyordum. Komşu teyze bana “sizde de böyle bir şey olmuş, size şu gelmiş, senin işinde bu olmuş” dedikçe şoklara giriyordum. Kaynağı belli ama kimseyi inandıramadım.
Yine bir gün görümce iki haftadır bizde kalıyor ben de hastayım acilde iğne yapıldı geldim, görümceye sadece ve sadece yüzümü astım diye eşimden hasta yatağımda hakaretler işittim, duvarlara yumrukla “seni tanıdığım güne lanet olsun,Allah belanı versin” duydum defalarca.
Artık üşütme yürüyüp “seni geberteceğim” dediği an karar verdim ve ertesi gün valizimi alıp aile evime geldim.
7 aydır kardeşi, annesiyle ilgili konularda duymadığım hakaret kalmadı. Sonra anasını bacısını aldı geldi beni almaya “sen bana ne karılık yaptın?” diye başladı babamın yanında.
Ben daha bir aylık yeni gelinken daha 15 kişi gelen misafir ekiplerini yemekli ağırlamış, evi tertemiz, düzenli bir insanım. Eşim bana “ben düzeni sende gördüm” derdi .
Tam olarak nerede “karılık” eksiğim var bilmiyorum ama bu cümleleri, bu suçlamaları hak etmedim.
Bunlara rağmen ailemin ısrarıyla, bu kadar şeyden boşanılmaz, aldatma yok, dayak yok dedikleri için mecburen döndüm eşimin yanına.
Pişman olmam çok uzun sürmedi tabi, annem kardeşim diyerek aynı düzen devam edince sinir krizi geçirdim, git onlarla kal o zaman dedim o da tamam dedi hemen anne evine gitti, günlerce ne aradı ne sordu.
Babam artık anladı durumun ciddiyetini de beni çağırdı, yalnız kalma gel diye yine baba evine döndüm.
Tabii bunlar yine ailecek beni suçlamaya geldiler baba evime, sen bizim kızımıza iki gün katlanamadın, nasıl kötü kalplisin vs vs eşim olacak zat da bu esnada “ben onun babasıyım” diyor görümcemin babası sağ olmasına rağmen kendisini onun babası yerine koymuş.
Düşünün artık nasıl bir psikolojide. Görümce de babamın evinden çıkın, kiralarda sürünün beni istemiyorsanız dedi sonrasında taşındık zaten tüm masrafları ben karşıladım ama bu sefer de kiraladığımız eve eşim adımını atmadı.
Çift terapisine de gittik bu süreçte, psikoloğa da benimle barışmak için anne babasının elini öpüp özür dilememi şart koştu.
Neticede bu hikayede annesi ve kız kardeşi baş rolde ben figüran oldum.
Evlendiğimden beri o kadar yalnız hissettim ki kendimi.
Yaklaşık 2 sene flört ettik nasıl göremedim diye kendimi yedim, egzama atakları ve vajinal kanama geçirdim stresten, psikolojim alt üst oldu.
Bir buçuk aydır ayrı evlerdeyiz, yasal süre olan bir yıl dolunca da anlaşmalı boşanalım, olay uzamasın dedim. Tabi yine ben suçlu oldum eş kişisi ben senin için çabaladım sen ayrılmayı seçtin diyor.
Tam da bu esnada kaynana benim çıktığım eve taşındı, yeni koltuk takımı sipariş etmiş.
Boşanmayı istiyorum ama yaşadıklarımı sindiremiyorum, tansiyonum 16 dan inmiyor.
Bu arada ben avukatım eşim ağır vasıta şoförü. Ailem denk olmadığımız için onun aşağılık kompleksinde olduğunu söylüyor hep beni suçluyorlar.
Ben sevgimizin aradaki farkı kapatmaya yeteceğini düşünüyordum ama başıma bunlar geldi.
Nasıl kurtulacağım bu cendereden?